ความคิดเห็นที่ 1 เอาเท่าที่ผมจะมีความรู้ (อันน้อยนิด) มาเรียบเรียงละกันครับ  ตอนนี้ก็เกิน 20 เรื่องแหละ  1. เสื้อไหมแมงมุม 2. เครื่องร่อน 3. เครื่องดีดส่งไอน้ำ 4. ระเบิดนาปาล์ม 5. บอลลูนสงคราม 6. ไรเฟิลบรรจุท้าย 7. กระสุนเพลิง 8. ทิศทางลม 9. แนวกีดขวางฟันมังกร 10. กำแพงปราสาท 11. คูเมือง/แนวสะพาน 12. ฤดูน้ำหลาก 13. ระบบบัญชีคู่ 14. เครื่องจักรไอน้ำ 15. เครื่องยนต์ 16. เชื้อเพลิงฟอสซิล (น้ำมันสาหร่าย) 17. ระบบอุตสาหกรรมทางทหาร 18. ฟาร์มปศุสัตว์ทางน้ำ 19. ระบบลำเลียงพลทางราง 20. ยานพาหนะแบบสายพาน(ตีนตะขาบ) 21. เครื่องยนต์เจ็ต/วอเตอร์เจ็ต 22. เรือลำเลียงพล/เรือยกพลขึ้นบก 23. การตรวจการณ์ทางอากาศ 21. โทรศัพท์ 22. อยุธยาศรีรามเทพนคร 23. ปราการดารา (ป้อมรูปดาว นี่ยังไม่หมดนะ  ผมว่าคงแค่ครึ่งเดียวเอง   แต่เอาเฉพาะที่นึกออกมาก่อน พอดีอยู่สายการทหารบ่อยเลยนึกเรื่องรบๆยิงๆออกเยอะกว่าเรื่องอื่น   ใครนึกอะไรออกเพิ่มเติมก็เสริมได้ครับ  ยินดีๆ   ถือว่าเปิดกระลาให้ผมด้วย จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 11:31:55

ความคิดเห็นที่ 2 มีเวลาเขียนน้อยกว่าที่คิดแฮะ  ขอยกแค่ 2-3 เรื่องก่อนละกันครับ 13. ระบบบัญชีคู่ (Double - Entry System) กระบวนการก้าวหน้าอันนึงทีเดียวของวิชาการบัญชี และคนที่เรียนสาย Account ทุกคนจะต้องรู้จัก  แต่มันสำคัญยังไงหละ? แต่ก่อนอื่นขอแนะนำระบบบัญชีเดี่ยวก่อน (Single Entry System) - นึกภาพตัวเองทำงานมีเงินเดือนครับ  รายได้ประจำเดือนลงสมุด - นึกภาพตัวเองมีค่าใช้จ่ายจิปาถะ  รายจ่ายก็ถูกหักออกไปตามเวลา - ทุกอย่างถูกบันทึกลงในสมุดตามหัวข้อ,ลำดับ ตัวเลขสุดท้ายก็คือยอดคงเหลือ (Balance) ว่า +/- เท่าไหร่ - เป็นรูปแบบที่ง่ายและคุ้นเคยกันที่สุดในชีวิตประจำวัน - ไม่ซับซ้อนและเป็นจริงแน่นอน แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงก็ยังมีปัญหาอยู่ดี โดยเฉพาะการทำบัญชีขององค์กรที่มีผู้มีเกี่ยวข้องจำนวนมาก เพราะว่าไม่อาจป้องกัน - Human Error/ ความผิดพลาดของการลงบัญชีผิด - Corruption/ การคดโกงภายใน และเจตนาบิดเบือนตัวเลข เพราะว่าในระบบบัญชีเดี่ยวทุกอย่างจะรวมอยู่ที่เดียวกันหมด ....หากตัวเลขใดตัวนึงผิดพลาด ก็จะดึงให้เลขทั้งบัญชีผิดพลาดไปเป็นแผงตลอดกาล และไม่สามารถย้อนกลับไปดูว่าเริ่มผิดพลาดตั้งแต่ช่วงไหนเป็นต้นไป  ซึ่งเรื่องพวกนี้จะทำให้นักสอบบัญชี (Auditor) ต้องปวดเศียรเวียนเกล้ากันมาตลอด  โดยเฉพาะยามที่มีบัญชีหลายๆเล่มเข้ามาเกี่ยวข้องพร้อมกัน  การกระโดดของตัวเลขไปๆมาๆนั้นเหมือนกับการเล่นพัซเซิลเลยว่าปัจจุบันเงินก้อนนั้นไปอยู่กับใครที่บัญชีไหนแน่? นั่นคือที่มาของระบบบัญชีคู่.... แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 55 11:34:34 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 11:34:09

ความคิดเห็นที่ 3 จนกระทั่ง ศตวรรษที่15 นี่เอง, Luca Pacioli  นักคณิตศาสตร์ชาวอิตาเลียนลูกศิษย์คนนึงของดาวินชี่ ก็ได้เสนอแนวคิดใหม่ขึ้นมาในการตรวจสอบบันทึกและการเคลื่อนไหวทางเศรษฐศาสตร์ โดยเฉพาะการไหลของกระแสเงิน/กระแสทุน (Fund Flow) ที่ชื่อว่า บัญชีคู่ขนาน (Double Entry System) นี่เอง จุดเด่นของมันคืออะไรหละ? (งานเพิ่มขึ้นแน่ๆอย่างนึงแหละ ^^") ระบบบัญชีคู่ (Double - Entry System) - หลักการที่กำหนดให้การบันทึกบัญชีแต่ละรายการจะต้องให้จำนวนเงินที่บันทึกบัญชีด้าน"เดบิต"เท่ากับจำนวนเงินที่บันทึกในบัญชีด้าน"เครดิต"เสมอ ไม่ว่าจะบันทึกด้านละกี่บัญชีก็ตาม เพราะการวิเคราะห์รายการค้าทุกรายการจะมีผลกระทบต่อบัญชีอย่างน้อย 2 บัญชี (เหมือนกับเงินเข้าด้านนึง...จะต้องไปโผล่อีกด้านนึง) - โดยทั่วไปรายการค้าจะแยกบันทึกบัญชีใน 2 ลักษณะ คือ A) รายการค้าที่ทำให้จำนวนเงินในบัญชีเพิ่มขึ้น B) รายการค้าที่ทำให้จำนวนเงินในบัญชีลดลง - ดังนั้นเมื่อมีการตรวจสอบลักษณะคู่ขนาน,  การทุจริตจะเป็นไปได้ยากกว่าเดิมมากนักเพราะ  เมื่อใดก็ตามที่เลขสองฝั่งมีอัตราการเพิ่มลดไม่ตรงกันก็จะแสดงให้เห็นในทันทีว่า  ตัวเลขช่วงไหนมีการลงไม่ครบหรือลงเกินที่ควรจะเป็น...และที่สำคัญยังสามารถนำไปตรวจสอบเปรียบเทียบกับยอดสินทรัพย์คงคลังต่างๆได้ทั้งในการคำนวนบนกระดาษ หรือเดินไปดูตำแหน่งสินค้าในสถานที่จริง แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 55 11:36:18 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 11:35:53

ความคิดเห็นที่ 4 ตามนิยาย -  เทคนิคนี้ยังใช้อยู่จนถึงปัจจุบันครับ  สังเกตว่านาวาลในเรื่อง ใช้ระบบนี้ไล่ตรวจสอบบัญชีย้อนหลังขึ้นไปเรื่อยๆ  ตราบเท่าที่เอกสารยังอยู่จะไม่มีทางหลุดรอดไปได้เลยเพราะ การหมกเม็ดต่างๆ  บนบัญชีเดี่ยวนั้นจะเกิดขึ้นด้วยการเอาทรัพย์สินเงินทอง ไปดองไว้ในบางบัญชี  หรือแปรรูปไป แล้วลงว่าสินทรัพย์นั้นใช้งาน-หรือไม่ก็เงินก้อนนั้นยังไม่พร้อมถูกถอนมาเบิกจ่าย - และทุกครั้งที่นาวาลไล่ตัวเลขย้อนกลับขึ้นไปยังหน่วยงานก่อนหน้า  ที่เบิกจ่ายเงินไม่ตรงกับที่ลงรับ  ก็จะยิ่งเห็นอีกว่าเส้นทางการเงินมันไหลไปทางไหน...และแตกแขนงซุกไว้กี่ช่องทางตามหน่วยงานต่างๆ  (บางทีอาจเป็นการตกหล่นทางบัญชีโดยไม่เจตนา...แต่ก็จะพอตัวเลขสะท้อนออกมาก็จะแสดงว่า  ผู้รับผิดชอบการตกหล่นทางบัญชีคนนั้นอยู่หน่วยงานไหน) - เรื่องบัญชีปราบทุจริตนี่ ในนิยายผมจัดว่าเป็นสิ่งสำคัญทีเดียว  เพราะเมืองอุตสาหกรรมเช่นนี้จะมีแหล่งผลประโยชน์จำนวนมาก และระบบการตรวจสอบที่หละหลวมจะชักนำให้พวกปลิงเหลือบไรทั้งหลายเข้ามาเกาะกินอยู่ตลอดเวลา....(การจับผู้ทุจริตได้จะช่วยให้ข้าราชการที่ซื่อสัตย์มีกำลังใจขึ้นอักโข)  ผลงานของนาวาลในสายตาผมเองนี้ถือว่าสำคัญไม่แพ้การปกป้องเมืองของเมเบลเลยครับ แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 55 13:21:03 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 11:39:12

ความคิดเห็นที่ 5 1. เสื้อไหมแมงมุม นี่เป็นจุดนึงที่ผมสนใจมากและชื่นชมผู้แต่งในการหาข้อมูลทีเดียวครับ  เพราะเราอาจจะคุ้นเคยกับผ้าหม่อนผ้าไหมกันเยอะแยะ แต่น้อยคนมากที่จะคิดถึง "แมงมุม"  ซึ่งผลิตเส้นใยธรรมชาติที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกจากโปรตีนล้วนๆ   ทว่า, แทบไม่มีใครจะมองมันในฐานะเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มเลยเพราะความยากในการผลิตแบบสุดๆของมันนั่นเอง คำถาม:  ต้องใช้แมงมุมเท่าไหร่ถึงจะพอทำเสื้อผ้าสักชุด? คำตอบ: ประมาณ 1 ล้านตัว  ตอนนี้มีชุดที่ทำจากใยแมงมุมล้วนจริงนะครับบนโลก  อย่างน้อยก็ที่ American Netural History' Musuem ที่นิวยอร์คที่นึงหละ, ชุดผ้าไหมแมงมุมทองคำที่นั่นใช้คนกว่า 70 คน และแมงมุมมากกว่า 1 ล้านตัวทำกันอย่างต่อเนื่องถึง 4 ปี...ตามนิยาย[ผู้กล้ามกับดวง] ที่บอกว่าผลิตยากมากนั้นผมเห็นด้วยอย่างแรง   และยิ่งทึ่งขึ้นมาอีกที่บอกว่าผลิตได้แค่ปีละ 10 ชุด  (แค่นี้ก็เยอะโคตรๆแล้ว) จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 11:41:10

ความคิดเห็นที่ 6 กระบวนการผลิต   กว่าจะรีดได้สักขนาดนี้นี่เป็นปีเลยนะ -*- ไหมของแมงมุมนั้นเมื่อผ่านการอบไล่ด้วยความร้อนที่เหมาะสมเพื่อสลายแรงยึดและความเหนียวของสารเคมีแล้ว  จะเป็นหนึ่งในด้านที่แข็งแกร่งมากๆ   - ความยืดหยุ่นสูง  เส้นใยผ้าจะยืดขยายได้มากกว่าเส้นใยทุกแบบ - มันสามารถรับน้ำหนักได้เป็นพันเท่าของตัวเส้นใยมันเอง - แข็งแกร่งทัดเทียมกับแผ่นเหล็ก หรือแม้แต่เกราะประสานเคฟล่าห์ (ที่ใช้กันกระสุน) - มันสามารถเป็นฉนวนกันความร้อนและความเย็นได้อย่างยอดเยี่ยมแม้จะบางเหลือเชือ่ - ในปริมาณผ้าเท่ากัน  มันจะเบากว่าชุดปกติถึงร้อยเท่า... ปัจจุบันเส้นใยแมงมุมนั้นมีการใช้งานแพร่หลายมากขึ้นครับ  โดยเฉพาะในแง่ของการแพทย์ และอุตสาหกรรมยา หรือการวิจัยสารไฟเบอร์แบบต่างๆ   แต่ในนิยายผู้กล้าฯ คงยังไม่ถึงขั้นนั้น...แค่ตัดเป็นชุดอาภรณ์ของสูงให้เหล่าสังฆราชเฉยๆ ปล. เมเบลรอดตายต้องขอบคุณชุดนี้จริงๆนะ     ผมไม่รู้ว่าผู้แต่งเขาหาข้อมูลเยอะรึเปล่า  แต่ความสามารถมันตรงมากที่รับแรงปะทะของกระสุนเพลิงของปืนไรเฟิลได้เต็มที่ โดยที่ปลดภัยจากคุณสมบัติ [ไหมเกราะ/ฉนวนความร้อน] จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 11:42:18

ความคิดเห็นที่ 7 หน้าตาแมงมุมน้อย~ แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 55 11:59:13 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 11:42:34

ความคิดเห็นที่ 8 23. ปราการดารา (ป้อมรูปดาว) เมืองที่เมเบล/นาวาลไปในเล่ม 5 นี่มันชื่อว่าอะไรหว่า? เอาเถอะ ผมเรียกมันว่ากรุงศรีฯ ละกัน  เพราะสภาพทางยุทธศาสตร์/ยุทธภูมิเหมือนกันสุดๆ - กำแพงเมือง - ป้อมปืนใหญ่ - ฤดูน้ำหลาก ดังนั้นเมืองนี้ชื่อ "กรุงศรีฯ" นะ!  OK!? ตอนแรกที่พวกเมเบลมาถึงกรุงศรี นั้นจะเห็นถึงแนวป้องกันเมืองที่ค่อนข้างพร้อมทีเดียวเมื่อเทียบกับเมืองหลวงของตน  อาจจะเป็นเพราะกรุงศรีฯที่นี่นั้นต้องเผชิญหน้ากับพม่ารามัญมาบ่อยๆทั้งทางบกและทางเรือ โดยเฉพาะช่วงฤดูหนาวซึ่งยังไม่มีน้ำหลาก  ซึ่งแนวป้องกันหลักๆ ของเมืองตอนแรกนั้น - กำแพงเมืองสูง เพื่อป้องกันการปีนป่าย - แนวปืนใหญ่ตั้งบนยอดกำแพงเพื่อเสริมระยะยิง - พลปืนไฟ (บรรจุหน้า) และพลธนู/หน้าไม้สลับฟันปลา - แนวคูเมืองกว้าง มีสะพานข้ามฝั่ง+  อีกด้านติดแม่น้ำใหญ่ โดยปกติก็น่าจะเพียงพอแหละ เพียงแต่ในคราวนี้เหล่าพม่ารามัญมันเอาจริงมาก  จัดมาสะชุดใหญ่กะว่าปีหน้าต้องตีกรุงฯแตกชัวร์ๆ  - บอลลูนทิ้งระเบิด (คิรอฟฯ นี่หว่า!) - ปืนไรเฟิล + บรรจุท้าย + กระสุนไฟ (อำนาจการยิงสูง ฝั่งนางเอกยังปืนดาบคาบศิลากรอกดินประสิวยิงทีละนัดอยู่เลย) - กองเรือยกพลขึ้นบก  (D-Day?, พม่ารามัญมันจะไปช่วยพลทหารไรอันกันแล้ว!?) - เรือลำเลียงพลประชิดหาดด้วยเครื่องเจ็ต - ระเบิดนาปาล์ม (เผาเมืองสุกๆดิบๆได้เลย) - บังกาโลตอร์ปิโด  (ระเบิดทลายสนามเพราะ/เครื่องกีดขวาง) จะเยอะไปไหน  จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 11:48:31

ความคิดเห็นที่ 9 Q: ผลการรบครั้งแรกรึครับ? A: ก็เละสิคุณ  พม่ารามัญจัดหนักขนาดนี้  ฝั่งกรุงศรีพึ่งฉลองท่านเซนต์ไปหมาดๆเอง Q: เละยังไง? A:  ก็ฝั่งพม่าเตรียมมาแก้ทางเยอะไง - บอลลูน  อาศัยลมเหนือบินได้สูงกว่าเครื่องร่อน  ไม่ต้องใช้เชื้อเพลิง มีแนวปืนคุ้มกันยิงจากบนลงล่าง  ได้เปรียบเห็นๆ - อาวุธปืน, ไม่มีปืนใหญ่หนักก็จริง แต่ปืนไรเฟิลที่มีระยะยิงตั้งแต่ 1-400 เมตรนั้นได้เปรียบ ปืนรุ่นโบราณของกรุงศรีฯ - ปืนกรุงศรีฯที่มีระยะแค่50-100 m นั้นสกัดกั้นได้จำกัดเพราะถูกกดดันจากระยะยิงที่ไกลกว่า ทำให้พม่ารามัญเข้าประชิดกำแพง - พม่ารามัญใช้เรือไอพ่น  ทำความเร็วได้มากกว่าเรือปกติหลายสิบน็อต (นึกภาพเรือซิ่ง+ดริฟต์ได้) ทำให้ปืนใหญ่เล็งยาก - เมื่อเรือลำเลียงพลเข้าประชิดกำแพงเมืองได้ ก็จะเกิดมุมอับอัตโนมัติขึ้น   - ทหารประจำกำแพงที่อยู่สูงไม่สามารถเล็งยิงศัตรูที่อยู่ประชิดเบื้องล่างได้ถนัด         II(A)         ======          II         II   (X) II IIIIIIIII สังเกตว่า A จะยิง X ไม่ได้เพราะติดแนวกำแพงยาวๆของตัวเอง  ผลก็คือโดนบังกะโลเตอร์ปิโดเจาะกำแพงเละสิครับ  หลังจากนั้นก็อย่างที่รู้กัน  คือเมเบลออกมาสกัดถ่วงเวลาไว้ แล้วโดนสอยร่วง  นั่นทำให้ท่านเซนต์เมเบลทรงพิโรธขึ้นมากระทันหัน    ครึ่งท้ายของนิยายเล่มนี้เลยกลายเป็นสงครามทางกลยุทธ์แบบเต็มรูปแบบ ที่อาศัยเวลา 15 วันที่ทิศทางลมยังถ่วงเวลากองทัพอากาศฝ่ายตรงข้ามไว้ให้....เมเบลเลยจัดการรีโนเวทกรุงศรีฯทั้งเมืองใหม่หมดด้วยสารพัดเทคโนโลยี  โดยเฉพาะจุดสำคัญที่สุดคือ  - แนวสกัดฟันมังกร - เมืองปราการดารา (ป้อมดาว) ปล. เมืองมันชื่อไรหว่า?? จากคุณ : เข้ามาเล้ยย~~ (Kross_ISC) เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 11:55:02

ความคิดเห็นที่ 10 **** อุ๊ก .. ติดงาน  เอาแค่นี้ก่อนละกัน  เดี๋ยวถ้าว่างคงมาต่อให้ว่าปราการดาวมันร้ายกาจยังไง  (จริงๆในนิยายก็อธิบายไว้พอสมควรแล้วหละ) จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 11:55:50

ความคิดเห็นที่ 11 สะ....สุดยอด... ตกลง LN เรื่องนี้ ที่เนื้อหาเยอะขนาดนี้ มันยังสนุกอยู่ไหมเนี่ย (ถามจริงๆไม่ได้กวนโอ๊ย เพราะ เห็นคนเชียร์มาซักพักละค่ะ อยู่ในลิสต์ที่ว่าจะซื้ออยู่เหมือนกัน) จากคุณ : charot เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 12:43:05

ความคิดเห็นที่ 12 ต่อเรื่อง Star Fort (ป้อมดารา) อีกหน่อย ลองจินตนาการป้อมปราการแบบเดิมๆก่อนครับ - กำแพงสูง - รูปทรงเหลี่ยมเรขาคณิต - เลื้อยไปตามขอบเมือง - มีคูน้ำลึกล้อมรอบ มันมีทั้งจุดแข็ง - จุดอ่อนของเมืองแบบนี้ก็คือ - เมืองสามารถใช้พื้นที่ของตนได้เต็มที่  กำแพงจะอุดไม่ให้ข้าศึกเข้าตัวเมืองได้ทุกมุม (ที่ลงทุนสร้าง) - สร้างได้ง่ายและเร็ว  สามารถต่อเติม หรือรื้อทิ้งบางส่วนได้สะดวก - ในปริมาณวัตถุดิบที่เท่ากัน  จะสร้างกำแพงได้สูงกว่า ทำให้ฝ่ายตรงข้ามปีนกำแพง หรือสร้างหอรบให้สูงทัดเทียมกันยาก จุดอ่อนก็คือ - สิ่งสำคัญที่สุดเลยก็คือ  "มุมอับวิถีการยิง"  โดยจะมีทั้งมุมอับด้านล่างและด้านข้าง - มุมอับด้านล่างก็คือเมื่อข้าศึกประชิดกำแพงเมืองได้  ทหารบนเชิงเทินตรงนั้นจะแทบยิงไม่ได้เลย - มีวิธีแก้ปัญหาพื้นฐานอยู่บ้างคือการสร้าง "หอรบ" (Tower) ตามมุมกำแพงซึ่งเป็นเหมือนหอรบยกสูงขึ้นเป็นระยะ ตามกำแพงเพื่อให้ตำแหน่งสูงสามารถระดมยิงโดยมีมุมมองที่เปิดมากขึ้น...แต่ก็ได้่แค่ลดลง ยังมีมุมบอดอยู่ดี (อีกอย่างสร้างหอรบเยอะๆจะเกะกะและแพง) - อ่อนแอต่อการกระแทก และแรงโจมตีหนักๆเช่น กระสุนปืนใหญ่  ที่อาจยิงจนกำแพงล้มหรือทะลุ - รากฐานจะแข็งแรงไม่มาก  อาจเจออุโมงค์ เจาะเผาทำลายให้ทรุดตัวได้ นั่นแหละเลยเป็นที่มาของป้อมรูปดาว  ที่ใช้เหลี่ยมมุม ให้กำแพงอีกฝั่งช่วยชดเชยวิธีการยิงทดแทนครับ . . . ลองดูรูปก็ได้ว่า  ป้อมแบบปกติทรงกลมจะมีจุดบอดที่ฝ่ายตรงข้ามเข้าประชิด แต่ด้านแหลมของดาวจะไม่มี แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 55 13:04:51 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 13:03:58

ความคิดเห็นที่ 13 ขอแก้รูปนิดนึง จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 13:05:23

ความคิดเห็นที่ 14 นี่มันหนังสือเรียนชัดๆ!!!!!! จากคุณ : mildydoraemon เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 13:06:49

ความคิดเห็นที่ 15 จุดเด่นของปราการดาว คือจะเน้นอาวุธหนักไปที่ส่วนแหลมและมุมทแยงด้านต่างๆครับ นั้นทำให้แทนที่เราต้องวางปืนใหญ่จำนวนมากเรียงรายตลอดแนวกำแพง ซึ่งส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้ทำหน้าที่ เพราะเวลาฝ่ายตรงข้ามบุกเจาะ จะเลือกเฉพาะบางส่วนของแนวรับ ทำให้เสียทรัพยากรปืนเปล่าๆไปจำนวนนึง   ด้วยระบบป้อมดาว ก็จะเหลือแค่ตามมุมไม่กี่จุดที่ต้องเน้น เช่นป้อมปกติ ทุกๆ 200 เมตรกำแพงวาง 1 กระบอก  ถ้ายาว 10 km ก็ต้องวาง 50 กระบอก, แถมเวลาใช้จริงๆ ดันยิงถึงศัตรูแค่กระบอกเดียว แต่ถ้าป้อมดาว, ทุก 400 เมตรวาง 5 กระบอก  แต่พอมีเหลี่ยมมุมชดเชย ปืน 1 กระบอกจะยิงได้ 2 ด้าน นั้นทำให้พอวาง 50 กระบอกจำนวนเท่ากัน ไม่ว่าข้าศึกบุกมุมไหนก็จะเจออย่างน้อย5 กระบอกรุมยิงเสมอ ปล. อันนี้ขึ้นกับการออกแบบนะ  อย่างป้อมบางอันมีระบบ "ดาวซ้อนดาว" ให้โหดสำหรับฝ่ายบุกขึ้นไปอีก (ประมาณว่าชั้นแรกแตก หลบเข้ามุมดาวชั้นที่2 เพื่อยิงสวนคืน  และดาวชั้นในยิงเสริมชั้นนอก) จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 13:12:51

ความคิดเห็นที่ 16 - สังเกตว่ากำแพงแต่ละชั้นจะเตี้ยๆ  แต่ฐานหนาทำให้มีสมดุลที่มั่นคงมาก - มุมสโลปลาดลงคล้ายสี่เหลี่ยมคางหมู (คล้ายเกราะลาดของรถถัง) ทำให้รับแรงปะทะปืน/ระเบิดได้ดี - อาจจะเตี้ย ปีนง่าย แต่การที่ฝ่ายตรงข้ามบุกเข้ามาคิดจะปีนเมืองขึ้นมาจริงๆจะต้องเจออำนาจการยิงประจำป้อมอย่างน้อย 3 มุมตลอดเวลา (ซ้าย-กลาง-ขวา) และจะหนักขึ้นอีกถ้ามีดาวซ้อนด้านหลัง อันนี้ป้อมกาเนว่า ปี1841 สังเกตระบบ-ดาวซ้อนดาว ได้ครับ  ผมว่าเมืองนี้ใกล้เคียงกับที่เมเบลออกแบบในนิยายมากที่สุดแหละ (มีแม่น้ำ มีคู) แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 55 13:54:53 แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 55 13:29:44 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 13:15:12

ความคิดเห็นที่ 17 ลงซ้ำ ปล กลับไปทำงานต่อก่อนครับ ><" แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 55 13:53:35 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 13:20:08

ความคิดเห็นที่ 18 ถามว่าสนุกไหม เราว่าสนุกนะ เราไม่ชอบแนวตลาดสมัยนี้ที่เอาแต่เซอวิสพวกโอตาคุสายต่างๆอะ จากคุณ : supatpit เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 14:10:50

ความคิดเห็นที่ 19 มาอวยเพราะเมเบล  ฮึ!!!! ป.ล. เรื่องนี้นาวาลกับคนอ่านจะมีความรู้สึกเดียวกัน คือ "พอเหอะ  เลิกพล่ามได้เเล้ว"  555 แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 55 15:15:56 จากคุณ : Fate Linegod เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 14:26:33

ความคิดเห็นที่ 20 สนุกรึเปล่า ลองคิดดูว่า นางเอกได้ชื่อว่า "ปีศาจจอบอธิบาย" พูดๆๆๆ แล้วนึกถึงคนอ่าน ที่อ่านๆ มีแต่ตัวหนังสือดูสิ ถ้ามีภาพบรรยายประกอบ พร้อมแผนผังอธิบายเหมือน กระทู้นี้ จะเจ๋งมาก แต่มันจะกลายเป็น "สารนุกรม" ไปทันที สำหรับบางคน เวลาอ่านเหมือนตกนรก บางคนก็จะรู้สึกสนุก อันนี้แล้วแต่คน ที่จริงผมเบื่อเรื่องนี้มาก พอๆ กับอลวนอลเวงกองพลพลังเวท เลย เพราะออกช้ามากๆ อยากไปเขกหัวคนแปล แปลเร็วๆ สิฟ่ะ จากคุณ : .eAT เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 14:57:15

ความคิดเห็นที่ 21 ว่าที่กระทู้เเนะนำ! ท่าน Kross จัดหนักอีกเเล้ว สุดยอดจริงๆครับ นับถือๆ มารอฟังคำอธิบายหลักการเครื่องร่อนกับเครื่องปรับอากาศนั่น ตอนอ่านในนิยายอ่านเเล้วก็ยังงๆไม่ค่อยเข้าใจเเฮะ ฟังท่านน่าจะเข้าใจง่ายขึ้น จากคุณ : ไล่ฮก เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 20:13:24

ความคิดเห็นที่ 22 เอาเข้าจริงตอนเมเบลอธิบาย ผมก็ข้ามไปเยอะนะ อันไหนที่ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องจะพยายามที่จะไม่อ่าน มันเยอะ เดี๋ยวนี้ สารานุกรมทั้งหลายแหล่ มาแฝงในรูปการ์ตูน นิยายก็เยอะครับ เรื่องนี้ก็หนึ่งในนั้น แต่สำหรับคนชอบเทคโนฯ นวัตกรรมคงชอบแหละ ปล. ไม่มีภาพการ์ตูนที่หัวกระทู้ เกือบนึกไปว่าหลงเข้าไปห้องหว้ากอซะแล้วสิ จากคุณ : หมาข้างถนนคนบ้าการ์ตูน เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 21:47:50

ความคิดเห็นที่ 23 ผมว่าเล่มหลังๆ ก็เพลาลงมาเยอะแล้วนะ  เริ่มมีลูกเล่นมากขึ้น เช่น ให้ตัวประกอบอื่นเป็นคนอธิบายว่าทำไมเมเบลทำอย่างนั้น แทนที่จะให้เมเบลอธิบายรวดเดียวตั้งแต่ต้นจนจบเหมือนเล่มแรกๆ   จากคุณ : PokG เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 22:09:04

ความคิดเห็นที่ 24 http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=kross&month=30-04-2012&group=24&gblog=5 ทำลง blog เพื่อไว้ครับ จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 55 11:17:23