คห.20
เราเคยไปนั่งกินMKคนเดียวค่ะ แต่มันเป็นสาขาที่มีโต๊ะสำหรับนั่งคนเดียวอ่ะ
โต๊ะอยู่หน้าร้าน ติดกระจกเลย คนเดินผ่านไปผ่านมาเห็นหมด
ตอนแรกก็อายหน่อยๆ พนักงานในร้านก็มอง ในใจเราก็คิด"ถ้าเห็นว่ากินคนเดียวมันแปลก แล้วที่ร้านทำโต๊ะสำหรับนั่งคนดียวทำไม"
แต่พออาหารเข้าปากปุ๊ป องค์ลง ไม่แคร์ใครทั้งนั้น 555
สำหรับเรื่องดูหนังคนเดียว เราก็ประจำค่ะ ครั้งแรกที่ไปดูซักตอนม.5มั้ง ก็อายหน่อยๆเหมือนกัน
คือตอนนั้นอยากดูเรื่องนึงมาก แต่เพื่อนในกลุ่มไม่มีใครอยากดูเลย ตอนแรกก็กะว่าไม่ดูก็ได้ว่ะ
แต่พอมาคิดอีกที อะไรกัน ชั้นจะไม่ได้ดูหนังที่อยากดูเพียงเพราะไม่มีเพื่อนไปงั้นเหรอ? พอคิดได้ ก็ตัดสินใจไปดูเลย
ต่อมาก็เริ่มไปบ่อยมากขึ้น เพื่อนรู้ ก็ถามว่ากล้าไปได้ไง ไอ้เราก็แบบ...ชั้นไม่ได้ไปที่อันตรายซะหน่อยนะย่ะ
แต่เพื่อนก็ไม่เท่าแม่ แม่รู้นิแบบ...ไม่มีเพื่อนไปเหรอลูก แม่ไปดูเป็นเพื่อนมั๊ย (เข้าใจว่าแม่คงสงสาร คิดว่าลูกไม่มีเพื่อนคบ 555)
เพราะว่าแม่รู้ว่าเราเป็นคนดูหนังบ่อยมาก ตอนบอกไปดูคนเดียว แม่ตกใจแทบแย่ ทุกวันนี้ก็ยังเป็นอยู่
บางครั้งเวลาไปดูหนังคนเดียว แล้วแม่โทรมาหา เราก็เลยต้องโกหกไปว่ามากับเพื่อน ทั้งที่ก็นั่งอยู่คนเดียว แฮะๆ
เราว่ามันก็ได้ฟิลดีเหมือนกันนะคะ อย่าได้แคร์ค่ะ ไม่ใช่เรื่องผิดซะหน่อยเน๊อะ