18.ป้าพิณ (มยุรี อิศรเสนา ณ นคร) แม่ค้าข้าวแกงซุ้มเสบียงของคนในตลาด เพราะทุกแผงแทบจะฝากท้องไปกับป้าพิณ เป็นคนจู้จี้เจ้าระเบียบ และขี้บ่น เจ้าของสโลแกนทำไปด่าไป เพราะเชื่อมั่นในฝีมือของตนเองที่สืบทอดฝีมือทำกับข้าวมาเป็นรุ่นที่สี่ มีอาหารขึ้นชื่อของร้านที่ทุกคนปฏิเสธไม่ได้ ทำให้ป้าพิณไม่ค่อยง้อลูกค้า และไม่เปิดเผยสูตรอาหารให้ใคร แม้แต่เขียวหวานลูกจ้างที่อยู่กับเธอมาเกือบสิบปีจะขอมาช่วยทำกับข้าว เธอก็ไม่ยอม เรียกว่าครัวข้าใครอยากแตะ ป้าพิณเป็นคนทิฐิไม่ยอมเปลี่ยนแปลงอะไรง่ายๆวันๆจะง่วนอยู่กับการทำกับข้าวไม่สนใจว่าใครจะเป็นยังไง ตลาดจะเปลี่ยนไปยังไง ป้าพิณก็ไม่สนตราบใดที่รสชาติอาหารยังถูกปากคนกิน เธอก็ไม่รู้สึกว่าอะไรจะเป็นปัญหาป้าพิณเริ่มมีปัญหาเรื่องสุขภาพจนคนในตลาดห่วงว่าจะทำกับข้าวไม่ไหวจึงบอกให้ป้าพิณหาตัวตายตัวแทน แต่ป้าก็ไม่สนบอกสูตรนี้จะไม่ยอมให้ใคร จะปล่อยให้ตายไปพร้อมเธอ ป้าพิณเป็นอีกด่านสำคัญที่ต๋องจะต้องจัดการเปลี่ยนความคิดให้ได้เพื่อให้โครงการในฝันเป็นจริง 19.เขียวหวาน (ด.ญ.กัจนฐานียา ศรีโรจน์วัฒนะ) ลูกจ้างร้านข้าวแกงป้าพิณ เป็นสาวพม่าจอมอึด ขยันทำงานแต่ทำอะไรช้าจึงมักถูกป้าพิณบ่นกร่นด่าอยู่ตลอด แต่เขียวหวานก็อดทนและซื่อสัตย์เพราะป้าพิณเหมือนเป็นแม่เป็นญาติคนเดียวของเธอ เขียวหวานสนใจเรื่องทำกับข้าว เมื่อเห็นป้าพิณเริ่มทำไม่ไหวจึงมักขออาสาเข้าไปช่วยเป็นลูกมือป้า แต่ก็ถูกปฏิเสธเพราะป้าพิณหวงสูตรมากไม่ยอมเผยแพร่ให้ใคร เขียวหวานทำงานแบบไม่เคยมีวันหยุด สิ่งเดียวที่เธอจะผ่อนคลายก็คือไปยืนฟังร้านต่างๆ เม้าท์เรื่องละคร เรื่องชาวบ้าน และไปเล่าให้ป้าพิณฟัง ป้าก็ฟังไปด่าไปตามระเบียบ แต่ก็ยังชอบฟัง เขียวหวานไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนเช่นเดียวกับป้าพิณที่เหลือตัวคนเดียว ทั้งสองคนผูกพัน ต่างคนต่างดูแลกัน บางครั้งป้าพิณก็สงสารเขียวหวานที่ทนอยู่กับเธอมานาน แต่ป้าก็เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายใส่เขียวหวานตามประสาคนใกล้ชิด วันนี้พูดเอ็นดูเขียวหวานเหมือนลูกแต่ก็กลับมาด่ากันต่อตอนเช้า คนในตลาดก็หวังว่าถ้าป้าเป็นอะไรไป เขียวหวานจะเป็นคนเดียวที่จะได้รับถ่ายทอดสุดยอดสูตรอาหารเพื่อสานต่อรสชาติดั่งเดิมให้ได้กินกันต่อไป แต่เขียวหวานก็ไม่ได้หวังเพราะเชื่อว่าป้าพิณคงปล่อยให้สูตรลับที่หวงแหนตายไปกับเธอแน่ๆ 20.คำมูล (ต๋อง ชวนชื่น) หนุ่มอีสานที่มักจะเข็นรถขายส้มตำมาตั้งข้างๆ ร้านข้าวแกงป้าพิณเพราะหลงรักเขียวหวาน ด้วยความที่หวังจีบสาวทำให้บางทีสนใจขายส้มตำตัวเองน้อยกว่าไปช่วยเสิร์ฟอาหารที่ร้านป้าพิณเสียอีก คำมูลเป็นตัวแทนของหนุ่มอีสานแสนซื่อที่เข้ามาใช้ชีวิตในเมืองกรุง แต่เวลาผ่านไปความเป็นคนเมืองก็ เข้ามาครอบงำคำมูลจนเสียความเป็นคนจริงใจใสซื่อขึ้นเรื่อยๆ คำมูลใส่เสื้อผ้าเปลี่ยนไปตามกระแส ทำตัวอนเทรนด์ พยายามจะหัดพูดไทยคำอังกฤษคำทั้งๆที่ยังพูดกลางไม่ชัดด้วยซ้ำ ขณะที่เขียวหวาน กลับเป็นสาวพม่าที่ยังไม่ยอมสูญเสียรากเหง้าของตัวเอง เคยผัดแป้งพม่าที่หน้าขาววอกยังไง วันนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้น 21. เลื่อน (ณฉัตร จันทร์พันธ์)
เด็กเข็นของ จอมปากเก่งประจำตลาด ชื่นชมและศรัทธาในตัวต๋องยกให้ต๋องเป็นไอดอล ต๋องพูดอะไรก็ดูดีไปหมด นอกจากเข็นของแล้วยังรับจ็อบเดินโพยหวย โพยบอล ทำให้คนในตลาดด่าว่าบ่อยๆ ต๋องเกลี่ยกล่อมให้เลื่อนทำสิ่งที่ถูกต้องและพูดชักชวนให้มาทำตลาดในฝัน ทำให้เลื่อนหลงเพ้อ และนั่งรอคอยว่าถ้าแผนต๋องสำเร็จ ความฝันของการมีมอเตอร์ไซค์ของเค้าก็สำเร็จด้วย เลื่อนเป็นทั้งพ่อสื่อให้ต๋องในการจีบกิมลั้ง และคอยช่วยเหลือและเป็นกระบอกเสียงให้ ต๋องทุกอย่าง รวมถึงยอมเจ็บตัวแทนได้ แต่ด้วยความขี้โม้ ขี้เกียจและพฤติกรรมห่ามๆ ก็ยิ่งทำให้แผนของต๋องขาดความน่าเชื่อถือมากขึ้น ในวันที่ต๋องถอดใจกับงานตลาดในฝัน เลื่อนผิดหวังรุนแรงถึงกับฝันสลายจนสุดท้ายจะกลับไปเฝ้าบ่อน กิมลั้งก็มาพูดให้เลื่อนฮึดสู้ และมาเป็นแขนขาให้ต๋องในการสร้างตลาดใน ฝันจนสำเร็จ 22.ลุงชวนชม เจ้าของโรงหนังเก่าโรงเดียวในตลาด เป็นคนหน้าตาดุ พูดน้อย ไมค่อยสบตาคน ออกจากโรงหนังมาซื้อข้าวแกงแล้วก็กลับเข้าโรงหนัง ไม่ค่อยคุยกับใคร และทำตัวลึกลับจนชาวบ้านแอบไปนินทาสร้างข่าวลือต่างๆ ให้กับลุงชวนชมแรงสุดก็ถึงขนาดเคยฆ่าคนตายแล้วแอบมาซ่อนตัวเปิดโรงหนังเพื่อซ่อนตัว ทุกวันนี้ก็ยังคงเก็บตัวหนีคดี มีบางครั้งที่ลุงชวนชมอาละวาดไล่ด่าเด็กที่เข้ามาพลอดรักในโรงหนังจนเด็กวัยรุ่นโกรธแค้นไปสร้างข่าวลือตอกย้ำภาพลักษณ์ลุงชวนชมให้แย่ลงไปอีก แม้กิจการโรงหนังจะเริ่มแย่ลง คนเข้าโรงหนังน้อยลง ลุงชวนชมก็ยังคงฉายหนังไม่มีวันหยุด และมักจะใช้เวลาว่างดูหนังเรื่องเดิมๆซ้ำๆ ต๋องเองเมื่อมีเวลาว่างก็เข้าไปดูหนังบ่อยๆ และได้มีโอกาสได้คุยกับลุงชวนชม จนสัมผัสว่าลุงชวนชมเป็นคนน่าสงสารและโดดเดี่ยว มักจะดูหนังเรื่องซ้ำๆเพราะคิดถึงคนรัก ต๋องขายฝันช่วยลุงชวนชมโปรโมทหนัง โดยบอกว่าถ้าคนดูหนังเยอะ โรงหนังก็จะได้อยู่คู่ตลาดไปอีกนาน ดีกว่าจะปล่อยให้ร้างและปิดกิจการไป ผลักดันให้ลุงชวนชมได้มีปฏิสัมพันธ์กับชาวบ้าน มีฉายหนังฟรีในวันพิเศษ รวมถึงเป็นฉายหนังที่ชายคลองด้านหลังตลาดให้คนพายเรือมาดู และสารพัดวิธีที่จะดึงชาวบ้านมารวมตัวกัน มีกิจกรรมร่วมกันเพื่อความสามัคคีทำให้ลุงชวนชมที่อยู่อย่างเหงามานานก็เริ่มที่จะเปิดตัวและพูดคุยกับผู้คนมากขึ้น 23.ทวี (ปวันรัตน์ นาคสุริยะ) สาวใหญ่ชาวใต้สำเนียงทองแดง แม่ครัวบ้านคุณนายที่อยู่ไม่ไกลตลาด ขาต่อประจำตลาด บาทสองบาทขอให้ได้ลด ส่วนลดจากค่ากับข้าวก็มาลงเป็นค่าหวยแต่ละงวดได้เต็มที่ เป็นแม่บ้าน ที่บริหารการใช้เงินได้เป็นอย่างดี ตอดเล็ก ตอดน้อยค่าใช้จ่ายของนายมาเป็นค่าใช้จ่ายตัวเอง ได้เก่งโดยแทบจะไม่ต้องเบียดเสียดเงินเดือนตัวเอง ทำให้มีเงินเก็บมากมายแต่สุดท้ายก็หายไปกับการเล่นหวย แม่ทวีสนิทกับทุกคนในตลาด ชอบซักไซ้เรื่องในตลาดใครเป็นยังไงแผงไหนมีเรื่องอะไร แม่รู้หมด แถมเป็นคนใจดีรู้เรื่องอะไรมาก็ไม่เก็บไว้คนเดียว เที่ยวป่าวประกาศให้คนในตลาดรู้กันทั่ว ผัวเมียหลายคู่ที่เลิกกันไป เพื่อนรักหลายคนที่กลายเป็นเพื่อนชัง ก็เป็นผลมาจากลมปากของแม่ทวีนี่เอง
จากคุณ |
:
แสงดาวฝั่งตะวันออก
|
เขียนเมื่อ |
:
21 ก.ค. 55 14:44:51
|
|
|
|