ความคิดเห็นที่ 1 คันอนจิสังเกตเห็นถึงความผิดแปลก ขณะขับขี่รถของเขานั้น เขารู้สึกถึงว่า”มีอะไรบางอย่างมาครอบคลุมร่างกายของเขา” ความรู้สึกจากผิวหนังที่สัมผัสได้ช่างคล้ายกับใยแมงมุมเสียนี้กระไร แม้ว่ารถที่ขับอยู่นี้จะเป็นรถแบบเปิดประทุนก็เถอะ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะขับไปโดนใยแมงมุมทั้งที่ยังอยู่บนถนนแบบนี้ แต่เพื่อความแน่ใจในขณะที่ยังรอสัญญาญไฟเขียวจากบนถนน เค้าได้มองไปรอบๆเพื่อหาต้นตอของสิ่งที่เค้าสัมผัสอยู่ในตอนนี้ มันเป็นเรื่องง่ายแค่นิดเดียวที่เค้าจะลืมเรื่องดังกล่าวไป,  แต่เมื่อเค้าขับรถเข้าสู่ “เขต Tsubakidai”ความรู้สึกที่สัมผัสได้ก่อนหน้ากลับรุนแรงเข้าอย่างเฉียบพลัน  สัญชาตญาญของคันอนจิจึงสร้างข้อสัญนิษฐานขึ้นมา 1 อย่างว่า .“สิ่งที่คล้ายกับใยแมงมุมที่สัมผัสตัวเค้า น่าจะเป็น .... ... วิญญาญ” และถ้าเส้นด้ายนี้เป็นส่วนหนึ่งของใยแมงมุม ใจกลางของสิ่งนี้อาจจะอยู่ในที่แห่งนี้ ตัวตนของสิ่งที่สร้าง”เส้นด้ายวิญญาญ”  ,คันอนจิเองก็ไม่มีความรู้มากพอที่จะสันนิษฐานได้ว่าเป็นฝีมือของใคร  ส่งผลให้เค้ามายังสถานที่นั้น .......สถานที่เค้าเชื่อว่าเป็นใจกลางของใยแมงมุม เค้าหยุดรถเมื่อถึงที่หมาย , สถานที่นั้นตัวเค้าเองจำมันได้ดี ว่าตัวเค้าเองได้พบกับความเสียใจที่ไม่มีวันลืมและความสุขที่เปี่ยมล้น  ที่นี้ ... คนที่เค้าปกป้องยังคงกล่าวขานตัวเค้าเองว่า “HERO”อยู่ จนกระทั้งเค้าเองได้เรียนรู้ถึงความผิดพลาดที่ไม่สามารถแก้ไขได้ของตนเอง ...  ที่ ” โรงพยาบาลร้าง มัทซึคุระ” เวทีสำหรับการแสดงเมื่อก่อนหน้านี้ คันอนจิปาดเหงื่อบนแก้มของตนพร้อมกับพุดว่า “เป็นที่สุดแห่งความบังเอิญหรือจะเป็นกับดักอันแยบยลที่นำพาฉันเข้าสู่สถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคลายไม่ออกนี้ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามที่รอคอยฉันอยู่  ฉัน....จะไม่หันหลังให้กับโชคชะตา !!!!” คันอนจิพูดอยู่กับตัวเองคนเดียว แม้ว่า ณ ตรงนั้นจะไม่มีคนดูอยู่เลยก็ตาม .. มีแค่เพียงสายลมฤดูหนาวที่พัดพามาให้หนาวเหน็บแค่นั้น โรงพยาบาลร้าง มัทซึคุระ เป็นจุดศุนย์กลางของเส้นด้ายที่ว่าและได้กระจายรัศมีการแพร่ขยายไปในเมือง   .......  นั้นเป็นข้อสรุปจากคันอนจิตามที่เค้าตรวจจับและวิเคราะห์ได้ ถ้าอยู่ในช่วงถ่ายรายการ..... มันได้รับเสียงตอบรับจากผู้ชมได้อย่าล้นหลามแน่นอน , แต่...ไม่มีผู้ใดนอกเหนือจาก คันอนจิกับเสียงกรีดร้องที่ชวนขนลุกของสายลมอันหนาวเย็นที่กระทบกับเศษซากอดีตโรงพยาบาล, ........คันอนจิปีนข้ามประตูรั้วและเดินเข้าไปอย่างไม่เกรงกลัว จากคุณ : WANTEDMAN เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 18:50:18

ความคิดเห็นที่ 2 จากวันนั้น ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป, ประตูทางเข้าที่ถุกทำลายโดยฮอลโลว รอยเล็บที่ถูกทิ้งไว้ที่นี้ ยังคงสภาพเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน เค้าไม่สามารถมองเห็น”เส้นด้าย” แต่เค้าสามารถคาดคะเนได้ว่าชั้นดาดฟ้านั้น เป็นจุดรวมตัวของมัน, เค้าก้าวขึ้นบันไดไปทีล่ะก้าว .....ที่ล่ะก้าว  ก้าวไปขางหน้าในขณะที่มือยังถือ “ไม้คถา”สุดโปรด เค้าจับลูกบิดประตูอย่างไม่เกรงกลัวพร้อมกับแงมประตูมองออกไปยังดาดฟ้าเพื่อประเมิณสถานการณ์ แต่ ที่อยู่ตรงนั้น ....ไม่ใช่ ,ปีศาจ ,สัตว์ประหลาด,แมงมุมยักษ์ อะไรแต่อย่างใด ... แต่เป็น ผู้หญิง ที่มีลักษณะสวมใส่หน้ากากหัวกะโหลกครึ่งหน้าด้านขวา ,เธอมองไปเมืองด้านล่างด้วยสายตาที่เศร้าหมอง คันอนนจิแสดงความแปลกใจเมื่อมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาว ....ตัวเธอราวกับภูตผี แต่ถึงอย่างงั้นก็ดูเหมือนว่าตัวเธอเป็นคนที่ยังมีชีวิตอยู่ ตัวเธอดุไม่เหมือนว่าจะเป็นวิญญาญเร่ร่อนที่ขาดเสถียรภาพ  เธอคล้ายคลึงกับฮอลโลวเป็นอย่างมาก แต่..เค้ากลับมั่นใจว่าหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า คนทั่วไปสามารถมองเห็นได้เช่นกัน แต่ทว่า......... “โบ๊ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า !!!! ดอน คันอนจิ “เปิดประตูดาดฟ้าอย่างคล่องแคล่วว่องไวพร้อมกับประกาศวลีประจำตัวอย่างกึกก้อง และ มั่นใจ "SPIRIIITS ARE AAAALWAYS WITH YYOOOOOOUUUUUUU" หญิงสาวหน้ากากสะดุ้งตกใจต่อเสียงที่เธอได้ยิน พร้อมกับหันมองไปยังคันอนจิ, ดวงตาของเธอเปิดกว้างขึ้นขณะที่เธอมองมาที่คันอนจิที่สวมเครื่องแต่งกายสุดประหลาดและท่าทางการโพสท่าที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว, อย่างไรก็ตาม HERO เจ้าเสน่ห์คนนี้ก็ไม่ได้สังเกตุเห็น พร้อมๆกันนั้นเค้าได้เดินเข้าไปหาหญิงสาว หากตัดสินจากลักษณะภายนอกแล้ว ตัวหญิงสาวเองอายุอาจจะอยู่ช่วงวัยรุ่นหรือ 20 ปี , แน่นอน..หน้ากากบนใบหน้าเธอมันช่างแปลกประหลาด ไม่มีเค้าโครงอะไรบ่งบอกว่าเธอเป็นคนต่างชาติ และเธอสวมชุดเสื้อกันหนาวบางๆที่ทำมาเป็นชิ้นเดียวกันทั้งชุด ลักษณะใบหน้าของเธอเห็นได้จากช่องว่างระหว่างผมสีดำยาวแทบจะถึงไหล่และหน้ากากกะโหลกสีขาวของเธอ ,เป็นธรรมดาทีลักษณะดังกล่าวจะแสดงถึงความเป็นระเบียบเรียบร้อย นัยน์ตาที่เปิดกว้างของเธอช่างคล้ายกับ “อุรุรุ จากร้านสะดวกซื้ออุราฮ่าร่า” และเธอได้มองมายังคันอนจิที่ปรากฎตัวยังชั้นดาดฟ้าอย่างกระทันหันทันด่วน คันอนจิเข้าไปใกล้พร้อมจับมือเธออย่างไม่ลังเล พร้อมกับพูดว่า “สวัสดี คนสวย โปรดจงอย่าได้หวาดกลัวเรา เราเป็นมิตรกับคุณ” พลังกดดันวิญญาญที่คันอนจิสัมผัสได้จากมือของหญิงสาวใกล้เคียงกับฮอลโลวมาก ,แต่..คันอนจิคิดไม่แบ่งแยกถึงความแตกต่าง  เค้ายังคงยึดมั่นกับสิ่งที่เค้าควรจะกระทำ “บอกฉันได้ไหม ฉัน “คันอนจิ”คนนี้ ว่าทำไมใบหน้าของเธอมันถึงเศร้าหมองยิ่งนัก ” ราวกับตัวเค้ากำลังเป็น 1 ในผู้ที่เกี่ยวข้อง .... ตัวเค้าได้ก้าวขา 1 ข้างเข้าไปวิถีชีวิตของอาร์รันคาร์ ช่างโง่เขลา อะไรทำให้เค้าได้ก้าวเข้าไปสู่หายนะที่ผิดธรรมชาตินี้ , การไม่ตระหนักถึงผลลัพท์ของหญิงสาว เป็นการกระทำที่อันตรายยิ่งกว่าเล่นกับอาร์รันคาร์เด็ก 100 ตน HERO ได้ย่างก้าวลงไปสู่เส้นทางแห่งความยากลำบากอย่างเงียบงัน --------------------------------------------------------------------- บิ้วอารมณ์ของ ดอน คันอนจิ ไม่ออกแฮะ (Skill Eng ไม่ถึงขั้น และดันเติมชูรสไปเยอะด้วย) อารมณ์ของตอนนี้เป็นยังไง อยากเข้าถึง ..ให้ดูรูปข้างล่างประกอบล่ะกันน่ะครับ จากคุณ : WANTEDMAN เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 18:57:16

ความคิดเห็นที่ 3 น่าติดตามดีครับ จะมีโอกาสมาขายในไทยไหมเนี่ย....?? จากคุณ : GenSand เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 20:52:00

ความคิดเห็นที่ 4 #3 เห็นเค้าว่า ยาาาาาากส์ ครับ เพราะก่อนหน้านี้ NED จุกไปกับนิยาย Death Note ระดับนึง (ได้ยินจากคนอื่นมาอีกที) จากคุณ : WANTEDMAN เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 23:40:12

ความคิดเห็นที่ 5 น่าติดตามนะคะ แล้วอีกอย่างต้นตอดันมาจากตอนเดียวกับที่เจออิจิโกะครั้งแรกเลยอีกต่างหาก - -*(ชักลางไม่ดีขึ้นมา) อารันคาร์ แต่คนทั่วไปมองเห็น? น่าติดตามนะคะ เหลืออาทิตย์สุดท้ายแล้วด้วยสิ... เฮ้อ... ท่าจะยากที่จะได้อ่านเต็ม แต่ถ้าได้อ่านเต็ม จะมีใครแปลมั้ยหนอ... ป.ล. แล้วข้าพเจ้าจะได้ดูฉาก อิจิฮิเมะมั้ยเนี่ย 17 เดือนจะกลายของข้อยจริงเด๊ะ !!! แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 55 19:45:57 จากคุณ : IIchoTosho เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 19:43:53