ต้องขอชื่นชมคนเขียนบทละครเรื่องนี้ที่สุด เพราะเขียนออกมาได้เป็นธรรมชาติมาก
ตัวละครดูมีเหตุมีผลของตัวเองแบบที่จับต้องได้ว่ามันมีอยู่ในสังคมจริง ชีวิตจริงๆ ของบางคนก็เป็นแบบนั้นแหล่ะ ไม่กล้าพูดความจริง กลัวเสียหน้า กลัวถูกมองไม่ดี
กลัวไปสารพัด แต่ถ้าคนเรายอมรับฟังเหตุผลกัน ยอมหันหน้าสู้ความจริง สิ่งที่เรากลัวนั้นมันอาจไม่มีอะไรเลย เพราะคนที่รักเราจริงยังไงเขาก็พร้อมที่จะให้อภัย
บทคำพูดของตัวละครกำลังดีฟังดูไม่ประดิษฐ์ เหมือนเราใช้พูดในชีวิตประจำวันจริงๆ เข้าใจง่ายแบบไม่ต้องแปลซ้ำ คือแบบเด็กดูได้ ผู้ใหญ่ดูดี
บททะเลาะก็ไม่จำเป็นที่จะต้องตะโกนด่าทอแว้ดๆ ใส่กันให้หนวกหู น้ำเสียง จังหวะจะโคนดูลื่นไหลไปกับการแสดงของนักแสดงทุกคน
มันเลยทำให้ดูเป็นธรรมชาติ เลยเหมือนกำลังนั่งดู Realityshow มากกว่าดูละคร
ปีเตอร์กับบทหมอปราบ - ผู้ชายปากจัดแต่ก็มีมุมอบอุ่น ขี้เล่น แต่ก็จริงจังกับงาน ไม่ต้องหื่น ไม่ต้องเถื่อน ไม่ต้องใช้กำลัง มีเหตุมีผล
ทำผิดก็รู้จักขอโทษ ให้อภัยกับคนที่ตัวเองรักโดยไม่มีข้อแม้ ถึงแม้ว่าเธอจะทำให้เขาต้องเจ็บแล้วเจ็บอีก นี่แหล่ะถึงจะเรียกได้ว่าพระเอกและลูกผู้ชายตัวจริง
และถึงแม้เจ้าตัวจะบอกว่าภาษาไทยไม่แข็งแรง แต่ความพยายามก็ทำให้พูดได้ชัดมาก จับจังหวะประโยคได้ดี
แถมยังเปลี่ยนสีหน้าให้เข้ากับอารมณ์ได้แบบธรรมชาติมาก บทนี้ถ้าไม่ใช่ปีเตอร์นี่นึกไม่ออกจริงๆ เลยว่าใครจะเหมาะ
ณ จุดนี้ ก็รับคะแนนเต็มสิบไปโดยไม่มีข้อแม้ แถมเพิ่มคะแนนพิศวาสให้อีก โทษฐานที่ยิ้มปากกว้างได้ใจกับเสียงหัวเราะที่ฟังดูจริงใจสุดๆ
แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 55 11:16:26
แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 55 10:21:32
แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 55 09:42:30