ขอบอกก่อนว่า ส่วนตัวไม่ปลื้มรักแห่งสยาม เท่าไหร่ และดูจะรำคาญแฟนคลับที่มานั้งกระทู้รกพันทิป(พาดพิงนิดนึงนะ เพื่ออรรถรสในการบรรยาย)
แต่สำหรับ Home ผมรู้สึกว่า มันถ่ายทอดผ่านมุมมองของคุณมะเดี่ยวที่ค่อนข้างจะแตกฉานและมีประสบการณ์ในด้านความรักที่สูงมาก(เดาว่าคุณมะเดี่ยวเขียนบทเอง)
สิ่งที่โดดเด่นของหนังเรื่องนี้คือบทพูด ที่อัดแน่นไปด้วยภาษาเหนือ ที่ทำให้หนังมีเสน่ห์ และบทพูดในหนังเรื่องนี้แน่นมาก และเยอะมาก ถ้าเอาบทเรื่องนี้มาออกพ็อคเกตบุ้ค น่าจะหนาไม่ต่ำกว่า 400-500 หน้า
การแสดง แอ๊คติ้ง ทีมนักแสดง แข็งมาก แสดงได้ดีมาก โดยเฉพาะคุณต่าย เพ็ญพักตร์ แอบน้อยใจแทนคุณต่าย ที่หนังไม่โปรโมทคุณต่ายเลย ผมให้เครดิตเพ็ญพักตร์ ในฐานะนักแสดงนำฝ่ายหญิงของเรื่อง Home นะครับ เพราะบทเธอแน่นมาก และเป็นแกนกลางของเรื่อง ที่เชื่อมต่อไปยังเหตุการณ์ทั้งหมด
ตอน1 สองหนุ่มน้อย นักบาส กับช่างภาพ เจอกันใน รร ตอนกลางคืน ที่ทั้ง รร มีพวกเค้าแค่ 2 คน กับบทสนทนา ที่เป็นหนังพูด และพูดเยอะมาก แต่เด็กสองคนนี้ กลับพาเราเข้าไปค้นหาเรื่องราวของเค้าสองคน รวมไปถึงอารมณ์ในยามนั้นของสองเด็กน้อย มันคือความผูกพันธ์ที่น่าประทับใจ และสร้างพลังให้หนังเป็นอย่างมาก และไม่ยัดเยียดแม้แต่น้อย
ตอน2 การรอคอยการกลับบ้านของสามีที่ล่วงลับ ของคุณต่าย มันเต็มไปด้วยความหวัง ความเชื่อแบบไทยๆ ทั้งการกลับชาติ ศาสนา รวมไปถึงความสับสนของหญิงม่ายที่สูญเสียสามี ขอบอกว่า การแสดงของคุณเพ็ญพักตร์ น่าจะเป็นงานมาสเตอร์พีชขึ้นหิ้งที่สุดในชีวิตการแสดงของเธอแล้ว ถ้าปีหน้าคุณเพ็ญพักตร์ ไม่ได้รางวัลทางการแสดง คงจะเป็นอะไรที่น่าเสียดายมาก แอ๊คติ้ง การแสดงอารมณ์สุดยอด ขอสารภาพว่า ฉากระเบิดอารมณ์่ร้องไห้ของคุณเพ็ญพักตร์ ทำให้ผมต่อมน้ำตาแตกและร้องไห้คลอ+สะอื้นไปกับหนังตั้งแต่วินาทีนั้น ต่อไปจนจบเรื่องอีกร่วมชั่วโมง
ตอน3 นุ่นกับเจมส์ กำลังจะแต่งงานกัน ฝ่ายชายไม่ค่อยพูด มีอะไรก็ไม่พูด ฝ่ายหญิงก็อึดอัดและสับสนว่าเค้ารักเราไหม ไม่รักจะแต่งงานกันทำไม จนได้ไปพบกับคนรักเก่า และดูท่าทีเธอเหมือนจะคิดถึงคนรักเก่ามากกว่า กับความสับสน และการแสดงที่ดีที่สุดของเจมส์ และ นุ่น รวมไปถึงบทสมทบที่ถูกจังหวะ และมีพลังในการแสดงของตุ๊ยตุ่ย
ขอสารภาพว่า ผมนั่งน้ำตาคลอตในข่วงครึ่งหลังของหนัง การร้องไห้ มันก็ตรงกับชื่อหนังนั่นแหละ
ความรัก
ความสุข
ความทรงจำ
คุณมะเดี่ยวกำกับหนังดีเหลือเกิน
บทหนังเรื่องนี้ดีเหลือเกิน
หนังยาวไม่ได้ทำให้น่าเบื่อ ตรงกันข้าม เหมือนเราได้ดื่มด่ำกับอาหารทิพย์นั่นคือศิลปของภาพยนตร์
มีคนบอกว่า คนบางคนมีความสุข ในเวลาที่ได้ฟังเพลงที่ไพเราะ กินใจ จนหลั่งน้ำตาออกมา
สำหรับผม ผมมีความสุข ที่ได้ขมภาพยนตร์ที่ดีขนาดนี้ จนหลั่งน้ำตาออกมา และที่ภูมิใจที่สุด มันคือหนังไทย ที่ผมแทบจะสิ้นหวังกับมันไปแล้ว
ชื่นชม ปรบมือ สดุดีฝีมือคุณมะเดี่ยว จากที่ผมเฉยๆกับรักแห่งสยาม
แต่สำหรับ Home มันคือมาสเตอร์พีช ที่ผมเองยังไม่ค่อยแน่ใจเลยว่า นี่คือจุดสูงสุดของคุณมะเดี่ยวหรือยัง เพราะผมไม่ค่อยแน่ใจว่า คุณมะเดี่ยวจะสามารถทำผลงานได้ดีขนาดนี้ได้อีกไหม เพราะผมเองก็ไม่เคยดูหนังรักไทยๆ ที่ดีขนาดนี้มาก่อน
สุดท้ายนี้ คนอื่นอาจจะว่าผมอวยเวอร์ แต่ผมรักหนังเรื่องนี้ และขอบรรจุหนังเรื่องนี้เป็นสุดยอดภาพยนตร์ไทยประเภทหนังรักตลอดกาล ในใจผมละกัน
หลังจากดูจบ ผมยังร้องไห้ให้กับหนังตลอดเวลาที่คิดถึง และ รู้สึกว่า หนังมันสอนให้ผมรู้จักความรักจริงๆ
ไม่กล้าให้ 10 เต็ม 10 ผมให้ 9.89 ละกัน หักคะแนนที่ทำให้ผมร้องไห้เยอะจนเสียจริตไปหน่อยละกัน
แก้ไขเมื่อ 13 เม.ย. 55 13:39:13
แก้ไขเมื่อ 13 เม.ย. 55 13:38:27
แก้ไขเมื่อ 13 เม.ย. 55 13:37:54
แก้ไขเมื่อ 13 เม.ย. 55 13:37:25
Home ความรัก ความสุข ความทรงจํา หนังดีมาก ดีเหลือเกิน มันคือหนังรักสัญชาติไทยที่ดีที่สุด ณ พศ นี้
รอไปดู ๆๆๆๆๆๆ : )
