ความคิดเห็นที่ 1 The Last Macchiato โดย เอกสิทธิ์ ไทยรัตน์ เจ้าของผลงาน – รวมเรื่องสั้นจิตหลุด (my mania) , บทภาพยนตร์ 13 เกมสยอง , บอดี้ศพ 19 ฯลฯ ร้านกาแฟเป็นหนึ่งในธุรกิจไม่กี่ชนิดที่ลูกค้าเข้าไปใช้บริการแล้วจะนึกอยากก่อกบฏยึดร้าน! อารมณ์คล้ายไปนั่งจิบที่ไหนแล้วตกหลุมรักบรรยากาศจนเกิดคิดร้ายนึกดาร์คอยาก “มีร้านกาแฟแบบนี้บ้าง” (ซึ่งหากเป็นธุรกิจอื่นจำพวกร้านขายเสื้อผ้า เราคงแค่อยากหอบเสื้อไปหมดร้าน หรือถ้าเป็นโชว์รูมรถยนตร์ อย่างมากเราก็แค่ขับคันที่ชอบพร้อมจูงมือพริตตี้คนที่ปลื้มกลับบ้านไปด้วยเฉยๆ)   สิ่งที่ผลักดัน จุดเปลี่ยน และแรงบันดาลใจที่เปลี่ยน “ลูกค้า” ให้กลายเป็น “เจ้าของกิจการ” นั้น ขนาดผู้คร่ำหวอดในแวดวงร้านกาแฟยังต้องลูบหนวดสารภาพว่า เป็นได้ทั้งการเห็นแจ้งในรสพระธรรม เป็นปริศนาธรรมอันยากจะตีความ ไล่ยาวไปถึงอาจเป็นการหลงผิดจนถูกบาปกรรมตามทันกันเลยทีเดียว ‘The Last Macchiato’ ของคุณเอกสิทธิ์ เล่าถึงการเปลี่ยนผ่านที่ว่า ด้วยประสบการณ์ที่คนจิบกาแฟแทบทุกคนต้องเคยประสบ คือ “การที่เราหลงรักการดื่มกาแฟ เครื่องดื่มนี้วิวัฒนาการกลายเป็นเรื่องดีๆ ในชีวิตประจำวันของเรา และเมื่อแรงบันดาลใจเกิดขึ้น เราก็นึกอยากอยู่กับมันในทุกวันของชีวิต ทีนี้พอมันหายไป...เราก็เลยต้องทำอะไรสักอย่าง” แรงบันดาลใจในการเปิดร้านกาแฟนั้นมีทั้งแบบด้านบวก อย่างตัดสินใจใช้เงินเก็บสานฝันด้วยการลาออกจากงานประจำมาเปิด หรือในด้านลบอย่างที่ปรากฏในการ์ตูนเรื่องนี้คือ กาแฟเจ้าโปรดไม่สามารถให้บริการได้...เลยต้องเปิดร้านเพื่อสนองความต้องการของตัวเองเอง เมื่อหารสชาติที่ชอบมาดื่มไม่ได้ ร้านประจำเกิดหายตัวไป หรือไปกินที่ต่างแดนมาแล้วหากินแบบนั้นที่บ้านเกิดไม่ได้ ก็มีคนรักกาแฟมากมายบนหน้าประวัติศาสตร์ที่ลุกขึ้นมาพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสแล้วเปิดร้านเสียเอง แม้จะถูกนำเสนอแบบล้ำจินตนาการ (ชนิดที่ถ้าอ่านไปเดาไปก็จะเดาผิดไปตลอดทาง) ทว่าประเด็นของการ์ตูนกลับผูกติดอยู่กับความเป็นจริง ซึ่งเป็นคำถามที่หลายคนสงสัยคือ “เราต้องรักธุรกิจนี้ขนาดไหนก่อนที่จะตัดสินใจเปิดมัน” หากนำไปถามผู้คร่ำหวอดอาจได้คำตอบเป็น “แค่ใจรักมันยังไม่พอ” ซึ่งเป็นคำตอบที่สอดคล้องกับคำตอบที่การ์ตูนเรื่องนี้จะมอบให้กับคนอ่าน... ครับ ต่อให้รักจนหมดหัวใจแต่แค่ “หัวใจ” อย่างเดียวมันยังไม่พอจริงๆ... จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 14:04:56

ความคิดเห็นที่ 2 Switch โดย ทรงวิทย์ สี่กิติกุล นักวาดภาพประกอบ เจ้าของคอลัมน์ Spirited Away ในนิตยสาร FILMAX ฯลฯ ความสัมพันธ์ระหว่างคนกับร้านกาแฟนั้น นอกเหนือไปจากในรูปแบบที่ลึกซึ้งอย่าง “คนที่หลงรักการดื่มกาแฟ” กับ “คนที่ใจนึกอยากจะเปิดร้านให้จงได้” แล้ว ยังมีอีกรูปแบบหนึ่งที่เรียบง่าย ผิวเผิน และจืดจางกว่านั้นมาก คือคนที่ผันร้านกาแฟให้กลายเป็น “สถานที่ใช้ชีวิต” ลักษณะของคนในกลุ่มนี้คือจะนั่งตามร้านต่างๆ แบบปราศจากความภักดี จิบกาแฟก็จริงแต่ไม่ได้เน้นรสชาติอะไรนัก และไม่ได้นึกอยากซื้อแฟรนไชส์ต่อแต่อย่างใด แค่อยากนั่งเล่นนู้นเล่นนี่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยเฉยๆ เรียกว่า ชีวิตไม่ยึดติดกับการดื่มกิน แค่อยากได้สถานที่สำหรับทำกิจกรรมนานาชนิดที่ไม่เกี่ยวอะไรกับกาแฟเลยแม้แต่น้อย แต่ในความเป็นจริงก็มีบางคน บางครั้ง บางวัน ที่คนเหล่านี้จะเผลอเก็บเรื่องสำคัญใหญ่หลวงในชีวิตไปนั่งคิดในร้านกาแฟ ไม่ว่าจะการตัดสินใจเชิงธุรกิจ สภาวะการเงิน ไล่ยาวไปจนถึงการไล่ตามความฝันรวมถึงเรื่องหวานๆ อย่างความสัมพันธ์  ซึ่งทั้งหมดเป็นการตัดสินใจที่อาจนำไปสู่การตกงาน ล้มละลาย ฝันสลาย หรืออกหักได้เลยทีเดียว   ‘Switch’ จับประเด็นนี้มาพูดถึงโดยเริ่มด้วยการชวนให้สงสัยว่า “มีปัจจัยอะไรในร้านกาแฟ ที่ทำให้เราเลือกใช้มันเป็นสถานที่ในนั่งคิดตัดสินใจปัญหาใหญ่ของชีวิต?” จะเป็นเพราะเราเชื่อใจในคาเฟอีนว่าจะทำให้เราอยู่ในโหมดมีสติที่สุดเท่าที่เราจะมีได้หรือเปล่า? หรือจะเป็นบรรยากาศละมุนภายในตัวร้าน? หรือเพลงที่ถูกเปิดแบบแรนด้อมไปเรื่อยๆ ในแบบที่แม้แต่บาริสต้ายังไม่สนใจจะเดินไปเปลี่ยนแผ่น? หรือสิ่งที่ช่วยให้สมองเราปลอดโปร่งเหมาะสำหรับการคิด จะเป็นคนแปลกหน้าที่เรานั่งจ้องหน้าบ่อยและนานจนรู้สึกคุ้นตา? ทำไมพอมีเรื่องให้คิดต้องวิ่งไปหลบคิดในร้านกาแฟ? ทำไมไม่ไปหาพ่อแม่ขอความเห็นจากผู้ใหญ่ ทำไมไม่เข้าห้องสมุดเผื่อได้คำตอบ หรือไปนั่งหน้าคอมโพสต์ถามเพื่อนในเฟซบุ้ก , ทำไมต้องที่ร้านกาแฟ? ทำไม!? //เขย่าแขนคนอ่าน คุณทรงวิทย์เป็นคนที่มีความรับผิดชอบต่อคนอ่าน เมื่อเขาตั้งคำถามแล้วการ์ตูนที่เขาเขียนก็พร้อมมอบคำตอบให้แบบไม่ปล่อยให้เราต้องค้างคา คำตอบที่ว่าไม่ได้ยกตัวเองว่าเป็น “คำตอบที่ถูกต้อง” อีกทั้งยังจัดวางตัวเองว่าเป็นคำตอบที่อบอุ่นหัวใจเฉพาะสำหรับเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนหน้ากระดาษนั้นๆ ส่วนในชีวิตจริง เราอาจต้องเน้นคำถามให้เจาะจงลงไปอีกนิดว่า... “หากเราต้องใช้ที่เหลือชีวิตอยู่เพื่ออะไรสักอย่างที่เราหาได้ในร้านกาแฟ อะไรสักอย่างที่ว่าจะเป็นอะไร?” หากหาคำตอบพบ...เราก็อาจจะค้นพบวิธีการมีความสัมพันธ์กับร้านกาแฟให้ลึกซึ้งตามไปด้วย จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 14:05:11

ความคิดเห็นที่ 3 นอกเหนือไปจาก 2 เรื่องที่ผมหยิบยกมาแล้ว อีก 6 เรื่องที่เหลือก็ต่างมีเสน่ห์และความน่าสนใจในแบบของตัวเอง ทั้งร้านกาแฟไร้ชื่อที่มีชื่อ!? ซึ่งบอกเล่าเรื่องราวที่ตำรวจสามารถใช้เป็นหลักฐานจับ “กาแฟ” ไปดำเนินคดีในชั้นศาลได้ (ในฐานะผู้สมรู้ร่วมคิด) หรืออีกเรื่องที่เล่าถึงต้นกำเนิดของร้านกาแฟเร้นลับที่ถูกประวัติศาสตร์เก็บซ่อนไว้ ฯลฯ ซึ่งทั้ง 8 เรื่องต่างมีส่วนช่วยทำให้การเล่าถึง “ร้านกาแฟโดยไม่ต้องเอ่ยชื่อ” เต็มเปี่ยมไปด้วยอรรถรสเมื่อได้ไล่สายตาอ่านไปทีละตัวอักษร จนถ้าผมต้องเล่าถึงร้านกาแฟโดยไม่เอ่ย “เรียกชื่อร้าน” บ้าง ผมคงจะหยิบการ์ตูนเล่มนี้มาอ่านให้ทุกคนฟัง เครดิตภาพ ขอขอบคุณภาพประกอบจากเพจของคุณทรงศีล   http://www.facebook.com/media/set/?set=a.360239297320640.95418.111198978891341&type=3 จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 14:05:28

ความคิดเห็นที่ 4 (((ส่งท้าย))) นอกจากจะร่วมเขียนและรับหน้าที่เป็นบรรณาธิการให้กับการ์ตูนเล่มนี้แล้ว ทรงศีล ทิวสมบุญ ยังมีการ์ตูนอีกเล่มที่เขาดูแลและร่วมแชร์ผลงานกับนักวาดท่านอื่นๆ ผมกำลังพูดถึง ‘Across’ ซึ่งความน่าสนใจอยู่ตรงที่เป็นการร่วมงานกับนักวาดการ์ตูนไทยหญิงอีก 3 คน สำหรับผู้ชายอย่างผม การได้อ่านงานของผู้หญิงถือเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นเสมอ ไม่เฉพาะแค่ผู้หญิงมีมุมมองต่อสิ่งรอบข้างและการนำเสนอที่ต่างออกไป แต่จินตนาการที่พวกเธอมีต่อทุกสิ่งทุกอย่าง ก็ยังเปี่ยมไปด้วยแง่มุมที่ผู้ชายไม่มีวันค้นเจอได้เองอีกด้วย หวังว่าสักวัน ผมจะได้หยิบเล่มนี้มาเขียนถึง.... เครดิตภาพ ขอขอบคุณภาพประกอบจากเพจของคุณทรงศีล ตามไปชมภาพตัวอย่างของ ‘Across’ได้ที่ลิ้งค์นี้ครับ (การันตีว่างามหยด!!!) http://www.facebook.com/media/set/?set=a.378230425521527.98393.111198978891341&type=3 จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 14:05:41

ความคิดเห็นที่ 5 (((แถมท้าย))) ภาพจาก Dusk ผลงานของ เปรมา จาตุกัญญาประทีป จาก  'ACROSS' งามหยดอย่างที่บอกเลยใช่ไหมล่ะ จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 14:05:59

ความคิดเห็นที่ 6 น่าสนใจแฮะ ต้องไปหาซื้อตามร้าน se-ed หรือ B2S ใช่มั้ยเนี่ยแนวนี้ ~ Step into Fascination Trap of Infatuation KISS ~ จากคุณ : Enixma เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 14:51:02

ความคิดเห็นที่ 7 #6 คุณ Enixma ผมได้เล่มนี้จากร้านนายอินทร์ครับ แต่จำได้ว่าเคยเห็นทั้งที่ B2S และ se-ed ด้วย ^^ ส่วน ACROSS ไม่แน่ใจนัก ผมยังเห็นแค่ที่นายอินทร์ แต่เชื่อว่าน่าจะมีขายทั่วไปครับ จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 14:56:29

ความคิดเห็นที่ 8 สวยงามมา~ก จากคุณ : mkhazard เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 15:11:35

ความคิดเห็นที่ 9 ชอบเอกสิทธิ์ ไทยรัตน์มากๆ โดยเฉพาะเรื่องสั้นจิตหลุด อ่านครั้งไอ้ตอนที่เป็นนักเรียนเอาคำสาปเห็นรูปผีมาโผล่ทั้งหน้านี่ถึงขั้นปาหนังสือทิ้งทีเดียว (ตอนนั้นปาจริงๆนะ แล้วหยิบมาอ่านใหม่ เอาหน้าที่เปนรูปผีมาฉีกแล้วเผาทิ้งเลย 555+ สะใจ) กับ 13 เกมสยองนี่ก็ชอบออกแนวเกรียนๆตลกร้ายหักมุมแบบน่าเขกกบาลยายตอนชนะเกมทแล้วลุกขึ้นมาเต้นมากๆ อิอิกำ ไม่ทราบว่าเรื่อง The Last Macchiato เป้นแนวนั้นป่าวครับ จากคุณ : Tengen Toppa Gurren Lagann เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 15:25:29

ความคิดเห็นที่ 10 #9 คุณ Tengen Toppa Gurren Lagann ถึงขั้นฉีกแล้วเผาเลยหรอครับ 555+ ถ้าจะถามว่า The Last Macchiato ให้อารมณ์แบบนั้นไหมก็...ต้องบอกว่า... จากมุมผม คุณเอกสิทธิ์ก็ยังคงลายเซนต์ของตัวเองไว้ได้ใน The Last Macchiato คือเกรียนๆ ตลกร้าย และหักมุมแบบที่คุณว่าเลยครับ แถมด้วยฝีไม้ลายมือในการปรับแต่งสไตล์ของตัวเองให้เข้ากับธีมของเล่ม(เกียวกับร้านกาแฟ) จนถ้าคุณได้ลองอ่านอาจจะโยนหนังสือทิ้งอีกรอบก็ได้ >_< จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 15:41:45

ความคิดเห็นที่ 11 ชักสนใจล่ะ มีตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วไปใช่มั้ยครับ ถ้ามีเวลาจะไปลองหามาอ่านนะครับ ปล. ลืมขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆ อิอิกำ จากคุณ : Tengen Toppa Gurren Lagann เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 15:56:59

ความคิดเห็นที่ 12 #11 คุณ Tengen Toppa Gurren Lagann ด้วยความยินดีครับผม :D ตั้งใจว่าจะเขียน (((อ่านการ์ตูนเจอ))) ลงพันทิปทุกวันพุธ หวังว่าจะทำได้อย่างที่ตั้งใจ (แหะๆ) ส่วนหนังสือมีตามร้านทั่วไปเลยครับ ^^ จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 16:10:51

ความคิดเห็นที่ 13 #7 ขอบคุณครับ จริงๆสำหรับผมสามร้านนั้นร้านไหนก็ได้มีในห้างแถวบ้านผมหมด เหอๆ แต่จะว่าไปยังไงมันก็เป็นการ์ตูนสนพ.น่าจะส่งไปตามร้านการ์ตูนบ้างนะ เพราะผมเดี๋ยวนี้ถ้าไม่ได้คิดจะซื้อหนังสือที่เล็งไว้ก็แทบจะไม่ได้แวะเข้าร้านหนังสือเลย ~ Step into Fascination Trap of Infatuation KISS ~ จากคุณ : Enixma เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 17:11:37

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่รู้จะมีบุญพอได้อ่านไหม ออกจากบ้านยังไม่ได้เลย โดนจับตาดูยิ่งกว่าติดคุก จากคุณ : แมงแกลบ เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 18:06:37

ความคิดเห็นที่ 15 เหมือนคนขายมา เชียร์ขายของเองเลย แรกๆผมก็ว่าจะสนใจนะ แต่เจอการเชียร์แบบเวอร์เกินไปเยอะยังงี้ เลยเปลี่ยนใจเลย อะไรที่เชียร์เวอร์เกิน ของจริงมักไม่ดี จากคุณ : tanakeme เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 20:36:22

ความคิดเห็นที่ 16 #15 คุณ tanakeme ยอมรับว่าสำหรับผมเอง อ่านแล้วชอบครับเล่มนี้ แต่ที่เขียนออกมาก็เขียนกลางๆ นะครับ ไม่เล่าหมด ไม่ตีความไปเอง เกริ่นแบบเฉพาะคนที่อ่านแล้วจึงจะพยักหน้าเข้าใจ ส่วนคนที่ยังไม่อ่านก็ถือเป็นแนวทางว่าการืตูนเขามาแนวนี้ ชอบใจไหมอย่างไรโปรดพิจารณาด้วยตัวเองอีกที ของเขาจะดีจริงไหมในสายตาของแต่ละคน ผมคงเชียร์แทนกันไม่ได้จริงๆ ป.ล. ผมไม่มีส่วนได้ส่วนเสียหรือรู้จักกับคนเขียนนะ ถ้าผมเป็นคนวาดเองแล้ววาดได้แบบนี้ โหย ดีใจตาย 555+ จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 22:22:14

ความคิดเห็นที่ 17 คิดว่าบทความนี้ขาดเรื่องข้่อด้อยของผลงานครับ ทำให้ดูไม่ครบถ้วนและเชียร์เกินไป จากคุณ : Kul-ChaN เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 55 06:35:21

ความคิดเห็นที่ 18 #17 คุณ Kul-ChaN ไม่เฉพาะข้อด้อยหรอกครับ ข้อดีก็พูดถึงอธิบายมากกว่าจะพันธง แค่เขียนว่าหนังสือแนวไหน ให้ประเด็นแบบใด แล้วปล่อยให้ตัดสินใจติดตามกันเอาเอง สังเกตได้จาก การ์ตูน 2 เรื่องที่หยิบยกมา ผมไม่ได้เล่าเลยว่าเนื้อหาเป็นแบบไหน แค่บอกว่า "อ่านแล้วจะได้ประเด็นประมาณไหน" เท่านั้นเอง หนังสือจะดีหรือไม่ เขียนเชียร์หรืออวยหรือเปล่าอย่างไร ไม่ว่าจะเป็นกระทู้นี้หรือแม้แต่ตอนที่หยิบหนังสือมาไว้ในมือแล้ว ก็โปรดใช้วิจารณญาณส่วนบุคคลในการตัดสินใจ >_< จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 55 12:46:03

ความคิดเห็นที่ 19 #15 เค้าไม่เห็นเชียร์อะไรถึงกับต้องมาตำหนิเลยนะ ถ้าอ่านรีวิวแล้วไม่ชอบก็ไม่ต้องตอบก้ได้นี่นา เหมือนจงใจมาดีสเครดิตคนเขียนเลย ไม่เอานะนิสัยแบบนี้ จากคุณ : Tengen Toppa Gurren Lagann เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 55 12:52:41

ความคิดเห็นที่ 20 ผมเข้าใจว่ากระทู้นี้เขียนด้วยความรู้สึกดีต่อหนังสือของไทยเฉยๆนะครับ ไม่ใช่หน้าม้าหรอก จากคุณ : mkhazard เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 03:10:03

ความคิดเห็นที่ 21 #19 คุณ Tengen Toppa Gurren Lagann #20 คุณ mkhazard อาจด้วย 3 ปัจจัยที่ทำให้รู้สึกว่า "เขียนอวย" 1. คือเป็นการเขียนถึงการ์ตูนไทย นี่ถ้าผมเขียนถึงการ์ตูนญี่ปุ่น คงไม่เกิดอะไรแบบนี้ 2. คือ เวลาเขียนถึงการ์ตูนสักเรื่อง กระทู้อื่นๆในพันทิปมักเน้น "รีวิว" แบบเล่าต้นจนจบ แล้วใส่ข้อดีเป็นข้อๆ 1234 , ข้อเสียเป็นข้อๆ 1234 แปะไว้ด้วย เรียกว่าประมวลผลและสรุปแทนคนอ่านให้เลย ว่าควรซื้อไปอ่าน/ดูไหมอย่างไร (หรือสปอยไปหมดแบบนั้น ซื้อมาอ่านก็คงไม่สนุกเท่าไหร่แล้ว) เป็นรูปแบบการเขียนที่พบเยอะมากที่นี่ และคนอ่านคงจะชินกับรูปแบบนี้ เลยอยากได้ข้อดีข้อเสียแปะไว้ในกระทู้ด้วย ซึ่งก็น่าคิดว่า ถ้าจขกทเขาจะเขียนอวย เขาอาจใส่ข้อเสียที่ผ่านการปรุงแต่งให้สวยหรูมาแล้วก็ได้นะ แล้วเราจะเชื่อเขาดีไหม? ผมเองไม่กล้าเขียนแบบนั้น เพราะเหมือนเป็นการ "คิด+ตัดสินการ์ตูนแทนคนอ่าน" ยัง ผมยังไม่เก่งขนาดนั้น 555+ ขอแค่เกริ่นๆ ว่าการ์ตูนให้ประเด็นประมาณนี้แล้วปล่อยให้ตัดสินกันเองดีกว่า ซึ่งการที่ใครสักคนจะอ่านแล้วตัดสินว่า "เขียนอวยไม่อ่านดีกว่า" ก็เป็นความคิดเห็นและวิจารณญาณส่วนบุคคลของเขา เว็บบอร์ดเป็นพื้นที่รองรับความคิดเห็น เขาคิดเห็นอย่างไร ก็ทำได้ตามสบาย >_< ส่วนปัจจัยสุดท้ายคือ...ผมอาจจะเขียนได้ไม่ดีเอง รวมทั้งการเขียนแบบ "ชวนให้ค่อยๆ คิดตาม" อาจไม่เหมาะกับคนที่อ่านชื่อกระทู้แล้วอยากได้คะแนนหรือบทสรุปในตัวทันที ซึ่งผมจะยังเขียนแบบนี้ต่อไป แต่จะพยายามพัฒนาต่อไปด้วยเช่นกัน ^^ ขอบคุณทั้งสองคนมากนะครับ เป็นกำลังใจที่ดีให้อยากเขียนต่อไป ^^ จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 13:34:05