ขุนศึก เสมา ช่วงสะสมคะแนน

สัปดาห์นี้ มีฉากเข้าพระเข้านาง ดูกันเต็มอิ่ม หลังจากที่รบมาตลอด จนได้เป็นหัวหมื่น ไร้ศักดินา แต่สาวชอบตรึม

เรไรมีนั่งชันเข่าในเรือนทาส ยามเมื่อขันธ์มาเยี่ยม ดูแล้วนึกว่าองค์ลง กิริยาไม่งาม ดุเป็นงูเห่า ขู่ฟ่อๆ สงสัยนิสัยเหมือนพ่อ ใจเด็ด หูเบา น่าจะเตะ ต่อย แถมหน่อย ให้สมเป็นบุตรีท่านขุนทหาร ภรรยาเสมา(ส่งเสริมเสมา ให้ตั้งใจทำราชการ สะสมคะแนน จะได้ปูนบำเหน็จ แสดงวิสัยทัศน์ผู้นำ)

ที่ดูนุ่มนิ่มเพราะแม่อบรมมาแท้ๆ และส่งไปเป็นสาวชาววัง ฉากอื่นๆเป็นปรกติหมด นั่งพับเพียบ เรียบร้อย วาจาอ่อหวาน แต่จะแกร่งขึ้นเรื่อยๆ แบบไม่ให้ใครมาข่มเหง ตามแบบหญิงไทยที่กล้าแกร่ง ช่วยปกป้องบ้านเมือง โบราณว่า

“มือก็ไกว่ ดาบก็แกว่ง”

ขอยกบทกลอนที่ประพันธ์โดยพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์
ทรงพระนิพนธ์เพื่อเทิดเกียรติ คุณหญิงจัน คุณหญิงมุก เมื่อคราวศึกถลาง สมัยรัชกาลที่ ๓ ว่า

เปลก็ไกว  ดาบแกว่ง  แข็งหรือไม่
ใช่อวดหยิ่ง  หญิงไทย  มิใช่ชั่ว
ไหนไถถาก  กรากกรำ  ไหนทำครัว
ใช่ดีแต่  จะยั่ว  ผัวเมื่อไหร่
แรงเหมือนมด  อดเหมือนกา  กล้าเหมือนหญิง
นี่จะจริง  เหมือนว่า  หรือหาไม่
เมืองถลาง  ปางจะจอด  รอดเพราะใคร
เพราะหญิงไทย  ไล่ฆ่า  พม่าแท้


ข้อยกโคลงสี่ มาขยายความ จากแหล่งนี้
http://www.arsomklong.com/arsom/a179.htm

อาศรมชาวโคลง ภาค ๑๖๒  มือก็ไกวดาบก็แกว่ง

มือสองแสนวิเศษด้าว          มารดร
ไกวกล่อมเห่เปลนอน          ลูกน้อย
ดาบจากฝักชาญสมร          มิ่งแม่
แกว่งกวัดรบหมื่นร้อย         เพื่อหล้ามาตุภูมิ


นางเอกแสดงอารมณ์ทั้งรัก ทั้งแค้นได้ตรงดี เพราะงานนี้ยอมเนื้อแตกเจ็บตัว ดีกว่าถูกคลุมถุงกับคนชั่วช้า แต่ไม่อาฆาตพยาบาท

ศรีเมือง ต่างกับเรไร เปรียบเหมือนนางแก้วกิริยา เป็นผู้ตามที่ดี มิใช่ช้างเท้าหลัง เพราะช้างจะใช้ “ขาหลัง” ก้าวก่อนขาหน้าเสมอ แสดงได้ดี วางบท วางคน เหมาะสม

ฉากแสดงค่ายพม่า ในเวลากลางคืน แก้ปัญหาถ่ายทำได้ดี ในต้นทุนที่ไม่แพง และสื่อความได้ชัดเจน น่าจะจัดให้แน่นอีกหน่อย ค่อยทำซ้ำ เพราะดูไม่ถึงเรือนแสน

กำกับศิลป์รายละเอียดประกอบฉากดีมาก
เครื่องเรือนแต่ละฐานันดร ต่างกัน ว่าแต่มุ้งนอนบ้านขุนนาง ไม่ใช่มุ้งสี่เหลี่ยมฤา
กองทหารลาดตระเวน มีเครื่องแบบพร้อม สวมมาลา(หมวก)
ทหารรักษาเมือง มีหมวก ชุดรบพร้อม ยืนบนกำแพง
ค่ายมีแท่นวางอาวุธ กองไฟ แคร่
พระนเรศ นิวัติกลับกรุงอโยธยา ยิ่งใหญ่ มีคนร่วมฉากแน่น

อุบาย ถอยหลังลงคลอง ของเสมา ตัดต่อดี ทำให้ดูแบบรวดเร็ว สมจริง

คิวบู๊ดวลดาบที่หน้าบ้านเสมา ทำได้ดีจนเสมาไม่น่าจะหลบ ดาบของขันธ์ได้พ้น เพราะปาดดาบและพลิกดาบใกล้เสียขนาดนั้น

แต่การที่เสมาไม่ใช้ดาบแสนศึกพ่าย ตัดดาบ กลับเปลี่ยนรูปกระบวนท่าใหม่ ทำให้มีชัยจนจ่อดาบได้ที่กรองคอหนัง แสดงให้เห็นว่าเสมามีเชิงดาบเหนือว่าจริงๆ ไม่ใช่พึ่งแต่อาวุธที่ดีกว่า

ขอชมเชย เอกลิขิต ผู้เขียนบท เรื่องความประณีตในการเขียนบท แม้เป็นบทละครโทรทัศน์

ฉากที่บัวเผื่อน สนทนากับเรไร มีคำพูดที่ว่า "พระบัณฑูร" ของพระมหาอุปราช วังหน้า(พระนเรศ)
คำว่า ‘บัณฑูร’ นั้น เป็นภาษาเขมร หมายความว่า ‘สั่ง’

http://writer.dek-d.com/bird711/story/viewlongc.php?id=524172&chapter=50

คำสั่งศักดิ์สิทธิรองลงมาจาก “พระโองการ” ตามลักษณะการปกครองของไทยแต่โบราณมีปรากฏอยู่ในกฎมณเฑียรบาล

http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/K3518493/K3518493.html


การเดินเรื่องโดยรวมกระชับ ทันใจ แผนที่บรรยายเหตุการณ์ด้วยcg ดีกว่าตอนแรกมาก เพราะมีสัญลักษณ์เสริม เช่น

เส้นประแสดงทางเดินทาง ควรมีลูกศรประกอบ จะได้รู้ทิศทางเดิน
รูปไทย พม่า ฟันดาบสู้กัน
ควันไฟเมืองที่มีการปะทะ
ค่ายกระโจมพม่า ตั้งล้อมเกาะเมืองอโยธยา

ทำให้เข้าใจการเดินเรื่องได้ดีมาก น่าจะมีธงแสดงสีของฝ่ายพระนเรศ(สีแดง) กับฝ่ายพม่า(สีฟ้า) จะเข้าใจได้ว่าเมืองใดขึ้นกับฝ่ายใด เพราะจะมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเรื่อง

ทัพพระนเรศกรีฑาทัพ ไปสยบแถบเสียมราฐ พระตะบองที่แข็งเมือง แบ่งไปปราจีนบุรี แลตั้งรับหักค่ายที่อโยธยา

ฉากที่ท่านขุน(นิรุตต์)รบเจียนพ่าย ทำได้เหมาะตรงที่ ไม่เป็นกระบวน รบจนมั่วไปหมด แล้วขันธ์กับพุท ยกทัพมาหนุน เพื่อเอาหน้า(โหดจริงๆ ไพล่พลตายไปเยอะ เพื่อจุดหมายทำได้ทุกอย่าง)

ฉากเสมายกทัพเข้าปะทะ ตัดต่อดูง่ายขึ้น มีซุ้มที่เนินดิน จากนั้นตะโกนให้สัญญาณ บุกไปเป็นแผง กระหนาบสองข้างพร้อมกัน สมจริงเพราะการบ รบแบบกองกำลัง มีรูประบวนรบ

การจัดแสงตอนกลางคืน ดีกว่าตอนก่อนๆมาก วางไฟดูไม่มืดไป ตอนที่เสมาได้รับข่าวว่าพระนเรศ ติดอยู่ในวงล้อมต้องฝ่ายวงล้อมไปช่วย พูดปลุกใจได้ดีมาก คนประกอบฉากก็เยอะ ถ่ายทำประณีต ใช้ดอลลี่ลากยาว เสียดายงบไม่พอถ่ายทำฉากรบ ถ้ามีคงสนุกมาก ได้เห็นสามเกลอทะลวงฟัน

ฉากlong take มีสองฉาก
ฉากแรกตอนที่ขันธ์ พุท พูดถากถาง สรพงษ์ในค่าย ถ่ายดี คิวดี แสดงดีทุกคน แสงใช้ได้ ไม่เป็นเงาดำ น่าจะใช้ steady cam

ฉากหน้าบ้านเรไร เป็นฉากใหญ่ จัดแสดงได้ดี (หลังจากโดนัท ไล่ตีสิงห์ แล้วเลื่อนกล้องไปที่ชานกระไดจับภาพไปที่ท่านหญิง) ทำให้รู้ว่าลงทุนสูง ใช้เครนใหญ่

ฉากที่ พม่าบุกมาประชิดเกาะเมือง จำลองความโกหาหลได้ดี ทำให้รู้ว่าคนส่วนใหญ่อยู่นอกเกาะเสียมาก แต่จริงๆ พระเอกไม่น่าจะพาเบนซ์ไปรอด เพราะสภาพการณ์สยองมาก คนตายเป็นเบือ เลือดนองแผ่นดิน น่าจะสติแตกก่อนด้วยซ้ำ  

นึกว่าพระเอกจะถีบเบนซ์ลอยไปใกล้เรือ หรือหาเรือพายได้เสียอีก งานนี้สองคนวิชาตัวเบาเป็นเลิศ ไม่มีเลือดซักหยดที่เสื้อผ้า อดข้าวไม่ว่าแค่ได้สบก็พอ..ฮ่า

หวังว่าตอนต่อๆไปคงสนุกยิ่งขึ้น และฉากสู้รบจะเต็มอิ่ม ขอให้ผู้จัดและทีมงานมีกำลังใจสร้างสรรค์ต่อไป

แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 55 15:19:45

แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 55 15:04:46

แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 55 13:01:53

จากคุณ	: ต็กโกวคิ้วป้าย
เขียนเมื่อ	: 16 พ.ค. 55 12:40:42