PANTIP.COM : A11941007 ละครญี่ปุ่น ที่ "ญี่ปุ๊นญี่ปุ่น" [บันเทิงแดนซากุระ]

ความคิดเห็นที่ 8

อะไรคือ ความเป็นละครญี่ปุ่น
อะไรคือ สิ่งที่ชื่นชอบหรือประทับใจในความเป็นละครญี่ปุ่น

= สำหรับผมนะครับ ถ้าเป็นหนังญี่ปุ่นเนี่ย ส่วนใหญ่ในช่วงแรกๆจะดำเนินเรื่องได้เรียบเอามากกกกๆ (พูดง่ายๆคือใครไม่ชินมีหวังได้หลับก่อน) แต่เส้นกราฟของพล๊อตเรื่องจะค่อยๆสูงขึ้น จนถึงฉากไคลแม๊กซ์ที่สนุกสุดๆ กับฉากจบที่ไม่เพ้อเจอ จับต้องได้ และมักเหนือความคาดหมาย ส่วนละครญี่ปุ่นจะต่างจากหนัง คือดำเนินเรื่องเร็ว ฉับไว มีแต่เนื้อเน้นๆไม่มีน้ำ สังเกตได้ว่าจำนวนตอนของละครญี่ปุ่นจะน้อยกว่าละครชาติอื่นมาก (เฉลี่ยนประมาณ 9~11ตอน) ทั้งนี้ผผมคิดว่าหากละครยืดเยื้อเกินไปมันอาจทำให้เนื้อเรื่องมีโอกาสออกนอกทะเลสูง และที่มีจำนวนตอนน้อยก็เพราะมีละครที่จ่อคิวฉายต่อเยอะด้วยมั้งครับ

ส่วน"ความเป็นละครญี่ปุ่น"เนี่ยผมก็เห็นด้วยกับความคิดเห็นบนๆครับ คือไม่น้ำเน่า มีข้อคิด และให้กำลังกับคนดู (ไม่ว่าจะด้านใดๆก็ตาม)

สิ่งที่ทำให้ผมประทับใจคือ ความหลากหลาย มั้งครับ คือละครญี่ปุ่นเนี่ยมีทุกแนวจริงๆครับ ไม่ว่าจะเป็นความรักในรั้วโรงเรียน ที่ทำงาน ที่บ้าน สิงสาราสัตว์ก็มี แนวเด็กน้อย หรือแนวคุณป้ากับหนุ่มน้อยก็มี ส่วนอาชีพก็มีตั้งแต่เด็กนักเรียน พนักงานบริษัท แอร์โฮสเตส ไอดอล คนทำซูชิ บลาๆๆ (เยอะมากพูดไปก็ไม่จบ) นอกจากนี้เนื้อหาก็หลากหลาย มีทั้งละครสำหรับเด็ก สำหรับผู้หญิง สำหรับผู้ชาย สำหรับขาหื่น สำหรับโอตาคุ สาววาย หนุ่มวาย ไม่รู้สิครับเยอะมาก เรียกได้ว่าครอบคลุมทุกกลุ่มเป้าหมาย ผมทึ่งจริงๆครับที่วงการเค้ามีความสร้างสรรค์ มีความหลากหลาย ไม่น่าเบื่อจำเจ และมีความสดใหม่ตลอดเวลา นี้แหละญี่ปุ่นที่ผมหลงใหล!

ขอถามรวมถึงตัวละครด้วยนะครับ
แบบว่า ตัวละครแบบนี้แหละญี่ปุ่นมาก
ผู้ชายแบบนี้แหละญี่ปุ่น ผู้หญิงแบบนี้แหละญี่ปุ่น

=ถ้าพูดถึงตัวละครนะครับ ส่วนใหญ่หนังรักพระเอก นางเอก "ปากแข็ง" สุดๆครับ รักมาก รักโคตรๆ รักแทบตาย แต่ไม่เคยยยยยยยยยจะพูดคำว่า "รัก" เลยตลอดทั้งเรื่อง (*หมายเหตุ: ในเรื่อง ถ้าบอกรักหรือสารภาพรักมักจะใช้คำว่า suki ครับ ซึ่งแปลจริงๆแปลว่า ชอบ ครับแต่ทีมซับมักจะแปลว่า รัก ส่วนคำว่า รัก จริงๆต้องใช้คำว่า aishiteru ครับ ซึ่งน้อยมากที่พระเอกหรือนางเอกจะใช้คำนี้)

ตัวละครผู้ชายแบบญี่ปุ๊นญี่ปุ่น สำหรับผมคิดว่า จะเป็นคนที่เท่ในแบบของตัวเองครับ แล้วนักแสดงก็จะเป็นธรรมชาติ คือดูเป็นธรรมชาติมากๆ บทจะเซอร์ก็เซอร์ จะเก๊กก็เก๊ก และที่สำคัญมักจะไม่เข้าหาฝ่ายหญิงก่อน กลับกันฝ่ายหญิงมักเป็นคนทอดสะพานก่อนครับ คือจะว่ายังไงดี ผมสังเกตว่าละครส่วนใหญ่ฝ่ายหญิงจะแสดงอาการก่อนว่าชอบอ่ะครับ ถ้าเป็นตัวละครชายที่มีอายุหน่อย อย่างพวกตัวละครพ่อ ก็มักจะให้ความสำคัญกับงานเอามากๆครับ จะไม่ค่อยมีเวลากับครอบครัว แต่ตั้งใจทำงานก็เพื่อความเป็นอยู่ของครอบครัว (เพราะว่าแม่ส่วนใหญ่เป็นแม่บ้าน ไม่ได้ทำงานหาเงิน) หรือถ้าเป็นตัวละครชายที่อายุสูงมากๆ ถ้าไม่เป็นตาแก่ลามก ก็เป็นลุงแก่ขรึมๆ มากประสบการ์ณ พูดแต่ละประโยคทีตัวเอกเอากลับไปคิดได้สี่ห้าวัน 555555

ส่วนฝั่งหญิง อย่างที่บอกไปคือมักเป็นฝ่ายเริ่มก่อน สารภาพรักก่อน และพยายามดูแลตัวเองให้ดูดี ก็เพื่อให้พระเอกสนใจ และถ้ามีตัวร้ายโผล่มา นางเอกญี่ปุ่นส่วนใหญ่จะไม่เข้าไปตบตีครับ แต่จะร้องไห้ ร้องอยู่นั้นแหละ และก็โทษตัวเองต่างๆนานา ถ้าเป็นนางร้ายก็ร้ายแบบไม่น้ำเน่า ส่วนใหญ่ร้ายลึก แกล้งเป็นเพื่อนนางเอก แต่เป้าหมายก็พระเอกทั้งนั้นนนน ที่น่าแปลกคือนางร้ายญี่ปุ่นไม่น่าหมั่นไส้เลยครับ เพราะเขาเองก็มีปมเล็กๆของตัวเอง เผลอๆน่าสงสารกว่านางเอกซะงั้น ส่วนตัวละครหญิงที่เป็นแม่่ ส่วนใหญ่ก็เป็นแม่บ้าน ว่างๆนินทากับเพื่อนบ้าน (ไม่ก็ไปได้ยินคนอื่นเค้านินทาตัวเอง) หรือถ้าเป็นซิงเกิ้ลมัม ก็จะทำงานเลี้ยงลูก จะมีมาดที่เอาการเอางานไม่ต่างกับผู้ชายเลย ถ้าเป็นตัวละครหญิงที่อายุสูงๆ ส่วนใหญ่ก็เป็นคุณยายใจดี หรือไม่ก็กลายเป็นคุณยายที่แอบมีความลับซ่อนอยู่ หึหึหึ

คือ อยากทราบด้วยว่า จากการดูละครญี่ปุ่นมากๆแล้ว
ทำให้คนดูมีอิมเมจต่อญี่ปุ่นยังไงบ้างอะครับ มองญี่ปุ่นยังไง
ภาพลักษณ์ของญี่ปุ่นจากละครเป็นยังไงบ้าง

=หลังจากดูละครญี่ปุ่นมาก แม้จะไม่ถึงกับนานมาก แต่ผมก็ได้อะไรๆหลายๆครับ โดยเฉพาะข้อคิดดีๆ และกำลังใจที่จะก้าวต่อไปในวันข้างหน้า

ส่วนอิมเมจต่อญี่ปุ่น ตอนผมเด็กๆญี่ปุ่นเป็นอะไรที่น่าตื่นตาตื่นใจสำหรับผมมากครับ มีทั้งการ์ตูน อาหารก็น่ากิน ผู้คนก็สวยหล่อกันทั้งนั้น จนถึงตอนนี้ความรู้สึกนั้นก็ยังไม่เปลี่ยนไปครับ เพียงแต่ว่าได้เรียนรู้ถึง "ด้านมืด" ของสังคมญี่ปุ่นด้วยเช่นกันครับ สังคมญี่ปุ่นเนี่ยเค้าให้ความสำคัญกับส่วนรวมมากๆ ผู้คนทำ "สิ่งที่ควรรทำ" และพูดใน "สิ่งที่ควรพูด" ทั้งนี้ก็เพื่อไม่ให้ผู้คนรอบข้างกีดกันตัวเองออกจากคนหมู่มาก ส่วนใครที่ไม่สามารถทำตามกฏสังคมได้ ก็จะถูกกีดกันออกมา กลายเป็นตัวตลกของสังคม กลายเป็นเหยื่อชั้นดีที่จะถูกรุมแกล้งได้ทุกเมื่อ แต่ถึงกระนั้นก็ใช่ว่าทุกคนจะไร้น้ำใจ หรือไม่มีหัวใจนะครับ คนญี่ปุ่นสร้างหน้ากาก สร้างกำแพงขึ้นมาก็จริง แต่ถ้าได้ลองมองข้ามกำแพงเหล่านั้นไป คนที่อยู่หลังหน้ากาก ก็ไม่ต่างอะไรกับเรามนุษย์ทุกคน ที่มีความรัก อยากถูกรัก อ่อนแอ โลภ โกรธหลง และที่สำคัญ มีความฝันและต้องการทำมันให้เป็นจริง ครับ

จากคุณ : เด็กเล็กไม่ใหญ่มาก

เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 55 18:24:04