

มันมีความสุขอยู่ในหัวใจ


ยิ้มตามแก้มแตกทุกครั้ง ที่พี่อาทิจและน้องณี หยอกล้อ หยอกเอินกัน ส่งสายตาหวานเยิ้มใส่กัน..
ยิ้มอบอุ่นทุกครั้ง ที่คุณย่าให้คำสอนที่ดีหลายๆอย่าง สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของคุณย่าคนหนึ่ง ที่ท่านมีแด่หลานๆของท่าน รวมไปถึง คนรอบๆตัวท่านด้วย
ยิ้มปนฮาได้ตลอดกับ น้าแก้ว ต๊อด อึ่ง พัน ลุงเกร็ง ถ้าขาดกลุ่มคนพวกนี้ไป ละครจะมีชีวิตชีวิตและสีสันได้อย่างไร น่ารักกันมากๆ..


และสุดท้าย ยิ้มซึ้งตราตรึงอยู่หัวใจที่พี่แหม่ม ผู้ประพันธ์นิยายเรื่องนี้และค่ายโนพร็อบเบ็ม ได้หยิบและสร้างนิยายเรื่องนี้ให้มีชีวิต ให้ตัวละครทุกตัวได้โลดแล่น อยู่ในจอ .. ให้คนดูละครคนนี้ได้ อิ่มเอมกับความสุข ความฮา ความน่ารัก ความรู้ คำสอน ความรักในพื้นแผ่นดินไทย และ ได้รู้ซึ้งถึงความหมายจริงๆว่า คำว่า "พอเพียง" ตามที่ในหลวงท่านทรงตรัสไว้คืออะไร
หนูภมิใจในความเป็นคนไทย ภูมิใจที่เกิดในประเทศเกษตรกรรม ที่มีข้าว หมากผลไม้ที่เก็บกินได้ตลอดทั้งปี ..
หนูขอขอบคุณตัวโตๆนะคะ..หนูอิ่มเอมและมีความสุขมากคะ กับ
ธรณีนี่นี้ใครครอง 