ความคิดเห็นที่ 1 วันแรกที่เจอคุณย่า ท่านถามผมว่าผมต้องการอะไรมากที่สุดในชีวิตผมตอบท่านไปว่า  “ที่ดินสักแปลงครับคุณย่า”  “ถ้ามีสัก 10 ไร่ พ่อจะทำอะไร” คุณย่าถามผมแบบนั้น ผมก็ตอบท่านไปว่าต้องดูที่สภาพดินว่าเหมาะที่จะปลูกอะไร ผมขอแบ่งปันเกร็ดความรู้ที่ได้ร่ำเรียนมานะครับ หากถูกผิดพลาดประการใด สามารถโต้แย้ง เสริมข้อมูลได้ครับ เพราะคนเราไม่สามารถรู้ไปได้ทุกเรื่อง แต่ผมยินดีที่จะนำความรู้ที่มีมาพัฒนาสวนคุณย่า และยินดีเรียนรู้ทุกอย่างด้วยความเต็มใจ การจะเพาะปลูกพืชชนิดใดนั้น  ก่อนอื่นก็คงต้องดูลักษณะดินก่อน ว่าที่ดินผืนนั้นมีลักษณะยังไง ดิน เค็ม เปรี้ยว หรือว่าร่วนซุยดี หน้าดินหนาเท่าไหร่ ลึกลงไปข้างล่างเป็นดินชนิดไหน จากนั้นก็ดูน้ำว่า ที่ตรงนั้นมีน้ำมากแค่ไหน พอจะปลูกอะไรได้บ้าง ต้นไม้บางอย่างต้องการน้ำมาก บางอย่างต้องการน้ำน้อย การทดสอบสภาพความเป็น กรด ด่างของดิน สามารถทำได้โดย วิธีง่ายๆ ในการทดสอบดินเปรี้ยวหรือดินเค็ม ก็คือ ลองตักดินหนึ่งช้อนโต๊ะใส่ในน้ำฝน 1 แก้ว และเติมแอมโมเนียลงในแก้วประมาณ เศษ 2/3 ของแก้ว คนให้เข้ากันและทิ้งไว้สองชั่วโมงผลที่ได้ถ้าหากน้ำใสคือดินมีความเค็ม หากน้ำยังขุ่นอยู่หมายถึงดินเปรี้ยวและเป็นกรด...ลองดูนะครับ แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 55 23:56:57 จากคุณ : Modster เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 55 23:56:28

ความคิดเห็นที่ 2 สตรอเบอรี่ คุณย่าพาผมไปดูไร่สตรอเบอรี่ แถมเล่าที่มาให้ฟังด้วยว่า อะไรเป็นแรงบันดาลใจที่ท่านอยากปลูกผลไม้เมืองหนาว ลูกสีแดงจัด รสหวานอมเปรี้ยวชนิดนี้   ย่าแดงยกมือไหว้ท่วมหัวก่อนที่จะบอกผม “ในหลวงยังไงลูก พูดกันตามภาษาชาวบ้าน ท่านเป็นถึงเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน ท่านยังไม่เคยได้อยู่สุขสบาย ทั้งๆที่ท่านจะทำอย่างนั้นก็ย่อมได้ ท่านเหนื่อยยากทุกอย่าง เพื่อทำให้ชาวไร่ชาวสวนอย่างพวกเราได้อยู่ดีกินดี พวกเราก็ต้องตอบแทนความรักความเมตตาของท่าน ด้วยการนำสิ่งที่ท่านสอนท่านให้มาปรับใช้อย่างเหมาะสม ด้วยความรักความศรัทธาในผืนดินที่เราทำกิน” "ไร่สตรอเบอรี่ของคุณย่าก็คงได้รับแรงบันดาลใจมาจากท่านเหมือนกันใช่มั้ยครับ” ผมเห็นคุณย่ามองแปลงสตรอเบอรี่ขั้นบันไดเต็มผืนเขาอย่างภูมิใจ “ใช่จ้ะ...เมื่อหลายสิบปีก่อน ไม่มีใครคิดว่าจะปลูกอะไรบนยอดดอยอย่างนี้ได้หรอก นอกจากฝิ่น จนท่านเสด็จมาที่นี่ นำความรู้มาเผยแพร่ นำพันธุ์ผลไม้เมืองหนาวมาให้ปลูก ทดลองอยู่หลายครั้งหลายหน กว่าจะออกดอกออกผลสมบูรณ์ได้ ต้องใช้เวลาไม่น้อย แต่พอเราทำได้ เราก็ปลื้มใจชื่นใจ” ผมบอกคุณย่าไปว่า  “ผมจะนำแรงบันดาลใจที่คุณย่าได้รับจากพระองค์ท่าน มาเป็นคติประจำใจในการทำงาน  ผมพูดไม่เก่ง แต่รักที่จะลงมือทำ และอยากจะทำให้คุณย่าได้เห็น และที่สำคัญเผื่อใครคนนั้นจะยอมรับในตัวผมสักที” ไปหาความรู้เพิ่มเติมในกระทู้นี้ครับ http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A12315375/A12315375.html จากคุณ : Modster เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 55 00:04:18

ความคิดเห็นที่ 3 แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 55 00:34:41 จากคุณ : Modster เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 55 00:34:00

ความคิดเห็นที่ 4 ผักสลัดปลอดสารพิษ ผมเห็นคุณย่าแดงชอบทานผัก เลยคิดอยากจะปลูกผักสลัด ประเภทกรีนโอ๊ค เรดโอ๊ค คอส แล้วก็สลัดแก้ว และที่สำคัญ น้าแก้วบอก “คุณณี” เธอชอบทานผักสดมาก ดีเหมือนกัน เอาใจเธอซะหน่อย จะได้มองผมในแง่ดีบ้าง เพราะสำหรับคนที่เรารักผมก็อยากให้สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขาครับ ปลูกผักที่ปลอดสารเคมี ใช้วิธีธรรมชาติ ผมจะน้ำหมักชีวภาพบำรุงผัก ประหยัดแถม ปลอดสารพิษ   ผักสลัดที่คุณย่า และคุณณีชอบทานมีประโยชน์อย่างไรบ้าง ลองไปศึกษากับผมพร้อมๆกันนะครับ กรีนโอ๊ค ผักกรีนโอ๊ค ลักษณะเป็นผักใบเขียวที่นิยมนำมาทำสลัดผัก นิยมปลูกแบบผักไฮรโดรโปนิกส์ (การปลูกแบบไร้ดิน) นิยมทานสด มีประโยชน์ ช่วยในการสร้างเม็ดเลือดขาว บำรุงสายตา บำรุงเส้นผม บำรุงประสาทและกล้ามเนื้อ ซึ่งผักชนิดนี้นิยมไปประกอบอาหารจานสลัดประเภทต่างๆ เรดโอ๊ค ลักษณะเป็นผักใบสีแดงเข้มและเขียวเข้มใบซ้อนกันเป็นชั้นปลายใยหยิกแยกเป็นแฉก เป็นพุ่มหยักสีสวยงาม มีคุณทางโภชนาการมากมายนอกจากมีกากใยอาหารที่ช่วยป้องกันโรคลำไส้แล้ว ยังย่อยง่าย บำรุงสายตา กล้ามเนื้อ ป้องกันโรคปากนกกระจอก ล้างผนังลำไส้ กำจัดพวกไขมันมีธาตุเหล็ก และวิตตามิน C สูง คอส ผักสลัดใบเขียว ใบยาวใหญ่ รสชาติหวานเล็กน้อย กรอบอร่อย รับประทานแล้ว สามารถช่วยป้องกันโรคโลหิตจาง ช่วยให้เส้นเลือดฝอยแข็งแรง ในชีวิตผมก็คงแต่งาน ดังนั้นผู้หญิงที่ผมอยากอยู่ด้วยต้องเข้าใจในงานของผม เกือบลืมบอกไป วันนี้คุณณี มาตามผมไปกินข้าวเหมือนเึคย นึกสนุกอยากแกล้ง เลยฉีดน้ำใส่เธอ เผลอลื่นล้มไปทั้งคู่ แปลกใจตัวเองเหมือนกัน ทำไมใจถึงเต้นแรงนัก จากคุณ : Modster เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 55 00:43:40

ความคิดเห็นที่ 5 คุณปู่น้อย คุณย่าน้อย ฉีดน้ำจนเปียกปอนกันทั้งคู่ จนต้องมาอาบน้ำผลัดผ้าที่บ้านคุณย่า เพราะท่านชวนไปเก็บส้มในไร่  คุณย่าท่านเมตตาเอาชุดคุณปู่มาให้ใส่ ท่านทอเองกับมือ  “ย่าทอผ้า เอามาย้อมแล้วก็เย็บเสื้อชุดนี้ให้คุณปู่เองกับมือ ท่านรักของท่านมากเลยไม่ค่อยได้หยิบมาใส่ พอท่านเสีย ย่าก็เก็บไว้อย่างดี คิดว่าชาตินี้คงไม่ได้เอาออกมาใช้อีก จนกระทั่งวันนี้ พ่อชอบมั้ยล่ะ”   ผมรู้สึกตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูก  “ถึงมันจะไม่ราคา ค่างวดอะไร แต่มันมีคุณค่าทางใจกับผมมาก เพราะมันเป็นงานฝีมือที่คุณย่าทำด้วยความรัก และทำให้ผมรู้สึกว่าคุณปู่อยู่ใกล้ๆด้วยครับ” คุณณีคงจะนึกน้อยใจที่ผมได้เสื้อของคุณปู่ เธอก็เลยบ่นแกมน้อยใจว่า   “หนูก็อยากได้เสื้อผ้าของคุณย่าเหมือนกัน” วินาทีนั้นผมรู้สึกว่า คุณณีเธอไม่ได้เลวร้ายอะไร เพียงแต่ไม่อยากให้คุณย่าใส่ใจผมมากไปกว่าเธอก็เท่านั้น “เด็กเอ๋ย เด็ก” น่าหยิกแก้มเสียจริง ดูๆไป คุณณีใส่ชุดย่าก็น่ารักไม่หยอก ยิ่งเสียงแซวจากบรรดาพวกสมุน และคนงานในสวน เรียกพวกเราว่า “คุณปู่น้อย”   “คุณย่าน้อย” ผมเองก็ชักจะเขินๆอยู่เหมือนกัน จากคุณ : Modster เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 55 01:16:00

ความคิดเห็นที่ 6 สวนส้ม มัวแต่เขิน เลยลืมพาชมสวนส้มของคุณย่า ผมได้ยินคุณณีคุยกับคุณย่าว่า ในอนาคตเธออยากจะเป็นเกษตรกรเหมือนคุณย่า แต่ด้วยความเป็นผู้หญิง พละกำลังคุณไม่เท่าผู้ชาย ดังนั้นเธอตั้งใจว่าจะเรียกด้านการผลิตอาหารแปรรูป เพื่อนำเอาผลผลิตที่เหลือจากการแจกจ่าย จำหน่ายมาแปรรูป สร้างมูลค่า ให้กับผลผลิตในสวนคุณย่า ผมแอบชื่นชมความคิดเธออยู่ในใจ เด็กวัยแรกรุ่นเท่าเธอ ส่วนใหญ่มักไม่ค่อยสนใจเรื่อง ดิน เรื่องหญ้า ต้นไม้ สักเท่าไหร่ ผมแอบคิดไปไกลว่า คงจะดีไม่น้อย ถ้าผมได้เพาะปลูก พืช ผัก ผลไม้ แล้วมีคุณณี เป็นคนนำไปต่อยอดให้งอกงาม  ดูแลผืนแผ่นดินของคุณย่าด้วยกัน มัวแต่คิดเรื่องคุณณี เราไปชมสวนส้มของคุณย่ากันต่อดีกว่า   ประเทศไทยนิยมปลูกส้มหลายสายพันธุ์ เท่าที่ทราบก็จะพันธุ์ดังต่อไปนี้ ส้มเกลี้ยง (Sweet Orange: C. sinensis) เป็นไม้ผลขนาดกลาง ต้นสูงประมาณ 5-7 เมตร ทรงพุ่มค่อนข้างทึบ กิ่งก้านแข็งแรง มีหนามขนาดใหญ่ หลังจากปลุกแล้ว 3 ปี จะเริ่มให้ผลผลิต ตั้งแต่เริ่มออกดอก จนถึงดอกบานใช้เวลาประมาณ 20 วัน นับจากดอกบานจนถึงผลแก่ ใช้เวลาประมาณ 7.5-8 เดือน ส้มเขียวหวาน (Tangerine: C. reticulata) เป็นไม้ผลขนาดเล็ก ต้นสูงประมาณ 2.5-3 เมตร ทรงพุ่มมีลักษณะแน่นทึบ เริ่มให้ผลผลิตเมื่ออายุ 3 ปี และให้ผลผลิตไม่ต่ำกว่า 15 ปี ถ้ามีการดูแลรักษาอย่างดี ตั้งแต่เริ่มออกดอกจนถึงดอกบานใช้เวลาประมาณ 20-25 วัน นับจากดอกบานจนถึงผลแก่ใช่เวลาประมาณ 8 เดือน ต้นส้มเขียวหวานที่มีอายุ 10 ปี ให้ผลผลิตประมาณ 150-180 กิโลกรัมต่อต้นต่อปี น้ำหนักเฉลี่ยของผล ประมาณ 8 ผลต่อ 1 กิโลกรัม ส้มจุก (Neck Orange: C. nobilis) เป็นไม้ผลขนาดกลาง เริ่มให้ผลผลิตหลังปลูกประมาณ 3 ปี และให้ผลต่อเนื่องไม่ต่ำกว่า 20 ปี ตั้งแต่ออกดอกจนถึงดอกบาน ใช้เวลาประมาณ 20 วัน นับจากดอกบานจนถึงผลแก่ ใช้เวลาประมาณ 8 เดือน ต้นส้มจุกที่มีอายุ 5 ปี จะให้ผลผลิตที่มีน้ำหนักเฉลี่ยของผลประมาณ 5-6 ผลต่อ 1 กิโลกรัม ส้มเช้ง (Acidless Orange: C. sinensis) เป็นไม้ผลทรงพุ่มขนาดเล็ก ต้นสูงประมาณ 2.5-3 เมตร เริ่มให้ผลผลิตเมื่ออายุ 3 ปี และให้ผลผลิตไม่ต่ำกว่า 10 ปี ตั้งแต่เริ่มออกดอกจนถึงดอกบานใช้เวลาประมาณ 1 เดือน นับจากดอกบานจนถึงผลแก่ใช้เวลาประมาณ 8-9 เดือน ต้นส้มตราที่มีอายุ 5 ปี ให้ผลผลิตประมาณ 50 กิโลกรัมต่อต้นต่อปี นำหนักเฉลี่ยของผลประมาณ 6-8 ผลต่อ 1 กิโลกรัม ส้มโอ (Pummelo: C. grandis หรือ C. maxima) เป็นไม้ผลทรงพุ่มขนาดกลาง ต้นสูงประมาณ 3-7 เมตร เริ่มให้ผลผลิตเมื่ออายุ 4 ปี และให้ผลผลิตไม่ต่ำกว่า 15-20 ปี นับจากดอกบานจนถึงผลแก่ใช้เวลาประมาณ 8 เดือน ต้นส้มที่มีอายุ 8 ปี จะให้ผลผลิตประมาณ 80-100 ผลต่อต้นต่อปี แต่ถ้าใครอยากมาเที่ยวสวนส้มของคุณย่า และอยากรู้ว่าท่านปลูกส้มชนิดใดบ้าง ลองเข้ามาหาข้อมูลในลิงค์นี้นะครับ http://www.tntorchard.com/index.php?mid=1 แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 55 11:02:44 จากคุณ : Modster เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 55 01:32:23

ความคิดเห็นที่ 7 เกษตรกรเต็มตัว เย็นนี้ได้ฤกษ์ลงกล้าต้นผักต้นแรกที่เพาะไว้เสียที เพื่อเป็นสิริมงคล ผมชวนคุณย่ามาลงต้นกล้าเป็นคนแรกในแปลงผักของผม ท่านอวยพรให้ผมเสียยกใหญ่  “ย่าขอให้ต้นกล้าต้นนี้เจริญเติบโต งอกงามเหมือนคนเพาะ ย่าขออวยพรให้คนที่รู้กิน รู้อยู่ รู้คุณค่า ของผืนดินอย่างพ่อ พบแต่ความสุขความเจริญ คนที่รัก ศรัทธาและรู้จักกตัญญูต่อแผ่นดินซึ่งเป็นที่ซุกหัวนอน เป็นที่ทำกิน ไปอยู่ไหนก็ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ ย่าขอให้พ่อ เป็นดั่งเมล็ดพันธุ์ของคนรุ่นใหม่ ที่ไม่ว่าจะไปตกอยู่ที่ใด ก็มีแต่นำพาความอุดมสมบูรณ์ ความงดงามไปสู่ที่นั่น นะพ่อนะ”   คุณย่าแดงปักต้นกล้าลงไปในดิน ผมช่วยเอามือกรอบดินให้คลุมรากต้นกล้า หลังจากนั้นเท่านก็พูดขึ้นว่า “นับแต่นี้ไป พ่ออาทิจคือเกษตรกรเต็มตัวแล้วนะ” เพียงคำพูดเล็กๆไม่กี่คำจากคุณย่า พร้อมอ้อมกอดที่แนบแน่น รู้สึกได้ถึงความรัก ความเมตาที่คุณย่ามีให้ผม หลานชายของท่าน ผมกับถึงน้ำตารื้น  ผมกราบแทบเท้าท่าน และกราบลงไปถึงแม่พระธรณีที่ปกป้องผืนแผ่นดิน ตกค่ำเจ้าต๊อด อึ่ง พัน ถามผมอย่างไม่เข้าใจว่า ทำไมต้องลงผักตอนเย็น ผมตอบเพื่อให้ความรู้เสริมแก่พวกเขาว่า “เขาลงผักกันตอนเย็นเพราะต้องการให้ผักฟื้นตัว ช่วงกลางคืนผักจะฟื้นตัวเร็ว และห้ามรดน้ำทันทีเลย เพราะดินมันจะอัดกันแน่นจนเกินไป ทำให้รากขาดอากาศหายใจได้” ความรักของผมก็คงเหมือนกับการปลูกผัก ปลูกต้นไม้ ค่อยๆ ฟูมฝัก เฝ้าดูแล ทะนุถนอม เร่งรีบไป ก็จะทำให้อึดอัด ขาดอากาศ พื้นที่ส่วนตัว รอคอยให้ถึงระยะเวลาของมัน เฝ้ามอง ดูแล จนกว่ามันจะผลิดอก ออกผล เบ่งบานได้อย่างเต็มที่ และงดงาม ปล. อยากได้รูป ที่ย่าหลานกอดกันตอนปลูกผัก แต่หาไม่เจอ ขออภัยในความอ่อนด้อย เอหรือจะเอา พี่น้องกอดกันดี อิอิอิ แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 55 12:58:52 จากคุณ : Modster เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 55 02:47:22

ความคิดเห็นที่ 8 มหัศจรรย์แห่งธรรมชาติ สายๆของวันรุ่ง คุณย่าชวน เวทางค์ วิยะดา และคุณณี มาชวนผมรดน้ำแปลงผัก คุณเวทางค์ถึงจะอายุมากกว่าผม แต่ก็มีศักดิ์เป็นน้อง ดูแคลนวิธีการเดินฉีดน้ำรดแปลงผักว่าโลว์เทค ทำไมไม่ใช่ระบบรดน้ำสปริงเกิ้ล  ผมอธิบายไปว่า   “การเดินฉีดน้ำ มันเป็นวิธีที่เหมาะกับการปลูกผัก เพราะเราสามารถฉีดน้ำให้ชะล้างไข่ของแมลงศัตรูพืชที่ติดอยู่ตามใบลงไปในดิน แล้วจุลินทรีย์ในดินก็จะย่อยกินไข่ของแมลงพวกนี้อีกที ข้อดีอีกอย่างก็คือเราจะได้เดินดูผักทุกต้นด้วยตัวเอง ได้เห็นความเป็นไปของมันในแต่ละวัน  รดน้ำผักอย่างมากก็วันละ 2 หน เช้ากับบ่ายแก่ๆ แต่ถ้าอากาศร้อนจัด ก็ขยับมารดสักตอนบ่ายสองก็ได้ครับ” คุณย่าแปลกใจว่า   “แดดเปรี้ยงอย่างนั้น ผักมันจะไม่ช็อกตายเหรอพ่อ” ผมเลยตอบคำถามให้คลายสงสัยว่า  “ไม่ครับ คุณย่า มันเป็นการช่วยลดอุณหภูมิในแปลง ไม่เป็นอันตรายต่อผักครับ ถ้าเป็นหน้าหนาวก็รดแค่ช่วงเช้าตรู่ครั้งเดียว แต่ต้องแน่ใจว่าฉีดน้ำชะน้ำค้างที่เกาะตามต้นได้หมด ไม่อย่างนั้นอาจจะทำให้เกิดโรคราน้ำค้างได้ครับ” วิยะดา ที่เฝ้าสังเกตุการณ์อยู่นานถามแทรกขึ้นมาว่า   “แล้วหน้าฝนละค่ะ”   “ไม่ต้องรดครับ ไม่งั้นดินจะอุ้มน้ำมากเกินไปจนทำให้ดินแน่น ผักก็จะขาดอากาศหายใจ บางครั้งเราก็ต้องใช้ตะขอคุ้ยดินรอบต้น เพื่อช่วยให้อากาศถ่ายเท” หลังจากรดน้ำเสร็จ ผมถีบจักรยานลัดเลาะมาตามเขา รู้สึกสบายใจมากที่งานเริ่มต้นและดำเนินไปได้ด้วยดี และที่เนินเขานี่เองผมก็ได้เห็น ดงกล้วยอันกว้างใหญ่ ผมไล่มองกล้วยแต่ละต้น ซึ่งกำลังมีลูกห้อยย้อยเป็นเครือ นี่เป็นการค้นพบที่ยิ่งใหญ่ หัวใจผมเต้นแรง ราวกับได้ค้นพบสิ่งมหัศจรรย์แห่งธรรมชาติ กล้วยมีประโยชน์หลายอย่าง คนสามารถเอาไปใช้ได้ทั้งต้น จะกินผลกิน ปลี หรือหยวกก็ได้ จะเอาใบไปห่อของสดหรือจะต้มจะนึ่งก็ได้ จะเอาต้นไปใช้ตกแต่งสถานที่ หรือจะฉีกทำเป็นเชือกห่อของก็ยังได้ แถมยังดูแลง่าย เอาล่ะผมจะขอคุณย่า  “ปลูกกล้วย” แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 55 11:47:37 แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 55 11:03:36 จากคุณ : Modster เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 55 03:19:51

ความคิดเห็นที่ 9 ด้วยสองมือ และ 1 ใจ คุณย่าชวนทานข้าวเย็นที่บ้านแต่ผมนัดเจ้าพวกสามลิงว่าจะช่วยกันทำน้ำหมักกล้วย หรือ น้ำหมักชีวภาพที่ทำจากกล้วย ซึ่งวิธีทำก็ไม่ยากเย็นอะไร   “เอาหน่อกล้วยที่ไม่สมบูรณ์ แทนที่จะทิ้งก็เอามาสับให้ละเอียดแล้วเอาไปผสมกับน้ำแล้วก็กากน้ำตาล จากนั้นก็นำไปหมักทิ้งไว้ในถังสักเดือนนึง พอกล้วยที่เราลงไว้เริ่มแตกปลี ก็เอาน้ำรดโคนต้นให้ชุ่ม ตามด้วยน้ำที่เราหมักไว้ มันจะช่วยให้ผลกล้วยมีขนาดโตกว่าปกติ แล้วจำนวนหวีก็เพิ่มขึ้น” ผมลงมือขุดหน่อกล้วย และลงกล้วยเองคนเดียว เพราะไม่อยากให้คุณณีมาดูแคลนได้ว่าต้องยืมแรงคนอื่น ผมอยากจะพิสูจน์ให้คุณณีเห็นว่า ผมสามารถทำได้ด้วยตัวคนเดียวทั้งหมด หลังจากที่ลงกล้วยทั้งแปลงตั้งแต่เช้าจรดค่ำถึงจะเหนื่อยสายตัวแทบขาด แต่ก็ปลื้มปิติ ภูมิใจที่เห็นต้นกล้วยเรียงรายอยู่เบื้องหน้า ผมเขียนจดหมายไปเล่าความน่ายินดีนี้ให้ที่บ้านฟังด้วยใจเป็นสุข จากคุณ : Modster เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 55 03:45:43

ความคิดเห็นที่ 10 เรื่องกล้วยๆ ที่ไม่กล้วย ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เสียงหัวเราะ สายตาที่เ้ย้ยหยัน กับภาพอาณาจักรกล้วยป่าที่ยาวสุดสายตา ผมแทบหมดแรง ใ นสมองคิดเพียงแต่ว่า ตัวเรานั้นช่างอ่อนด้อย ลำพองเหลือเกินผมทำให้คุณย่าผิดหวัง ทำให้ครอบครัวผิดหวัง กะอีกแค่กล้วยป่า ก็ยังไม่รู้ยังคิดจะมาเป็นเกษตรกร หมดกันความศรัทธาที่คุณย่ามีในตัวผมยิ่งเห็นสายตาของคุณณี ที่มองอย่างเย้ยหยัน เหยียด และเหยียบให้จมดิน เธอคงสะใจ ที่เห็นผมล้มลงได้ ผมแทบจะแทรกแผ่นดินหนี หนีไปให้ไกลจาก ที่ตรงนี้ เสียให้ได้ ผมวิ่ง และวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตไม่คิดว่าจะไปสิ้นสุดตรงไหน หากแต่ใจบอกว่าแต่ ขอหลุดพ้นจากสายตาเหล่านั้นไปเสียที ความเสียใจถาโถม ทำให้ผมนึกอยากจะดื่มสุราชำระความอับอายในครั้งนี้ และแล้วผมก็ทำผิดต่อคำสอนของแม่อีกจนได้ ภาพในอดีตแว่บเข้ามาในห้วงคำนึง   "ถ้าเราเมา...เราก็อาจจะฆ่าสัตว์ เป็นหัวขโมย ข่มเหงผู้หญิง หรือแม้แต่โกหกได้ทั้งนั้น เพราะเราไม่มีสติ เราถึงขาดการยับยั้งชั่งใจ” ผมได้ยินเสียงคำสอนของแม่แว่วเข้ามาในหู “เหล้า...นอกจากจะทำลายตัวเองแล้ว ยังทำร้ายคนที่อยู่รอบข้าง อย่างน้อยก็ทำให้เขาทุกข์ใจ รำคาญใจ และเจ็บปวดใจ ในฐานะที่อาทิจเป็นลูกคนโต ลูกต้องเป็นตัวอย่างที่ดีของน้องๆ แม่ขอร้อง...อยู่ให้ห่างมันได้มั้ยจ๊ะ ถ้าจำเป็นต้องดื่ม แ ม่ก็ขอให้ลูกดื่มอย่างมีสติ ให้ใจเราเป็นนายเหล้า ไม่ใช่ยอมให้เหล้าเป็นนายเรา รับปากแม่ได้มั้ย” “เราทำอะไรลงไป คุณพ่อ คุณแม่ คุณย่า...คุณย่าครับ ผม...ขอโทษ” ความผิดพลาดแค่ชั่วข้ามคืนทำให้ผมจำกล้วยป่าได้อย่างสนิทใจ มีคนใจดีอุตส่าห์ส่งจดหมายมาเตือนผมแล้วแท้ๆ แต่มันคงถึงช้าไปหน่อย คราวหลังโทรเลขมาบอกนะครับ ผมจะได้ระวังตัวได้มากกว่านี้ และไม่โดนคุณณีซ้ำเติมด้วย http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A12329644/A12329644.html จากคุณ : Modster เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 55 04:12:51

ความคิดเห็นที่ 11 ใจป่วย กายป่วย ผมสลบหมดสติไปข้ามคืน แถมยังมีพิษไข้ เดือดร้อนคุณย่า เป็นธุระจัดการดูแลให้ ผมได้รู้ว่าจริงว่า ทั้งหมดเป็นเพราะคุณณี ที่ปิดปากคนงานไม่ให้บอกผมเรื่องกล้วยป่า แต่ผมไม่เึคยนึกโทษ โกรธเคืองว่าเป็นความผิดของเธอสักนิด แต่ผมโทษตัวเอง เป็นเพราะความอ่อนด้อย ของผมเอง ที่แยกไม่ออกว่ากล้วยป่าหน้าตาเป็นเช่นไร แต่กระนั้นผมก็นึกน้อยใจ ทำไม คุณณี ถึงจงเกลียดจงชังอะไรผมนักหนา แค่คิดใจผมก็เหมือนจะปวดร้าว เธอนั่งข้างๆเตียงคอยปฐมพยาบาลป้อนข้าว เช็ดตัวให้ โดยมีคุณย่าเป็นคนออกคำสั่ง ผมมองเธอด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ น้อยใจ เจ็บปวด รู้สึกสับสน แต่ก็ได้ยินเสียง คุณย่ากำกับคุณณีเป็นระยะในการเช็ดตัวให้ผม “เอาผ้าชุบน้ำอุ่นบิดหมาดๆพันใส่มือแบบนี้ แล้วเช็ดหน้าพี่เขาให้ทั่ว เสร็จแล้วพักผ้าไว้ที่ซอกคอ  เพราะคอเป็นที่รวมของหลอดเลือด และความร้อน เราต้องระบายความร้อนออกไป ผ้าที่พักไว้ที่คอชุบน้ำ แล้วพับเป็นผืนเล็กๆให้พ่ออาทิจกำไว้ก่อน  เช็ดจากปลายนิ้วย้อนกลับขึ้นไปที่หัวใจ ไม่ว่าจะเช็ดแขนหรือขาให้คนไข้ เราก็ต้องเช็ดอย่างนี้ เพราะมันจะช่วยเปิดรูขุมขนให้ระบายความร้อนในร่างกายได้เร็วขึ้น” ใจผมเต้นตึกตักเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่คุณณีสัมผัสร่างกายผมไม่ใช่โดยบังเอิญ เหมือนทุกครั้ง ครั้งนี้เธอตั้งใจ จะเต็มใจหรือเปล่า  ผมไม่รู้.... จากคุณ : Modster เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 55 04:43:33

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณนะจ๊ะ จะรอติดตามตอนต่อไปจ้า จากคุณ : tkmom เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 55 07:57:33

ความคิดเห็นที่ 13 มารอติดตามตอนต่อไปด้วยคน จากคุณ : puangtong เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 55 08:24:05

ความคิดเห็นที่ 14 เข้ามาลงชื่อไว้ เดี๋ยวแวะมาเยี่ยมไร่คุณย่ากับชาวไร่ส้มที่นี่บ่อยๆ อิอิ จากคุณ : ทุกอย่าง มี สองด้าน เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 55 10:13:12

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณพี่ตุ๊ก พี่พวง และ คุณทุกอย่าง มี สองด้าน ที่แวะมาสวนคุณย่า ณ NY club คงจะหวานขึ้นเรื่อยๆ ช่วงนี้พ่อทิจ เขายังไฟแรงทำงานอยู่ เดี๋ยวความรักเริ่ม เรียกหาเมื่อไหร่ เบาหวานอาจจะขึ้น แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 55 11:46:25 จากคุณ : Modster เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 55 11:08:33

ความคิดเห็นที่ 16 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด #11 สายตาคู่นั้น มองกันอย่างมีความหมาย อร๊ากกกกกก แพ้ เพ้อ ละลายไปกับสายตาพี่อาทิจ จากคุณ : ทุกอย่าง มี สองด้าน เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 55 14:50:17

ความคิดเห็นที่ 17 น่ารักจังค่ะ เหมือนได้อ่านบันทึกของพี่อาทิจ จะตามเข้ามาอ่านเรื่อย ๆ นะคะ หลังจากนี้บันทึกของพี่อาทิจน่าจะหวานมากขึันเรื่อย ๆ >_< จากคุณ : night_la เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 55 15:59:10

ความคิดเห็นที่ 18 .........ขอบคุณแม่มดมากนะคะ สำหรับบันทึก(ไม่ลับ)ของพ่ออาทิจ .........ขอให้แม่มดมีเวลามาลงให้อ่านตลอดนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนค่า .........นี่แค่เริ่มยังสนุกต่อไปคงทั้งสนุกมากขึ้นและหวานขึ้นเรื่อยๆชิมิคะ  จากคุณ : รอล๊อคอิน เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 55 16:16:55

ความคิดเห็นที่ 19 ai  yaaaaaa.....หลานคุณย่าหล่อจังเลย ขอบคุณค่ะจขกท.^__^ จากคุณ : formosa_poo เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 55 19:35:01

ความคิดเห็นที่ 20 เป็นกระทู้ที่ให้ทั้งความรู้สึกดี ๆ และให้ทั้งความรู้ดี ๆ ไปพร้อม ๆ กันนะคะ ขอบคุณน้องมดมากค่ะ สำหรับรอยยิ้มและความสุขที่ได้รับไปทุกครั้งที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้^^ จากคุณ : พี่ี่ติ๋ิ๋ว (stts989) เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 14:17:41

ความคิดเห็นที่ 21 ขยันจังนะคะ แม่มด ขอบคุณนะที่เอาเรื่องดีๆมาแบ่งปันเพื่อนๆ ^^ จากคุณ : จิ้มลิ้ม พริ้มเพรา เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 18:20:27

ความคิดเห็นที่ 22 โอ้ววว สุดยอดมากเลยค่ะพี่มด นันมาอ่านนี่ได้ความรู้หลายอย่างมากเลยอ๊ะ >< แถมยังได้อ่านเรื่องน่ารักๆ ประทับใจของพ่ออาทิจด้วย >3< ขอบคุณนะคะที่มาแบ่งปันเรื่องดีๆน่ารักๆแบบนี้ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : จากแดนไกล ขอร่วมด้วย เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 22:04:38

ความคิดเห็นที่ 23 รอบันทึกเล่มที่ 2 นะคะ จากคุณ : หมายสม เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 55 02:02:56