น้องณีที่รัก ฉบับ 2

ฉบับแรกหวังว่าน้องณีคงได้อ่าน อันนี้จ้ะ
http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A12426033/A12426033.html
นี่เป็นฉบับที่สองแล้วจ้ะ
คำเตือน !  ควรอ่านฉบับแรกก่อนเพื่อความ Get  สำหรับผู้ที่ไม่เคยเข้าไปวิ่งเล่นในสวนคุณย่า  หาควรอ่านไม่  ผู้ปกครองควรชี้แนะ

น้องณีที่รักของพี่  ฉบับนี้เป็นฉบับที่สองแล้ว  ที่พี่เขียนถึงน้อง  จากที่พี่ได้เห็นความเป็นไปของน้องณี  ผ่านโทรทัศน์สถานีรถไฟช่องที่ 3  เชียงใหม่

พี่อยากบอกว่าความรู้สึกของพี่ที่มีต่อน้องนั้น มันแสนจะขัดอกขัดใจ  ไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ กับน้อง  พี่คิดว่าพี่คงต้องอบรมสั่งสอนน้องณีบ้างแล้วล่ะ ให้มันรู้ซะบ้างว่าอะไรเป็นอะไร

 
พี่ขอโทษที่พี่ใจร้อน ไม่ทันได้รอจดหมายตอบจากน้องณี  ก็รีบบึ่งรถไฟไปหาน้องณีที่เชียงใหม่ซะแล้ว  น้องณีจ๊ะ คืนนั้นพี่แทบไม่ได้นอนเลยจ้ะ  พี่นั่งอยู่แทบเท้าของใครบ้างก็ไม่รู้ แถมด้วยกลิ่นปลาเค็มตุๆ  เป็นเพราะพี่ไม่ได้จองที่นั่งไว้ก่อนจ้ะ คนเยอะมาก  แล้วของกินก็มีมาขายสารพัด หมูปิ้ง ไก่ย่าง น้ำลำไย อะไรอีกเป็นร้อยเป็นพัน ไม่รู้จะขายอะไรกันนักกันหนา กลางค่ำกลางคืน ดึกดื่น ขึ้นมันกันได้ทุกสถานี


แต่อะไรก็ไม่ทุกข์ใจเท่า  ท่ามกลางอากาศที่หนาวเหน็บ พี่ได้แต่นั่งกอดเข่า (พื้นที่มีเท่านั้นจ้ะ) ปล่อยความคิดคำนึงถึงแต่หน้าพี่อาทิจ เอ๊ยยยยย คิดถึงแต่เรื่องของน้องณีจ้ะ  เป็นห่วงงงงง


นับจากบรรทัดนี้ โปรดรู้ไว้ว่า เจตนาของพี่ เพียงแค่อยากจะเล่าเรื่องราวบางอย่างให้น้องฟัง เผื่อน้องณีจะเข้าใจชีวิต และเห็นใจพี่บ้าง…….


เช้าวันศุกร์ ท่ามกลางอากาศแปรปรวน  พี่ยืนรอรถลุงเกร็งกลางสายฝน  ในมือถือชะลอมอันเล็กจิ๋ว ข้างในมีสตอเบอรี่ ลูกเล็กๆ สีแดงอมขาว พร้อมพริกกะเกลือ และน้ำลำไย 1 ถุง  ยืนรอคุณลุงจนขาแข็ง  ตั้งแต่รุ่งเช้ายันเกือบพลบค่ำ ก็ยังไม่เห็นมีใครหน้าตาละม้ายคล้ายลุงเกร็ง มารับพี่


ค่ำมืดแล้ว พี่รอไม่ไหว น้องณีจ๊ะ พี่ตัดสินใจเสี่ยงอันตราย โดยการโบกรถกะบะทุกคันที่ผ่านมา เพื่อจะไปให้ถึงสวนคุณย่า(ลองโบกรถเก๋งแล้วจ้ะ แม่มมม ไม่จอดซักคัน  ไร้น้ำใจ)   ต่อจ้ะ  น้องณีจ๊ะ   ไม  ไม่มีใครรู้จักสวนคุณย่าเลยอ่ะ  เค้าแค่บอกพี่สั้นๆ ว่า สวนคุณย่าบ้านป้ามรึงงงงเหรอออออออ....     ......  เออดิ

   
รู้งี้  พี่เซิร์ซ กูเกิล แม็บ ก่อนออกเดินทางซะก็ดี  คราวที่แล้วก็ทีนึงและ ไปถึงกระบี่ แต่หาเกาะมิน ไม่เจอ โค ต ร เฟลลลลลลลลล


เข้าเรื่องเลยแล้วกัน วันนี้เป็นเช้าวันพุธที่แจ่มใสจ้ะ และพี่ได้อาศัยอยู่ที่สถานีรถไฟแห่งนี้มาถึง 5 วันแล้ว  พี่เยินมากจ้ะ  ขอบอกกกก  ความลำบากของพี่ยังมีอีกเยอะ แต่พี่คงไม่เล่าจ้ะ มันไม่ใช่สาระสำคัญอะไร  เอาธุระของพี่เลยดีกว่า


น้องณีคงแปลกใจ เหตุใดพี่ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่องซะที   คืองี้จ้ะ
น้องณีจ๊ะ พี่ได้เห็นแล้วจ้ะ ว่าน้องณี  ไอ แคน ดู หนูทำได้ และน้องก็ทำให้พี่ได้เรียนรู้ว่า การจะมีปั๋ว ซักคน ไม่จำเป็นต้องวิ่งร้องแรกแหกกระเชอ ไปทั่วจ้ะ เปลืองเนื้อเปลืองตัว และ เปล่าประโยชน์ ถึงจะได้มาแต่ก็ต้องแลกมาด้วยคำประณามหยามเหยียด สู้อยู่นิ่งๆ สวยๆ แบบน้องณีไม่ได้ ดูมีคุณค่ากว่ากันเยอะ อันนี้พี่ขอชื่นชม


แต่...  น้องณีจ๊ะ น้องรู้มั๊ย เบื้องหน้าอันสวยหรูของน้องณี มันแฝงมาด้วยเบื้องหลังอันชั่วร้ายและแผนการอันแยบยล  ของพี่กับน้าแก้วจ้ะ  แรกๆ พี่ไม่เคยคิดว่าจะมาทวงบุญทวงคุณอะไรหรอก  แต่พอพี่เห็นพฤติกรรมน้องณี แล้ว พี่บอกจริงๆ พี่รับไม่ด้ายยยยยย

 
น้องทำให้อารมณ์ของพี่แปรปรวน   คุ้มดีคุ้มร้าย เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวหุบ มันหน่วงๆ น่ะจ้ะ พอพี่กำลังจะจิ้นน้องก็สะกดอารมณ์พี่ด้วยคำว่า  “ตุ่น”   พอจะฟินน้องก็  “ตุ่น”   พอจะเผยอยิ้มเหงือกกะลังจะบานก็ต้องขมิบลงแทบไม่ทัน เพราะคำว่า “ตุ่น” เหมือนพี่โดนไซโค ตลอดเวลา  อารมณ์วาบหวามของพี่มันสะดุดน่ะจ้ะ  ไม่รู้ว่า ตุ่น เนี่ยจะตามหลอกตามหลอนอะไรกันนักกันหนา   บร้าที่ฉูดดดดดดดดด


น้องณีจ๊ะ พี่บอกตรงๆ ลำพังอาศัยน้องณีคนเดียวน่ะ  ชาตินี้ไปยันชาติหน้า คนอย่างน้องก็คงไม่มีวันได้แอ้มพี่อาทิจหรอกจ้ะ   ม๋า แมว แถวนั้นคงคาบไปรับประทานนานแล้ว  เรื่องบังเอิญขนาดนั้น  มันไม่มีในโลกหรอกจ้ะ  ถ้าไม่มีหมากสำคัญที่พี่กับป้าแก้วได้วางเอาไว้

 
น้องเคยฉุกคิดบ้างมั๊ย  ว่าทำไม อยู่ๆ ยัยทองประศรีถึงลุกขึ้นมาหึงหวงพี่อาทิจขึ้นมาได้  ทั้งที่ไม่เคยมีวี่แวว  แถมยังมีนายตะวันเดินยิ้มร่า มาเป็นลูกคู่ ลูกชงด้วย น้องไม่รู้จริงๆ เหรอจ๊ะ พี่จะเล่าให้ฟัง


สิ่งที่เกิดขึ้นมานั้น มันเป็นเพียงแผนการขั้นแรก สู่บันใดแห่งความสำเร็จของเราจ้ะ  เราเรียกแผนแรกนี้ว่า  “ยุทธการกำจัดปลวก”   แล้วเราก็ทำสำเร็จ วันนั้นยัยตุ่นกระเด็นจากสวนคุณย่าไปยัน  ลันดั้น เลย น้องไม่เห็นหรือจ๊ะ แล้วสองคนแม่ลูกนั่น ก็ได้รับค่าจ้างจากเราเป็นที่เรียบร้อย คนล่ะหนึ่งพันจ้ะ แต่พี่ได้ข่าวว่า นายตะวัน อมตังค์ทั้งหมด !


แผนการขั้นต่อไป  ซึ่งเราจะขอเรียกแผนที่สองนี้ว่า “งูน้อยกลอยใจ ไขความรัก”   ถึงมันจะผิดแผนไปหน่อยก็ตาม แล้วพี่จะค่อยๆเล่าให้น้องฟัง


อันงูน้อยแสนน่ารักนั้น  เค้าเป็นสมบัติติดตัวพี่มาตั้งแต่อ้อนแต่ออกจ้ะ น้องงูนั้นไซร้ อาศัยอยู่กับพี่มานาน นานจนเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน อยู่ส่วนใหนของร่างกายไม่ขอบอก  ใบ้นิสส์นุงที่สูงจ้ะ  และพี่ก็ได้ส่งน้องงูล่วงหน้ามา   ก่อนที่พี่จะมาถึงเพียงวันเดียว  และเราก็ได้ซักซ้อมแผนการกันจนเป็นที่เข้าใจ

 
ในค่ำคืนอันมืดมิด  ตามแผนเดิมแล้ว น้องงูจะต้องดักรอพี่อาทิจอยู่ใกล้ๆ แถวนั้น  ส่วนตัวพี่นั้น  ให้แฝงกายคอยซุ่มโป่งอยู่ใต้ต้นส้ม  เพราะด้วยสุดยอดวิชาแฝงกายของพี่นี้  ป้าแก้วเคยได้ประจักษ์กับตาด้วยตัวเอง  สมัยที่พี่ใช้มันซ่อนกายภายใต้ต้นขนุน  พร้อมถุงโชคดี สถานที่ ณ คลองหลอด   เพื่อทำภารกิจบางอย่าง ป้าแก้วจึงไม่ต้องห่วงอะไร

 
มันไม่อันตรายมากหรอกจ้ะ น้องไม่ต้องกลัว เพราะพี่เตรียมตัวคอยช่วยเหลือพี่อาทิจตลอดเวลา อย่างทันท่วงที แต่เสียดาย....พี่ไปไม่ถึงสวนคุณย่า


ซีนที่ต้องกระโดดออกมาดูดพิษงูให้พี่อาทิจนั้น จริงๆ แล้ว มันต้องเป็นซีนของพี่จ้ะ   ชั่วโมงนั้น พี่อาทิจเจ็บจนไม่สนใจหรอกจ้ะ ว่าใครเป็นใคร ใครดูดได้พี่อาทิจก็คงจะให้ดูด  แล้วค่อยส่งต่อให้น้องไปดูแล  แต่เป็นเพราะลุงเกร็งไม่ยอมมารับพี่  ซีนนี้พี่จึงถูกน้องณีขโมยไป  แง....................


ตอนนี้พี่พอจะทำใจได้แล้วจ้ะ  ไม่ได้ดูดก็ไม่เป็นไร  เอาใหม่  เริ่มดำเนินแผนการขั้นสุดท้าย แผนนี้เราได้จัดเตรียมไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้วจ้ะ ใช้ชื่อแผนสุดท้ายว่า  “ดรุณี ผู้พิชิต อาทิจศิษย์สวนส้ม”   และถ้าเราส่งโค๊ดสั้นๆ ด้วยคำว่า  “ปลาช่อนลุยสวน”  แล้วเมื่อไหร่   อุอุอุ  แปลว่าแผนการได้สำเร็จลุล่วงเรียบร้อยโรงเรียน อ้ายทิจจ้ะ

 
อิอิอิ  เป็นแผนที่แยบยลที่สุดในสามโลกเลยนะจ๊ะ  น้องณีไม่ต้องรู้รายละเอียดหรอก เอาเป็นว่า น้องแค่ทำตามที่น้าแก้วบอกเท่านั้น  แกให้กินอะไรก็กิน  ให้เดินไปใหนก็ไป เท่านั้นจ้ะ ส่วนที่เหลือ ป้าแก้วจัดให้


เอ่อ... แต่ที่พี่ข้องใจอยู่เรื่อง  ก็ที่น้องณีเป็นลม โดยนุ่งแต่ลมห่มแต่ฟ้า แถมตื่นมายังทำหน้า ซึนเดเระ นั่นน่ะ  มันคงไม่ใช่แผนการของน้องณี ใช่มั๊ยจ๊ะ  เพราะถ้าใช่   ข้าน้อยขอคารวะหนึ่งจอก  บร๊ะเจ้าโจ๊ก   ให้ตายเถอะโรบิ้น !


เอาล่ะ น้องณีจ๋า  อาทิตย์นี้พี่เห็นน้องมีความสุขขึ้นมาบ้าง  พี่ก็พลอยมีความสุขไปด้วย  เสียดายก็แต่  อยู่ที่สถานีแห่งนี้ เวลาเห็นน้องเข้าด้ายเข้าเข็มกับพี่อาทิจ  พี่ไม่มีหมอนให้จิกจ้ะ  จะมีก็แต่ไม้หมอนรถไฟ  ซึ่งก็โดนพี่จิก ทึ้ง กัด ข่วน ด้วยความเขิลลลล  ประหนึ่งว่าถูกพี่อาทิจกระทำซะเอง  เล็บที่อุตส่าห์ทำมาอย่างดีของพี่กุดหมดเยยยยยยยย


คริ คริ  น้องณีจ๊ะ ศุกร์หน้า ตามแผนแล้ว น้องณีจะต้องได้กินพี่อาทิจแล้วจ้ะ อร๊ายยยยยยยย แอบเขิลลลอ่ะ  พี่รู้จ้ะ ว่าน้องคงจะกินพี่อาทิจทั้งตัวและหัวใจโดยไม่เหลือแบ่งปันให้ใครอีกแล้ว  แต่......


น้องณีจ๊ะ  พี่ก็จะยังจะยืนหยัดอยู่ที่นี่จ้ะ ณ สถานีแห่งนี้ จนกว่าน้องจะเห็นใจ  และยังขอยืนยันเจตนาเดิมในการมาของพี่ พี่รู้จ้ะ ว่าแม้แต่ลำใส้ใหญ่พี่ก็คงจะไม่มีหวังแล้ว พี่ล่ะแอบอิจฉายัยตุ่นจริงๆ  นางยังอุตส่าห์ได้ชิมลิ้นไก่พี่อาทิจ ถึงจะตบท้ายด้วยแห้วในน้ำเชื่อม  แต่เป็นพี่พี่ก็ยอมจ้ะ  ได้ซักซีนนึง  ชีวิตนี้พี่ก็คงหมดห่วง


แต่น้องณีจ๊ะ นึกว่าเห็นแก่พี่ที่ตั้งใจจริงด้วยนะจ๊ะ ลำใส้ใหญ่ให้พี่ไม่ได้ ไม่เป็นไร แต่ของจ้ะ ของในลำใส้ใหญ่ พี่ว่าน้องคงจะไม่ใจจืดใจดำ หวงพี่ใช่มั๊ยจ๊ะ  พี่ขอนะ   Please……..............................


สุดท้ายนี้   พี่ขอบอกน้องว่าพี่จะรอน้องจนถึงวันเสาร์นี้เท่านั้นนะจ๊ะ  หวังว่าน้องคงจะไม่ใจไม้ใส้ระกำกับพี่  ตอนนี้พี่ขอตัวไปอาบน้ำ ลัลล๊า  ฮัมเพลงเบาๆ  เขย่ง ก้าว กระโดด ในสถานีก่อนนะจ๊ะ  ช่วงนี้ฮัมแต่เพลงพี่แอ็ด บาวจ้ะ เคยได้ยินมั๊ยจ๊ะ  ณ ที่แห่งนี้ยังมีแร้งคอย..........   มื้อเช้าของพี่ก็คงจะเป็น แค๊บหมูติดมันจิ้มน้ำพริกหนุ่ม  กลั้วคอด้วยน้ำใบบัวบกปั่น  เย็นชื่นจายยยย  งุงิงุงิ


ปล 1  กระเพราสายพันธ์ “อาทิจ เบอร์หนึ่ง” ที่พี่ปลูกไว้ พี่คงไม่ได้ฝากให้น้องแล้วล่ะจ้ะ มันไม่อยู่แล้ว ได้ข่าวว่ามันไปกับพายุ วีเซนเต้ เป็นที่เรียบร้อยแล้วจ้ะ เสียใจจัง


ปล 2  เสาร์นี้ได้ข่าวว่า ทนายจะมาเปิดพินัยกรรมแล้ว   เฮ้อ....โล่งอก เห็นถามกันมานาน พี่ทนายจะได้บอกเราซะทีว่า “ธรณีนี่นี้ ใครครอง”


ปล 3  ถ้าน้องณีเบื่อพี่อาทิจแล้ว พี่ขอเป็นคิวแรกนะจ๊ะ ติ๊ต่างว่าเราสนิทกันแล้ว  ทุกวันนี้เห็นมีคนปั่นกระทู้ ล่อเป้า ให้คนเกลียดพี่อาทิจอยู่เรื่อย..   แต่พี่ว่าก็ดีจ้ะ  โอกาสจะได้เป็นของพี่มากขึ้น  ถ้าพี่อาทิจไม่ดีงั้นงี้สำหรับหล่อนๆ พวกนั้น  ชีอยากจะไปรักไปชอบใครก็ไปกันเถอะจ้ะแม่คุณ  แม่ขนุนหนังเน่า.....


จาก  พี่   ณ สถานีรถไฟเชียงใหม่เจ๊าววววววว

จากคุณ	: พาดกลอนนอนกิน
เขียนเมื่อ	: 1 ส.ค. 55 10:14:49