ในราวพุทธศักราช 2508 ทมยันตีมีโอกาสเดินทางไปจังหวัดกาญจนบุรี และเข้าเยือนความวิเวก ณ สุสานนานาชาติที่ทอดร่างของเหล่าทหารสัมพันธมิตร ที่แห่งนั้น
สร้างแรงบันดาลใจจนเป็นต้นกำเนิดของนวนิยายเรื่องเยี่ยม คู่กรรม
"แสงสว่างแห่งชีวิตอุบัติขึ้น
และบัดนี้ แสงสว่างนั้นได้ดับลงแล้ว
ฝากรอยจูบและหยดน้ำตา
มากับกลีบกุหลาบทุกกลีบ
ถ้อยคำหอมหวานที่อมความเศร้าไว้อย่างลุ่มลึกในความรู้สึกนี้เขียนไว้บนการ์ดใบหนึ่ง ซึ่งผูกติดกับดอกไม้ช่องาม วางบนหลุมฝังศพของบุคคลอันเป็นที่รัก และได้จุดประกายความคิดของทมยันตี
บัดนั้นจึงเกิด โกโบริ หนุ่มเข้ม ผิวสะอ้าน แห่งแดนอาทิตย์อุทัย ดินแดนของยอดเขาฟูจิอันเลื่องลือ ก็ย่างเข้ามาในผืนแผ่นดินไทย พร้อมกับกลิ่นไอของสงครามโลกครั้งที่ 2 ในฐานะนายทหารเรือหนุ่ม
โกโบริ ทิ้งร่าง ณ ดินแดนสว่างไสวด้วยแสงพระอาทิตย์ ทิ้งหัวใจมั่นคง...อนาตะ โออาอิชิ มาสุ...ฉันรักเธอเสมอ ไว้กับ อังศุมาลิน ผู้หญิงไทย ซึ่งกว่าจะรู้ว่าหัวใจมีไว้เพื่อใคร ก็ทิฐิจนช่วงเวลาแห่งความสุขนั้นช่างแสนสั้นเหลือเกิน
นวนิยายเรื่องนี้เป็นนวนิยายในดวงใจของเราเลย ชอบมาก ซื้อเก็บไว้หลายปีแล้ว อ่าน
ตามบทประพันธ์แล้ว บี้กับหนูนา ยังไม่ใช่สำหรับพ่อดอกมะลิ กับ ฮิเดโกะ อะคะ ต้อง
ขอโทษแฟนคลับของทั้งสองท่านด้วย แต่ก็รอติดตามชม และเป็นกำลังใจให้นะคะ
(แอบเห็นด้วยกับ #41 ลุคไมค์นี่ได้แฮะ หนุ่มญี่ปุ่น ผิวสะอ้าน พูดญี่ปุ่นได้ แต่คงจะ
ไม่ทันละ คุณบอยฟันธงไปแล้ว T___T)