ความคิดเห็นที่ 1 เรืื่องเล่าทาง internet ที่ ผกก อ๊อฟพูดถึงก็คือเรีื่องนี้ค่ะ http://www.sunflowercosmos.org/message/message_main/troen%20_sudtanakit_01.html แด่คนดีที่จากไป.....ในเหตุการณ์แสนเศร้า โดย....ผศ.ดร.เมธาวุฒิ พีรพรวิทูร คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ -------------------------------------------------------------------------------------- คัดลอกจาก นสพ.ไทยโพสต์ ฉบับวันที่ 9 มกราคม 2554 -------------------------------------------------------------------------------------- หากไม่เขียนถึงลูกศิษย์ผู้นี้ ฉันคงมีความรู้สึกผิดติดค้างไปตลอดกาลที่ปล่อย ผ่านเรื่องของเธอไป ทำให้ไม่มีใครได้รับรู้ มีผู้โชคร้ายอีกรายหนึ่งซึ่งจากไปใน 'เหตุการณ์ 9 ศพ' รายของเธอจบอย่างเงียบเชียบหากเทียบกับรายอื่นๆ ตั้งแต่ วันแรกจนวันเผา เรารับรู้เพียงชื่อ-นามสกุล และอายุของเธอเท่านั้น เพราะนั่นคือเท่าที่สื่อรายงานธอไม่ใช่ 'เด็กหัวกระทิ' มิใช่ 'นักเรียนทุนรัฐบาล' ไม่ใช่ 'อาจารย์มหาวิทยาลัย' ไม่ใช่ 'นักวิจัยดีเด่น' และไม่ได้จบ 'ดอกเตอร์' เธอเป็น 'คนธรรมดา' แต่ว่าน่าสนใจเพราะเหนือใครๆ ในเรื่องการอยู่ร่วมกับ ผู้อื่นเธอเป็นที่รักของผู้ที่รู้จักเธอ อยู่ที่ไหนใครๆ ก็รักเธอ ไปที่ไหนเธอก็ได้ เพื่อน เพราะเธอทำให้ผู้อยู่ใกล้ต่างมีความสุข เรื่องของเธอจึงมีค่าน่ารับรู้ เช้าวันนั้นฉันนั่งกินข้าวอยู่ที่บ้าน หูเงี่ยฟังรายงานข่าวรถเก๋งชนรถตู้ กำลังเคี้ยว เพลินๆ ก็ต้องสะดุดหยุดลง รู้สึกงวยงงสงสัยเมื่อได้ยินรายชื่อหนึ่ง ซึ่งคลับคล้าย คลับคลาว่าน่าจะรู้จัก สักพักก็นึกขึ้นได้ "ไม่ใช่นะ" ฉันบอกตัวเองด้วยอารมณ์ที่ เริ่มสั่นไหว "อาจเป็นรายชื่อผู้บาดเจ็บก็ได้" ฉันพยายามปลอบใจตัวเอง  ฉันใจชื้นเมื่อสำรวจตรวจสอบ หนังสือพิมพ์ 3 ฉบับ ไม่พบชื่อเธอทั้งในรายชื่อ ผู้เสียชีวิตและผู้บาดเจ็บ แต่แล้วก็เจอชื่อเธอจนได้ในวันต่อมา สื่อรายงานเพียงว่า นางสาวตรอง สุดธนกิจ อายุ 24 ปี ชัดเจนขนาดนั้นฉันยังไม่อยากเชื่อ เหลือทาง เดียวที่จะเยียวยารักษา 'โรคแห่งความสงสัย' จึงโทร. ไปถามเจ้าหน้าที่คณะรัฐศาสตร์ ได้รับคำตอบว่า "ใช่ค่ะ เธอจบไป 2 ปีแล้วคณะเพิ่งจะส่งพวงหรีดไปที่วัด!" หน้าฝ่ายวิชาการของ คณะรัฐศาสตร์บอกว่า เป็นเรื่องน่าเสียใจ น่าเศร้าใจและน่าเสียดายอย่างมาก เพราะเธอเป็นคนดีมาก เป็นที่รักใคร่ของเพื่อนทุกคน เธอไม่เหมือนใครไม่เคย นินทาว่าร้ายคนอื่น แถมยังเป็นเด็กเก่งกิจกรรมอีกด้วยที่น่าเศร้าที่สุด เธอเป็น ลูกคนเดียวของพ่อแม่ จึงเป็นการสูญเสียที่ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว จากคุณ : yzai เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 55 20:10:51

ความคิดเห็นที่ 2   ย้อนหลังไป 6 ปีที่แล้วฉันทำหน้าที่กรรมการสอบสัมภาษณ์คัดเลือกนักเรียนเข้า ศึกษาต่อคณะรัฐศาสตร์ ฉันยังจำเด็กนักเรียน ม.6 คนหนึ่งได้ดีจนทุกวันนี้ เพราะ ชื่อเธอแปลกกว่าคนอื่น คำตอบของเธอยิ่งแปลกใหญ่ เธอมาในชุดนักเรียนที่ สะอาดสะอ้าน กิริยาดี มีมารยาทและสุภาพเรียบร้อย ฉันขอให้เธอแนะนำตัวสั้นๆ เธอเล่าเรื่องตัวเองได้ไหลลื่นไม่มีอาการตื่นเต้นหรือ ประหม่าเมื่อทราบว่าเธอจบจากโรงเรียนไหน ฉันก็แกล้งกระเซ้าว่า "คุณเป็นไฮ โซนี่ทำไมไม่ไปเรียนที่จุฬา มาเรียนธรรมศาสตร์ทำไม?" "หนู ไม่ใช่ไฮโซนะ" เธอแย้งขึงขังและจริงจัง "หนูไม่คิดจะเรียนที่ไหน ตั้งใจแต่จะเรียนที่ธรรมศาสตร์ แห่งเดียว"เมื่อถามถึงเหตุผล เธอตอบอย่างฉะฉานว่า "หนูอยากแต่งกายง่ายๆ ปอนๆนั่งกับพื้นเปื้อนๆได้" ฉันรู้สึกขำระคนสนใจ เพราะไม่เคยพบใครให้คำตอบพิลึกกึกกือเช่นนี้ จึงแสดง ความยินดีล่วงหน้า "ถ้างั้นคุณมาถูกทางแล้ว นี่คือธรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยชาว บ้านแต่ถิ่นฐานอยู่ในวัง" มันเป็นเหตุการณ์ที่ผ่านมานาน แต่เหมือนเกิดวันวานนี้เอง หวนนึกตรึกตรองต้อง ไม่เชื่อ เด็กแรกรุ่นในวัยใสสนิทคนนี้ จะมีชีวิตอีกเพียง 6 ปีเท่านั้น! ฉันยังสามารถ จดจำกิริยาที่ร่าเริงและเรียบร้อย รอยยิ้มที่เป็นมิตร บุคลิกที่กระตือรือร้น รวมทั้ง ความสนใจและใฝ่ฝันที่ฉันเห็นในดวงตาคู่นั้นได้ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 55 20:16:09 จากคุณ : yzai เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 55 20:14:20

ความคิดเห็นที่ 3 ฉันตัดสินใจไปงานศพของเธอที่วัดทอง ตลิ่งชัน ที่นั่นฉันพบเพื่อนพ้องน้องพี่ของ เธอมากันมากมาย ทั้งค่ายรัฐศาสตร์และจากโรงเรียนเดิม แม้แต่เพื่อนที่ไปเรียน ที่ญี่ปุ่น 2 คน และอังกฤษอีก 2 คน ก็บินกลับมาร่วมงานเป็นประจักษ์พยานใน ความเป็นที่รักของคนที่รู้จักเธอ คุณแม่เธอบอกว่าเป็นคนตั้งชื่อลูกเอง โดยไม่ได้ปรึกษาตำราหรือว่าเกจิอาจารย์ ที่ไหน ให้ชื่อว่า 'ตรอง' เพราะต้องการให้ลูก "ทำอะไรก็ขอให้ตรึกตรองให้ดีเสีย ก่อน"  เป็นการตั้งชื่อของผู้นับถือพุทธอย่างแท้จริง คุณพ่อเธอบอกว่า เธอเป็นคนใจบุญสุนทาน เพราะพ่อแม่ดูแลปลูกฝังตั้งแต่ครั้ง ยังเป็นเด็ก ตอนเรียนที่ศูนย์รังสิต พ่อกับแม่จะขับรถรับเธอกลับบ้านในวันศุกร์ และไปส่งในวันอาทิตย์เกือบทุกครั้ง ต้องแวะตลาดไท ซื้อปลาเพื่อให้ลูกปล่อย ในธรรมศาสตร์ เธอเป็นลูกกตัญญูและใส่ใจต่อพ่อแม่มาก เธอไม่เคยลืมวันเกิดของพ่อแม่ที่น่า รักที่สุดคือ เธอรู้จักทำบัตรอวยพรวันเกิดพ่อแม่ ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็กชั้นประถม หนึ่งเล่าแล้วก็ให้ดูข้อความ อวยพรวันเกิดพ่อครั้งสุดท้ายของเธอ ในโทรศัพท์ มือถือซึ่งมีข้อความ "…คุณพ่อที่ดีที่สุดในโลก…" ผู้เป็นพ่อเล่าต่อว่า เธอไม่เคยนินทาว่าร้ายใคร วันหนึ่งขับรถไปด้วยกันสามคน พ่อแม่และลูก ผู้เป็นพ่อขับไปก็นินทาว่าร้ายบุคคลหนึ่งให้ลูกเมียฟัง เธอบอกว่า "คุณพ่อไปว่าร้ายคนอื่นทำไม" คุณพ่อเธอบอกว่า"ผมรู้สึกอายลูกและเลิกว่าร้าย คนอื่น แทนที่จะสั่งสอนลูกกลับถูกลูกสั่งสอน" เธอยังเป็นลูกที่ดีอย่างหาได้ยาก ไปไหนกลับบ้านตรงเวลา ไม่มีการเถลไถล ไม่ เคยไปค้างที่ไหนให้พ่อแม่ห่วงใย จะหาลูกใครใส่ใจในความห่วงใย ของพ่อแม่ เช่นนี้ นอกจากนั้น เธอยังเป็นลูกที่มีเหตุมีผล เข้าใจข้อจำกัดและความลำบาก ของพ่อแม่ เธออยากไปเรียนเมืองนอกเหมือนลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่ง ซึ่งจะไปเรียน ต่อที่อังกฤษ แต่ฐานะของครอบครัวไม่อำนวย เธอกลับเป็นฝ่ายปลอบใจพ่อแม่ ทำนองว่าไม่ต้องเสียใจ เพราะเรียนเมืองไทยก็เหมือนกัน      ตอนท้ายพ่อเธอบอกว่าเธอเป็นคนมีฝัน แต่น่าเสียดายที่ไปไม่ถึงดวงดาว เรื่อง หนึ่งคือการเรียนต่อปริญญาโท เมื่อไปเมืองนอกไม่ได้เธอตั้งใจจะเรียนปริญญา โทเศรษฐศาสตร์ ที่จุฬาฯ อีกเรื่องหนึ่งคือ ใฝ่ฝันจะตั้งสถาบันสอนพิเศษโดยชักชวนเพื่อนๆ ที่มีใจรักมาร่วม ด้วยช่วยกันทำ เธอได้เริ่มต้นแล้วด้วยการสอนพิเศษนักเรียนไป 2 ราย รายหลัง นั้นเพิ่งสอนไปครั้งเดียว 2 ชั่วโมง แม้กระนั้นคุณพ่อของลูกศิษย์เธอซึ่งเป็นถึงรอง ผู้บริหารธนาคารต่างประเทศแห่งหนึ่ง ก็ยังมาร่วมเคารพศพด้วย จากคุณ : yzai เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 55 20:15:56

ความคิดเห็นที่ 4 ฉันได้คุยกับแฟนหนุ่มของเธอซึ่งเรียนหมอที่ธรรมศาสตร์ ว่าที่นายแพทย์บอกว่า คืนนั้นเธอมาเอาหนังสือ และแวะมาเยี่ยม ปกติเขาจะขับรถไปส่งเธอถึงบ้าน แต ่เขามีงานยุ่งมากจึงขับไปส่งที่ท่ารถตู้ แต่ก็ได้โทรคุยกันจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต "จู่ๆก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกรีดร้อง ตามด้วยเสียงขลุกๆ ขลักๆ แล้วสัญญาณก็ขาดไป" เพื่อนสนิทที่เรียนร่วมชั้นแต่ครั้งประถมบอกว่า เธอเป็นคนที่ร่าเริงมากและเป็นที่ รักของเพื่อนทุกคน ไม่มีใครไม่ชอบเธอ เมื่อถามว่าอะไรทำให้ใครๆก็รักเธอ เพื่อนสนิทตอบว่า "เค้าเป็นคนที่ใส่ใจผู้คนรอบข้าง" ว่าที่คุณหมอซึ่งยืนอยู่ข้างๆ ก็ยืนยันเช่นนั้นและสมทบว่า "เธอเป็นคนที่ห่วงใยคนอื่นเสมอ" ฉันยังได้คุยกับ คุณพ่อของแฟนเธอ ท่านบอกว่า สวดและเผาเธอวัดนี้เพราะคุณ แม่เธอเป็นโยมอุปัฏฐากและเธอเป็นเด็กละแวกวัดนี่เอง มาทำบุญตั้งแต่เป็นเด็ก เล็กๆ คนแถวนี้รู้จักและรักเธอทั้งนั้น โดยเฉพาะลุงผู้นำสวด เขาเห็นเธอตั้งแต่เป็น เด็กเล็กๆ จึงบอกว่างานนี้เขาทำเต็มที่ มิน่าล่ะ ฉันรู้สึกว่าเขาเคร่งขรึมและตั้งอก ตั้งใจเหลือเกิน ฉันขับรถออกจากวัด ไปด้วยใจสับสนเหมือนถนนที่รถวิ่ง นึกถึงคำพูดสุดท้ายของ ผู้เป็นพ่อ "ลูกเป็นทั้งความหวังและกำลังใจ จากนี้ไปไม่เหลืออะไรอีกแล้ว" ฟังแล้ว ช่างทดท้อห่อเหี่ยวสิ้นดี คนที่ดีขนาดนี้น่าจะมีชีวิตอยู่นานๆ ให้คนรอบข้างต่างมี ความสุข แต่กลับได้รับ 'สัมปทาน' เพียงน้อยนิด ไม่รู้ใครลิขิตชีวิตอันแสนสั้นนั้น มันเป็นความบังเอิญหรืออย่างไร ใครช่วยตอบที ครอบครัวหนึ่งทุ่มเทฟูมฟักเพราะ รักลูกดุจแก้วตาดวงใจ ให้การศึกษา พาไปวัดอบรมบ่มเพาะ ปล่อยนกปล่อยปลา จนเป็น ‘ธิดาผู้ประเสริฐ’ เกิดปัญญาตรึกตรอง กลั่นกลองแยกแยะ ดีชั่วถูกผิด มี จิตกุศล เป็นคนใจบุญสุนทาน ไม่ละเมิดเบียดเบียนใคร ไม่ตำหนิติเตียน นินทาว่า ร้าย แต่ต้องจากไปในสภาพเช่นนี้ ขอให้วิญญาณของเธอจงไปสู่สุคติ หากเกิดใหม่ขอให้มาเป็น ‘ลูกแม่โดม’ อีก และอยู่กับพวกเรานานๆนะ จะให้สอน วิชา ‘ว่าด้วยการใส่ใจ’ เพื่อให้ทุกคนสนใจและห่วงใยผู้อื่น โดยเฉพาะผู้ใช้รถใช้ ถนนทุกชนชั้น ต่างร่วมมือกันเพื่อความปลอดภัย ขอเป็นกำลังใจให้คุณพ่อคุณแม่ ของเธอและครอบครัว ‘สุดธนกิจ’ จงมีจิตใจที่เข้มแข็ง พลังใจที่แกร่งกล้า ฝ่าพ้น ความทุกข์ระทมนี้โดยเร็ว  จากคุณ : yzai เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 55 20:17:46

ความคิดเห็นที่ 5 เออเราว่าไม่น่าใช่นะแม้เค้าโครงจะคล้ายๆ แต่ผกกเค้าบอกว่าถนนเลียบทางด่วน เอกมัย รามอินทรา แต่สถานที่เกิดเหตุรถตู้ มันน่าจะอยู่แถวมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ตรงนั้นน่าจะเป็นเส้นโทลลเวย์ ไปดอนเมืองมากกว่านะ ถ้าจำไม่ผิด แต่ถ้าจำผิดก็ขอโทษด้วยค่ะ จากคุณ : ทากิ เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 55 20:29:44

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่ได้เป็นอะไรกับเขา แต่อ่านแล้วร้องไห้สะเทือนใจมาก ขอให้ดวงวิญญาณของคุณตรวงจงไปสู่สุขคติ อยู่ในภพภูมิที่สูงดังจิตใจที่ดีงามของเธอ เกิดชาติหน้าฉันใด ขอให้มีพร้อม ทั้งลาภยศเงินทอง กายงาม ใจงาม และอย่าให้อาภัพเหมือนชาตินี้เลย จากคุณ : อิงฟ้าคีรตา เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 55 20:33:09

ความคิดเห็นที่ 7 ภาพเบื้องหลังการถ่ายทำฉากรถคว่ำบนทางด่วน ถ่ายที่มอเตอร์เวย์ค่ะ จากคุณ : yzai เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 55 20:43:12

ความคิดเห็นที่ 8 พี่ติ๊กหล่อจริงๆ เนื้อเรื่องน่าติดตามมากคะ จากคุณ : kufafad เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 55 20:58:05

ความคิดเห็นที่ 9 น่าดูมากๆเลยเรื่องนี้ โรแมนติดบนความน่ากลัว จากคุณ : gimhae เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 55 21:56:26

ความคิดเห็นที่ 10 เหตุการณ์ที่ผู้กำกับเล่า กับเหตุการณ์ที่เอามาลงมันคนละอันกันป่ะครับ จากคุณ : shinn.negi เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 55 22:28:14

ความคิดเห็นที่ 11 ขอให้พี่ตรองสู่สุขตินะคะ จากคุณ : มิสสตาร์วอร์ส เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 55 22:54:06

ความคิดเห็นที่ 12 #8 ถังขยะ แอบมีเลข 13 ด้วย เพิ่มความขลัง จากคุณ : เป็นไปไม่ได้หรือไม่ได้ทำ เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 55 23:11:14

ความคิดเห็นที่ 13 เราว่ามีเค้าแฮะพระเอกเป็นหมอ แต่ก้อไม่ทั้งหมด จากคุณ : gingerel เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 08:29:44

ความคิดเห็นที่ 14 เราว่าไม่น่าจะใช่เรื่องเดียวกันนะ จากคุณ : โลกด้านที่หันหลังให้ดวงอาทิตย์ เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 05:17:22

ความคิดเห็นที่ 15 คิดว่าหนังคงไม่ได้เอาเรื่องใดเรื่องหนึ่งมาทั้งหมดหรอกมังคะ น่าจะเอาพลอตเรื่องเริ่มต้นกว้างๆมาเท่านั้นเองแล้วมาเพิ่มบทเข้าไป แต่ยังไงก็ขอให้คนในเรื่องเล่าไปสู่สุขติค่ะ จากคุณ : blueNightSky เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 55 12:36:34