..........เด๋วขอเล่าช่วงกลับจากเลยเล็กน้อยนะคะ ตอนที่ลูกๆอยู่บนเวทีแม่ๆทุกคนก็ทำหน้าที่อย่างขมักขะเม้น ลืมเหนื่อยลืมเพลีย ลืมหิวกันไปเลย (ดีหน่อยตอนที่มาร้านสุดท้ายเค้ามีซุ้มยำๆไว้บริการให้ทุกคนได้ชิมกัน พวกเราก็เลยได้ยำยำรองท้องกันไปก่อน ส่วนใครจะรองกี่ถ้วยนั้นอันนี้ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ^ ^
พอช่วงที่ลูกๆแจกลายเซ็นต์พวกเราก็พากันออกจากงาน เพิ่งรู้สึกว่าทำไมหิวน้ำจัง 555+ แถมขาและแขนไม่มีแรงเลย แม่ๆบอกว่าขอ 7-11 หรือปั้ม น้ำมันก็ได้ อยากกินอะไรเย็นๆชื่นใจๆหน่อย (อีกอย่างรีบกลับกันด้วยเด๋วพี่ปูจะตกเครื่อง)
พอได้อาหารรองท้องอีกรอบเรี่ยวแรงเริ่มกลับมากันแล้วก็ออกเดินทางมุ่งหน้าสู้ อุดรธานีเลยจ้า งานนี้แม่ยายรับภาระหนักหน่อยต้องเป็นสารถีตลอดเส้นทางเลย ..........และพระอาทิตย์ก็เริ่มลับขอบฟ้าตามหลังพวกเรามาติดๆ อยากบอกว่าความรู้สึกตอนนั้นแอบใจหายเล็กๆไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่การเดินทางผจญภัยครั้งนี้หนูสนุกและมีความสุขมากค่ะ ถึงจะเหนื่อยหน่อยที่ต้องนั่งรถทัวร์แต่ก็โอเค
(แถมยังเกือบตกรถทัวร์กันอีก เพราะรถที่อยากจะนั่งกลับตั๋วเต็มทุกเที่ยวเลย แอบกังวลแทนพี่ตุ๊กเพราะวันนี้มีประชุม)
........สุดท้ายก็หารถกลับจนได้ เราไปต่อรถกลับกันที่ขอนแก่น ก่อนขึ้นรถเลยได้มีโอกาสไปนั่งทานอาหาร(มื้อดึก)ชมเมืองขอนแก่นเล็กน้อย
.........สุดท้ายขอบคุณแม่ๆทุกคนมากๆนะคะ ที่ร่วมด้วยช่วยกัน(เพราะใจรักล้วนๆ)
เหนื่อยและหิวก็ไม่บ่นสักคำ (แอบสงสารพี่เกด ด้วย พลอยไม่ค่อยได้ทานไปกันหมด) ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ แม่ยายก็มีปัญหาเรื่องไหล่ พี่ปูก็เจ็บคอ (แต่ก็ยังทำรูปมาลงให้ได้ดูกัน.........ขอบคุณนะคะ) ขอบคุณพี่เกดที่ช่วยรายงานส่งต่อความสุขให้ทุกคนที่อยู่ทางนี้ได้รับชมกัน ^ ^
..........รอชมรูปและคลิปจากพี่ตุ๊กและเพื่อนเก๋ อยู่นะจ๊ะ สองคนนี้ตัวเล็กแต่ก็ใจใหญ่เหมือนกัน สู้ตายไม่มีถอย .......แปลกนะคะเราไม่ใช้ญาติไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันเลยแต่ทุกคนหยิบยื่นความช่วยเหลือ มีความห่วงใยและใส่ใจกันมาก (ที่หนูพูดบางคนอาจจะมองว่าพูดเวอร์หรือเปล่า) .......หนูพูดจริงๆค่ะ และก็ไม่แปลกถ้าจะมีคนไม่เชื่อ เพราะสิ่งเหล่านี้เราต้องสัมผัสและรับรู้ด้วยตัวของเราเอง....ถึงจะเชื่อ ^ ^
..........เหมือนจะพล่ามซะเยอะ เลย ^ ^ (ถ้าใครขี้เกี่ยจอ่าน ข้ามไปเลยนะคะ)