ความคิดเห็นที่ 1 ในศึกหลักกับทัพอ้วน , ทัพโจหยุดคุมเชิงกับอ้วนซงและหันไปมุ่งเป้าไปโจมตี “เขี้ยวเล็บ” ของอ้วนซงแทน โดยอ้วนซงขึ้นมามีอำนาจได้ด้วยการสนับสนุนจาก 4 ขุนพลหลักประกอบด้วย “กอกั๋น” (ตัวเขาคือหลานของอ้วนเสี้ยว นี่จึงนับได้เป็นแรงหนุนจากภายในตระกูลที่สนับสนุนและยอมรับอ้วนซง) “ตังอู้” (ชนเผ่าฮงหนู) “ก้วยเอี๋ยว” (ผู้ว่าเมืองฮอตั๋ง-ตำแหน่งขุนผลใหญ่ของทัพอ้วนซง) สุดท้ายคือ “ม้าเท้งแห่งเสเหลียง” แผนของทัพโจนั้นเรียบง่าย คือกำจัด “เสี้ยนในดวงตา” ทั้ง 4 คนนี้ให้พ้นทาง เพียงเท่านี้กำลังพลของอ้วนซงก็จะลดลง พอให้อ้วนถำก่อการต่อต้านได้เอง ทว่าถ้ากระทำการแบบเรียบง่ายก็จะไม่ใช่หงสา ทัพโจจึงดำเนินการสายรองประสานไปพร้อมๆ กันด้วย สายหลักคือ ส่งสุมาอี้ไปล่อ 4 ขุนพลมากำจัด สายรองคือ ลิดรอนเขี้ยวเล็บของตัวสุมาอี้เอง หากใครยังจำวิธีที่กุยแกใช้งานสุมาอี้ได้ ที่ผ่านมามีอยู่แผนเดียวคือ “ส่งสุมาอี้ไปในดงศัตรู อ้างว่าถูกโจโฉใช้งานจนหมดประโยชน์และไล่ล่า จึงขอมาร่วมด้วย ทว่าเนื้อแท้มาเพื่อหลอกล่อศัตรูไปสู่หลุมพราง” โดยสุมาอี้อาศัยเหตุการณ์ที่ตระกูลตนถูกโจโฉฆ่ายกครัวเป็นข้ออ้าง ซึ่งที่ผ่านมามี “เล่าฉง” (นายเก่าของบังทองในเล่ม 26) กับ “ลิโป้” ที่หลงเชื่อไปเต็มๆ (ส่วนอ้วนปึงเพียงแสร้งทำเป็นหลงเชื่อแล้วซ้อนแผนต่ออีกที แต่ก็เจอกุยแกซ้อนแผนกลับอีกรอบ อีรุงตุงนังกันไปจนตัวตายคาเหว) ทว่ามาคราวนี้ จะใช้แผนนี้ซ้ำโดยอาศัยข้ออ้างเดิมก็คงหลอกใครไม่ได้แล้ว กุยแกจึงต้องสร้างมูลเหตุใหม่ให้คนภายนอกแลดูเหมือนสุมาอี้กำลังถูกกุยแกสั่งเก็บจริงๆ โดยสิ่งที่คนภายนอก(ศัตรู)จะเห็นคือ กุยแกสั่งจัดการกำลังทหารของสุมาอี้ จัดการดูดกลืนเสบียงทัพชนิดปล้นกันกิน เพื่อให้ศัตรูเชื่อว่า สุมาอี้มาเข้าร่วมด้วยใจถูกบีบบังคับจริงๆ ดังนั้นใจความหลักของแผนในเล่ม 45 คือ “กุยแกตกลงกับสุมาอี้ว่า เขาจะ ”แสร้ง” เล่นงานสุมาอี้ให้ผู้คนเห็น เพื่อให้สุมาอี้หนีหัวซุกหัวซุนไปเข้าร่วมกับ 4 ขุนพลได้อย่างสมเหตุสมผล จากนั้นก็หลอกพวกมันให้มาสู่ที่ตาย” ในทีแรกอ่านเล่มนี้แล้วจึงรู้สึกคล้ายกุยแกจะสั่งเก็บสุมาอี้จริงๆ แล้ว ซึ่งเอาเข้าจริงการกระทำของกุยแกก็มีเนื้อหาในทางนั้น แต่ใจความหลักเป็นดังประโยคท้ายบทที่ 358 ที่กุยแกเอ่ยในประโจมศึกว่า “เมื่อคิดกำจัดก็ต้องเริ่มจากลิดรอนเขี้ยวเล็บของมันซะ” ความลำล้ำของแผนนี้จึงอยู่ตรงที่กุยแกบอกว่า “จะแสร้งเล่นงาน” นั้น กุยแกโกหก เพราะเขาจะ “เล่นงานสุมาอี้จริงๆ!!” ทว่ายัง-ยังไม่ได้จะกำจัดทันที นี่เป็นการเล่นงานชนิดไม่เอาถึงตาย แค่ลิดรอนเขี้ยวเล็บก่อน ยังจำต้องเก็บสุมาอี้ไว้รับมือกับภัยร้ายที่ก่อตอนในท้ายเล่ม 45 นี้ก่อน... --------------------------------------------------------------- เมื่อแบ่งเป็นข้อๆ แล้วจะเห็นแผนการเล่นงานสุมาอี้ของกุยแกได้ดังนี้ 1. เล่นงาน “กากุ๋ย” ที่คุมทัพหลักของสุมาอี้ เพื่อตัดกำลังทหารของตระกูลสุมา 2. เล่นงาน “เตเต๊ก” คนคุมทรัพย์สินของตระกูล 3. จับตัวผู้มีอำนาจหลักๆ ของตระกูลไป รวมถึงสืบสาวหาเครือข่ายที่แอบแฝงอยู่ โดยทั้งหมดทำไป โดยกุยแกตกลงกับสุมาอี้ไว้ว่า “ขอทำเพื่อให้ดูสมจริง จะได้หลอกศัตรูได้เนียนๆ” งานนี้สุมาอี้แก้เกมอะไรไม่ได้มาก อาศัยโชคดีที่เขามีลูกน้องเก่งอย่างกากุ๋ยที่แก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าไปได้ เมื่อกุยแกให้ “โจหอง” ล่อทัพของก้วนเอี๋ยวกับม้าเท้งไปทางกากุ๋ย กากุ๋ยรู้ดีว่าเป็นแผนฆ่าคนตัดกำลังจึงเลือกที่จะรีบยอมแพ้ทันที เพื่อหยุดแผนของกุยแกและเซฟกำลังพลของตระกูลสุมาเอาไว้ แต่ในขณะเดียวกัน ส่วนอื่นๆ ของตระกูลกลับเจอกุยแกถลอกหนังล้างบาง (ตอนที่ 361) เตเต๊กถูกกาเซี่ยงจับไปทรมานจนสารภาพหมดเปลือก ผู้ใหญ่ในบ้านหลายคนถูกจับกุม (อารมณ์คล้ายๆ ตอนอ้วนปึงสั่งคุมขัง+ริบทรัพย์เขาฮิวแบบหลอกๆ ก่อนจะส่งให้ไปหาโจโฉในฐานะไส้ศึก – เพียงแต่อันนี้กุยแกทำจริง จับจริง ขังจริง) ไล่ยาวไปถึงตระกูลซันเองก็ถูกตรวจสอบไปด้วย   แม้จะเสียหายหนักแต่ก็เป็นอีกครั้งที่สุมาอี้ได้สร้างความดีความชอบ (จัดการขุนพลตระกูลอ้วน + ได้รายชื่อหนอนบ่อนไส้ในกองทัพ) ซึ่งนั่นเป็นการขยับเข้าใกล้แผนการใหญ่ที่จะกลืนกินโจโฉไปอีกหนึ่งก้าว สำหรับกุยแก สุมาอี้ไม่ใช่หนอนหากแต่เป็น “หมาป่า” ที่เอาไว้กัดศัตรูได้ทว่าก็อาจหันกลับมากัดเจ้าของได้ด้วย วันนี้ยังจำต้องเลี้ยงไว้กัดศัตรูอยู่ จำต้องลดทอนเขี้ยวเล็บลงบ้าง เอาแค่พอป้องกันไม่ให้หันกลับมากัดเจ้าของแบบเจ็บๆ ก็พอ งานนี้มองดูเหมือนสุมาอี้ทั้งโดนใข้งานเสี่ยงและถูกกระทำฝ่ายเดียว แต่ก็อย่างที่โจโฉพูดถึงสุมาอี้ไว้ในบทที่ 362 ว่า “หากวัดกันด้านแผนการความคิด เขาไม่ได้ด้อยกว่าแปดพิสดารคนใดคนหนึ่งเลย และหากวัดด้านความอดกลั้นอดทนเขายิ่งหาใครเทียบเปรียบติด” วันนี้ภายใต้แผนการของกุยแก สุมาอี้ไม่เป็นตัวของตัวเอง ทว่าเขายังคงอดทน...ด้วยภายใต้แผนการของสุมาอี้เอง กุยแกจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน... จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 18:10:06

ความคิดเห็นที่ 2 #หนอนบุ่งผู้หลงรักการกินหมี่# ในยุคสามก๊กที่ราชวงศ์ฮั่นถึงคราวเสื่อมถอย ทุกขุนพลที่เคยกุมตัวฮ่องเต้ ล้วนปฏิบัติกับโอรสสวรรค์ในฐานะหุ่นเชิดด้วยกันทั้งนั้น ไล่ตั้งแต่เหล่าสิบขันที ตั๋งโต๊ะ ลิฉุย-กุยกี และล่าสุดเป็นทีของโจโฉ (ที่ออกราชองค์การเอื้อประโยชน์ให้ตนเองอยู่บ่อยๆ) ในมุมมองของตั๋งโต๊ะนั้นน่าสนใจ – ตอนที่เขาเข้าเมืองหลวง เขาถูกประณามว่า “ขุนนางตงฉินไปมากมาย” ใช่ ตั๋งโต๊ะฆ่าขุนนางตงฉิน...แต่ที่น่าคิดให้ถี่ถ้วนคือ ก่อนหน้าที่ตั๋งโต๊ะจะเข้ามากุมอำนาจ... ในขณะที่ยังมีตงฉินอยู่เต็มวัง เหตุใดบ้านเมืองจึงระสับระส่าย มีกบฏผ้าเหลือง และเต็มไปด้วยการโกงกิน? หรือการเป็นตงฉินผู้ภักดีต่อฮ่องเต้จะไม่มีคุณค่าในช่วงเวลาแห่งกลียุค? ที่จริงประเด็นนี้เคยถูกหงสาพูดถึงไปครั้งนึงแล้ว ตอนศึกโจโฉชิงตัวฮ่องเต้จากลิฉุย-กุยกี ตอนนั้นโจโฉคุยกับขุนนางตงฉินแซ่ตัง (เล่ม 19) ในทำนองว่า “การเป็นตงฉินหาใช่การมีอำนาจเท่านั้น แต่เป็นการกุมอำนาจเพื่อกดขี่เหล่ากังฉิน” ขุนนางที่เอาแต่สั่งสมอำนาจโดยไม่ใช้ให้ถูกหลัก จึงนำพาบ้านเมืองไปสู่การเสื่อมถอย ประเด็นเดียวกันนี้กำลังถูกพูดถึงอีกครั้ง คราวนี้ตงฉินที่ว่าคือ “ม้าเท้ง” ขอเกริ่นก่อนว่า โดยไม่ผิดเพี้ยน – ม้าเท้งคือขุนนางตงฉินแห่งฮั่นโดยแท้จริง ต่างจากอ้วนเสี้ยวที่เบื้องหน้าตงฉินแต่ในใจกลับคิดกบฏ ม้าเท้งเป็นขุนพลที่อยู่ไกลออกไปจากเมืองหลวง มักถูกเรียกใช้เฉพาะเวลาปกป้องราชบัลลังก์ (ม้าเท้งเคยยกพลมาตีลิฉุย-กุยกีด้วย) แต่ในใจของเขาปรารถนาที่จะเข้าเมืองหลวงเพื่อรับใช้ฮ่องเต้มาโดยตลอด ในเล่ม 45 แรกเริ่มม้าเท้งเข้าร่วมกับอ้วนซง ด้วยการช่วยส่งคนไปจัดการกำลังที่เหลืออยู่ของอ้วนปึงเพื่อความสงบภายในตระกูลอ้วน รวมถึงยกทัพไปร่วมรบกับโจโฉ แต่ภายหลังถูกถ้อยคำของ “เตียวกี๋” หลอกล่อดึงมารในใจออกมา จนเผยธาตุแท้เฉพาะตัวของตงฉินแห่งราชวงศ์ฮั่น เมื่อหลงคารมของเตียวกี๋ ม้าเท้งหักหลังพันธมิตรส่ง “ม้าเฉียว” ไปลอบสังหารก้วนเอี๋ยว เพื่อสร้างความดีความชอบเอาใจโจโฉ โดยหวังจะอาศัยความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นระหว่างเขากับโจโฉนี้ เพื่อพาตัวเองเข้าวังไปปรนนิบัติรับใช้ใกล้ชิดฮ่องเต้ (อันเป็นความใฝ่ฝันที่เขาต้องการมาเนิ่นนานแล้ว) จุดที่น่าสนใจคือ ม้าเท้งไม่ได้ต้องการเข้าไปคุมตัวฮ่องเต้แบบตั๋งโต๊ะหรือโจโฉ แต่อยากเข้าไปรับใช้ฮ่องเต้แบบเดียวกับตงฉินแซ่ตังเท่านั้น... ตรงนี้เองที่ทำให้กุยแกมองว่า ม้าเท้งคือขุนนางหัวเก่าที่เปรียบได้กับหนอนบุ้งที่กัดกินฮั่นมาช้านาน รวมทั้งยังขัดขวางการปฏิรูปให้ฮั่นหลุดพ้นการเสื่อมถอย , ด้วยอำนาจทางการทหารที่มีมากมาย แต่ม้าเท้งกลับไปคิดที่จะกดขี่เหล่ากังฉิน ในยามที่โจรบกับอ้วน(ที่เป็นกังฉินซึ่งริก่อกบฏ) เขาก็เอาแต่มุดหัวถูกฝ่ามือนั่งดูเฉยๆ มาตอนนี้ยังจะเล่นงานโจโฉอีก ดังนั้นจึงย่อมต้องถูกกำจัด ผิดกับโจโฉที่คุมตัวฮ่องเต้ไว้เพื่อรักษาฮั่นให้ไม่สาบสูญ (ถ้าอยู่ในมือของอ้วนเสี้ยว ป่านนี้คงเป็นราชวงศ์ใหม่ไปแล้ว) และออกขยายอาณาเขตจำใจให้เกิดกลียุคเพื่อรวมใต้หล้า ด้วยหวังว่าเมื่อหมดกลียุคจะบ้านเมืองจะหลงเหลือเพียงขุนนางยอดนักบริหาร ด้วยในมุมมองของโจโฉนั้น... การเป็นตงฉิน ไม่ใช่การปรนนิบัติรับใช้ฮ่องเต้ผู้เป็นสถาบันการปกครอง แต่การเป็นตงฉินที่ดีหมายถึง การนำบารมีของสถานบันการปกครองมาใช้เพื่อรับใช้ประชาชน... เล่ม 45 ม้าเท้งถูกหลอกล่อเข้าสู่เมืองหลวง ที่นั่นมีหนึ่งพิสดารที่ไม่ถูกเอ่ยถึงในเล่มนี้เฝ้ารอเขาอยู่ และภายใต้อุดมการณ์ของซุนฮก...ม้าเท้งช่างขาดแคลนคุณสมบัติที่จะอยู่ในแผนทำทีม “ขุนนางยอดนักบริหาร” ในอนาคต จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 18:10:31

ความคิดเห็นที่ 3 #บรรลุเขตขั้นแห่งการปรากฏตัว# ในเล่ม 41 กาเซี่ยงได้ “บรรลุเขตขั้นใหม่ – ใช้แค่สาสน์ประกาศท้ารบก็สามารถตรึงข้าศึกไว้ได้โดยไม่ต้องออกรบ” มาเล่ม 45 เฉินเหมา - ผู้เขียนเองก็บรรลุเขตขั้นใหม่เช่นกัน คือใช้แค่การปรากฏตัวก็สร้างความฮือฮาได้โดยไม่ต้องอาศัยการกระทำ ด้วยการศึกที่สั่งสมมา ไม่มีเหตุให้คนอ่านต้องสงสัยในฝีมือของ “เตียวเลี้ยว” อีกแล้ว ในอดีตเขาเคยต่อยกำปั้นร่วมสู้ศึกกับ “กอสุ้น” จนโด่งดัง ส่วน “เตียวคับ” ถูกแต่งให้รู้เท่าทันเตียวเลี้ยวมาโดยตลอด มาวันนี้พวกเขาทั้งสองแค่ปรากฏตัวปะทะกำปั้นกันเท่านั้น , คนอ่านก็สามารถรับรู้ได้เลยว่า ศัตรูของพวกเขาต้องวอดวายแน่นอน โดยไม่จำต้องวาดให้สองขุนพลตวัดทวนเลยแม้แต่น้อย ในเล่มนี้ ม้าเฉียว เองก็กำลังสั่งสมบารมีเฉกเช่นเตียวเลี้ยว  จึงไม่น่าแปลกใจ หากวันใดในอนาคต เฉินเหมาจะวาดให้ม้าเฉียวแค่ปรากฏตัวเฉยๆ และปล่อยให้คนอ่านรับรู้ถึงบุบผาโลหิตที่โปรยปราย โดยไม่จำต้องวาดฉากสนามรบ... เขตขั้นแห่งการปรากฏตัวยังไม่จบแค่เตียวเลี้ยว-เตียวคับ 3 พิสดารที่ปรากฏตัวโดยไม่จำต้องอาศัยคำเอื้อนเอ่ยใดๆ ในท้ายเล่มเองก็เช่นกัน... , หงสาอาจเป็นการ์ตูนที่ต้องอาศัย “หมื่นเล่มจบ” จนทั้งคนวาดคนอ่านอาจตายหมดก่อนการ์ตูนจบ แต่อย่างน้อยๆ ภาพสุดท้ายของเล่มนี้ก็ช่วยการันตีได้เล็กๆ ว่า “เฉินเหมาได้เผื่ออายุตัวเองไว้สำหรับวาดศึกผาแดงแล้ว” สิ่งที่คนอ่านอย่างพวกเราต้องทำคือ ถนอมตัวด้วยนะครับ ดูแลสุขภาพเพื่อเฝ้ารอวันที่จะได้อ่านศึกเซ็กเพ็กเวอร์ชั่นหงสา จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 18:11:15

ความคิดเห็นที่ 4 การปรากฎตัวในเรื่องนี้บางทีอารมณ์ก็คล้ายๆฮันเตอร์ ขนาดวาดไก่เขี่ยเพียงภาพเดียว ผู้อ่านก็เข้าใจได้ต่างๆนาๆแล้ว ชอบทั้งสองเรื่อง สุดยอดจริงๆทั้งในแง่ของการตีความและการนำเสนอ จากคุณ : thanze เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 18:22:54

ความคิดเห็นที่ 5 กลับมาครั้งนี้แจงละเอียดและละมุนขั้นอีกขั้น ไม่ผิดหวังจริงๆครับ ไม่ผิดหวังกับหงสาเล่มนี้และการกลับมาเขียนของพี่ชุดนอนอีกคำรบ จบเล่มนี้ที่มั่นใจได้อย่างนึงคือ หนอนบุ้งตัวที่ชื่อม้าเท้งนี้ไม่ได้เป็นหนอนบุ้งตัวสุดท้ายของราชวงศ์ฮั่นอย่างแน่นอน และเล่มนี้กุยแกเป็นพระเอก(ซึ่งน่าจะหล่อส่งท้าย)แบบเต็มๆจริงๆ สังเกตุเอาว่าตาโบ๋ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ไร้สง่าราศีเข้าไปทุกวันแม้แผนการจะเลิศล้ำแต่ความตายรอฉกตัวอยู่อีกไม่ไกลแล้ว สิ่งสุดท้ายที่ลุงเฉินจะฝากให้กุยแกน่าจะเป็น"อลังการครั้งสุดท้าย"(ทำนองซุนเซ็กลุยโจโฉก่อนม่อง)ในเร็วๆนี้อย่างแน่นอน ก่อนโฟกัสตัวล่ะครจะกลับไปยัง"ผู้วางแผน"ในหน้าท้ายเพื่อเปิดตัวแทนกุยแก ปอลิง ตั้งแต่หงสาขึ้นเลขหลัก4เป็นต้นมา อ่านเล่มนี้จบถึงกับฟินที่สุดเลยทีเดียว จากคุณ : เมเปิ้ลบนพระจันทร์ เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 18:39:04

ความคิดเห็นที่ 6 ชอบครับเล่มนี้ แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 55 18:50:00 จากคุณ : ใบจอง เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 18:49:38

ความคิดเห็นที่ 7 อยากดู ศึกล้างแค้นของลูกหนอน จากคุณ : sakza เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 18:54:08

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนท้ายเล่มแอบขนลุกเมื่อเห็นพิศดารมารวมตัวกัน จากคุณ : thanze เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 18:57:55

ความคิดเห็นที่ 9 ผมอ่านเล่มนี้ไปสองรอบ ยังงงๆ อยู่ว่าม้าเท้งเปลี่ยนใจไปช่วยโจโฉตั้งแต่ตอนไหนหว่า 555 เห็นช่วงครึ่งแรกของเล่ม ยังส่งม้าเฉียวไปสดกับทัพจงอิ้วอยู่เลย ขอบคุณคุณขอรบกวนทั้งชุดนอนที่ให้ความกระจ่างนะครับ ในหงสา กุยแกอ่านออกว่าต้องมีศึกกัวต๋อตั้งแต่ยังไม่เริ่มล้อมลิโป้ ส่วนสามพิศดารนี่ก็มานั่งถกแผนเซ็กเพ็กกันตั้งแต่แดนเหนือยังไม่สงบเลยนะ เอากะมันสิ... จากคุณ : Vladimir Putan เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 19:59:06

ความคิดเห็นที่ 10 ผมคาดหวังการ "เจิดจรัสครั้งสุดท้าย" ของกุยแกในช่วงนี้ มากกว่าศึกกัวต๋อที่ผ่านมาอยู่มากพอสมควร เพราะรอยต่อระหว่างศึกกัวต๋อและผาแดง มักเป็นจุดที่สามก๊กหลาย ๆ ฉบับไม่ค่อยให้ความสำคัญ ซึ่งถัดจาก จอมราชันย์อหังการ ที่ประดิษฐ์วีรกรรมโค้งสุดท้ายของกุยแกได้ยิ่งใหญ่เกินคาดแล้ว ก็หวังว่าหงสาจะทำให้ผมประทับใจไม่แพ้กัน อันที่จริงอีกนิดเดียวมันก็จะถึงศึกเตียงปัน-ผาแดง แล้วล่ะครับ ก็คงต้องติดตามกันต่อไปว่าเรื่องราวจะบรรจบกันอย่างไร และอีกจุดหนึ่งที่ผมอยากรู้ก็คือ เล่าเปียว บนปลายปากกาของเฉินเหมา จะมีสีสันกว่าที่คิดแค่ไหน ถึงผมจะเริ่มเบื่อที่ต้องคอยติดตามซีรี่ยส์ยาวเหยียดนี้ แต่ก็ยังอยากติดตามต่อไปจริง ๆ เหอ ๆๆๆ คห.9 ส่วนตัวผมว่า การคาดการณ์ออกว่าสักวันโจโฉจะต้องได้งัดกับอ้วนเสี้ยว และ การที่โจโฉจะจุดไฟให้กับแดนใต้ มันค่อนข้างจะเป็นโดมิโน่ที่มีโอกาสเกิดขึ้นต่อเนื่องกันอยู่แล้วน่ะครับ ก็อยากรู้นักว่าสามเกลอแดนใต้จะผสานกันอย่างไร และได้อย่างไร (ที่จริงผมหวังไว้มาก ๆ ว่าฉบับหงสานี้จะไม่เขียนให้ขงเบ้งกับจิวยี่ต้องงัดข้อกันเองจนน่ารำคาญแบบในนิทานนะ) แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 55 20:08:12 จากคุณ : นักกวีจากเงามืด เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 20:04:26

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่รู้ทำไมรู้สึกชอบ กากุ๋ย มากเล่มนี้... พี่แกนิ่ง นิ่งสนิททุกสถานการณ์... รู้ว่าโดนวางแผนเก็บ คิ้วยังไม่กระดิกเลย.... ฉาก 3 พิสดารท้ายเล่ม ทำเอาแทบคลั่ง อยากอ่านตอนต่อๆ ไปเร็วว้อยยยยย~ จากคุณ : Reko-J เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 21:17:21

ความคิดเห็นที่ 12 พูดจริงๆ เล่มนี้ผมอ่านไปกลางเล่มก็อ่านแผนของ อ. จะใช้สุมาอี้เป็นเหยื่อล่อออก เพราะตามประวัติศาสตร์ ยังไงสุมาอี้ก็ต้องมีอำนาจในทัพโจอยู่ดี แล้วก็คิดนะ ประวัติสุมาอี้มันไม่ดี แผนนี้ไม่สมควรสำเร็จ เพราะสุมาอี้ไม่น่าไว้ใจ คนฉลาดมากระแวงแบบก๋วยเอี้ยวไม่น่าตกหลุมพลาง ผิดหวังนิดหน่อย อ่านจบเล่ม แล้วไม่สนุกเท่าเล่มก่อนๆ แต่หน้าสุดท้าย ดันกระตุ้นต่อมอยากอ่าน สามตัวแสบรวมกลุ่มกัน คิดๆ แล้ว ถ้ากุยแกตาย ไม่รู้จะยังน่าอ่านอีกมั้ย จากคุณ : Kahathanan เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 00:29:01

ความคิดเห็นที่ 13 เท่าที่อ่านเล่มนี้ดูพบว่า ใกล้จะพบกับคนที่ผมคาดว่าน่าจะเป็นพิศดาร 8 "โลซก" เจ้าของผลงานสร้างสามก๊กด้วยแผนกระถางสามขา หรือว่าออกมาแล้วแต่ผมไม่รู้หว่า (ฮา) เล่มนี้อ่านแล้วไม่ค่อยพีค เนื่องจากมันพีคมาตลอดตั้งแต่ 2 - 3 เล่ม พอเล่มนี้อาจารย์เฉินเบาเรื่องลง ก็เลยดูดรอบไปซะเฉยๆ - เล่มนี้ผมชอบความสามารถในการตัดสินใจของผู้จัดการอย่างกากุ๋ย ที่ตัดสินใจรักษาทุนของเถ้าแก่น้อยสุมาอี้ โดยยอมเสียกิจการที่ดูแลอยู่ทิ้งทันที เรียกว่ายอมให้เทคโอเวอร์กิจการไป แล้วรอไปรวมกับเถ้าแก่กันทั้งบริษัทอีกทีนึง สิ่งที่ประทับใจคือ ยอมให้ถูกจับดื้อๆ เหมือนกับรู้ว่าเถ้าแก่ของเขาจะมาช่วยถึงที่แน่ๆ ถึงคนพาออกมาจะเป็นม้าเฉียวก็ตามที - เตียวคับนักบู๊ที่ไม่บู๊ ครั้งแรกที่เตียวคับปรากฏตัวในเรื่อง เป็นช่วงศึกต่อต้านตั๊งโต๊ะ บทแค่ออกมาเปิดม่านเจอกับสุมาอี้แค่นั้น อีกครั้งที่ออกมาก็ไม่ได้บทบู๊อีก เพียงแค่ออกมาหิ้วอ้วนถำให้รอดจากน้ำมือของชาวนาหน้าตาดี กับสัปเหร่อรูปหล่อ แล้วถัดมาอีกครั้งนึง ก็มาคุยกับอ้วนปึงในสภาพเยินไปพอสมควร แล้วก็ตอนที่ต้อนเตียวเลี้ยว พร้อมประโยคที่ว่า คนแซ่เตียวย่อมคิดอ่านเหมือนกัน ก็ยังไม่เห็นบู๊อยู่ดี แต่ก็คงเก่งล่ะนะ (ฮา) ว่าแต่หลังจากนี้ดันไปโดนอุบายจากเตียวหุยเข้า ไหนว่าคนแซ่เตียวคิดอ่านเหมือนกันไง? จากคุณ : ชายในชุดพี่หมี เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 10:45:06

ความคิดเห็นที่ 14 จขกท อย่าลืมใส่ชุดนอนหนาๆนะครับ ช่วงนี้อากาศเย็นเดี๋ยวหวัดกิน มาฝ้ารอวันที่จะได้อ่านศึกเซ็กเพ็กด้วยกันอิๆ จากคุณ : Thanathoz เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 10:56:24

ความคิดเห็นที่ 15 Candidate พิศดาร8 เหลือไม่มากแล้ว โลซก, ชีซี, ... จากคุณ : Half&Half เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 12:49:44

ความคิดเห็นที่ 16 จขกท หายไปนานนะครับ ชอบการรีวิวของคุณมากการวิเคราะห์แต่ละอย่างตรงใจผมยิ่งนัก ภาษาที่ใช้ก็อ่านง่ายดีอยากให้มารีวิวบ่อยๆ ปล. ล่าสุดในสแกนพี่กุยก็เตรียมตัวลาแล้วครับ ศิษย์พี่ใหญ่มารับแล้ว จากคุณ : Tengen Toppa Gurren Lagann เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 13:28:35

ความคิดเห็นที่ 17 เล่มนี้  คนที่น่าสนใจที่สุดสำหรับผมคือจงอิ้ว (จงฮิว)  พ่อของจงโฮยมากกว่า จงฮิวเป็นคนที่สำคัญมากสำหรับโจโฉ  ที่โจโฉสามารถรุกขึ้นเหนือรบกับอ้วนเสี้ยว  ตะวันออกกับเล่าปี่และลิโป้  ใต้รบกับอ้วนสุดได้  โดยไม่ต้องห่วงฝั่งตะวันตกเลย  เพราะจงฮิวคนนี้แหล่ะ  ที่โจโฉตั้งให้ไปเป็นขุนนางคอยคุยฝั่งตะวันตก จากคุณ : kazama เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 13:48:48

ความคิดเห็นที่ 18 ตอนที่เตียวหุยบอกกับบังเต็กว่าพอๆกับกวนอู บังเต็กก็บอกว่าเตียวหุยพอๆกับม้าเฉียว พูดแบบนี้เหมือนกับกวนอูสู้เตียวหุยไม่ได้อย่างนั้นแหละ ทั้งที่จริงฝีมือสองคนนี้น่าจะพอๆกันนะ (กวนอูอาจจะเก่งกว่านิดนึง) จากคุณ : กดกด เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 16:41:43

ความคิดเห็นที่ 19 #4 คุณ thanze ไม่เคยอ่านฮันเตอร์ แต่ถ้าจะติดตามก็หวาดกลัวการทิ้งระยะออกแต่ละเล่มของมันมากๆ 555+ #5 เมเปิ้ลบนพระจันทร์ รู้สึกเหมือนท่านน้องว่า เล่มนี้อ่านแล้วตระการตามากๆ คาดเดาอะไรไม่ถูกเลย และเพลิดเพลินกับเนื้อหามากๆ #9 คุณ Vladimir Putan ด้วยความยินดีครับ ^^ ดีใจที่หงสามีการวางอนาคตไว้เป็นระยะๆ เมหือนรู้ว่าคนอ่านนั้นอ่านสามก๊กมาก่อนแล้ว เลยวางตัวละครให้ได้ฮือฮาเสมอ ทั้งตอนลิบองประกาศจะล้มกวนอูในเล่มก่อนๆ ตอนนี้ขงเบ้งเผยโฉมพร้อมบังทองกับจิวยี่ เรียกว่า ทำให้จินตนาการกันไปไกลเลย จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 17:32:41

ความคิดเห็นที่ 20 #10 คุณนักกวีจากเงามืด ชอบการตีความใน จอมราชันย์อหังการ มากๆ เหมือนกันครับ ที่โจโฉว่า "มีจอมคนเกิดขึ้นในหมู่ผู้ใต้บังคับบัญชาของตัวเอง" ทำให้ฐานะของกุยแกยิ่งใหญ่ขึ้นมาเลย ใน จอมราชันย์อหังการ มีการตีความกุนซือ(ส่วนใหญ่เป้นฝั่งโจโฉ)ดีๆ หลายครั้ง ตอนของซุนฮกกับเทียหยกเองก็ชอบเหมือนกัน รอดูเวอร์ชั่นหงสาบ้าง คิดว่าไม่น้อยหน้าแน่นอน ^^ #11 คุณ Reko-J เล่มนี้ กากุ๋ย รู้งานมากๆ เป็นคนเดียวที่ผ่อนหนักเป็นเบาให้สุมาอี้ได้ ชอบตัวละครตัวนี้ตั้งแต่ถูกวางให้เป็น "ตัวยุยง" แล้ว >_< #12 คุณ Kahathanan พอถึงวัยที่กุยแกตาย ผมว่าเรื่องราวกลับจะยิ่งนานสนใจขึ้นไปอีกนะครับ เหมือนเมื่อก่อนที่พอสิ้นลิโป้ นึกว่าเนื้อหาจะดรอปลง ที่ไหนได้เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 17:36:56

ความคิดเห็นที่ 21 #13 คุณชายในชุดพี่หมี ฝีมือของเตียวคับนี่ ยังไม่เคยเห็นตอนตวัดทวนกับตามาก่อน แต่ถูกจัดวางให้สูสีกับเตียวเลี้ยวและเคยปะมือกับจูล่งมาแล้วอีกต่างหาก เรียกว่า "อาศัยความเก่งของตัวละครอื่นมาเป้นเครื่องชี้วัดความเก่งของเตียวคับได้เลย" #14 คุณ Thanathoz เช่นกันนะครับ ^^ มาเฝ้ารออ่านและพูดคุยถึงศึกใหญ่ไปพร้อมๆ กัน #16 คุณ Tengen Toppa Gurren Lagann ดีใจที่ได้กลับมาเขียนและขอบคุณสำหรับการติดตามครับผม ^^ ภาพที่นำมานี่ทำเอาต้อง ซี๊ดปาก เลยทีเดียว อีกามารอรับแล้วงานนี้ ถ้ากุยแกได้ขึ้นปกเล่ม 46 นี่เรียกว่า "ถึงคราวแล้วจริงๆ" แน่ๆ จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 17:41:55

ความคิดเห็นที่ 22 #17 คุณ kazama จงอิ้วนี่ผมไม่คุ้นชื่อนัก แต่เท่าที่คุณบอกนี่กลายเป็นตัวละครที่น่าสนใจไปเลย จะรอติดตามจงอิ้วในเวอร์ชั่นหงสาดูยาวๆ ^^ #18 คุณกดกด การบอกว่าฝีมือทับเทียบอาจไม่ได้หมายความตรงตัวครับ แต่อาจเป็นการเกริ่น...ว่าใครจะเจอใครในอนาคต กวนอูกับบังเต้ก , เตียวหุยกับม้าเฉียว 2 คู่นี้รบกันแน่นอน จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 17:44:59

ความคิดเห็นที่ 23 แต่จะว่าไป สถิติคนที่ทำนายอนาคตได้ไกลที่สุดในหงสา กลับไม่ใช่กุนซือ แต่เป็นลิโป้แฮะ ฉากที่ทำนาย (แกมแดกดัน) ว่ากวนอูจะได้เป็นเทพในอีกพันปีข้างหน้านี่มันเจ็บจริง ^^' จากคุณ : Vladimir Putan เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 20:58:41

ความคิดเห็นที่ 24 ชอบบทและการปูทางในอนาคตของเล่มนี้หลายๆตอนนะ สำหรับผม โดยเฉพาะใน 2-3 หน้าสุดท้าย ไม่ต้องรอให้เกิดฉากขงเบ้งไปเจรจาที่กังตั๋ง แต่สามตัวแสบแห่งยุคมาแอบตกลงวางแผนการลับกันไว้ตั้งแต่แรกแล้ว เล่มนี้ผมชอบหลายอย่าง ทั้งการตีความหนอนบุ้ง หมาป่า เปิดตัวจงฮิว ผู้ที่ในปวศ.สามก๊กแล้วเป็นขุนนางสำคัญที่ดูแล ฟื้นฟูนครหลวงลกเอี๋ยงและดูแลแนวรบฝั่งตะวันตก แถมเป็นนักปราชญ์ใหญ่รุ่นเดียวกับพวกชัวหยงด้วย  และการเปิดตัวรอบที่สองของม้าเฉียวที่ดูเหี้ยมยิ่งกว่าเดิม  การผสานร่วมระหว่างสองเตียว เตียวเลี้ยวและเตียวคับ  และที่เด็ดที่สุดคือ การปูทางสู่ศึกเซ็กเพ๊ก ซึ่งจะเป็นไคลแมกซ์ในอนาคต แต่ตอนนี้ ผมอยากจะเห็นศึกเตียงปัน วีรกรรมยิ่งใหญ่ที่สุดของจูล่ง พระเอกของเรื่องมากๆ ว่าในหงสา จะอลังการขนาดไหน เพราะมันแอบปูทางถึงจูล่งที่จะระเบิดฟอร์มในศึกนี้ไว้นานเหลือเกิน จากคุณ : eagle1000 เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 01:59:21

ความคิดเห็นที่ 25 จะว่าไปตั้งแต่เสร็จศึกลิโป้ มาศึกกัวต๋อปราบพี่ใหญ่อ้วนปึงลงหลุม รวบรวมภคเหนือ ยังไม่เห็นหน้าอิกิ๋มเลยแหะ คนอื่นในทัพโจโฉออกมาโชว์หมด ยกเว้นเฮียคนเดียว จากคุณ : Kuroro Lucifer เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 06:46:41

ความคิดเห็นที่ 26 ผมชอบการแสดงความเห็นของคนอ่านหงสาฯแล้วมาถกประเด็นกันในพันทิพย์มากๆเลย บางเรื่องที่ผมไม่ค่อยเข้าใจก็พอจะเข้าใจขึ้นมา สนุกกับการอ่านความเห็นแบบนี้ครับ สนุกจริงๆ ^^ จากคุณ : Ziron เขียนเมื่อ : วันต่อต้านยาเสพติดโลก 55 15:30:45

ความคิดเห็นที่ 27 ตอนบังเต๊กออกนี่ ผมก็รู้เลยนะครับ ว่าเก่งแน่นอน "ฝีมือท่านไม่ด้อยไปกว่าพี่รองของข้าเลย" เตียวหุยบอกประมาณนี้ ทำให้คิดไปถึงเรื่องในอนาคตได้ทันที จากคุณ : นอนเช้า (nonchaw) เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 55 23:24:15