ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีค่ะ คุณพี่กอฟเฟี้ยว.. เหตุที่ดิฉัน (ต่อไปนี้ขอแทนว่าตัวว่า หนู ดูจากอายุพี่ๆแล้ว...หนูขอแอ้บเด็กสักหน่อยละกัน) เรียกคุณว่าคุณกอฟเฟี้ยว เพราะเห็นชื่อคุณในทวิตเตอร์เขียนว่า @Goffyo และหลังจาก ดู "รัก 7 ปี ดี 7 หน" แล้วอยากจะบอกว่า พี่ก็ 'เฟี้ยว' จริงๆนั่นแหละ ก่อนหน้านี้มีคนบอกเล่าเรื่องราวของพี่บ้าง "รู้จักกอฟ ปวีณมั้ย? เมื่อก่อนสายงานกำกับ MV ไม่มีใครเกิน พี่กอฟ" ปัจจุบันหนูมีความสนใจในงานโพสโปรดัคชั่นพอสมควร จึงมีคนแนะนำว่า อยากให้หนูได้คุยกับพี่ กอฟ ปวีณ จัง แต่.... หนูเฉยๆค่ะตอนบอกตรงๆ เพราะตอนนั้นหนูไม่รู้ว่าพี่ทำอะไรมาบ้าง... พี่ชายแนะนำให้หนูดูหนังเรื่อง "บอดี้ศพ 19" ค่ะ เราสองพี่น้องชอบดูหนังสยองขวัญกันมาก อันที่จริงพี่หนูชอบคนเดียวหนูไม่ได้ชอบหรอก แต่ก็บังคับดูกันจนชอบนั่นแหละ ตอนที่บอดี้ฉายในโรงปละทำประวัติการณ์ พลิกวงการภาพยนต์ไทย ด้วยมุก "หนังหักมุม" ตามประสาคนโลกแคบแบบหนู เห็นคนเฮละโลกันไปดูแน่นโรง ไปทางไหนก็เจอแต่คนบอกว่า "ดีมั่กกกกกๆๆๆๆๆๆ" หนูเป็นพวกแอนตี้โลก เลยพาลไม่ไปดูมันซะเลย ... หนูขอโทษค่ะ... ที่ไม่ได้เพิ่มยอดให้พี่ตั้งแต่มันอยู่ในโรง... จนหนูกลับบ้านที่ต่างจังหวัด พี่ชายหนูจึงได้ยัดเยียดให้หนูดูบอดี้... โดยที่หนูไม่ได้สนใจเลยจริงๆ.. ตอนเด็กๆ.. เราดูหนังแนว Twist กันมาตลอด และค่อนข้างประทับใจมากๆ ตอนหนูเด็กๆหนังแนวนี้ยังใหม่สำหรับหนูมาก หนูไม่ได้ดูหนังอินดี้อะไรมากหรอกค่ะ ดูก็แต่แมสๆเนี่ยแหละ ตอนนั้นชอบหนังของ M. Night symalan มาก เพราะมันหักมุมแบบตกเก้าอี้ น้ำตาทะลัก ไม่ค่อยได้เห็นหนังแบบนั้นในไทยเท่าไหร่ และก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะอยากดูด้วย พอมีบอดี้ พี่หนูเลยเชียร์สุดๆ ตลอดระยะเวลาการดู ขนาดมีคนบอกว่า หักมุม ก่อนดู หนูก็ยังเดาไม่ถูกค่ะบอกตรงๆ ... แต่ดีใจนะที่มันเดาไม่ถูก ตอนนั้นเค้าโปรโมตกันว่า เทคนิค CG สุดยอด อลังการงานสร้าง เป็นครั้งแรกในวงการภาพยนต์ไทย ตอนนั้นหนูไก่กาอาราเล่กับพวก CG ค่ะ เลยไม่ได้สังเกตุเท่าไหร่ แต่ที่หนูชอบจริงๆคือ บทเนี่ยแหละ... รู้ว่ามันหักมุม แต่ดูกี่รอบหนูก็ยังอึ้งอยู่ดี (กับอีกเรื่องที่หนูชอบคือ "แฝด" ค่ะ) แต่เอาตรงๆ ตอนนั้นหนูก็ยังไม่รู้ว่าพี่กำกับเรื่องนี้อยู่ดีค่ะ ... หนูขอโทษอีกรอบ TT ใน 4 แพร่ง ... รู้สึกว่าพี่จะได้กำกับ ยันต์สั่งตาย... หนูขอบอกพี่ตรงๆว่า พาร์ทนี้เป็นพาร์ทที่หนูเฉยๆที่สุด สงสัยมันค่อนข้างไกลกับชีวิตจริงของหนูมั้งคะ หนูเลยไม่ได้ละเลียดอะไรกับตอนนี้ หนูขออณุญาติข้ามไปนะคะ... จนมาใน 5 แพร่ง... พี่กำกับตอน "หลาวชะโอน" หนูชอบตอนนี้ที่สุด (แม้ไอ้ตอน คนกอง มันจะฮาขี้แตกก็ตาม) เพราะมันน่ากลัวมากสำหรับหนู และมันพูดถึงเรื่องครอบครัว และ บาปบุญ เรื่องที่ใกล้ตัวเราพอสมควร เหนื่ออื่นใดที่หนูชอบตอนนี้... เพราะ ... โลเคชั่นที่ถ่ายทำที่ กาญจณบุรีค่ะ... หนูไปเที่ยวที่อุทยานแห่งชาติ รัตนโกสินทร์ ครั้งแรก ก็ประทับใจกับ "ถ้ำธารลอด" มิรู้ลืม ทำไมเมืองไทย แม่มสวยขนาดนี้วะ... พี่ใช้ถ้ำธารลอดเป็นฉากตอนพิธีหลาวชะโอน คือหนูเคยเห็นสถานที่จริง เลยรู้สึกว่า แม่ม โคตรน่ากลัว .... น่ากลัวจริงๆ หนูดูแล้วขนลุก ตัวสั่น แม้ตอนจบหลายคนจะบอกว่า มันแหม่งๆ แต่หนูแม่ม อินจริงๆนะ ... มันคาบเกี่ยวกับเรื่องจริงและแฟนตาซี (หนูมองว่าผีเปรตเป็นแฟนตาซีสำหรับชีวิตจริง) การที่บาปบุญมีตัวตน ติดจรวด ทำอะไรไว้ ก็เห็นผลทันที คือมันโอเวอร์ แต่หนูว่ามันเป็นเรื่องที่พ่อแม่ บอกเรามาตั้งแต่เด็ก ทำไม่ดีกับพ่อแม่ จะกลายเป็นเปรต หนังมันก็สื่อง่ายๆ ตรงๆ แบบนั้นเลย แต่มันเวิร์คนะหนูว่า... จากคุณ : city of the damn เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 55 05:46:24

ความคิดเห็นที่ 2 กับ รัก 7 ปี ดี 7 หน... พี่กำกับตอน 14 ... สารภาพว่าตอนนี้หนูแม่มร้องไห้น้อยสุด แต่เจ็บสุด.. อินสุด... และเป็นตอนที่ชอบที่สุด... เพราะหนูเป็นพวกบ้าอินเตอร์เนตเหรอ... อาจจะเกี่ยว... แต่สิ่งอื่นใด หนูแม่มโคตรชอบ ปันปัน เลยว่ะพี่ หรือเอาจริงๆ หนูแม่มชอบ น้องมิลค์ เลย!! พี่เอาเรื่อง "มั่นใจว่าคนไทยเกลียดเมธาวี" มาล้อหนัง ซึ่งหนูแม่มโคตรชอบบบบบบบ หนังเรื่องนี้ เป็นหนังสั้นที่แม่มเจ็บปวด ตลกร้ายจริงๆ (ขอบคุณ นวพล ธํารงรัตนฤทธิ์ มา ณ ที่นี้) และกับ 14 มันก็เจ็บปวดและตลกร้ายพอกัน คือท่ามกลางโลกที่ต้องแชร์ / ไลค์ / เลิฟ / พิน กัน จนเราเห็นว่ามันโคตะระธรรมดาเลย ใครๆก็ทำ ใครๆก็เป็น แต่ยังมีคนธรรมดาที่ ไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้อยู่ ซึ่งน้องมิลค์เป็นอะไรที่ชัดมาก "ไม่ได้ห้าม ไม่ได้แปลว่าชอบ" คือการเป็นโชเชี่ยล มันทำให้ การจีบกัน หมดความคลาสสิค (ไม่ว่าใครจะนิยาม ความคลาสสิค อย่างไร) ไอ้ประโยคขายในหนัง มันจี๊ดจริงๆ ยิ่งพอไปดูในโรงยิ่งจี๊ดไปใหญ่ "พี่ป่วนแคร์ไอ้หมื่นวิว มากกว่ามิลค์เหรอ" เดี๋ยวนี้มีคนจำนวนไม่น้อยที่แคร์คนในอินเตอร์เนตมากกว่าคนข้างตัว "เค้าบอกว่า..." เค้า หมายถึง เหล่าความเห็นในอินเตอร์เนต ที่เรากำลังทำให้มันกลายเป็นสิ่งยึดเหนี่ยว แม้ตัวเราเองจะคิดไม่ตรงกับพวกเขาก็ตามที แต่เราก็ไม่ค่อยกล้าเห็นต่าง สุดท้ายก็ต้องคล้อยตามคนหมู่มากไป.. "ใครๆก็ชอบ" คำว่า ล้านคนรัก พันคนชัง ... มันยังสะกิดใจเราเสมอ จะสำคัญอะไรถ้ามีคนเป็นแสนชอบเรา แต่คนที่เรารักเกลียดเรา ... จริงมั้ย? เหนืออื่นใด หนูชอบงานภาพมากค่ะ แม้ใครจะบอกว่า "เทคนิคคุณจะเยอะไปไหน" แต่หนูว่าหนูชอบนะ อาจจะดูน่าปวดหัวสำหรับบางคน และ กับ Score ที่หนูรู้สึกคิดถึง ATM เออรักเออเร่อจนเกินไปก็ตาม (หนูชอบ Score ใน ATM ของหัวลำโพงริดดิมมากค่ะ เฟี้ยวฟ้าวยิ่งนัก) แต่ก็ยังชอบงานภาพที่ ออกจะอินดี้เกินหนัง Feel Good ไปสักหน่อย แต่หนูว่าการ Shift Focus บางฉากมันดูจงใจเกินไปหน่อยนะคะ.. หรือการ Hand Held ก็ตาม หนูชอบภาพที่ได้นะ คือภาพสวยๆ ไม่จำเป็นต้องมุมกว้าง พาโน หรือ ทิ้งซ้าย ทิ้งขวา พอเหมาะพอเจาะ การที่หน้าไอ้ป่วนแทบจะหลุดเฟรม หัวของมิลค์ขาด หน้าไอ้ป่วนเต็มจอ มันก็เป็นภาพที่สวยได้เหมือนกัน... แต่หนูยังรู้สึกว่าบางอันมันจงใจเกินไปหน่อย ที่หนูประทับใจที่สุดคือฉาก Delete-Repost ค่ะ เจ็บจริงๆ.. แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 55 06:02:00 จากคุณ : city of the damn เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 55 05:48:10

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีค่ะ คุณพี่ปิ๊ง ... หนูไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามพี่เลยเอาจริงๆ แต่มันไม่สำคัญขนาดนั้นหรอกค่ะ เพราะหนูรู้จักหนังพี่... หนูเป็นคนที่ดูหนังไทยน้อยมาก ไปดูในโรงน้อยมาก ตอนแฟนฉันฉายครั้งแรก หนูอยู่ ม.1 เองค่ะ ยังไม่ค่อยสนิทสนมกับอินเตอร์เนตเท่าไหร่ ข่าวคราวก็เลยตามบ้างไม่ตามบ้าง หนูรู้แค่ว่าแฟนฉัน สร้างมาจากบทความ ไดอารี่ หรือ จดหมายอะไรสักอย่าง จนพัฒนากลายเป็นบทหนัง โดยผู้กำกับ 6-7 คน ที่คุ้นๆก็มี พี่ย้ง ทรงยศ ,พี่เอส คมกฤษณ์ และชื่อพี่เนี่ยแหละ ปิ๊ง อดิสรณ์ (บอกเพื่อนพี่น้อยใจนะคะ หนูดูหนังไทย และตามข่าวน้อยจริงๆ) แฟนฉันสำหรับหนูเป็นอะไรที่ "สวยงาม" มากจริงๆนะ ไม่ใช่เพราะมันเป็นเรื่องราวของรักครั้งแรกนะ หนูไม่เคยมี "รักครั้งแรก" แบบนั้น แต่หนูชอบตรงที่มันทำให้เราได้ย้อนไปสมัยตอนเด็กๆ (แม้ตอนนั้นหนูจะยังเด็กอยู่แล้วก็เหอะ) หนูเคยเป็นเด็กแบบน้อยหน่า เคยไปวิ่งเล่นเพื่อนแก๊งเพื่อนแบบน้อยหน่า ตอนนั้นการไปเล่นบ้านเพื่อนมันสนุกมากๆ ไปโรงเรียนโดนล้อว่า "อีเหา" เต้นบนเวทีงานโรงเรียน เล่นตุ๊กตากระดาษ... พอหนูมาดูอีกทีตอนโต สิ่งที่หนูชอบที่สุดจริงๆในแฟนฉันคือ ตอนเริ่มเรื่อง มันทำให้หนูคิดได้ว่า เราโหยหาอดีต เรามีความสุขกับมัน และเรายังเดินต่อไป... พี่ชายหนู อยากให้หนูดูหมากเตะรีเทิร์นมาก ตอนนั้นหนูรู้ข่าวว่า หนังเกี่ยวกับฟุตบอล ถูกแบน และอาจถูกยกเลิกฉาย แค่นั้น หนูไมไ่ด้สนใจอีก จนพี่ชายหนู เอามาให้ดู (อีกแล้ว) หมากเตะรีเทิร์นสำหรับหนู หนูไม่ได้ซาบซึ้งอะไรกับมันเลยนะ บางคนบอกมันมันแย่ มันห่วย แต่ทำไมพี่หนูถึงยังเปิดให้ดูบ่อยๆก็ไม่รู้ พอมานั่งดูหลายๆรอบ หนูว่า หมากเตะ เป็นหนังอีกเรื่องที่ "เสียหลัก" ตอนที่ถูกแบนและให้เปลี่ยนชื่อ หนูยังสงสัย ทำไมเราไม่ทำหนังบอลไทย ทำไมต้องไปทำบอลลาว อะไรก็แล้วแต่ นี่ไม่ใช่หนังที่หนูอยากดู ถ้าพี่ชายหนูไม่มาแนะนำ ไม่มาอวย หนูคงไมไ่ด้ดู แต่หนูไม่เคยดูถูกหนังใคร และหนูก็นับถือในความพยายามของพี่(และบริษัท) ในการเข็นใ้ห้หนังออกมาจนได้ หมากเตะไม่ใช่หนังที่หนูออกปากว่า "ชอบมาก" ได้ แต่มันมีความหมายกับใครสักคนเสมอนะพี่ (หนูชอบอุปสรรคในหนัง ที่มันพ้องกับเหตุการณ์จริงที่ตัวหนังเจอ) กับ รถไฟฟ้า...มาหานะเธอ น้อยคนที่ไม่รู้จักหนังเรื่องนี้ แต่บอกตรงๆหนูไม่ค่อยอินเท่าไหร่ เพราะหนูไม่ค่อยได้ใช้รถไฟฟ้ามั้ง (เกี่ยวมั้ย ฮ่าๆ) แต่หนูร้องไห้นะ สำหรับผู้หญิงคนนึง มันเศร้าจริงๆนะพี่ ตอนนั้นเพลง "เธอหมุนรอบฉัน ฉันหมุนรอบเธอ" ถูกใช้เป็นเพลงประกอบใช่มั้ย ถ้าหนังฉายตอนนี้ รถไฟฟ้าฯทำให้หนูคิดถึงเพลง "เที่ยงคืนสิบห้านาที" ของ 25 Hours นะ กลางวันเศร้า กลางคืนยิ่งเหงา สำหรับบางคน หนูไม่ปฏิเสธเรื่องความตลก และความเป็นธรรมชาติของ คริส หอวัง เป็นหมวยอินเทรนด์ที่เราเห็นบ่อยจริงๆ ปากหนูบอกไม่อิน แต่หนูกลับรู้สึกว่า เข้าใจ "เหมยลี่" มากๆ บางครั้งเราก็ไปเที่ยว ไปสนุก ไปลั้ลลา เราไม่เป็นไร เราเข้มแข็ง แต่จริงๆแล้ว "ทำไมกรูเหงาจังวะ" หนูรู้สึกว่า รถไฟฟ้า เป็นการหยิบเรื่องรักธรรมดาๆ มาเล่าได้น่ารักและซึ้งแบบง่ายๆ เรียลๆ ดี ใครจะไปรู้จักอาชีพ วิศวะรถไฟฟ้าวะพี่ ทำไมชีวิตเค้าดูเหงาจังวะ เอาจริงๆเรื่องนี้พี่แม่มไม่ค่อยบิวด์นะ แต่คิดเองเออเองจนซึ้งไปหมด เสียดายอย่างเดียวที่เรื่องนี้จบแฮปปี้ ใจจริงหนูอยากให้จบแบบไม่เจอกันดีกว่านะ ฮ่าๆ แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 55 06:03:43 จากคุณ : city of the damn เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 55 05:53:23

ความคิดเห็นที่ 4 หนูชอบ ซันนี่ มากๆพี่ ไอ้ไข่ย้อย เป็นตัวละครที่น่าตบ ขณะเดียวกับที่น่ากอดที่สุด หนูชอบซันนี่มาตั้งแต่เพื่อนสนิทนั่นแหละ เป็นดาราอีกคนที่มีลักษณะการพูดที่เฉพาะตัวมากๆ.. เมื่อซันนี่มาเจอกับคริส หอวัง หนูไม่ไ่ด้หวังว่าจะเจออะไร หรือ จะซึ้งหรือไม่.. อืม... ตอนดูหนูแอบกลัวนะ กลัวว่ามันจะไม่ซึ้ง กลัวว่ามันจะไม่ดี เพราะหนูแมร่งงงงงงงง ไม่ชอบพลอตเลยเหอะ ยิ่งดูยิ่งไม่ชอบ 21/28 มีอะไรที่น่าติเยอะแยะไปหมดนะ ตามความรู้สึกหนู ตั้งแต่ฉาก บทพูด และ สถานการณ์ที่จงใจบิวด์ จงใจซึ้ง และ ดูเยอะๆเกินไป แต่มุขตลก หนูยอมรับว่า หนูคงเป็นคนที่ัหัวเราะดังที่สุดเท่าที่พี่เคยเจอแน่นอน มุขดาราเกาหลีทำเอาหนูตกเก้าอี้ในโรงหนังเลย จริงๆนะ หนูหัวเราะจนคนชะเง้อมาดู (เพื่อนหนูเล่าให้ฟัง) หนูว่า อาจเพราะ 21/28 ไม่ค่อยมีเวลาให้เราได้รู้จักตัวละครเท่าไหร่ รู้แค่ว่ามีเหตุการณ์อะไร แต่ไม่รู้จักนิสัยจริงๆของตัวละครเลย แต่..อย่างหนึ่งนะพี่ ที่หนูว่ามันเกินพอ คือ ซันนี่ สุวรรณเมธานนท์ เห็นซันนี่แล้วคิดถึงแอนดริว ... อืม..หนูไมู่รู้ว่านั่นคือการนอกบทหรือเปล่า แต่หนูรู้สึกว่า ซันนี่ ทำให้มันเหมือนการนอกบทได้ และมันดูโคตรจะจริงเลย ... ข้อดีของ Flashback คือถ้าเพลงโดน แมร่งจะบิวด์มาก Flashback ในตอนนี้ทำเอา ทะลักทะลาย มันมีแค่ "เหตุผลเดียว" จริงๆ ... 21/28 อาจไม่ใช่ตอนที่หนูชอบที่สุดใน รัก 7 ปี ดี 7 หน แต่มันเป็นตอนที่หนูประทับใจในตัวนักแสดงที่สุด มันเป็นตอนที่หนูรู้สึกได้ถึง "ความรัก" อย่างเต็มเปี่ยม จากคุณ : city of the damn เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 55 05:54:29

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีค่ะ พี่เก้ง หนูรู้จักชื่อพี่เก้งครั้งแรกจากหนังเรื่อง 15 ค่ำ เดือน 11 การบ้านไม่เสร็จ อยากดูบั้งไฟ... หนูจะไม่บอกว่าหนังของพี่ดียังไง และเทพขนาดไหน หนูรู้แค่ว่า 15 ค่ำเป็นหนังที่ทำให้หนูเริ่มดูหนังไทยอย่างจริงจัง บ้านหนูเอามาฉายในครัวเรือนกันหลายรอบมากๆค่ะ ดูกันจนจำได้แทบทุกชอต พี่ชายหนูเข้าขั้นคลั่งเรื่องนี้ แม้บ้านเราไม่ได้เป็นคนอีสาน แต่พี่หนูชอบประเพณี บั้งไฟ พยานาค มากค่ะ เป็นหนังที่มีตอนจบ คลาสสิค จริงๆในความคิดหนู เป็นอีกเรื่องที่หยิบมาดูได้ กี่รอบก็ไม่เบื่อ วันที่ฝนตก พี่ชายชอบหยิบมาให้ดู ดูเรื่องนี้ตอนฝนตกแล้ว มันมีความสุขมาก หนูอาจจะอวย แต่อยากให้เชื่อแบบนั้น ด้วยความสัตย์จริง.. พูดถึงฝน หนูก็คิดถึงหนังอีกเรื่อง ที่ฝนตกตลอดเรื่อง... หนูคิดถึงมหาลัย' เหมืองแร่ค่ะ... ตอนนั้นหนูยังอยู่ต่างจังหวัด การจะได้ดูหนังก็ต้องดูตอนที่มันกลายเป็น VCD นั่นแหละค่ะ หนูเห็นมหาลัย' เหมืองแร่มานานมาก.. แต่ไม่เคยคิดอยากดู ... ต้องบอกก่อนว่า หน้าหนังไม่ชวนให้หนูอยากดูเลยค่ะ อีกครั้ง... ที่พี่ชายหนูหยิบมาให้ดูในวันฝนตก.. โอย... อึ้ง... ทำไมมันสะท้านสะเทือนแบบนี้ ตอนนั้นหนูยังเด็ก... ไม่ได้คิดถึงชีวิตมหาวิทยาลัยมากนัก แต่เท่าที่คิดได้ตอนนั้น การได้เรียนมหาวิทยาลัยคงเป็นอะไรที่สนุกมาก ได้ไปเที่ยว ได้ทำกิจกรรม... หนูไม่คิดเรื่องที่ว่า ถ้าเรียนไม่จบจะเป็นไงหรอกค่ะ พอได้หนูหนังเรื่องนี้มันเลย ค่อนข้างเปลี่ยนความคิดไปอย่างสิ้นเชิง.. แต่เชื่อมั้ยคะ ศัพท์คำเดียวที่หนูจำได้จากเรื่องนี้คือคำว่า "โฟร์แมน" พอหนูเข้ามหาวิทยาลัย หนูถึงพึ่งรู้ว่ามันเป็นหนังที่ทำมาจากหนังสือ โชคดีที่ถัดมาจากพี่ชาย หนูก็ได้เจออาจารย์ของหนูเองที่ชอบหนังเรื่องนี้มาก หนูไปเจอ มหาลัย' เหมืองแร่ บนชั้นหนังของแกเข้าโดยบังเอิญค่ะ พอกลับไปดูอีกที ก็ต้องนึกแปลกใจ ทำไมหนังไม่ทำเงิน หนูเสียดายแทนจริงๆ ไม่รู้ว่าเพราะเรื่องราวจากหนังสือมันสวยงามอยู่แล้ว ทำให้การถ่ายทอดบนแผ่นฟิล์มเลยยิ่งงดงามหรือเปล่า แต่หนูว่า ความสัมพันธ์ของตัวละครแต่ละตัวมันลึกซึ้งจริงๆ ในเมืองที่ฝนตกทุกวัน แทบไม่ได้มองเห็นฟ้าโปร่ง แดดอุ่น ความรู้สึกที่คนงานเหมืองทุกคนจะต้องวิ่งหลบฝนไปร้านเหล้าของโกไข่ พูดจาไม่ได้เพราะเสนาะหูใส่กัน แต่ที่ตรงนั้นยังมีเพื่อน ยังมีความอบอุ่นแม้จะตัวเปียกปอน ตอนที่หนูดูหนังเรื่อง Fly Boy แม้มันจะไม่ได้เป็นหนังดีเด่อะไร แต่มีอยู่ฉากหนึ่งที่ทำให้หนูคิดถึงมหาลัย' เหมืองแร่ ตอนที่นักบิน(พระเอก) เข้าไปในบาร์เหล้าแห่งหนึ่ง ท่ามกลางยุคสงคราม แต่ละเหล่าแทบไม่รู้จักกัน แต่ทุกคนมาที่นี่เพราะต้องการผ่อนคลาย ร้องรำทำเพลง เมาเหล้า ชกต่อย พูดจาหยาบคาย แต่สุดท้ายทุกคนก็ออกไปทำหน้าที่แบบเดียวกัน ออกจากบาร์ทุกคนก็คือเพื่อนกัน.. (ถึงมันจะเป็นคนละแนวกัน แต่ฉากนั้นมันก็ทำให้หนูรู้สึกแบบเดียวกันค่ะ) ทุกวันนี้ พอหนูได้ยินเพลง "เสียงครวญจากดวงใจ" หนูยังคิดถึงเพิงขายเหล้าของโกไข่เสมอค่ะ.. จากคุณ : city of the damn เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 55 05:56:07

ความคิดเห็นที่ 6 มาถึง รัก 7 ปี ดี 7 หน.. หนูบ้าเกาหลีค่ะ ฟังเพลง ดูหนัง บ้าดารา แน่นอนหนูย่อมรู้จักนิชคุณ และ ติดตามผลงานนิชคุณตอนอยู่เกาหลีค่อนข้างเยอะ พอรู้ว่านิชคุณจะมาเล่นหนังไทยให้ จีทีเอช.. หนูเฉยๆ ค่ะ แม้จะบ้าเกาหลี นิชคุณเป็น เอนเตอร์เทนเนอร์ที่เยี่ยมยอด อันดับต้นๆของเกาหลี แต่หนูก็รู้สึกว่า ...นิชคุณ ไม่น่าใช่คนที่จะเป็นนักแสดงได้ หนูเป็นคนดูหนัง เลยค่อนข้างแปลกใจว่าจะให้นิชคุณมาแสดงอะไร แปลกใจ อยากดูฝีมือ แต่ไม่ตื่นเต้น...หรือรอคอย... หนูอยากดู รัก 7 ปี ดี 7 หน ไม่ใช่เพราะหนูเป็นแฟนหนัง GTH เอาจริงๆหนูเลิกดูหนัง Feel Good จาก GTH มานานแล้วพอสมควร หนัง GTH เรื่องล่าสุดที่ดูคือ ATM และมันก็ไม่ใช่ Feel Good เท่าไหร่ แต่เป็นเพราะหนูอยากดูฝีมือนิชคุณ.. สิ่งหนึ่งที่หนูชอบจริงๆคือการให้นิชคุณมาคู่กับคุณสู่ขวัญ หนูไม่คาดหวังอะไรเลย แต่หนูคิดว่าคุณสู่ขวัญเหมาะจะเป็นนักแสดงมาก หนูจะรู้สึกดีนิดๆเสมอ เมื่อได้เห็นหนังที่เอาคนที่ไม่ใช่นักแสดงมารับบท มันค่อนข้างท้าทายคนดูแบบหนู ตอน 42.195 เป็นตอนที่หนูร้องไห้เยอะที่สุดค่ะ แปลกจริงๆ มันไม่มีอะไรใกล้ตัวหนูสักนิดเดียว ที่หนูชอบ 14 มากเพราะมันใกล้ตัวและทำให้อินได้ง่ายๆ แต่ 42.195 พูดถึงรักข้ามรุ่น และการวิ่งมาราธอน ที่ไม่มีทางใกล้ตัวคนธรรมดาแบบเราได้ แต่... สิ่งที่พี่เก้งได้ทำใน 42.195 คือการเลือกวิธีเล่าเรื่องที่สุดยอด ทำให้หนูรู้สึกเหมือนกำลังอ่านนิยาย ทำความรู้จักตัวละครทีละตัว ค่อยๆคุ้นเคย กับพวกเขา .. เมื่อพลิกหน้าต่อไป หนูยิ่งได้เห็นเรื่องราวที่ยิ่งลึกไปกว่านั้น ทำไมเธอถึงทำเช่นนี้ ทำไมเขาถึงทำเช่นนี้ หนูรู้สึกเหมือนไปถึงบทสรุปด้วยตนเอง ด้วยการพลิกหน้าหนังสืออ่านเองเลย (เพราะเสียงพากย์นั่นแหละค่ะ ^^) แต่หนูรู้สึกไม่ค่อยชอบบทพูดในตอนนี้เท่าไหร่ค่ะ มันดูหล่อ/สวยเกินไป และดูละครเกินไป มันดูไม่เหมือนว่าเราจะเจอประโยคแบบนี้ในชีวิตจริงเลย (นั่นก็ขึ้นอยู่กับวัย และ สังคม อีกนั่นแหละ) หนูชอบ "แรงผลัก" ในเรื่องนี้มาก คือตัวหนูเองเป็นคนซึ้งง่ายมากๆ เรื่องนี้ พี่ทำปมมาซะเศร้าเลย หนูเลยร้องไห้มือไม้สั่น ที่หนูรู้สึกว่าร้องไห้เยอะมากๆ ส่วนหนึ่งเลยที่ขาดไม่ได้คือ เพลงประกอบค่ะ... The Finisher ... มันพาเราไปสู่อะไรหลายๆอย่างจริงๆ หนูคงไมไ่ด้คิดไปเอง... แต่ รัก 7 ปี ดี 7 หน เน้นเพลงประกอบและ BGM มาก เพราะพาร์ทนี้ มันเต็มไปด้วยเรื่องราวชวนเศร้า ชวนซึ้งไปเสียหมด หนูไม่อาจพูดได้เต็มปากว่านิชคุณแสดงดีหรือไม่ แต่หนูรู้สึกว่า ตัวละครของนิชคุณ "ค่อยๆโตขึ้น" ตอนที่หนูได้เห็นเค้าครั้งแรก "เขา" ดูเป็นคนแปลกหน้า หนูไม่รู้จักเค้า ... มันทำให้หนู้รู้สึกว่า หนูเป็น "หล่อน" จะไว้ใจคนแปลกหน้าคนนี้ได้ยังไง แต่เมื่อได้เจอเค้าทุกวัน ... หนูคิดว่าหนูเริ่มสนิทกับเค้า ... เค้าเลยค่อยๆเผยนิสัยส่วนที่เหลือออกมา เมื่อเราได้คุยกัน เมื่อได้ฟังประวัติของเขา เลยยิ่งรู้สึกว่า อยู่กับเขาแล้วรู้สึกดีจังแหะ หนูไม่รู้ว่านั่นเรียกว่าแสดงดี เป็นธรรมชาติ หรือเปล่า แต่นี่เป็นสิ่งที่นิชคุณทำได้ค่ะ เพื่อนหนูไม่บ้าเกาหลี แต่รู้จักนิชคุณ ไปดูหนัง นั่งขนาบข้างกับหนู พอนิชคุณออกมาที กรี๊ดที ตบเบาะ อิจฉาคุณสู่ขวัญ แต่หนูไม่รู้สึกอะไรเลย ใครจะคิดไงไม่รู้ แต่สำหรับหนู พี่เก้งทำให้นิชคุณกลายเป็นคนที่หนูไม่รู้จักมาก่อนได้นะ หนูพึ่งรู้จักนิชคุณอีกคนในหนังจริงๆ.. หนูรู้สึกว่า คนคนนี้ไมไ่ด้เก่งอะไรมาจากไหน เป็นคนทั่วไปที่พึ่งมาแสดงหนังครั้งแรก เงอะงะ แต่ก็ค่อยๆเป็นธรรมชาติขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายมันทำให้หนูร้องไห้ได้ ยิ้มตามได้ คุณสู่ขวัญ หนูยอมรับว่าเจ็บอกกับคุณสู่ขวัญในหลายๆฉากค่ะ ใครเป็นคนคิดฉาก คิดบทพวกนี้กันนะ มันอึดอัด และ ทุรนทุราย คุณสู่ขวัญดูไม่เหมือนนักแสดงในความรู้สึกหนู นักแสดง ก็ยังคงเป็นนักแสดง บางคน ดู "แสดง" มากไป แต่คุณสู่ขวัญ ไม่ไ่ด้ดูเหมือนแสดง โดยคาแรคเตอร์แล้ว .. หนูรู้สึกว่า "หล่อน" มีอยู่จริง อาจจะอยู่แค่คอนโดห้องถัดไปของเราก็ได้ (แม้บทพูดของตัวละครตัวนี้ หนูจะยังไม่ค่อยอินก็ตาม มันดูประดิษฐ์ๆไปหน่อย) แต่เราไม่รู้เลยว่าชีวิต สวยๆ เกร๋ๆ ของเขามีอะไรบ้าง หนูไม่ได้มีวุฒิภาวะเท่าตัวละคร "หล่อน" บางจุึดหนูเลยไม่ค่อยเกทเท่าไหร่ แต่อะไรหลายอย่างในพาร์ทนี้ มันสะท้อนบางอย่างกับชีวิตหนูจริงๆ คนเรา ต้องทำบางอย่างที่ไม่อยากทำ เพราะ ขี้ปากชาวบ้าน เราจะต้องยอมทิ้งสิ่งที่ต้องการเพราะความเห็นสังคมจริงๆหรือ? เราเคยถามตัวเองแบบนั้น แต่ไม่เคยมีคำตอบที่หนักแน่นสักที... ยังไงก็... ขอบคุณสำหรับ 7 ปีที่หนูได้รู้จักพี่ค่ะ หนูดูหนังพี่แค่ 2 เรื่อง... รวมเรื่องนี้คงเป็น 3 แต่มันเป็นอะไรที่น่าจดจำมากเลย คือหนังพี่อยู่ในช่วงชีวิตหนู ตั้งแต่เด็ก วัยรุ่น จนตอนนี้ (เลยวัยรุ่นมานิดนึง) มันทำให้หนูรำลึกอะไรได้มากเลยค่ะ ขอบคุณจริงๆ... จากคุณ : city of the damn เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 55 05:56:54

ความคิดเห็นที่ 7 @Goffyo มาจากคำว่า กอล์ฟโย่ง ค่ะ จากคุณ : Little Love Bug เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 55 05:57:00

ความคิดเห็นที่ 8 หนูไม่ซึ้ง ไม่ดีใจอะไรกับการครบรอบ 7 ปีของ GTH หรอกนะ แต่สิ่งที่หนูบอกได้เต็มปากเต็มคำคือ หนู อิ่มเอมกับ รัก 7 ปี ดี 7 หน นะ มันสะท้อนความเป็นตัวตนของ GTH มั้ย? ไม่รู้หรอก ถ้ามันสนุกหนูก็บอกว่าสนุก หนูไม่ชอบก็บอกว่าไม่ชอบ แต่ รัก 7 ปี ดี 7 หน ทำให้หนู "มีความสุข" นั่นคงเป็นนิยาม ที่สำคัญที่สุด...ที่พวกพี่ต้องการ... ใช่มั้ย? หวังว่าจะเ็ป็นอย่างนั้นนะ... จากคุณ : city of the damn เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 55 05:58:56

ความคิดเห็นที่ 9 ไปดูมาเมื่อคืน   ไม่ชอบซักตอนเลยค่ะ ต่างจิตต่างใจเนอะ จากคุณ : Gabi เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 55 08:11:33

ความคิดเห็นที่ 10 เราก็ดูแล้ว ไม่ได้ชอบตอนไหนเป็นพิเศษเหมือนกัน คือก็ไม่ได้แย่นะ เกือบชอบแต่ก็ยังไม่ถึงกับชอบเต็มปาก ปกติชอบหนังที่ดูแล้วต้องคิด ดูแล้วมีอะไรติดหัวอยู่นะคะ ไม่ใช่ชอบแค่หนังย่อยง่าย แต่เรื่องนี้ดูแล้วไม่ติดใจอะไรเลย มีตอนสองที่ชอบการแสดงของซันนี่ บทตอนแรกๆ กับมุกตลกหน่อย แต่พอท้ายๆ มันเริ่มเดาได้ยังไงพิกล นักแสดงก็เล่นดีนะ แบบโหคริสเล่นดีมาก ร้องไห้อินมาก แต่ทำไมเราไม่อินตามเลยหว่า จากคุณ : ปุริมาน เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 55 09:02:30

ความคิดเห็นที่ 11 กำลังจะไปดู บ่ายนี้ ได้อ่านที่จขกท.เขียนมา ยิ่งอยากไปดูมากๆค่ะ ชอบนิชคุณ กับน้องเก้ามาก ปกติไม่ได้ดูหนังไทย เรื่องล่าสุดที่ดู คือแฟนฉันกับรถไฟฟ้า ก็สนุกดีนะคะ จากคุณ : กรี๊ดคนหล่อ เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 55 11:52:19

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านว่า กอล์ฟโย่นะครับ เพราะชื่อเค้าจริงๆ คือกอล์ฟโย่ง จากคุณ : ERWA เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 55 13:08:15

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณนะครับ ผมว่าคุณcity of the damn เขียนถึงหนังได้สนุกมากๆ อ่านแล้วชอบสำนวนการเขียนและเนื้อเรื่องที่เล่ามามากเลยครับ จากคุณ : nihc เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 02:16:27