หายไปหลายกระทู้ วันนี้ซินมาพร้อมกับบทนำของฟิคที่เคยแนะนำให้อ่านกัน
'อัศจรรย์รัก ร.ศ.112' นั่นเองค่า ถ้าจำเรื่องย่อไม่ได้ งั้นอ่านอีกรอบละกันค่า
***********************************************************
ผม 'ฟลุค-พชร' ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยซักนิดเดียวว่า.....
เจ้ากระจกที่ตกทอดมาจากพ่อแม่ของผมตั้งแต่ยุคก่อนจะสามารถพาผม
ข้ามเวลากลับไปตอนรัชกาลที่ ๕ !!! แล้วเหตุตลกร้ายก็เกิดขึ้นกับผมจังๆ
เมื่อผมโดน 'หลวงอนุชิตราทิวาราช' ท่านเจ้าคุณผิวสีหน้าไทยแต๊ๆ (แต่
หน้าตาหล่อกว่าผู้ชายในยุคปัจจุบันสุดๆ) ทักว่าผมเหมือนผู้หญิง หน่ำซ้ำ
ยังโดนท่านจับตัวไปแต่งหญิงซะสวยเลยด้วย....><//
ฮือ...ผมต้องรีบหาทางกลับไปยุคปัจจุบันของตัวเองให้เร็วที่สุดซะแล้ว
เพราะไม่อย่างนั้น...ผมต้องติดแหง็กอยู่ในอดีตจนกลับไม่ได้แน่เลย แง้----!!!
*************************************************************
เอาบทนำสั้นๆไปอ่านก่อนละกันนะคะ
*****************************************
<บทนำ> มรดกตกทอดมรณะ
18/8/2554
บ้านเลขที่ 27/149 ซ.อโศก 11
[11:24 น.]
'พ่อครับ แม่ครับ ทำไมถึงยกเจ้ากระจกโบราณบานนี้ให้ผมล่ะครับ?'
'แม่ยกไว้ให้เป็นมรดกของลูกไงล่ะจ๊ะ ลูกไม่ชอบเหรอ?'
'เอ่อ...ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบนะครับแม่ มันก็ดูดีแต่ตัวกรอบกระจกน่ากลัวอ่ะ'
'โฮ้ย! ลูกพ่อไม่เห็นต้องกลัวเลยน่า เผลอๆจะเข้าไปข้างในกระจกได้และ
โชคดีอาจหล่นทับเหมือนในเรื่องทวิภพก็ได้นา'
'มะ...ไม่เอาดีกว่าครับพ่อ ผมยังไม่อยากเจอเรื่องอะไรแบบนั้นนะครับ'
'ฮ่าๆๆ พ่อล้อเล่นน่า....'
บทสนทนานี่ดังขึ้นมาทันทีเหมือนมีใครมากดสวิชท์ในสมองให้ทำงาน
ในขณะที่ผมกำลังนั่งจ้องมองเจ้ากระจกโบราณในห้องนอนอย่างชั่งใจ
สวัสดีคนอ่านทุกคนครับ....ผม 'ฟลุค-พชร ธรรมมล' ผมคนนี้แหละที่เป็น
เจ้าของกระจกที่ตอนต้นบทสนทนาพูดถึงครับ
เจ้ากระจกนี่...แม่เคยเล่าให้ผมฟังว่าเป็นกระจกโบราณที่สืบทอดต่อกันมา
จากช่วงยุคสมัยรัชกาลที่ 5 ตัวกรอบสลักด้วยไม้บ่งบอกช่วงอายุได้อย่างดี
เคยปิดทองและเลี่ยมทองเป็นเหมือนของหรูหรา แต่ในตอนนี้รอยเลี่ยมทอง
เริ่มสึกกร่อนลงไปพร้อมกับกรอบไม้แล้วครับ หากยังเห็นความงามได้เต็มตา
และเพราะความงามของเจ้ากระจกบานนี้ เลยเคยมีหลายคนอยากจะซื้อ
เอาไปประดับประดาห้องเพื่อเพิ่มบารมีของตนจากผม แต่สุดท้ายก็ไม่ทราบ
ว่าเพราะอะไรจึงไม่มีใครอยากจะมาติดต่อซื้อกระจกบานนี้อีกเลย...
หลังจากที่ผมนั่งดูกระจกตั้งนานแล้วก็ลุกขึ้นมาพร้อมคว้าผ้าขี้ริ้วสีดำมา
ไว้ในมือขวา ทำท่าจะเช็ดกรอบกระจกให้ไม่มีฝุ่นซักหน่อย แต่เหตุไม่คาดฝัน
ก็เกิดขึ้นกับผม...เมื่อผมยื่นมือขวาที่เช็ดผ้าขี้ริ้วไปแตะที่ตัวกระจกเงาแล้วจู่ๆ
ก็มีแสงปริศนาสีขาวสว่างวาบแผ่รัศมีออกมาครอบคลุมร่างของผมทั้งร่าง!!!
ยังไม่ทันที่ผมจะตั้งตัวได้ก็ตะโกนขอความช่วยเหลือทันทีด้วยอารามตกใจ
"ชะ...ช่วยด้วยครับ----!! ช่วย...ช่วยด้วยยยยย!!!"
และแล้ว...ผมก็สลบไปเลย รู้ตัวเพียงแค่มีแสงสว่างวาบส่องมาเท่านั้น...
********************************************************
ฝากฟิคตอนแรกด้วยนะคะ (น่าจะทำให้กระทู้ไม่เหงานะเนี่ย)
((พี-ก้องคลับ))The Never ending Story# 170 ตามไปให้กำลังใจตุณสันทัด @หลังคาแดงกันคร๊าบบบ{แตกประเด็นจาก A12040359}
เจ้าหน้าที่สันทัดน่ารักๆ มากๆ ใจดี๊ใจดี เป็นสุภาพบุรุษ พระเอ๊กพระเอก เต้นก็เก่ง ร้องเพลงก็เพราะ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกที่ซู๊ดดดดดด
พีก้องคลับก็ไม่ลืมที่จะพายายไปให้กำลังใจตาด้วย อิอิ แล้วตาก็น่ารักม๊ากกก มีข้อความฝากมาบอกยายด้วย.... 
ส่วนจะฝากบอกว่าอะไรนั้น อิอิ.... เดี๋ยวบอกข้างล่างคร๊าบบบบ
ตัวข้าพเจ้าไปถึงโรงละครเอ็มเธียเตอร์ ประมาณ สิบเอ็ดโมง เจอแฟนคลับมารอพี่โอและบอกว่าพี่โอกำลังมา ข้าพเจ้าและเจ้าพุงโต จึงไปเข้าห้องน้ำและหาอะไรใส่ท้อง เพื่อเตรียมพร้อมในการรอพี่โอ 5555 แล้วผ่านไปจนข้าพเจ้าทานเสร็จ พี่ตุ๊กก็มาบอกว่าพี่โอมาแล้ว 5555 เราจึงรีบไปยังลานจอดรถ พี่โอมาในเสื้อลายสก็อตสีเขียว กางเกงขาสั้น ยืนพูดคุยทักทายแฟนคลับสักครู่ก้อเข้าไปวอร์มเสียงและแต่งหน้า และออกมาหาแฟนคลับอีกแป๊บนึง
มาขอส่องเก็บภาพฟิคสวยๆนะคะ คนทำเก่งมากคะ
มาส่งภาพสวยๆเหมือนกันคะ ขอบคุณเจ้าของภาพถ่ายด้วยคะ 
130 ตามมาอ่านด้วยคนคะ 
วันที่ 19 นี อย่าลืมมาร่วมฉลอง"3ปีพีก้องคลับ"ในทู้ใหม่กันนะคร้าบ บ บ
เริ่มนับถอยหลัง อีก 24 ช.ม. จะครบ 3 ปีพีก้องคลับแร้ว ว ว ว เย้ๆๆๆๆ ^^ 
