ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ มาเรีย ได้ก้าวล้ำส่วนสำคัญของมิสเตอร์ฮันเตอร์ จนนายพรานไม่สามารถปกป้องตัวเองไว้ได้ มันเจ็บใจจนน้ำตาไหลเลยค่ะ ><' (อิอิ...ขำๆนะคะ) จากคุณ : Meennie (เรียกว่ามีน) เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 15:55:56

ความคิดเห็นที่ 2 ร้องไห้ตอนที่ไชยยันต์ตาย เศร้าซึมไปตามชาวคณะเลย จากคุณ : ibapapoon เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 16:15:44

ความคิดเห็นที่ 3 แค่ซึมครับ.........หัวใจสลายตอนได้รับจดหมายที่เขียนจ่าหน้าวองด้วยลายมือบรรจง ----- ------------------------ ------------------------------- แล้วก็ยิ้มแก้มแทบปริ ปลื้มใจ หลังอ่านข้อความในจดหมายครับ ปล.   เป็นเอามากนะนี่เรา จากคุณ : หน่อย (Noi_oN_Co) เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 18:01:25

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่เคยเลยอ่ะครับ จิตใจเข้มแข็ง ฮ่าๆๆ ถ้ามีจะเป็นอารมณ์ตื่นเต้นครับ จากคุณ : Gerbkheeb เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 21:33:53

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่ถึงกับร้องไห้ แต่แค่น้ำตาซึมค่ะ ตอนฉากที่คณะของรพินทร์จะเดินทางกลับจากมรกตนครนั่นแหละ แงซายให้เหรียญตราราชวงศ์กับผู้กองไว้ดูต่างหน้าเป็นที่ระลึก ซึ้งใจกับฉากนี้นี่แหละที่สุดแล้ว รู้เลยว่าแงซายรักและเคารพรพินทร์แค่ไหน จากคุณ : อายากะ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 15:21:07

ความคิดเห็นที่ 6 มีฉากประทับใจหลายฉากแต่ไม่ถึงกับร้องไห้อะครับ จากคุณ : OFFBASS เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 22:51:08

ความคิดเห็นที่ 7 ร้องหลายตอนเหมือนกันครับ จำไม่ค่อยได้ว่าตอนไหนมั่ง แบบว่าอินอ่ะ ฮ่าๆๆ จากคุณ : Worraps เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 23:52:36

ความคิดเห็นที่ 8 ยังไม่ได้อ่านภาค 2 แต่เจอคอมเม้นไชยยันตายนี่ เงิบเลย จริงหรอ จากคุณ : supatpit เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 21:59:05

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนที่รู้ว่า ทุกคน จะไม่ได้เจอแงซายแล้วคะ น้ำตาซึมเหมือนต้องจากเพื่อนรัก จากคุณ : หางหวาย เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 17:43:17

ความคิดเห็นที่ 10 ยังไม่ได้อ่านภาค 2 แต่เจอคอมเม้นไชยยันตายนี่ เงิบเลย จริงหรอ จากคุณ : supatpit   ^ ^ ^ ถ้าผมจำไม่ผิดไชยยันต์ตายในภาคแรกครับ โดนตะขาบยักษ์กัด จนต้องเดือนดร้อน พ่อรพินทร์ ออกไปตามพริกขี้หนูยักษ์มารักษาครับ จากคุณ : หน่อย (Noi_oN_Co) เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 08:38:04

ความคิดเห็นที่ 11 อ้อ อันนั้นตายแล้วฟื้น ค่อยยังชั่ว นึกว่าภาค 2 มีตายจริง T_T แฮ่ๆ จากคุณ : supatpit เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 19:52:04

ความคิดเห็นที่ 12 จำไม่ได้ว่าร้องตอนไหนบ้าง  รออ่านรอบ 2 จบแล้วจะมาตอบอีกครั้งเจ้าคะ จากคุณ : น้ำตาลพระจันทร์ เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 55 10:52:10

ความคิดเห็นที่ 13 จำได้ว่าร้องหลสยรอบมากเลยคะ ทั้งตอนที่คณะเข้าใจว่าแงซายตาย แล้วรพินทร์คร่ำครวญว่าเป็นความผิดของตัวเอง แล้วที่จำได้ว่าร้องไห้หนักๆเลยคือตอนจบภาค 1 ที่แงซายมาขอนอนเตียงเดียวกับรพิทร์ แล้วทั้งคู่ต่างใช่คำว่า'เกลียด' ใส่กันทั้งที่ยั่งซึ้งในน้ำใจ แล้วตอนรพินทร์กับแงซายร่ำลากันนี่ร้องไห้สะอื้นดังมาก ร้องไม่หยุดเลย นับว่าเป็นหนังสือเล่มแรกในชีวิต ที่ทำให้รู้สึกผูกพันธ์กับตัวละครมากขนาดนี้ จากคุณ : NPimiez เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 06:58:35

ความคิดเห็นที่ 14 เพชรพระอุมา  บ้างเครั้งอ่านไปก็มีน้ำตา ทั้งปิติอิ่มเอม...และการบอกลา จากรพินร์แงซายดารินไชยยันต์ทั้งเชษฐา บุญคำ คะหยิ่น เกิด เสย และส่างปา   ชาตินี้ต่อไปและชาติหน้า รู้ไว้ว่ายังมีข้าเฝ้ารออยู่ มิรู้คลาย. ...........ในน้ำมีปลา ธรรมชาติจงเจริญอิอิ จากคุณ : ใบชา (benjarong9) เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 04:22:55

ความคิดเห็นที่ 15 มีทั้งหัวเราะ ร้องไห้เลย อ่านเรื่องนี้แล้วอินสุดๆ น้ำตาซึมมีหลายฉากแต่จำที่ชัดไม่ค่อยแล้วแล้ว มีที่จำได้คือ ช่วงที่จิตราคนางปักหอกไว้ที่หน้ากษัตริย์หนุ่มแล้วกลับมากินยาพิษฆ่าตัวตาย จากคุณ : ปุยนุ่นขาว เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 55 17:17:59