 |
***กระทู้รูป*** รอบสื่อมวลชนภาพยนตร์ Home ความรัก ความสุข ความทรงจำ
|
 |
ประเภทหนัง - Drama/Comedy/Romance
ผู้กำกับ - มะเดี่ยว ชูเกียรติ ศักดิ์วีระกุล
นักแสดง - เพ็ญพักตร์ ศิริกุล, เรืองศักดิ์ ลอยชูศักดิ์, ศิรพันธ์ วัฒนจินดา, สุพจน์ จันทร์เจริญ,
วิฑูรย์ ใจพรหม, พุทธชาด พงศ์สุชาติ, วิชญ์วิสิฐ หิรัญวงษ์กุล, จารุณี บุญเสก
คืนสุดท้ายก่อนจบจากโรงเรียน เน (จุฑาวุฒิ ภัทรกำพล) เลือกใช้วันสุดท้ายของชีวิต นักเรียน ม.6
เก็บทุกเรื่องราวความทรงจำลงบนภาพถ่าย โดยไม่ได้คิดว่าจะมีใครยังอยู่ที่โรงเรียน
จนกระทั่งเขาได้พบกับรุ่นน้อง ม.3 จอมกวน บีม (กิตติศักดิ์ ปฐมบูรณา) นักกีฬาบาสของโรงเรียน
ที่ย่องมาขอภาพถ่ายสาวสวยในฝันที่ตัวเองแอบชอบจากช่างกล้องมือหนึ่งในโรงเรียนอย่างเขา
มิตรภาพของรุ่นพี่-รุ่นน้องที่เกิดขึ้นในค่ำคืนสุดท้ายก่อนจบการศึกษา
ในสถานที่ที่เป็นเสมือนบ้านหลังที่ 2 ของเด็กทุกคน กับบทสนทนาเรื่องราวต่างๆ
ของช่วงชีวิตที่ผ่านมาในอดีต ทำให้มีอะไรบางอย่างที่เชื่อมถึงกันเกิดขึ้น
ในวันที่ บัวจัน (เพ็ญพักตร์ ศิริกุล) ต้องสูญเสียคนรักไปอย่างไม่มีวันกลับ
ทุกสิ่งในบ้านเธอจึงต้องกลายเป็นผู้ดูแลทุกอย่าง ทั้งบ้าน คนงาน หนี้สิน
รวมถึงความรักของหลาน 2 คน เหว่า (ณัฐพงษ์ อรุณเนตร์) กับ ชมภู่ (ทิพปภา แซ่โง้ว)
และกระดาษแผ่นเล็กๆที่สามีเขียนไว้ดูต่างหน้า กับความทรงจำดีๆที่ยังอยู่
คำสัญญาที่ให้กันไว้ว่าเราจะอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า ยิ่งเสมือนเป็นสิ่งตอกย้ำตลอดเวลา
บัวจันจะผ่านพ้นและลืมรักครั้งนี้ได้อย่างไร
ก่อนงานวิวาห์จะเริ่มต้นระหว่าง เสี่ยเล้ง (เรืองศักดิ์ ลอยชูศักดิ์) นักธุรกิจหนุ่มชาวใต้
และ ปรียา (ศิรพันธ์ วัฒนจินดา) ว่าที่เจ้าสาว ที่กลับมาจัดงานแต่งงานที่เชียงใหม่
เพื่อเติมเต็มความฝันให้สวยหรูสมใจ ณ บ้านเกิด โดยมีน้องชาย เลี่ยม (วิชญ์วิสิฐ หิรัญวงษ์กุล)
และ น้าอร (พุทธชาด พงศ์สุชาติ) อาสาเป็นผู้เนรมิตงานแต่งให้สมดังใจของเธอ
แต่การกลับมาบ้านครั้งนี้ ทำให้ปรียาได้พบกับ พี่เป๊ก (สุพจน์ จันทร์เรือง)
อดีตคนรักครั้งแรกของเธอ ที่เขามาพร้อมกับการทวงถามสัญญาและความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้กัน
เมื่อความรัก ความทรงจำย้อนกลับมาอีกครั้ง ปรียาจะตัดสินใจเลือกรักและมีความสุขกับใครก่อนวันแต่งงานของเธอครั้งนี้
[ขอบคุณเรื่องย่อ majorcineplex ค่ะ]
********************************************************************************************
***ขอกล่าวถึงหนังสักเล็กน้อย Spoil นิดหน่อยน้อยมาก*** อ่านได้ไม่ทำลายอรรถรส แต่ถ้าไม่ชอบสปอยล์ ลากข้ามไปดูรูปเลยจ้ะ
********************************************************************************************
มะเดี่ยวเป็นคนที่สร้างหนังได้ชัดเจนในประเด็นที่ต้องการจะสื่อ เรียกว่า อะไรที่ชอบ อะไรที่อยากบอก มันจะตีแสกหน้าคนดูแรงๆ
แต่ในขณะเดียวกันก็มีรสนิยมในการบอกเล่า ไม่ใช่หนังไทยที่นางเอกนั่งกินไวน์ในชุดนอน นั่งเมาแล้วพูดคนเดียวว่า "เศร้าว่ะ" 
ถ้าจำได้ ฉากกินพะโล้ในรักแห่งสยาม เสียงช้อนขูดข้าวแข็งแกร่กๆ ไม่ต้องมีบทพูดสักคำ แต่บรรยายถึงความรักของภรรยาที่มีต่อสามี
ได้ลึกซึ้งถึงกึ๋น นั่นคือพลังการเบล่าเรื่องที่แท้จริงของ "ภาพยนตร์" หรือฉากมาริโอ้เลือกตุ๊กตา ยื่นตุ๊กตาผู้ชายให้แม่ เป็นคำถามล่องลอย
ให้ดิชั้นงงมาหลายปีว่า มันบอกแม่ว่า "ผมจะเป็นผู้ชาย" หรือ "ผมอยากได้ผู้ชาย" ฟระ.. กร้ากกกกกกกกก
กับช่วงแรกของหนังก็เหมือนกัน ตอนดู Teaser ดูหยั่งกับโทนหนัง Before Sunrise เรามีเวลาแค่คืนเดียว 555+
.. แต่นั่งดูไปเรื่อยๆ อ้าว ผิดคาด หนังไม่ได้มุ่งไปในเรื่องรักๆ ใคร่ๆ แต่อย่างใด เป็นเรื่องของการเปลือยอารมณ์
ให้ใครก็ไม่รู้ที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน ว่า "กุโคตรเดียวดายในโลกใบนี้" ส่วนอีกคนก็มิได้ปลอบอะไร แค่บอกว่า
"คุณไม่ได้อยู่คนเดียว ผมอยู่เป็นเพื่อนนี่ไง" .. เฮ้ย แต่ขอบกว่ามะเดี่ยวเล่าเรื่องนี้ได้หวานนนนนน น่ารักโคตร
คือ ตอนแรกก็ยังนึกว่า คนอื่นเค้าจะว่ามันอืดไปไหมนะ .. แต่ดิชั้นคิดว่าเพราะการทอดเวลาในการเดินเรื่องแบบเนิบๆ นี่หละ
ที่เค้าทำให้เราเชื่อได้นะว่า ทำไมคนที่เหงามาตลอดชีวิต พร้อมจะกอดตอบใครสักคนได้อย่างโคตรหวานนนนน
.. อร๊ายยยยยย นึกถึงกอดนั้นยังเขิลลลลลมาจนวันนี้ .. ให้ตายเถอะ ดิชั้นเขินกับกอดนั้นมากกว่าจูบของมาริโอ้กับพิชในรักแห่งสยามอีก
สำหรับช่วงที่สอง ของน้าบัวจัน .. สมัยดูรักแห่งสยามก็บอกตัวเองว่า คนนี้เค้าทำหนังด้วยวิธีเล่าเรื่องละเมียดละไมดีนะ ..
พอมาถึงเรื่องนี้ อู้วววว มีบางฉากค่อนข้างรุนแรง แซ้บบบบบบบแซ่บ 555+ ต้องไปดูเอง จะรู้ว่าดิชั้นพูดถึงฉากไหน ตกใจเล็กน้อย
ต้องเรียกว่า เรื่องนี้ในท่อนของพี่ต่าย เหมือนเป็นหนังเชิงทดลองของมะเดี่ยว(มั้ง) วิธีเล่าเรื่องไม่ค่อยปกติดำเนินเรื่องได้หลอนพอใช้
แต่ดิชั้นว่าเล่นกับความทรงจำด้วย "ข้อความ" ที่แรงกว่านี้ได้ (- - > ข้อความสุดท้ายที่จันเจอในรถ) ไม่ยักกะเล่น ไปเล่นกับคนเป็นๆ ซะนี่
แอบเสียดายนิดๆ .. แต่ก็เป็นความพยายามที่ดี เรื่องหน้าขออาร์ตสุดทีนกว่านี้นะ พี่จะรอดู ^^
ในช่วงสุดท้าย จะพูดยังไงดี .. เราไม่ชอบนางเอกง่ะ 555+ คือ นางเหมือนคนธรรมดาเกินไปนะ Self-centered สุดๆ ดูแล้วรู้สึกว่า
..ฉันเหมือนอินี่มากไปป่ะ กร้ากกกกก .. ส่วนเจมส์ แสดงดีจริงๆ เจมส์ทำให้ดิชั้นร้องไห้ได้กับหนังเรื่องนี้ ไม่น่าเชื่อ คือ ดิชั้นร้องไห้ยากนะ
ครั้งสุดท้ายที่ร้องไห้เยอะๆ ในโรงหนังคือ Titanic ที่ฉายรอบแรกน่ะ (ว้ายยย บอกวัยมากๆ) .. แล้วก็อยากถามเรื่องการกำกับภาพ
ทำไมตอนนางเอกนั่งคุยกับแฟนเก่า(ลิฟต์)หน้าบ้านตอนเช้าอ่ะ หน้าลิฟต์มืดไปและก็เหลืองไปด้วยนะคะ ในขณะที่โทนสีนางเอกกำลังดี
อยากรู้ตั้งใจหรือเปล่า?? มีนัยอะไรรึเปล่า ? ที่ถามเพราะฉากนี้ค่อนข้างยาว ดูโทนสีภาพแปลกๆ แล้วดิชั้นอารมณ์หลุด 555+
เป็นคนเสียสมาธิง่ายกับเรื่องแปลกๆ .. แล้วก็ท้ายสุดนี้ ชอบบทอาตุ่ย น่ารักดี ^^
หมดละ ไอ้ที่อยากพูดมากกว่านี้จะ Spoil ละ .. ที่พูดๆ มาก็จวนเจียนจะไม่รอด อิอิ อยากให้ทุกคนไปดูค่ะ หนังดีจริงๆ
.. หนังพูดถึง ความรัก ความสุข ความทรงจำ ในหลายแง่มุมที่ต่างออกไปจากหนังเรื่องอื่นๆ หรือถึงจะเป็นแง่มุมที่เหมือนเรื่องอื่นๆ
มะเดี่ยวก็มีวิธีเล่าที่ทำให้เราต้องแอบเขินกับตัวเอง แล้วพูดกับตัวหนังเบาๆ ว่า "อุ๊ย บ้าจัง" ^^
อนึ่ง .. วิจารณ์ในฐานะคนชอบดูหนัง ไม่ใช่นักวิจารณ์หนัง ถ้าความเห็นไหนจะดูโง่ๆ หรือผิดหลักวิชาการก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ค่ะ
********************************************************************************************
ป.ล. ขอบคุณรายการ Small Talk ที่ชวนเข้าไปเก็บภาพนักแสดงนำตอนช่วงสัมภาษณ์
และขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีที่มอบบัตรชมรอบนี้แบบ VIP แถว A ไฮโซ ..แต่ไกลนะคะ 555+
แก้ไขเมื่อ 15 เม.ย. 55 00:54:28
| จากคุณ |
:
tatawife  
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันเถลิงศก 55 00:33:41
|
|
|
| |
