ความคิดเห็นที่ 1 ขณะนั้นเอง ด้านในของมินิมาร์ทมีเสียงเอะอะโวยวายเกิดขึ้น "นี่แกนึกว่าแกเป็นใครกันหา ไปทะเลาะกับลูกค้าเค้าแบบนั้น" ชายหนุ่มที่แต่งตัวดูเหมือนจะเป็นเจ้าของร้านกำลัง ตะโกนต่อว่าพนักงานคนหนึ่งอยู่ "ก็ลูกค้าคนนั้นมันหาเรื่องผมก่อนนี่ ผมเองก็อดกลั้นแล้ว แต่มันเอาเรื่องพ่อผมที่เสียไปมาล้อเลียน” ชายหนุ่มร่างใหญ่พยายามอธิบายกับเจ้าของร้านแต่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผล “ไจแอนท์!” โนบิตะตะโกนทัก “เกิดอะไรขึ้นเหรอ” หลังจากที่พ่อของไจแอนท์ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์และเสียชีวิตไปเมื่อหลายปีก่อน ชีวิตของเขาก็ลำบากมาตลอด เขาต้องออกจากโรงเรียนเพียงแค่ชั้นมัธยมต้น เท่านั้น เพื่อจะต้องช่วยแม่ทำงานอย่างหนักและเลี้ยงน้องสาวเพื่อให้ได้เรียนต่อ “ก็อย่างที่เล่าให้นายฟังนั้นแหล่ะ ฉันทำงานที่นี่มาได้พักใหญ่ๆแล้ว พยายามปรับปรุงตัวไม่ใจร้อนเหมือนแต่ก่อน แต่ทุกครั้งที่มีคนเอาเรื่องพ่อมาล้อเลียน ฉันทนไม่ได้ทุกครั้ง” ไจแอนท์ตัดพ้อกับโนบิตะระหว่างกำลังเดินกลับบ้าน แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 55 00:43:25 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 22:16:20

ความคิดเห็นที่ 2 “ยังไงฉันก็ว่านายน่าจะกลับไปเรียนต่อนะ เลิกเรียนแล้วค่อยหางานพิเศษทำก็ได้” โนบิตะพยายามชักชวนไจแอนท์กลับไปเรียนเหมือนอย่างที่เคยพยายามชวนมาตลอด “ถ้าเรื่องเงินล่ะก็ ถึงฉันจะไม่ค่อยมีมากนักแต่ก็พอจะให้หยิบยืมได้บ้าง” โนบิตะเองในตอนนี้เขากำลังทำงานพิเศษโดยการเป็นเจ้าหน้าที่พาร์ไทม์ให้กับพิพิธภัณฑ์ปืนโบราณของเมืองอยู่ ทำให้เขาพอจะมีรายได้อยู่บ้าง “ไม่เป็นไรหรอก น้ำใจของนายฉันขอรับไว้ แต่ฉันไม่อยากรบกวน” ไจแอนท์ยังคงยืนกรานเรื่องนี้เหมือนเช่นที่ผ่านมา ความเป็นจริงแล้ว ซูเนโอะ เองเคยพยายามจะช่วยเหลือไจแอนท์ในเรื่องเงินมาหลายครั้ง แม้กระทั่งจะให้มาช่วยงานของพ่อตนในบริษัท แต่ไจแอนท์เองรู้ตัวดีกว่าตัวเองเรียนมาไม่เยอะ จึงไม่อยากจะไปเป็นภาระให้ใคร “อีกไม่นานน้องสาวฉันก็จะเรียนจบแล้ว ยังไงฉันจะอดทนทำงานไปจนถึงตอนนั้น แล้วค่อยคิดเรื่องเรียนต่ออีกครั้ง” ไจแอนท์เปรยขึ้นมากับโนบิตะ ก่อนทั้งคู่จะแยกย้ายกันกลับบ้าน จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 22:16:47

ความคิดเห็นที่ 3 “กลับมาแล้วครับ” โนบิตะกล่าวทักทายพ่อและแม่เหมือนอย่างเคย “เป็นไงบ้างลูก เรียนเหนื่อยมั้ยช่วงนี้ “ แม่ของโนบิตะถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย “สบายมากครับแม่ เดี๋ยวผมขอตัวไปเก็บของก่อนนะครับ อีกสักพักจะได้เวลาไปทำงานพิเศษแล้ว” โนบิตะกล่าวกับแม่ก่อนจะเดินขึ้นไปห้องตัวเองที่ชั่นสอง “ตั้งแต่โดราเอมอนจากไป โนบิตะเปลี่ยนไปมากจริงๆนะคุณ” แม่พูดคุยกับพ่อที่อยู่ในห้องนั่งเล่นด้วยกัน “แล้วไม่ดีเหรอ จากเด็กที่เคยเหลวไหลแต่ตอนนี้เค้าเป็นความภูมิใจของบ้านเราไปแล้ว” พ่อพูดพลางอ่านหนังสือพิมพ์ไปด้วย “มันก็ดีค่ะคุณ แต่บอกตรงๆว่าฉันไม่ได้เห็นแววตาที่ร่าเริงของโนบิตะมานานมากแล้ว แม้กระทั่งทุกวันนี้ก็ไม่ได้เห้นอีกเลย เหมือนแกจะพยายามกลบเกลื่อนความรู้สึกอะไรบางอย่างอยู่” แม่พูดอย่างไม่ค่อยสบายใจนัก หลังจากที่โนบิตะเข้ามาในห้องของตัวเอง พบว่าลิ้นชักถูกเปิดทิ้งไว้ “แม่เข้ามาจัดของในห้องเราแล้วลืมปิดลิ้นชักหรือยังไงกันนะ” โนบิตะบ่นพึมพำกับตัวเอง เขาก้าวเดินไปกำลังจะปิดลิ้นชัก แต่กลับต้องเอะใจกับวัสดุแปลกตาอย่างหนึ่งในลิ้นชักมีรูปร่างคล้ายกับซองจดหมาย จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 22:17:16

ความคิดเห็นที่ 4 เขาหยิบมันขึ้นมาดูอย่างช้าๆ หน้าซองจดหมายนั้นจ่าไว้ว่า “ถึง โนบิ โนบิตะ” เขาจึงรีบแกะซองจดหมายนั้นออกด้านในเป็นกระดาษ 1 แผ่นและมีข้อความอยู่เพียงประโยคเดียว “ฉันกำลังถูกปองร้าย อยากพบกับนายด่วน” ลงชื่อ โดราเอมอน -------จบบทที่ 1------- แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 55 23:30:51 แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 55 22:57:53 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 22:17:47

ความคิดเห็นที่ 5 แต่งเือง หรือไรอะ แต่ก็สนุกนะ จากคุณ : oatkub802 เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 22:41:04

ความคิดเห็นที่ 6 //เดินเข้างาน จากคุณ : คุณหญิงมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 22:42:14

ความคิดเห็นที่ 7 รออ่านอยู่จ้า ^^ จากคุณ : fulllove4ever เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 22:43:01

ความคิดเห็นที่ 8 สนุกดีอ่ะค่ะ รอๆๆอ่านต่อ จากคุณ : fake barbie เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 22:50:21

ความคิดเห็นที่ 9 ช่าเป็นห่วงน้องม่อนมากๆค่ะ จากคุณ : Trisha Foster เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 23:06:25

ความคิดเห็นที่ 10 บทที่ 2 ปีศาจแฝงกาย ภายในห้องโถงอันกว้างใหญ่ที่ประดับประดาไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ชั้นเลิศ โนบิตะและไจแอนท์กำลังนั่งรอใครบางคนอยู่ในนั้น “นายคิดว่านั่นเป็นจดหมายจากโดราเอมอนจริงๆเหรอ” ไจแอนท์ถามโนบิตะด้วยสีหน้ากังวลยิ่งนัก “ไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะตั้งแต่โดราเอมอนจากไปเราก็ไม่เคยติดต่อกันอีกเลย เพียงแต่ว่าจดหมายมันถูกส่งมาทางลิ้นชัก ที่ที่ฉันเจอกับโดราเอมอนครั้งแรก อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันไม่สามารถจะอยู่เฉยๆได้” โนบิตะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่กังวลไม่แพ้กัน ไม่นานนักเด็กหนุ่มหน้าตาเจ้าเล่ห์และดูเพล์บอยได้เดินเข้ามาในห้องโถงพร้อมกับหญิงสาวหน้าตาน่ารักอีกคนที่เดินควงแขนกันมา “ว่าไงพวก ขอโทษที่ทำให้รอนาน นี่ฉันรีบมามากๆแล้วนะเนี่ย” ซูเนโอะทักทายโนบิตะและไจแอนท์อย่างอารมณ์ดี “นี่ ซึบาสะจัง เธอไปนั่งเล่นรอที่สวนหลังบ้านก่อนนะ จะซ้อมบทละครรอไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวฉันขอคุยกับเพื่อนๆแป้บหนึ่งนะ เดี่ยวจะรีบไปหา” ซูเนโอะกล่าวกับแฟนสาวซึ่งเธอเองเป็นดาราวัยรุ่นชื่อดังคนหนึ่งของญี่ปุ่น “อย่านานนักนะ เพราะวันนี้กลับค่ำไม่ได้ มีคิวไปออกรายการตอน 2 ทุ่ม” ซึบาสะบอกกับซูเนโอะก่อนที่จะเดินเลยไปที่สวนหลังบ้าน โดยไม่ลืมที่จะยิ้มทักทายกับโนบิตะและไจแอนท์ จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 23:10:42

ความคิดเห็นที่ 11 “เรื่องมันแปลกมากๆ โดราเอมอนที่ไม่ได้ติดต่ออะไรกลับมาหาพวกเราเลย อยู่ๆก็กลับส่งจดหมายมาแบบนี้ ถ้านี่เป็นจดหมายจากโดราเอมอนจริงๆนะ ทำไมเค้าไม่ใช้เทคโนโลยีอะไรที่มันไฮเทคกว่านี้ติดต่อมา เค้าอยู่ในโลกอนาคตซึ่งทันสมัยกว่าเราเยอะ” ซูเนโอะเริ่มทำการวิเคราะห์ “ฉันก็คิดเหมือนกัน แต่บางทีอาจจะเป็นเพราะโดราเอมอนคิดว่านี่เป็นวิธีการสื่อสารที่ง่ายที่สุดกับฉัน” โนบิตะแสดงความคิดเห็น “ถ้าอย่างนั้นเราจะต้องทำยังไงต่อไปดีล่ะ ในเมื่อมีแค่จดหมาย แล้วเราจะไปหาโดราเอม่อนยังไง ในโลกอนาคต” ไจแอนท์โพล่งขึ้นมาบ้าง จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 23:20:51

ความคิดเห็นที่ 12 “ว่าแต่นายอีเมลล์ไปบอกชิซุจังแล้วใช่มั้ย โนบิตะ เกี่ยวกับเรื่องนี้” ซูเนโอะพูดถึง ชิซุจังเพื่อนสาวคนเดียวในกลุ่มของพวกเค้าที่ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ที่ปารีส “อืม ชั้นก็ส่งไปบอกเธอพร้อมๆกับที่โทรหาพวกนายนี่แหล่ะ แต่ไม่แน่ใจว่าตอนนี้เธอจะได้อ่านมันหรือยัง” โนบิตะพูดพลางหยิบจดหมายที่เก็บมาจากลิ้นชักขึ้นมาวางบนโต๊ะ แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 55 00:07:09 แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 55 23:25:25 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 23:24:59

ความคิดเห็นที่ 13 มารออ่านต่อ จากคุณ : gus9642 เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 23:57:10

ความคิดเห็นที่ 14 ปูเสื่อรอ จากคุณ : เขียนบน iPhone (ความจำสั้นสันหลังยาว) เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 00:25:29

ความคิดเห็นที่ 15 ปูเสื่อรอด้วยคนค่ะ^^ จากคุณ : ป๊อปอรดิสก์ เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 00:29:54

ความคิดเห็นที่ 16 “อีกอย่างหนึ่งดูลายมือที่เขียนมันก็เหมือนกับลายมือของโดราเอมอนมากๆ ฉันลองเอาเทียบกับที่โดราเอมอนเคยเขียนเมื่อก่อน” โนบิตะพยายามยืนยัน “ก่อนจะสรุปว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นจริงๆหรือเปล่า ฉันอยากถามนายเรื่องหนึ่งมานานแล้ว โนบิตะ” ไจแอนท์พูดขึ้นมา “ทำไมโดราเอมอนถึงจากนายไปในตอนนั้น มันเกิดอะไรขึ้น ฉันเข้าใจมาตลอดว่าโดราเอมอนคงจะจากไปหลังจากที่นายสามารถดูแลตัวเองได้แล้ว แต่คิดๆดูแล้วตอนนั้นนายเองก็ยังไม่ได้เป็นอย่างทุกวันนี้ นายยังไม่เอาไหนอยู่เลย ตอนที่โดราเอมอนจากไป” ไจแอนท์เริ่มซักโนบิตะ “ฉัน... “ โนบิตะกำลังจะเริ่มเล่า แต่ยังไม่ทันขาดคำเสียงโทรศัพท์มือถือของโนบิตะก็ดังขึ้น “ฮัลโหล โนบิ ครับ” โนบิตะรับสาย “ขอโทษด้วยครับที่ลืมบอกไป วันนี้ผมคงไม่ได้เข้าไปทำงานนะครับ มีเรื่องด่วนจริงๆ ครับๆ ต้องขอโทษด้วยจริงๆครับ” ผู้จัดการจากพิพิธภัณฑ์ปืนโบราณนั่นเองที่โทรมา “เอาอย่างนี้ ฉันว่าเรื่องนี้เราควรจะปรึกษาผู้เชี่ยวชาญอีกคนดีกว่า” ซูเนโอะรีบกล่าวขึ้นมา “ผู้เชี่ยวชาญ? นายหมายถึงใคร” ไจแอนท์ถาม “ก็เจ้าอัจฉริยะคนนั้นนั่นไง ที่จบแค่ชั้นมัธยมต้นก็ได้ทุนพิเศษไปเรียนต่อทางด้านหน่วยงานวิทยาศาสตร์ระหว่างประเทศ” ซูเนโอะพูดไปพลางยิ้มไป “นายหมายถึง เดคิสุงิ เหรอ” โนบิตะถามกลับไป “ถูกต้องแล้ว แม้ว่าพวกเราจะไม่ได้ติดต่อกันมานานแล้ว แต่ถ้าหมอนั่นรู้ว่าพวกเรากำลังเดือดร้อน จะต้องหาทางช่วยพวกเราได้แน่ๆ” ซูเนโอะกล่าวด้วยความมั่นใจ “งั้นจะรออะไรอีกล่ะ อย่างน้อยก็รีบเอาจดหมายที่ถูกส่งมาไปให้หมอนั่นดูดีกว่า” ไจแอนท์พูดด้วยท่าทีที่มีความหวัง แต่เด็กหนุ่มทั้ง 3 คนหารู้ไม่ว่าภายในห้องโถงนั้นไม่ได้มีแต่พวกเค้าแค่ 3 คนเท่านั้น... “ความบาปที่เจ้าก่อไว้ มันช่างใหญ่ยิ่งนัก โนบิตะ อีกไม่นานหรอก เจ้าจะต้องชดใช้มัน...” แขกที่ไม่ได้รับเชิญแอบรำพึงโดยไม่มีใครรู้ ------------จบบทที่ 2 --------------------- แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 55 00:17:51 แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 55 00:33:51 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 00:32:09

ความคิดเห็นที่ 17 ติดตามบทที่ 3 "ลางร้าย" ในวันพรุ่งนี้ครับ ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนกันในคืนนี้ ราตรีสวัสดิ์... จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 00:37:30

ความคิดเห็นที่ 18 รออ่านอยูนะครับ  เนื้อเรื่องน่าสนใจดี จากคุณ : benztomhiphop เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 01:57:57

ความคิดเห็นที่ 19 ตื่นเต้นๆ:) จากคุณ : ฮีโร่ในยามยาก เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 02:31:42

ความคิดเห็นที่ 20 รออ่านต่อจ้าาาา รอ ๆๆ จากคุณ : natchii เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 05:35:56

ความคิดเห็นที่ 21 แอบสนุกอะ รอครับ จากคุณ : blacksmith เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 09:04:53

ความคิดเห็นที่ 22 พอแนวนี้+โดราเอม่อน ทำให้นึกภาพออกมาแบบนี้เลย จากคุณ : Robonin S.knight เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 09:54:08

ความคิดเห็นที่ 23 ถ้าเป็นแบบ #22 โดราเอม่อนลงมือเองอาจจะเข้าท่ากว่าก็ได้นะครับ จากคุณ : Laevateinn เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 10:10:37

ความคิดเห็นที่ 24 มารออ่านครับ เนื้อเรื่องน่าติดตามดีครับ ชอบๆ จากคุณ : อุลตร้ามิลาโน่21 เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 10:28:01

ความคิดเห็นที่ 25 ... แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 55 23:20:37 แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 55 12:20:25 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 12:09:18

ความคิดเห็นที่ 26 ... แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 55 23:20:49 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 12:27:40

ความคิดเห็นที่ 27 โอ๊ววววววววววววววววววววววววว ซูเนโอมีแฟนเป็นนักฟุตบอล เนื้อเรื่องสนุกดีครับจขกท. ยิ่งผมชอบแนวสืบสวนอยู่แล้วด้วย รออ่านตอนต่ออยู่นะครับ แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 55 20:49:12 จากคุณ : ton_ck เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 20:34:21

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ บทที่ 3 เป็นต้นไป สามารถติดตามได้ที่กระู้ทู้นี้ครับ http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A12532604/A12532604.html แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 55 23:24:28 แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 55 23:21:07 แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 55 22:15:57 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 22:15:15

ความคิดเห็นที่ 29 ... แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 55 23:21:21 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 22:40:25

ความคิดเห็นที่ 30 ... แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 55 23:20:23 แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 55 23:09:07 แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 55 23:07:21 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 23:06:47

ความคิดเห็นที่ 31 (ต่อจากกระทู้แรก) คดีฆาตกรรมโดราเอม่อน จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 23:17:32

ความคิดเห็นที่ 32 ดีนะไม่มีภาพด้วย   ไม่งั้น โดนลิขสิทธิ์ จากคุณ : yong_pop เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 15:20:45