ความคิดเห็นที่ 1 ขอเอาที่ตัวเองโพสบ้านไร่มาลงนะคะ... คนงามที่ใจ ใช่งามที่หน้าตา พูยง ดอกบัวที่มีเพียงกลีบตำหนิเพียงหนึ่งกลีบจากความอิจฉาของฮวายง ทำให้เธอเสียโฉมแล้วต้องใช้ชีวิตโดยที่ปิดใบหน้าไว้ เธอรักอิกั๊กชายที่ไกลเกินเอื้อม ไม่ใช่แค่แอบรักแต่รักมากพอที่จะสละชีวิตได้ ฮวายง สวยงามพร้อมในหน้าตาแต่ในใจอัปลักษณ์ด้วยความริษยาและทะเยอทะยาน เธอไขว่ขว้าตำแหน่งมเหสี และทำเพื่อให้ตัวเองอยู่รอดแบบมือไม่สะอาด อิกั๊ก เขาไร้เดียงสารัก เขาได้ทูลขอมเหสีกับพ่อตัวเองว่าเขาต้องการสาวงามเป็นคู่ แต่ไม่ได้มีความรักในนั้น อิกั๊กได้พบเจอเรื่องราวและมาตกบนหลังคา ปารค์ฮา นั่นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตของพูยง อิกั๊กจำเป็นต้องรับรู้และเข้าใจพร้อมกลับแบกความเจ็บปวดไปอีก 300 ปีต่อมา อิกั๊กเมื่อเขาได้อยู่ ในโลกหน้าและชีวิตในชาติหน้าของเขาเองเขาได้เรียนรู้รักที่ไม่ใช่เพียงรูปโฉมแต่มาจากจิตใจ พอถึงวันที่เขาเข้าใจเขาก็กลับไปสู่ อดีตชาติที่เป็นชาติที่แท้จริงของตัวเอง เพื่อให้เรื่องอัปยศของราชวงค์ได้รับการแก้ไข ความรักและความผูกผันของ อิกั๊ก และ ปาร์คฮาคือรักที่ต้องรอ รอที่จะรักได้จริง ซึ่งรอคอยยาวนานและทรมาน เมื่ออิกั๊กกลับชาติมาเกิดเขาคือแทยง อิกั๊กกลับมาหาปารค์ฮาโดยในชาติใหม่ตัวเอง แต่หัวใจเขายังคงรักเธอคนนี้มาตลอด 300 ปี แทยองจึงเปี่ยมไปด้วยความทรงจำที่มีต่อปารค์ฮา เมื่อทั้งคู่ต่างถามกันว่า รอนานไหม คำตอบคือการรอที่ยาวนานแต่คุ้มค่ากับคำว่ารักแท้ จากคุณ : isobuty เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 08:05:02

ความคิดเห็นที่ 2 แม่นแล้วค่ะ....กลับไปรอคอยเวลา เพื่อจะได้พบกันอีกครั้งในชาติใหม่...เศร้าเนอะ แต่ในความเศร้า มันแฝงความสุขลึกๆ ที่ได้รู้ว่า มีใครคนหนึ่งรอคอยด้วยความรัก ความภักดีอย่างจริงใจ  และรักนั้นมั่นคง ยาวนานอย่างไม่เสื่อมคลาย ถึงเวลาอีก 300 ปีข้างหน้า....เธอก้อยังคงมีหัวใจดวงเดิม  รอเค้าเพียงคนเดียว.... ทำให้นึกถึงเพลงโปรดของเรา  Seasons Change.... "  อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ" " อย่าไปกลัวเวลาที่ฟ้าไม่เป็นใจ อย่าไปคิดว่ามันเป็นวันสุดท้าย น้ำตาที่ไหลย่อมมีวันจางหาย หากไม่รู้จักเจ็บปวดก็คงไม่ซึ้งถึงความสุขใจ " จากคุณ : คิมมุนอา (ชาติหน้าขอเกิดมาหมวย) เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 09:06:38

ความคิดเห็นที่ 3 กีปหมด อยากให้ทั้ง 2 คห เลยค่ะ ตรงใจ เศร้าแต่ก็แฝงด้วยความสุขจริงๆ จากคุณ : pluswipa เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 09:44:11

ความคิดเห็นที่ 4 คห 1-2 ซึ้งอ่ะ T_T จากคุณ : p1516 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 10:22:28

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านไปน้ำตาซึมไป แม้จะเศร้าๆแต่ก็ซึ้งกินใจมากมาย ...ในที่สุดรักแท้จากใจจริงของพูยองก็สมหวังแม้ว่าจะรอนานถึง300ปีก็ตาม จากคุณ : Riluck เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 10:23:19

ความคิดเห็นที่ 6 ให้กิฟต์ไม่ได้..เอาน้ำตาในใจให้แล้วกันนะคะ คิดถึงอิกั๊ก...ผู้ชายที่น่าจะสมหวังตั้งแต่ 300 ปีที่แ้ล้ว... เค้าถึงต้องข้ามมาเพื่อซ่อมปัจจุบัน ปาร์คฮา-แทยอง เพื่อปัจจุบัน ... ความรักทั้งคู่จะได้เป็นจริงสักที คิดถึงตาคนนี้จังน้อ... จากคุณ : เจ้าบอน เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 12:50:28

ความคิดเห็นที่ 7 ดูตอนจบแรกๆ อาจจะงง แต่ถ้ารู้ความหมายของคำพูด ทุกๆ ประโยค จะเก็ทและซื้งมากๆ เลยนะคะ เราว่าจบดีเลยล่ะ จากคุณ : Buabarn3 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 17:37:01

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนนี้ดูถึงตอนที่17  แต่ไปแอบอ่านสปอยมา สงสัยจังค่ะว่า ในเมื่อบูยองกินลูบพลับทั้งหมด   ตอนแรกที่รู้ว่ามีไซยาไนในลูกพลับ ทำไมอีกักนึกไม่ออกว่าบูยองเป็นคนกินทั้งหมด???? หรือตอนที่บูยองกิน อีกักไม่ได้อยู่ด้วย จากคุณ : Junjung_Rainbow เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 17:50:26

ความคิดเห็นที่ 9 ประมาณว่านายเขียวมารายงานเรื่องยาพิษในลุกพลับ...นายน้ำเงินรายงานว่าคนขายยาตาย แล้วนายเหลืองก็กระหืดกระหอบมารายงานว่า...รู้แหล่งซ่อนตัวคนร้ายแล้ว จากนั้นสี่หนุ่มก็ีรีบเร่งพากันขี่ม้าเข้าป่า...โดนดักซุ่มโจมตีแล้วก็ทะลุมิติมาเลย จากนั้นก็เกิดเหตุการณ์มากมายในโซล...ประเด็นลูกพลับก็ถูกลืมไป ฝ่าบาทมาระลึกแล้วประมวณเหตุการณ์อีกที...ก็เมื่อกลับมาโชซอน ตอนจบพอดี จากคุณ : แอ๊บซาโรคี เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 18:17:05

ความคิดเห็นที่ 10 อยู่อย่างเดียวดายรอคอบ 300 ปี แต่คุ้มค่าที่ได้รอ รู้ว่ามีคนที่รักอย่างปาร์คฮา ได้รู้ความจริง ชอบจบแบบนี้ค่ะ.. จากคุณ : หงษ์สังหาร เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 55 18:54:41

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านความเห็นที่ 2 ร้องไห้อีกรอบ T_T จากคุณ : DIVINE-T เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 55 12:55:56

ความคิดเห็นที่ 12 เศร้ามากแต่ก็ ประทับใจมาก ทั้ง2คนยอมเสียสละ อย่างใดอย่าง1เพื่ออีกฝ่าย นางเอกยอมสละชีวิตตัวเอง พระเอกยอมอยู่เพื่อรอนางเอก300ปี จนสุดท้ายทั้งคู่ก็ได้กลับมารักกัน นึกแล้วน้ำตาไหลทุกที T T ทำหนังระเอียดมากคะเรื่องนี้ จากคุณ : AoMMY ^ ^ เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 55 17:26:26 A:118.173.70.96 X: TicketID:363039

ความคิดเห็นที่ 13 เศร้าจนอิน สงสารคนที่คิดถึงกัน แต่อยู่กันคนละภพ นางเอกได้คู่กับพระเอกในชาติใหม่แต่นางเอกมีความทรงจำกับพระเอกอดีตชาติ แทยองเป็นพระเอกอดีตชาติมาเกิดแต่เขาก็ไม่ใช่คนที่มีนิสัยเหมือนอีกั๊กคนเดิมนี่นา จากคุณ : puky เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 55 10:10:30 A:202.176.90.94 X: TicketID:364536

ความคิดเห็นที่ 14 ความคิดเห็นที่ 1 บอกว่า ความรักและความผูกผันของ อิกั๊ก และ ปาร์คฮาคือรักที่ต้องรอ รอที่จะรักได้จริง ซึ่งรอคอยยาวนานและทรมาน เมื่ออิกั๊กกลับชาติมาเกิดเขาคือแทยง อิกั๊กกลับมาหาปารค์ฮาโดยในชาติใหม่ตัวเอง แต่หัวใจเขายังคงรักเธอคนนี้มาตลอด 300 ปี แทยองจึงเปี่ยมไปด้วยความทรงจำที่มีต่อปารค์ฮา เมื่อทั้งคู่ต่างถามกันว่า รอนานไหม คำตอบคือการรอที่ยาวนานแต่คุ้มค่ากับคำว่ารักแท้ ยัง งง อยู่อ่ะค่ะ ประโยคนี้ แทยองจึงเปี่ยมไปด้วยความทรงจำที่มีต่อปารค์ฮา ความทรงจำหมายถึง คุ้นๆ กับนางเอกใช่ไหมคะ เหมือนจะเคยรู้จักผูกพันมาก่อน แต่เขาจำอดีตชาติเขาไม่ได้ใช่ไหมค่ะ เพราะมาเกิดใหม่ เศร้าตรงนี้น่ะค่ะ อินจังเลย ทำใจไม่ได้ เพราะถ้าเราเป็นนางเอก เราก็จะคิดถึงแต่ลีกั๊กคนที่มีอดีตร่วมกัน จากคุณ : puky เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 55 10:29:59 A:202.176.90.94 X: TicketID:364536