 |
เอาข้อมูล "เรื่องสั้น" ทั้ง2 เล่มมาฝาก เป็น ข้อ "กังขา" ว่า ทำไมมัน "เหมือน" กันขนาดนั้น[เอามาจากเม้นเพจจ่า]
"รักที่หมายมา" ของคุณอุษณา เพลิงธรรม ซึ่งเรื่องสั้น
เรื่องนี้ตีพิมพ์ครั้งแรก ปี 2512[1969] ในหนังสือ pocket book รวมเรื่องสั้นของคุณอุษณาชื่อ "เสพสมบมิสม" โดยท้ายเรื่องสั้นมีการระบุ พ.ศ. 2495[1952] ... เรามาลองอ่านวรรคแรกของเรื่องกันดูครับ (พิมพ์ตามต้นฉบับหนังสือปี 2512) ทุกตัวอักษรครับ
"รักที่หมายมา
อีกหกนาทีจะเที่ยงวัน - - นาฬิกาเหนือชานชาลาสถานีหัวลำโพงยืนยันเวลาตรงกับนาฬิกาที่ข้อมือของร้อยโทหนุ่มคนนี้ เขาลดสายตาลงด้วยความรู้สึกเกือบพะวักพะวน หน้าตาของเขากร้านเกรียมแดดลม อีกหกนาที! - - หัวใจของเขาเต้นระทึก อีกหกนาทีเท่านั้นเขาก็จะได้เห็นหน้าค่าตาของหล่อนแล้ว ทั้งที่หล่อนก็ได้สิงสถิตอยู่ในห้องพิเศษสุดในหัวใจของเขามาตลอด 13 เดือนที่เพิ่งล่วงไป เขาไม่เคยได้พบเห็นหล่อนมาก่อน แต่ถ้อยคำที่หล่อนเขียนถึงเขาในระหว่างเวลาเหล่านั้นช่างเป็นกำลังใจแก่เขาเหลือเกิน ..."
และลองอ่านวรรคสุดท้ายดูครับ :)
" ... หญิงนั้นยิ้มออกมาอย่างสุดกลั้น "ดิฉันไม่ทราบว่าเรื่องมันไปยังไงมายังไงกันหรอกค่ะ - คุณ" หล่อนว่า "คุณผู้หญิงสาวๆที่แต่งสีเขียวคนนั้นหรอกค่ะ ขอให้ดิฉันปักกุหลาบดอกนี้ที่เสื้อ แกบอกว่าถ้าคุณเชิญดิฉันให้ไปไหนด้วยก็ให้ดิฉันบอกคุณว่า แกกำลังรอคุณอยู่ในร้านอาหารฟากข้างโน้นหน้าสถานี แกว่าจะพิสูจน์อะไรก็ไม่รู้ค่ะ"
ส่วนโฆษณาของฝั่งฝรั่ง (An Appointment to Remember) นั้น น่าจะได้แรงบันดาลใจมาจากงานเขียนของ Sulamith Ish-kishor เรื่อง Appointment With Love[1943] (อันนี้ ผมคาดการณ์เองโดยอ่านจากเนื้อเรื่องแล้วเทียบเคียงกับหนังโฆษณาของฝรั่งครับ) ซึ่งจากข้อมูลใน wikipedia ระบุว่า Sulamith Ish-kishor เป็นนักเขียนหญิงขาวอเมริกันที่เกิดในปี 2439 และเสียชีวิตในปี 2520 ... เรามาลองอ่านเรื่อง Appointment with Love ซึ่งผมเอาเนื้อหามาจาก link ใน wikipedia ครับ ... วรรคแรก
"Appointment With Love by Sulamith Ish-Kishor
Six minutes to six, said the clock over the information booth in New York's Grand Central Station. The tall young Army officer lifted his sunburned face and narrowed his eyes to note the exact time. His heart was pounding with a beat that choked him. In six minutes he would see the woman who had filled such a special place in his life for the past 18 months, the woman he had never seen yet whose words had sustained him unfailingly."
และวรรคสุดท้ายครับ
" ... The woman's face broadened in a tolerant smile. "I don't know what this is all about, son," she answered. "That young lady in the green suit - the one who just went by - begged me to wear this rose on my coat. And she said that if you asked me to go out with you, I should tell you that she's waiting for you in that big restaurant across the street. She said it was some kind of a test. I've got two boys with Uncle Sam myself, so I didn't mind to oblige you."
(link ประวัติ Sulamith Ish-kishorใน wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Sulamith_Ish-kishor)
(link เนื้อเรื่อง Appointment With Love: http://www.janice142.com/JoyPage/AppointmentWithLove.htm < - - ซึ่งเป็น link ใน wikipedia ประวัติของSulamith Ish-kishor ครับ )
อ้อ ในเรื่องสั้นทั้งฝั่งไทยและฝั่งฝรั่งยังระบุตรงกันถึงหนังสือ ชื่อ Of Human Bondage ซึ่งพระเอกของเราได้ถือมาที่สถานีรถไฟด้วยครับ :)
ลองเทียบกันดูนะครับว่า เนื้อหาเรื่องสั้นฝั่งไทยและฝั่งฝรั่งเหมือนกันไหมครับ ?
แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 55 20:43:51
| จากคุณ |
:
blue_pheonix 
|
| เขียนเมื่อ |
:
1 ส.ค. 55 20:31:20
|
|
|
|
|
หนังโฆษณาของเป็นเอก รัตนเรือง (K-BANK) ก็อบปี้ต่างประเทศมา เหมือนเป๊ะ!!
