 |
การ์ตูนฮาเร็มที่ดีเป็นอย่างไร...กรณีศึกษา To Love Ru
|
 |
credit จาก Blog ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ
เชื่อเถอะว่าตอนแรกการ์ตูนเรื่อง To Love-Ru
คนเขียนตั้งใจจะให้เป็นแอ็คชั่นอยู่แล้วที่ผมเชื่อแบบนี้
ก็เพราะสามเหตุผลครับ อย่างแรกก็คือมันลงนิตยสารจัมป์
ซึ่งถือว่าเป็นการ์ตูนที่เน้นแอ็คชั่นมิตรภาพมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ในอดีตการ์ตูนที่ลงในจัมป์แล้วเปลี่ยนแนวกะทันหัน
จากคอมมาดี้มาเป็นแอ็คชั่นปล่อยพลังกันนี้มีเพียบ
(รีบอร์นไงล่ะ) ดังนั้นพวกฮาเร็มคอมมาดี้ที่ไม่มีแอ็คชั่น
ตั้งแต่ต้นจนจบในจัมป์จึงมีน้อยมาก(เท่าที่มีก็เช่น Ichigo
100% แต่เรื่องดังกล่าวผมถือว่ามันไม่ใช่ฮาเร็มที่ดี ผมให้ติด
ลบในแง่ฉากจบ) อย่างที่สองคนเขียนเองผลงานที่แล้วมาไม่มี
เลิฟคอมมาดี้สักเรื่อง ไม่ว่าจะเป็น Yamato
Gensoki(1998), Jigen Bakuju
(1999), Black Cat(2000).
Trans Boy (2004) ล้วนเป็นการ์ตูนแอ็คชั่น
เนื้อหาสูตรสำเร็จทั้งสิ้น(ดังก็มี Black Cat แหละ)
ดังนั้นเรื่องประสบการณ์การเขียนคอมมาดี้ของคนเขียนแทบ
ไม่มีเลยสักนิด(ทำให้หลายตอนของการ์ตูนดังกล่าวมีกลิ่นอาย
ของการ์ตูนหลายเรื่องและฉากแอ็คชั่นเป็นส่วนผสมไม่มากก็
ไม่น้อย) และความกังวลสุดท้ายคือเนื้อเรื่องในการ์ตูนที่
เนื้อหาเริ่มตั้งเค้าว่าเนื้อหาการ์ตูนจะเปลี่ยนไป ไม่ว่าการเปิด
เนื้อเรื่องเกี่ยวกับคู่หมั่นของลาล่าที่จะมาแย่งชิงลาล่าจากริโตะ
หรือเปิดตัวคู่ปรับริโตะอย่างเร็นลงไป แถมมียามิเข้าเป็นตัว
ช่วยเพิ่มแอ็คชั่นอีก จึงไม่แปลกแต่อย่างใดที่การ์ตูนดังกล่าวมี
แววเปลี่ยนแนวกะทันหันจากคอมมาดี้มาเป็นแอ็คชั่นบ้าพลัง ริ
โตะกลายเป็นชาวไซย่าต่อยระเบิดสนั่นดวงดาวเพื่อแย่งยิงลาล่า
จนหลายคนเหงื่อตกลุ้นหลายยกว่าการ์ตูนจะเปลี่ยนแนวตอน
ไหน ยิ่งกว่าความรักของริโตะในการ์ตูนเสียอีก
แต่ผลสุดท้ายการ์ตูน To Love-Ru ได้ดำเนิน
เรื่องอย่างที่ควรจะเป็นครับ เมื่อการ์ตูนดังกล่าวปรับเนื้อหาให้
เป็นฮาเร็มแนวอิจฉาพระเอกเต็มรูปแบบ ตัดเรื่องคู่หมั่นของ
ลาล่าออกไป ตัดตัวละครที่ผู้ชายหล่อๆ ทั้งหลายออกไป(เหลือ
แต่โผล่มาแจม จำพวก ผอ. และเพื่อนพระเอกซารุยาม่าให้ฮ่า
เป็นระยะ) ส่วนเนื้อหาที่ตอนแรกมาแบบดราม่าหนักๆ ก็เอา
ออกไป เน้นใช้ปรัชญาโอตากุมาเสริมคือ ไม่จำเป็นต้องดำเนิน
เรื่องเป็นเรื่องเป็นราว เนื้อหาหยุดอยู่กับที่ เน้นอีเวนท์และ
เซอร์วิสระหว่างริโตะกับสาวๆ ในเรื่องเข้าไปแทน แต่เพื่อไม่
ให้น่าเบื่อก็มีการเพิ่มดราม่าเข้าไป มีเนื้อเรื่องย่อย ใส่ฉากแอ็ค
ชั่นเข้าไปนิดหน่อย และการตัดสินใจครั้งนี้ได้กล่าวเป็นจุด
เปลี่ยนครั้งสำคัญอย่างแท้จริง เพราะ To Love-Ru ได้
กลายเป็นการ์ตูนติดลมตั้งแต่บัดนั้น ขายดิบขายดีจนติดอันดับ
ตลาดมังงะญี่ปุ่น และกลายการ์ตูนที่โอตากุโหวตว่าถูกอกถูกใจ
จนสามารถยืนหยัดมาได้จนถึงปัจจุบัน
To Love-Ru มาแบบฮาเร็มแท้ๆ (ซึ่งเรียกกันว่าสูตรสำเร็จฮาเร็ม)
โดยองค์ประกอบสำคัญก็คือพระเอกฮาเร็ม
ยูกิ ริโตะนั้น เป็นคนธรรมดาสามัญที่ไม่มีดวงเรื่องผู้หญิง แต่จู่ๆ
ด้วยความโชคดีหรือเหตุการณ์นำพาให้ตัวเอกได้รู้จักตัวละคร
ผู้หญิงจะสวยหรือน่ารัก แล้วเมื่อเนื้อเรื่องดำเนินนานวันเข้า
พระเอกก็มีรู้จักตัวละครหญิงหลายคน หลายแบบ หลาย สไตล์
และทุกคนต่างชอบพระเอกคนเดียวกัน จนทำให้เกิด
สถานการณ์รักสามเศร้า พระเอกได้เป็นจุดศูนย์กลางเรื่องดัง
กล่าว และเกิดอีเวนท์ต่างๆ มากมาย จนถึงฉากจบ ก็จบแบบ
ฮาเร็ม คือพระเอกเลือกผู้หญิงทั้งหมด(ไม่มีใครเข้าวิน)
หรือฉากจบอารมณ์แบบจิ้นตีความเอาเองว่ามันจะเป็นอย่างไรต่อ
การ์ตูนฮาเร็มนั้นเขียนง่าย เพราะเนื้อเรื่องหลักไม่มีอะไรมาก
แค่วาดตัวละครสาวน่ารักต่างสไตล์หลายคนกับพระเอกก็ทำได้
แล้ว แต่ปัญหาคือจะทำยังให้การ์ตูนดังกล่าวฮิตติดตลาด อันนี้ก็
ขึ้นกับความคิดของคนเขียนแหละครับว่าคุณจะใส่อะไรลงไป แม้
To Love-Ru จะเป็นการ์ตูนฮาเร็มสูตรสำเร็จ แต่
กระนั้นมันกลับทำได้เด็ดดวง เหล่าโอตากุชอบ สาเหตุก็ง่ายๆ ก็
คือ มันมีองค์ประกอบที่ทำให้โอตากุชอบทุกอย่าง มีเนื้อหาไม่
หักหลังโอตากุ ดำเนินเรื่องแบบเอาใจโอตากุ รู้ว่าฮาเร็มที่ดี
ควรเป็นอย่างไร โอตากุ(คนโสด)ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร
เขียนยังไงให้โอตากุ(คนโสด)ชอบ ซึ่งผมชมคนเขียนจริงๆ
เพราะคนเขียนศึกษาเรื่องพวกนี้เป็นอย่างดี จนสามารถนำสิ่งที่
โอตากุชอบมาใส่ To Love-Ru จนเกือบสมบูรณ์แบบ
บวกกับคนเขียนก็เอาการ์ตูนฮาเร็มดังกล่าวมาผสมสไตล์ความ
ถนัดของตนเองเข้าไปด้วย ต่อให้เป็นสูตรสำเร็จ เนื้อหากากๆ
ก็ทำให้การ์ตูนดังกล่าวอ่านแล้วสนุก เพลิดเพลิน จนจบแบบไม่รู้ตัว
การ์ตูนฮาเร็มก็เหมือนการ์ตูนขายฝันของโอตากุแหละครับ ที่
โลกแห่งความจริงไม่สามารถเป็นแบบในการ์ตูนได้ ดังนั้นพวก
เขาจึงได้วาดฝันตัวเองลงในการ์ตูนฮาเร็มแทน โดยพวกเขามัก
เปรียบเทียบตัวเองเหมือนกับพระเอกการ์ตูนฮาเร็มไว้ว่าจะ
ต้องเป็นคนธรรมดาสามัญ ที่ไม่มีจุดเด่นอะไรเลย(อาจเพิ่ม
ด้วยว่า ต้องเป็นคนเตี้ย อย่าเก่ง อย่าสูง อย่าหล่อ ฯลฯ)
เสมือนกับตัวโอตากุในโลกแห่งความจริงที่หน้าตาเขาไม่มีเสน่ห์
ไม่มีสาวที่ไหนมาหลงรักได้ แต่แล้วจู่ๆ พระเอกก็มีตัวละครสาว
แอบหลงรัก และตัวละครสาวๆ ดังกล่าวส่วนมากเป็นตัวละคร
สาวในฝันโอตากุทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็น สาวแว่น สาวซึน คุณหนู
องค์หญิง น้องสาว เพื่อนสมัยเด็ก ฯลฯ
ส่วนสิ่งที่ขาดไม่ได้ในการ์ตูนฮาเร็มคือทุกเรื่องจะต้องมีฉาก
เซอร์วิส ซึ่งโดยส่วนใหญ่แล้วการทำเช่นนี้มักไม่เข้ากับเนื้อ
เรื่องอย่างมาก การใช้มุมกล้องเพื่อโชว์ให้เห็นกางเกงใน ยกทรง
ร่องนม หรือภาพนมเด้ง หรือตัวละครผู้หญิงแต่งตัว(หรือ
แปลงร่าง) เป็นพวก เนะโกะมิมิ, กิโมโน, กระต่าย,
ชุดเมด, ชุดมิโกะ, ชุดพยาบาล, เครื่องแบบตำรวจหญิง,
ชุดสาวเสิร์ฟ, ชุดพละ, เครื่องแบบนักเรียนหญิง, ชุด
เจ้าสาว, ชุดว่ายน้ำ และชุดอื่นๆ ให้คนอ่านขาหื่นได้จิ้นตา
สะดวก โดยสถานที่เกิดฉากเซอร์วิสเหล่านี้ก็คือ ฉากอาบน้ำที่
โรงอาบน้ำหรือบ่อน้ำร้อนเห็นผู้หญิงเปลือย(หมอกศีลธรรม)
ฉากทะเลที่เหล่าสาวๆ ใส่ชุดว่ายน้ำมาเล่น ฉากหนวกปลาหมึก
ลามกพันแข้งพันขาเหล่าตัวละครสาวๆ หรือฉากสองแง่สองง่าม
จำพวกครีมหกใส่จนเหมือนน้ำเหนียวๆ อะไรสักอย่างเป็นต้น
แม้ฉากพวกนี้จะไม่เข้าเนื้อเรื่องแต่กระนั้นมันจำเป็นต้องมี
ไม่มีไม่ได้เพราะมันจะไม่ใช่ฮาเร็ม
อย่างไรก็ตามแม้ตัวละครหญิงจะมีมากมาย แต่กระนั้นดูเหมือน
ว่าการ์ตูนฮาเร็มจะเลือกตัวละครที่เป็นผู้หญิงหลักมาหนึ่งคน(
นางเอกหลัก) ที่ทำหน้าเสมือนเป็นตัวเชื่อมพระเอกกับสาวๆ
เหล่านั้น ซึ่งสาวที่รับบทเป็นนางเอกหลักนั้นมักมีสูตรสำเร็จว่า
จะต้องเป็นสาวร่าเริง(ก็มีการ์ตูนบางเรื่องเป็นตัวเอกเป็นสาว
เงียบ หรือสาวเจ้าปัญหาเหมือนกัน แต่ส่วนมากเน้นดราม่า)
นอกจากนั้นก็ยังมีองค์ประกอบอื่นๆ ที่โอตากุชอบอีก ยิบๆ ย่อยๆ
เช่น พระเอกบื้อในความรัก,
เพื่อนพระเอกหื่น(หน้าเหมือนลิง),
พระเอกจะต้องเป็นผู้โชคดีในเรื่องความรักเท่านั้น
(ส่วนตัวละครชายในเรื่องยกเว้นพระเอกห้ามมีแฟนเด็ดขาด
จุดตรงนี้สำคัญครับ เห็นมาเยอะแล้วการ์ตูนฮาเร็มมาตาย
จุดนี้) และก็มีฉากในตำนานที่มีอยู่ในเฉพาะการ์ตูนฮาเร็ม
เช่น ชนผู้หญิงระหว่างไปโรงเรียน(แล้วเห็นกางเกงในผู้หญิง),
พระเอกลื่นหกล้มแล้วไปโดนอะไรผู้หญิงเข้า,
ฉากเข้าใจผิดที่ตัวละครหญิงไปเจอพระเอกกับตัวละครหญิง
กำลังทำท่าล่อแหลมทั้งๆ ที่ความจริงแล้วเป็นอุบัติเหตุ
เป็นต้น(จะหึ่งทำไมว่ะ พระเอกควบสองอยู่แล้ว)
ฉากจบนี้ถือว่าเป็นจุดสำคัญที่สุดในการ์ตูนฮาเร็มเลยครับ มี
หลายเรื่องที่ตกม้าตายเพราะฉากจบแบบนี้มานักต่อนักแล้ว
กล่าวคือ ห้ามมีตัวละครผู้หญิงคนไหนเข้าวิน แบบพระเอก
เลือกตัวละครผู้หญิงคนเดียวครับ(อันนี้เฉพาะผมเท่านั้น)
และห้ามมีฉากที่สื่อว่าพระเอกนั้นมีเพศสัมพันธ์กับตัวละครสาวๆ
ในเรื่อง หรือว่ามีฉากแต่งงาน มีลูกเด็ดขาด!! (ย้ำเลยอันนี้
จุดสำคัญ) ขอบอกว่าโอตากุนี้ค่อนข้างให้ความสำคัญกับเรื่อง
นี้เป็นอย่างมาก เพราะว่าโอตากุนั้นเปรียบเสมือนตัวละครสาว
การ์ตูนฮาเร็มเป็นสาวบริสุทธิ์ไร้มลทิน และไม่มีใครชอบแน่ที่
สาวๆ เหล่านั้นไม่บริสุทธิ์ครั้งหนึ่งเคยมีข่าวว่าโอตากุรวมตัวกัน
ออกมาต่อต้านที่สำนักพิมพ์แห่งหนึ่งหลังทราบข่าวว่าสาวใน
เคอง(K-no) ภาค2(ภาคมหาลัย)จะมีแฟน!! เท่า
นั้นแหละโอตากุทั้งหลายโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจะเอาเรื่องให้ได้
ขู่ว่าหากคนเขียนทำแบบที่ว่าจริงมีเรื่องแน่ คนที่ไม่ใช่โอตากุนี้
ไม่เข้าใจเลยเปิดศึกบอกว่าสาวๆ ไม่มีแฟนมันก็ไม่สมจริงสิ
เถียงกันไปเถียงกันมาปรากฏว่าคนเขียนตามใจโอตากุครับ
เพราะว่ายังไงโอตากุเป็นกลุ่มลูกค้ารายใหญ่ที่ซื้อการ์ตูนดังกล่าว
ดังนั้นฉากจบที่ดีก็คือสาวทุกคนเข้าวินหมด(มีการ์ตูนฮาเร็ม
บางเรื่องพระเอกแต่งงานกับตัวละครสาวหมดทุกคน!!)
หรือไม่ก็ฉากจบก็ทำให้เหมือนว่ามันมีจะมีอะไรต่อ ให้ทุกคน
จินตนาการเอาเองว่าเนื้อหาจะเป็นอย่างไรต่อไป ฉากพระเอก
เดินไปโรงเรียนพร้อมกับสาวๆ แล้วขึ้นประโยคว่า “มันกำลัง
เริ่มต้น” หรือฉากที่ตัวละครทุกตัวอยู่พร้อมหน้ากันกินอาหาร
ด้วยกันในบ้าน แค่นี้ก็ถือว่าเป็นฉากจบที่ดีแล้ว แต่ไม่ใช่แบบ
ค้างๆ คา อ่านแล้วหงุดหงิด ซึ่งสิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่โอตากุชอบทั้ง
สิ้นครับ และส่วนที่โอตากุไม่ชอบและไม่ควรใส่ฮาเร็มก็คือสิ่งที่
ตรงข้ามที่ผมเล่ามาแหละครับ ที่จริงก็มีการ์ตูนหลายเรื่อง
พยายามเหมือนกัน ประมาณว่าลองทำเผื่อดัง เช่น ลองพระเอก
หล่อหน่อยดีกว่า หรือลองฉากจบแต่งงานดู แต่ปรากฏว่าล้มก็
เกือบหมดครับ แต่กระนั้นก็มีหลายเรื่องเรื่องเหมือนกันที่ดังๆ
เช่น สเตอรี่เบอรี่ 100% หรือ Shoolday ที่ฉากจบ
หักมุมสุดๆ แม้หลายคนชอบ แต่โอตากุอย่างผมรับไม่ได้ครับ
แน่นอนเรื่องดังกล่าวผมไม่ดูครับ
เคยมีกระทู้เรื่องหนึ่งตั้งถามเรื่องการ์ตูนฮาเร็มเป็นอย่างไร
และมีเม้นหนึ่งตอบว่าการ์ตูนฮาเร็มชายเหมือนการ์ตูนฮาเร็ม
หญิงที่สาวๆ อยู่ท่ามกลางหนุ่มหล่อ อันนี้ผมเถียงครับ การ์ตูน
ฮาเร็มหญิงนั้นแตกต่างจากการ์ตูนชายสุดขั้วเลย เพราะมันดัน
มีจุดที่โอตากุชายไม่ชอบเต็มไม่หมด ไม่ว่ามันจะมีฉากสื่อเพศ
สัมพันธ์ พระเอกหล่อฮาเร็มเจ้าชู้ ฉากจบแต่งงาน ฯลฯ
นี้คือหลักการฮาเร็มที่ใช้ใน To Love-Ru แน่นอนว่า
มันเป็นสูตรสำเร็จ ดังนั้นหลายคนมาอ่านการ์ตูนเรื่องอาจรู้สึก
เอียนๆ บ้าง อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคนครับ เพราะการ์ตูนดัง
กล่าวมันเฉพาะกลุ่มจริงๆ มันไม่ใช่เฉพาะทุกเพศทุกวัย มัน
เหมาะสำหรับโอตากุ(โดยเฉพาะคนโสด อายุระหว่าง 15-
24 ปี ให้เด็กให้คนธรรมดามาอ่านนี้คงรู้สึกไม่ชอบก็ได้
ขนาดตอกแรกๆ สาวกผลงานเก่าๆ ของคนเขียนการ์ตูนนี้ยัง
ออกมาบ่นการ์ตูนเลย ว่าเปลี่ยนแนวรับไม่ได้อ่ะ!! ประมาณนั้น
แต่ประสบการณ์สำหรับผมนะครับ ผมว่าการ์ตูนฮาเร็ม
To Love-Ru สนุกนะครับสำหรับผม ดีกว่าการ์ตูนแนว
ฮาเร็มหลายเรื่องที่ผมเคยอ่านมา เพราะว่าลายเส้นของคน
เขียนมันมีเสน่ห์ อีกทั้งยังวางบท การพัฒนาจิตใจตัวละครแต่ละ
ตัวทำได้ดี ทำให้ผมอ่านแล้วตัวละครไม่แบนราบน่าเบื่อ เนื้อ
เรื่องก็ทำได้น่าติดตาม อย่างตอนพวกริโตะผจญภัยในที่ต่างๆ
หรือพวกอีเวนท์ก็ทำได้เด็ดดวง ดูแล้วอมยิ้มหรือจิ้นได้ตาม
สะดวก กลับมาอ่านหลายครั้งก็ไม่มีเบื่อ(ผมอ่านหลายรอบมาก)
สิ่งหนึ่งที่ทำให้การ์ตูน To Love-Ru ประสบผลสำเร็จสูง
ตัวละครในเรื่องน่ารักโมเอะหลายตัวครับ บางตัวมีเสน่ห์มาก
ไม่ว่าการออกแบบชุด นิสัย รูปร่าง หน้าตา หรือปมด้านจิตใจ
แม้ว่าบางตัวจะออกแบบโดยใช้สูตรสำเร็จฮาเร็มมาใช้ หรือบาง
ตัวคุ้นๆ ตาเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แต่พออยู่ในมือของ
คนเขียนคนนี้ ผมก็ขอชมอีกว่า คนเขียนคนนี้วาดตัวละคร
ผู้หญิงได้เด็ดดวงจริงๆ สัดส่วนตัวละครทำได้ยั่วยวน หน้าอก
เป็นหน้าอก กางเกงในโมเอะ ฉากเซอร์วิสทำได้เยี่ยม จึงไม่
แปลกแต่อย่างใดที่ตัวละครหลายคนในเรื่องหนึ่งติดอันดับตัว
ละครหญิงของโอตากุเป็นอันดับต้นๆ เช่น ลาล่า, ยามิ, ยุย,
ฮารุนะ ฯลฯ โดยตัวละคร To Love-Ru นั้น มีความ
แตกต่างในเรื่องรายละเอียดของตัวละครเล็กน้อย ในภาคมังงะ
และอนิเมชั่น บางตัวก็ออกมาเป็นขาประจำ ในขณะที่บางตัว
ออกมาบางฉาก บางตัวปรากฏมาเป็นตัวประกอบในเรื่อง
Mayoi Neko Overrun!
| จากคุณ |
:
ART19  
|
| เขียนเมื่อ |
:
19 ส.ค. 55 20:41:37
|
|
|
| |
(ส่วนหนึ่งต้องชมระบบเกมด้วย)
