เริ่มตอนจบ
ถ้าต้องนับถอยหลังเืพื่อการใ้ช้ชีวิตอยู่บนโลกนี้…เราจะทำยังไง?
ในหนังฟอร์มเล็กๆ อย่าง Seeking a friend for the end of the world
บอกว่ามนุษยชาติกำลังนับถอยหลังเำพื่อเข้าสู่วันโลกแตกของจริง
เพราะอุกาบาตลูกยักษ์กำลังพุ่งตรงเข้ามาอย่างที่ไม่อาจทำลายทิ้งได้
ทุกคนสิ้นหวัง ทุกคนบอกตัวเองว่า…กำลังจะตายพร้อมๆ กัน
ฉันชอบที่หนังไม่ได้สร้างฮีโร่
ไม่มีใครลุกขึ้นมาปกป้องกันและกัน
ทุกคนวุ่นวายกับการคิดเรื่องของตัวเอง
บางคนเสียสติ
บางคนก่อจราจล
บางคนเลือกทำลายตัวเอง
บางคนยังใช้ชีวิตอย่างเป็นปกติ
แต่บางคน…ยังคิดไม่ตกว่าตัวเองต้องทำอะไร
ในท่ามกลางความสับสนท้อแท้กับชีวิตที่เหลือเพียงไม่กี่วัน
ใครบางคนสนุกสนานและเต็มที่กับวันเวลาที่เหลือ เพราะเขาเชื่อว่า
“โลกแตกทำให้ทุกคนเท่าเทียมกัน”
แน่นอน,
เวลาในชีวิตเหลือเท่าๆ กัน
แถมยังต้องรอเวลาตายพร้อมๆ กัน
เกียรติยศ เงินทอง ชื่อเสียง หน้าตา หรือ กระทั่งเซ็กส์! มันย่นระยะแคบระหว่างกัน
คล้ายไม่มีช่องว่าง ทำให้ใช้ชีวิตได้อย่างบ้างคลั่ง สุดทาง
กับบางคนที่อยากอยู่สงบๆ ก่อนตาย
ไม่ได้คาดหวังอะไรเป็นชิ้นเป็นอันนักกับวันที่เหลือ
หรือจริงๆ แล้วมันว่างเปล่าซะจนน่าเศร้ากว่าการที่ต้องตายเสียอีก
ถามจริงๆ
ถ้ามันเกิดขึ้นกับตัวเราขึ้นมา
เราอยากทำอะไร อยากอยู่กับใคร?
แม้หนังจะไม่หวือหวาอย่างหนังสิ้นโลกทั่วๆ ไป
แต่ความสนุกเพลิดเพลินก็ดำเนินไปได้ด้วยตัวละครของ ‘เขา’ และ ‘เธอ’
ความต่างสองขั้วที่บังเอิญต้องร่วมทางในโค้งสุดท้ายของชีวิตพอดี
มีเรื่องวุ่นๆ ให้แก้ไข
มีเหตุการณ์มากมายให้ขบคิดในเวลาที่ไม่ควรต้องมาคิดอะไรมาก
เขาและเธอต่างรู้สึก,
มันคือความพิเศษในห้วงเวลาสลด
ทั้งสองคนเป็นคนพิเศษของกันและกันโดยที่ไม่ต้องสื่อสารด้วยคำพูด
แววตา การกระทำ มันแสดงออกถึงความรู้สึกได้มากที่สุด
อะไรจะน่าเศร้ากว่ากัน
ระหว่างเกิดความรักชึ้นในวาระสุดท้าย
หรือตายไปอย่างโดดเดี่ยว?
แม้เขาและเธอจะรู้อยู่แก่ใจเป็นอย่างดีว่าเมื่อเริ่มต้นมันก็จบเสียแล้ว
แต่ทั้งคู่ต่างเลือกที่จะเก็บเกี่ยวเอาไว้
มันเจ็บปวดที่เราต้องเห็นอีกฝ่ายต้องตายลงต่อหน้า
แต่มันคงเป็นการตายที่สวยงาม,
เมื่อเราได้เกาะเกี่ยวกุมมือกอดก่ายอยู่กับคนที่เราอยากตายไปพร้อมกัน
หนังไม่ได้้ฟูมฟาย
ไม่มีฉากบังคับให้เสียน้ำตา
แต่ความซาบซึ้ง โหวงเหงกลับเกิดขึ้นในใจฉัน
มันเป็นความตายที่น่าอิจฉา!
จะไม่ให้อิจฉาได้อย่างไรในเมื่อรู้วันตายได้ล่วงหน้า แถมยังไม่ต้องนอนตายตาปริบๆ อยู่คนเดียวอีก
นี่มันคือยอดปรารถนาของมนุษย์เราเลยมิใช่หรือ
อย่างที่เรารู้ๆ กันดีในยามที่ต้องการปลอบตัวเอง
แม้จะเป็นความเชื่อลมๆ แล้งๆ
แต่จุดจบของอะไรบางอย่างมักเป็นตอนเริ่มต้นของอะไรสักอย่างเช่นกัน
และัไม่ว่าเราอยากจะให้เรื่องนั้นๆ จบสิ้นไปหรือไม่
เมื่อมันถึงเวลาเราเองไม่อาจขัดและขืนได้
ได้แต่หวังว่าตอนเริ่มต้นเรื่องใหม่มันจะทำให้เราสดใสชึ้น…เท่านั้นเอง