ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 8 ซากอนาคต “ต้องขอโทษด้วยนะครับ และต้องขอบคุณที่ดูแลผมมาโดยตลอด ผมจะกลับมาเยี่ยมบ่อยๆนะครับ” โนบิตะโค้งคำนับผู้จัดการพิพิธภัณฑ์ปืนโบราณที่เขาเคยทำงานพาร์ทไทม์อยู่เป็นประจำ ระหว่างเดินทางกลับบ้านโนบิตะครุ่นคิดอยู่ภายในใจ กับเหตุการณ์เมื่อประมาณชั่วโมงที่แล้ว... โนบิตะ ไจแอนท์ และ ซูเนโอะได้อ่านโน้ตจากเดคิสุงิพร้อมๆกัน “ถึงเพื่อนๆ ชั้นเขียนขึ้นมาอย่างรีบๆเพราะถูกจับตาดูอยู่ ขอโทษที่ต้องแกล้งโกหกพวกนาย แต่ว่าโดราเอมอนกำลังตกอยู่ในอันตรายจริงๆ  พวกนายต้องรีบไปช่วยโดราเอมอน  จงไปพบกับชายที่ชื่อ คิเดโยะ ที่อาศัยอยู่ที่ Underground 11” จาก เดคิสุงิ “Underground 11 มันคือเขตสลัมนี่น่า” ไจแอนท์พูดขึ้นมา “ไปที่นั่นแล้วมันจะมีอะไรงั้นเหรอ” “ยังไงเราก็ต้องไปอยู่ดี ตอนนี้เราไม่มีทางเลือกอื่น จริงๆชั้นว่าจะบอกพวกนายมานานแล้ว  เรื่องนี้ชั้นจะสานต่อเอง แค่นี้ก็รบกวนพวกนายมามากพอแล้ว” โนบิตะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “พูดอะไรอย่างนั้น โดราเอมอนก็เป็นเพื่อนของเราทุกคน จะให้เราทิ้งนายคนเดียวได้ยังไง จริงมั้ย ซูเนโอะ” ไจแอนท์พูดด้วยความฮึกเหิม “แน่นอนโนบิตะ ลำพังนายคนเดียวดูท่าทางจะลำบาก” ซูเนโอะพูดยิ้มๆ “แล้วเรื่องเรียนล่ะ ชั้นว่าจะขอลาซัก 2-3 วัน แต่ยังไม่รู้ว่าจะอธิบายพ่อกับแม่ว่าอย่างไร” โนบิตะยังคงกังวล “เอ่อ นั่นสินะ ช่วงนี้ก็ใกล้จะสอบเข้ามหาลัยแล้วด้วย” ซูเนโอะเพิ่งนึกขึ้นมาได้ “งั้นชั้นจะไปกับนายเองโนบิตะ” ไจแอนท์พูดถึงตัวเองที่ไม่ต้องสอบ “ขอบใจมากนะ งั้นเดี๋ยวนายไปที่ Underground 11 กับชั้นไจแอนท์ ส่วนซูเนโอะ ถ้าเรามีอะไรรีบด่วน จะรีบติดต่อมาที่หานายทันที” โนบิตะรู้สึกขอบใจเพื่อนๆเป็นอย่างมาก... แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 55 22:10:00 แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 55 20:37:53 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 20:36:27

ความคิดเห็นที่ 2 Underground 11 เป็นเขตสลัมใต้ดินที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของสภาเมืองโตเกียว เดิมทีเป็นท่อระบายน้ำเก่าแต่พวกคนจรจัดได้ทยอยอพยพมาอยู่กันมากขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นชุมชนเล็กๆไปแล้ว ชาว Underground 11 มักจะทำการต่อสู้กับเจ้าหน้าที่ตำรวจที่มาขับไล่อยู่เสมอ “ชั้นไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะต้องมาที่แบบนี้” ไจแอนท์พูดกับโนบิตะหลังจากที่ทั้งคู่เดินลงมาจากสถานีรถไฟสาย 11 หลังจากที่ทั้งคู่ได้เข้าไปในเขตสลัม สายตาของผู้คนที่อยู่ในนั้นต่างก็มองชายหนุ่มทั้งสองด้วยความประหลาดใจ เพราะเป็นเรื่องแปลกมากที่คนธรรมดาจะย่างกรายเข้ามา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามเย็นเช่นนี้ จนทำให้โนบิตะและไจแอนท์รู้สึกอึดอัดยิ่งนัก “เฮ้ย พวกแกหลงทางเข้ามาหรือเปล่าฟะ” ชายคนหนึ่งซึ่งดูท่าทางจะเป็นคนคุมที่นี่เอ่ยขึ้นมา “พวกเรามาตามหาคนที่ชื่อ คิเดโยะ ครับ” โนบิตะรีบอธิบาย “หืม คิเดโยะเหรอ หรือจะหมายถึงเจ้าขี้เมาจอมเพี้ยนคนนั้นหว่า” เขาทำหน้าตาสงสัย “พอจะบอกได้มั้ยครับว่าเค้าอยู่ที่ไหน” ไจแอนท์ร้อนรน “จะบอกให้ก็ได้ แต่จ่ายมาก่อนหมื่นเยน” ชายคนนั้นพูดพลางแบมือออกมา “อะไรนะ แค่นี้ต้องคิดเงินด้วยเหรอ!” ไจแอนท์ไม่พอใจ โนบิตะรีบชักมือมาห้ามไว้ พร้อมยื่นเงินให้กับชายคนนั้น“นี่ครับหมื่นเยน ช่วยพาไปพบตอนนี้เลยนะครับ เรารีบมากๆ” ชายคนนั้นรีบคว้าเงินมาแล้วรีบเก็บเขากระเป๋าเสื้อ “เฮอะ มีเงินนี่หว่า เอ้าตามมา” แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 55 20:59:38 แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 55 20:55:54 แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 55 20:55:06 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 20:54:37

ความคิดเห็นที่ 3 ลึกเข้าไปภายใน Underground 11 แสงสว่างเริ่มน้อยลง บรรยากาศดูจะอับชื้นขึ้นเรื่อยๆ ด้่วยความที่เป็นทางระบายน้ำใต้ดิน ผู้คนรอบข้างดูไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย โนบิตะกับไจแอนท์ชักหวั่นๆในใจว่าถ้าพวกเขามาตามลำพังกันแค่สองคน น่าจะไม่ปลอดภัยแน่ๆ "เฮ้ยๆ พวกแกน่ะ หยุดทำหน้าตาน่ากลัวได้แล้ว เด็กสองคนนี้เป็นแขกของชั้นนะเว้ย" ชายคนที่นำพวกโนบิตะมาต้องคอยปรามพวกผู้คน "นั่นไง เจ้าคิเดโยะ นอนเมาพับอยู่ที่นั่น" เขาชี้ไปยังชายที่นอนข้างๆกองขยะ "หมดธุระของชั้นแล้วนะ รีบๆคุยกันแล้วกลับไปซะ ขืนอยู่ที่นี่นานเกินไป ชั้นไม่รับรองความปลอดภัยด้วย" โนบิตะและไจแอนท์ค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ชายคนนั้น ชายคนนั้นดูจะอายุราวๆสี่สิบกว่าๆ แม้เนื้อตัวภายนอกจะดูสกปรกมอมแมมแต่หน้าตากลับดูฉายแววว่าเป็นคนฉลาด "คุณคิเดโยะ!" อยู่ๆไจแอนท์ก็เรียกขึ้นมา ทำให้คิเดโยะถึงกับสะดุ้งทันที "อารายกันนี่้ แล้วพวกนายเป็นคราย" คิเดโยะยังสะลืมสะลือ "เดคิสุงิให้เรามาหาคุณครับ" โนบิตะเอ่ยขึ้นมา "เดคิสุงิ.. เดคิสุงิ อ้อจำได้แล้ว เจ้าหนูอัจฉริยะของกระทรวงวิทยาศาสตร์ใช่มั้ย" คิเดโยะเริ่มได้สติ "ใช่แล้วครับ เค้าให้พวกผมมาพบกับคุณ ผมก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร แต่ผมต้องการที่จะไปช่วยเพื่อนผมในโลกอนาคตครับ" โนบิตะพูดด้วยความดีใจที่เขามาพบถูกคนแล้ว "โลกอนาคต? หึๆๆ ในที่สุดเจ้าหนูนั่นก็ต้องพึ่งชั้นจนได้" คิเดโยะยิ้มอย่างสะใจ "ก็ได้ ชั้นจะช่วยพวกเธอเอง" "ขอบคุณมากครับ" โนบิตะและไจแอนท์รีบพูดพร้อมกัน "เดี๋ยวๆๆ ชั้นไม่ได้บอกว่าจะช่วยฟรีๆซักหน่อย เธอก็รู้ว่าที่สลัมแห่งนี้ใครๆก็ต้องการเงิน พวกเธอมีติดตัวมาเท่าไหร่ล่ะ" คิเดโยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "ผมเหลืออยู่ตอนนี้อีก 2 หมื่นเยนครับ" โนบิตะบอกอย่างซื่อๆ ส่วนไจแอนท์มีอยู่ไม่กี่พันเยนเท่านั้น "สองแสนเยน" คิเดโยะเ่อ่ยขึ้นมาอย่างเรียบๆ "ถ้าไม่มีก็กลับไปซะ" "ว่าไงนะลุง จะขูดรีดกันเกินไปแล้ว"ไจแอนท์เริ่มโมโห "ไม่เอาก็ไม่เป็นไร ยังไงคนที่จะช่วยพวกเธอได้ก็มีแต่ขั้นเท่านั้น" คิเดโยะทรุดตัวลงนอนพร้อมกับทำท่าโบกมือไล่ "ได้ครับ สองแสนเยน แต่คุณต้องบอกเราก่อนว่า จะช่วยเรายังไง" โนบิตะต่อรอง แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 55 12:45:34 แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 55 21:49:55 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 21:19:16

ความคิดเห็นที่ 4 ลงชื่อ อ่านครับ ละก็โหวตให้แล้วครับ เจ๋งจริง จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 21:22:25

ความคิดเห็นที่ 5 ตาม อ่านค่ะ จากคุณ : หมาน้อยกะหมาใหญ่ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 21:36:06

ความคิดเห็นที่ 6 ^ ^ รอเช่นกันครับ จากคุณ : ราชันย์ชุดหมี เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 21:38:10

ความคิดเห็นที่ 7 มาด้วยค่ะ ^^ จากคุณ : LEAVING ON THE JET PLANE เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 21:41:11

ความคิดเห็นที่ 8 รออยู่นะ ตามมาจากระทู้เก่า จากคุณ : char_asnabel เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 21:45:50

ความคิดเห็นที่ 9 คิเดโยะหันหน้ามามองโนบิตะอยู่ครู่หนึ่ง "เฮอะ แววตามุ่งมั่นจริงๆนะ ก็ได้ชั้นจะบอกให้ว่าจะช่วยยังไง ตามมาสิ" "แต่จ่ายมาก่อนสองหมื่น" คิเดโยะไม่วายทวง หลังจากนั้นทั้งสองก็เดิมตามคิเดโยะไปยังส่วนที่ลึกเข้าไปอีก แสงสว่างเริ่มส่องเข้ามาไม่ถึงแล้ว ไม่นานนักทั้งสามได้หยุดลงที่หน้ากองขยะกองใหญ่กองหนึ่งซึ่งมีผ้าเก่าๆคลุมอยู่ และอยู่ลึกพอที่จะไม่มีคนมาสนใจมัน "ชั้นเคยพยายามเสนอเรื่องนี้กับไอ้กระทรวงบ้าบอนั่นมานานแล้ว แต่ก็ไม่มีใครยอมรับมัน ชั้นทุ่มเททั้งแรงกายและเงินทองทำมันขึ้นมาจนหมดเนื้อหมดตัว เลยต้องมาอยู่ที่นี่ไงล่ะ" คิเดโยะเล่าให้โนบิตะและไจแอนท์ฟัง "คุณเป็นนักวิทยาศาสตร์เหรอครับ" โนบิตะถามขึ้นมา "ใช้คำว่าเคยเป็นจะดีกว่า..." คิเดโยะเอ่ยขึ้นมาอย่างราบเรียบ "ไม่มีใครยอมรับชั้นหรอก ใครๆก็หาว่าชั้นเพี้ยน เว้นแต่เจ้าหนูนั่นคนเดียว..." "คุณหมายถึง..เดคิสุงิ?" ไจแอนท์ถาม "เอาล่ะชั้นจะแสดงให้นายดูเดี๋ยวนี้แหล่ะ" คิเดโยะพูดพร้อมกับดึงผ้าคลุมออกมา สิ่งที่โนบิตะและไจแอนท์ได้เห็นในเบื้องหน้านั้น มีรูปร่างคล้ายกับยานอวกาศขนาดเล็ก แต่มีสนิมจับเกือบทั้งลำ หากดูผ่านๆแล้วเหมือนซากอะไรซักอย่างมากกว่า "มันคืออะไรกันครับนี่" ไจแอนท์รีบถามขึ้นมา คิเดโยะยิ้มนิดๆก่อนจะเ่อยขึ้นมาว่า "ชั้นว่ามันคือไทม์แมทชีนนะ" "จริงเหรอครับนี่ งั้นก็หมายความว่าเครื่องนี้มันจะพาเราไปยังโลกอนาคตได้ใช่มั้ย" โนบิตะถามด้วยความตื่นเต้น "แน่นอนอยู่แล้ว แต่ชั้นเองก็ไม่เคยลองหรอกนะ" คิเดโยะพูดขึ้นมา "อ้าว" โนบิตะและไจแอนท์อุทานขึ้นมาพร้อมกัน "ชั้นจะขายเครื่องนี้ให้พวกเธอในราคาสองแสนเยนเท่านั้น ถ้าตกลงตามนี้ก็ไปหาเงินมาจ่ายซะ" คิเดโยะพูดพร้อมกับคลุมผ้ากลับไปที่เครื่องนี้อีกครั้ง "เฮ้ๆ โนบิตะ ชั้นว่าอย่าเสียเวลาเลยดีกว่า ไอ้เครื่องสัปปะรังเคจะพังแหล่มิพังแหล่อย่างนี้ อย่าว่าแต่จะไปโลกอนาคตเลย จะขยับได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ชั้นว่าเราโดนต้มตุ๋นแล้วล่ะ" ไจแอนท์รีบชวนโนบิตะกลับออกไป "ก็แล้วแต่พวกเธอนะ ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้วก็รีบๆกลับไปซะ รบกวนเวลานอนของชั้น" คิเดโยะพูดอย่างเซ็งๆ "แต่เค้าเป็นคนที่เดคิสุงิบอกให้พวกเรามาเจอนะ อย่าลืมสิ" โนบิตะเริ่มแย้งไจแอนท์ "มันก็จริงนะ แต่ลุงคนนี้ดูท่าทางไม่น่าไว้ใจเลย" ไจแอนท์ยังไม่ไว้ใจ "ตกลงผมขอซื้อไทม์แมทชีนของคุณครับ" โนบิตะพูดด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น "หึๆๆ" คิเดโยะมองหน้าโนบิตะแล้วหัวเราะเบาๆ ---จบบทที่ 8--- แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 55 21:54:49 แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 55 21:52:35 แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 55 21:47:42 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 21:46:42

ความคิดเห็นที่ 10 ต่อด่วนๆๆ จากคุณ : gus9642 เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 22:30:56

ความคิดเห็นที่ 11 บทต่อไปจะมาต่อวันพรุ่งนี้นะครับ ขอบคุณทุกท่านที่ตามมาอ่าน ^^ จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 22:43:52

ความคิดเห็นที่ 12 >.< ลงต่อสิคะ ติดงอมแงม จากคุณ : นางสาวอาริน เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 22:56:31

ความคิดเห็นที่ 13 สนุกมาก ๆ เลยค่ะ จากคุณ : Mew_ICE-CREAM เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 55 23:21:56

ความคิดเห็นที่ 14 บอกตามตรงอ่านจนติดเลยทีเดียวว จากคุณ : Shisuru เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 01:58:35

ความคิดเห็นที่ 15 ติดตามอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับเป็นกำลังใจให้คุณ Babilon สร้างสรรค์ผลงานดีๆออกมาให้พวกเราอย่างใจจดใจจ่อค่ะ จากคุณ : ขนมจีนของน้องบีน (bestmdt1) เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 08:50:56

ความคิดเห็นที่ 16 บทที่ 9  Α and Ω ณ บริเวณเขต 7 ในโลกอนาคต ซึ่งอยู่ภายใต้ความควบคุมของรัฐบาล และเป็นบริเวณที่ถูกปิดตายอยู่ในตอนนี้ ปัจจุบันการรักษาความปลอดภัยได้อ่อนลงไปบ้างแต่ยังคงมีเจ้าหน้าที่ทหารประปรายคอยดูแลอยู่ ความจริงแล้วเขต 7 กำลังรอการปรับปรุงจากรัฐบาล เพียงแต่ยังต้องรอให้สารที่ตกค้างจากนิวเคลียร์หมดไปเสียก่อน และให้ผู้คนได้ลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นซึ่งต้องใช้เวลาพอสมควร "เราไม่สามารถใช้ห่วง 4 มิติผ่านเข้าไปได้แน่ๆ เขตนี้ได้กางบาเรียที่มองไม่เห็นคลุมเอาไว้"โดรามี่คิดในใจ บาเรียที่ไม่เฉพาะเขต 7 เท่านั้น แต่สถานที่สำคัญๆโดยเฉพาะหน่วยงานราชการก็จะถูกคลุมเอาไว้เช่นกัน เพื่อป้องกันอุปกรณ์จำพวก ห่วง 4 มิติ หรือ ประตูทุกหนทุกแห่ง ไม่ให้ผ่านเข้ามาได้ ขณะนั้นโดรามี่นึกถึงถึงเรื่องที่โดราเอมอนเคยบอกเมื่อตอนที่เค้ากลับมาจากโลกอดีตได้ไม่นาน "โดรามี่ พี่มีอะไรจะบอกอย่างหนึ่ง ก่อนจะกลับมาพี่นึกอะไรสนุกๆขึ้นมาได้" โดราเอมอนคุยกับโดรามี่อย่างอารมณ์ดี "อะไรสนุกๆเหรอจ๊ะพี่" โดรามี่ถามกลับไปอย่างยิ้มๆ "แม้ว่าตอนนี้พี่ตัดสินใจว่าจะไม่ติดต่อหรือกลับไปโลกอดีตอีกแล้วเด็ดขาด แต่พี่เชื่อว่าซักวันหนึ่งพวกโนบิตะจะต้องหาทางมายังยุคที่เราอยู่นี้ได้แน่ๆ ก่อนกลับจากโลกอดีตมาพี่จึงได้ฝังของวิเศษบางชิ้นเอาไว้ในไทม์แคปซูล ถ้าพวกโนบิตะหาทางมาที่นี่ได้ เราจะเล่นเกมหาสมบัติกัน หากพวกเค้าพาเจอ พี่จะมอบให้เป็นที่ะลึก" โดราเอมอนบอกกล่าวด้วยหน้าตาดูมีความสุข โดยปกติแล้วของที่ถูกฝังอยู่ในไทม์แคปซูลจะไม่ผุพังหรือเสียหายไปตามกาลเวลา "แล้วพี่ฝังไว้ที่ไหนเหรอจ๊ะ" โดรามี่เริ่มจะสนุกไปด้วย "ใต้ต้นสนพันปีหลังโรงเรียนของโนบิตะไงล่ะ" โดราเอมอนบอก ซึ่งต้นสนพันปีก็คือจุดใดจุดหนึ่งในเขต 7 นี่เอง... โดรามี่มั่นใจ แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 55 08:59:08 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 08:57:45

ความคิดเห็นที่ 17 Good morning ค่ะ ติดตามอยู่นะคะ จากคุณ : นางสาวอาริน เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 09:31:07

ความคิดเห็นที่ 18 ตื่นมาอ่านตอนเช้ารวดเดียว จากคุณ : jazpada เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 10:15:00

ความคิดเห็นที่ 19 โดรามี่ได้ลอบเข้าไปยังบริเวณที่มีการป้องกันน้อยที่สุดของเขต 7 ณ  จุดนั้นมีเพียงนายทหารคนหนึ่งกำลังหลับอยู่ไกลๆ "เอาล่ะ ตรงนี้น่าจะดีที่สุด" โดรามี่คิดพลางกับหยิบจอบจอมพลังขึ้นมาแล้วทำการขุดดินตรงนั้นเพื่อจะได้ผ่านเข้าไปยังภายในเขต 7 ได้ "โชคดีที่สารตกค้างไม่มีผลกับหุ่นยนต์" โดรามี่เร่งมือในการขุด ไม่นานนักเธอก็ลอบเข้ามาในเขต 7 ได้สำเร็จ โดรามี่รีบใช้ลวดค้นหาโลหะของวิเศษอีกอย่างหนึ่งของเธอทันที เพื่อจะค้นหาไทม์แคปซูล "ดีจัง ดูเหมือนโลหะที่ฝังอยู่จะมีไม่เยอะเกินไป" โชคเริ่มเข้าข้างเธอ หลังจากใช้จอบจอมพลังสุ่มขุดตามที่ลวดค้นหานำทางไปได้เกือบชั่วโมง "เจอแล้ว ไทม์แคปซูลของพี่" สภาพของไทม์แคปซูลที่เห็นคือมีร่องรอยบุบอยู่หลายจุดดูบิดเบี้ยวไม่เป็นทรงกลมอย่างที่ควรจะเป็น "เอาล่ะ หวังว่าข้างในจะมีของวิเศษที่พอจะช่วยให้เราไปเอาร่างของพี่มาได้นะ" โดรามี่ใช้เวลาไม่นานนักก็สามารถเปิดมันออกมาได้ "มีอะไรบ้างเนี่ย คัตเตอร์ตัดวิว เครื่องซักผ้าหอมสะอาด ชุดเล่นเกมผจญภัยอวกาศ บ้านเปลือกหอย เฮ้อ ทำไมพี่ต้องฝังแต่ของที่ใช้ประโยชน์ไม่ได้ในสถานการณ์นี้ด้วยนะ" โดรามี่ทำหน้าผิดหวังแต่ตอนนั้นเองเธอก็มองเห็นกล่องอีกกล่องหนึ่งที่ถูกเก็บอยู่ในนั้นเธอรีบเปิดดู "นี่แหล่ะ!" โดรามี่อุทานเบาๆด้วยความดีใจ หลังจากนั้นเธอรีบคว้ากล่องนั้นพร้อมกับออกไปจากเขต 7 ทันที แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 55 10:52:20 แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 55 10:50:46 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 10:49:10

ความคิดเห็นที่ 20 รออยู่นะครับ จากคุณ : char_asnabel เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 10:52:26

ความคิดเห็นที่ 21 มาอ่านต่อๆ ^^ จากคุณ : เพียงพิณ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 10:54:21

ความคิดเห็นที่ 22 ตามมาอ่านต่อ จากคุณ : darkness2 เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 11:22:53

ความคิดเห็นที่ 23 ภายในสถานที่แห่งหนึ่งของโลกอนาคต "เอาล่ะพี่น้องทุกคน เวลาของพวกเราใกล้มาถึงแล้ว ผมจะขอย้ำอุดมการณ์ของเราอีกครั้งก่อนที่เราจะทำศึกสุดท้ายนี้" ชายหนุ่มคนหนึ่งกล่าวขึ้นมาท่ามกลางที่ประชุม "พวกเราชาวโอเมก้า กลุ่มนักรบที่เป็นความหวังสุดท้ายของมวลมนุษยชาติ ได้เล็งเห็นว่าโลกในตอนนี้ได้อ่อนแอลงไปมาก ทรัพยากรตอนนี้แทบจะไม่มีเหลือ รัฐบาลโลกคือจุดอ่อน การทำลายล้างเทคโนโลยีที่พระเจ้าประทานมาให้อย่างไทม์แมทชีนเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่" "ดังนั้นผมมีความยินดีที่จะบอกทุกท่านในวันนี้ว่า อีกแค่ก้าวเดียวความหวังของเราจะเป็นจริงแล้ว" ชายหนุ่มกล่าวด้วยความมั่นใจ เสียงเฮดังกึกก้องไปทั่วทั้งห้องประชุม "อีกไม่นาน นีโอไทม์แมทชีน เครื่องจักรสังหารแห่งกาลเวลา จะสมบูรณ์แบบแล้ว รอเพียงคนของเรานำจิ๊กซอว์สำคัญชิ้นสุดท้ายมา นั่นคือความทรงจำของหุ่นยนต์ที่ชื่อโดราเอมอน" ชายหนุ่มได้กล่าวต่อ "หลังจากนั้นเราก็จะสามารถนำทรัพยากรอันล้ำค่าในยุคอดีตมาฟื้นฟูยุคของเราได้" เสียงเฮดังขึ้นอีกครั้ง "แล้วเราจะเริ่มจากที่ไหนดีล่ะ เคออส" ชายร่างบึกบึนหน้าตาน่ากลัวคนหนึ่งถามกลับไปยังชายหนุ่ม "โตเกียว" เคออสยิ้มตอบอย่างมีเลศนัย "เพื่อนของเรากลุ่มอัลฟ่าให้ความเห็นว่า โตเกียวจะเป็นจุดยุทธศาสตร์ที่ดีที่สุด" เคออสสรุปปิดท้าย ไม่นานนักหลังการประชุม เคออสซึ่งนั่งอยู่ในห้องตามลำพังก็ได้รับการติดต่อมาจากผู้ชายคนหนึ่ง "ว่าไงนะ หาความทรงจำของเจ้าหุ่นนั่นไม่เจองั้นเหรอ!" เคออสทำเสียงไม่พอใจเต็มที่ "ครับ คนของเราที่แฝงตัวอยู่ในกองบัญชาการตำรวจสากลยืนยันแบบนั้น ในซากของหุ่นนั่นเป็นเพียงซากเปล่าๆที่ไม่มีส่วนของความทรงจำเลย" เสียงในสายรายงาน "เจ้าโยเฮย์เล่นตลกอะไรกันอีกล่ะ" เคออสบ่นพึมพำด้วยหน้าตาที่เคียดแค้นยิ่งนัก ---จบบทที่ 9--- แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 55 11:30:20 แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 55 11:26:41 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 11:26:01

ความคิดเห็นที่ 24 ตามอ่านมาต่อเร็วๆนะครับ จากคุณ : darkness2 เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 11:41:35

ความคิดเห็นที่ 25 ขอจบในวันนี้เลยได้ไหมค่ะ รอจะไม่ไหวแล้ว ลุ้นมากๆ จากคุณ : ขนมจีนของน้องบีน (bestmdt1) เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 12:14:24

ความคิดเห็นที่ 26 คิเดโยะเอ่ยขึ้นมาอย่าง 'ราบเรียบ' อย่าว่าคนแก่ติเลยนะ เผอิญป้าเอกภาษาไทย คำว่า 'ราบเรียบ' ไม่ใช้กับคำพูดนะคะ คุณน่าจะใช้ เสียงเรียบ หรือ อย่างเรียบๆ จึงจะถูกต้องค่ะ จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 12:37:00

ความคิดเห็นที่ 27 ^ ขอบคุณมากครับ จะทำการแก้ไขให้ถูกต้อง ส่วนจะให้จบวันนี้เลยคงไม่ทันน่ะครับ ยังไงช่วยรอติดตามไปก่อนนะครับ ^ ^! จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 12:44:46

ความคิดเห็นที่ 28 ตามชมต่อครับอยากให้จบเร็วๆจะได้อ่านยาวๆ อ่านสั้นๆแล้วอามรมณ์ติดขัด กำลังมัน จากคุณ : darkness2 เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 13:09:31

ความคิดเห็นที่ 29 เอาเป็นว่าขอเวลาอีกนิดนะครับ จะนำบทที่ 10-14 มาลงรวดเดียวเลยครับ ^ ^! จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 15:01:43

ความคิดเห็นที่ 30 อดใจรอไม่ไหวแล้วค่ะ >.< สนุกเกิ๊นนน จากคุณ : นางสาวอาริน เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 16:09:18

ความคิดเห็นที่ 31 นั่งหน้าแป้น รอหน้าคอม :p จากคุณ : กุบกิบจุบจิบ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 16:23:51

ความคิดเห็นที่ 32 มานั่งรอด้วยคนค่ะ จากคุณ : rain_ryu เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 17:36:03

ความคิดเห็นที่ 33 บทที่ 10 ก่อนพายุก่อตัว ณ กรุงโตเกียวในยุคปัจจุบัน อากาศที่หนาวเย็นกำลังปกคลุมไปทั่ว พระอาทิตย์กำลังขึ้นอย่างช้าๆ ทุกอย่างยังดูเป็นปกติเหมือนเช่นเคย บริเวณหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูลโฮเนะคาว่า เด็กหนุ่มทั้ง 3 คนกำลังยืนรออะไรบางอย่างอยู่ "นี่พวกนายตัดสินใจดีแล้วเหรอ" โนบิตะถามไจแอนท์และซูเนโอะอีกครั้ง "เราคงจะปล่อยให้นายไปคนเดียว ด้วยเครื่องไทม์แมทชีนเก่าๆอย่างนั้นไม่ได้แน่ๆ"  ไจแอนท์เอ่ยขึ้นมา "ชั้นบอกกับแม่ว่าจะไปทำงานพิเศษที่ต่างจังหวัดซักพักหนึ่ง พร้อมกับทิ้งเงินก้อนสุดท้ายของชั้นไว้ให้แล้ว" "ส่วนชั้นมานอนคิดดูทั้งคืนแล้ว เรื่องสอบมันก็สำคัญ แต่ถ้าเรารีบช่วยโดราเอมอนให้เสร็จเร็วๆ ก็น่าจะพอมีเวลาอยู่ จริงๆแล้ว พ่อกับแม่ชั้นก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ แต่ท่านบอกว่าถ้าไปแล้วยังสามารถสอบเข้ามหาลับโตเกียวได้ก็จะไม่ว่าอะไร" ซูเนโอะอธิบายถึงเรื่องของคน "ว่าแต่ไทม์แมทชีนจะมาถึงกี่โมงล่ะ" "ถ้าคุณคิเดโยะไม่เบี้ยวหรือมาสายก็น่าจะอีกไม่เกิน 5 นาทีนี้แหล่ะ" โนบิตะพูดพลางดูนาฬิกาที่ข้อมือ จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 17:53:36

ความคิดเห็นที่ 34 หลังจากนั้นประมาณ 20 นาที ทั้งสามคนก็มองเห็นรถบรรทุกเก่าๆคันหนึ่งกำลังวิ่งมา "เอี๊ยด!" เสียงเบรคดังสนั่นด้วยความที่เป็นรถค่อนข้างจะเก่าแล้ว "ที่นี่เหรอ คฤหาสน์ตระกูลโฮเนะคาว่า ใหญ่โตเป็นบ้าเลยแฮะ" คิเดโยะร้องด้วยความตกใจพลางลงมาจากฝั่งที่นั่งข้างคนขับ "โทษทีนะมาช้าไปนิดนึง" คิเดโยะร้องทักพวกโนบิตะ "เอ้าพวกนาย ขนลงมาระวังๆหน่อยนะ นี่เป็นนวัตกรรมชั้นเลิศเลยนะจะบอกให้ ฮะๆๆ" คิเดโยะออกคำสั่งกับเพื่อนๆในสลัมของเค้าที่มาด้วยกัน ไม่นานนักสิ่งประดิษฐิ์ของคิเดโยะที่ถูกเรียกว่าไทม์แมทชีนก็ได้ถูกเผยโฉมอีกครั้งท่ามกลางสายตาเด็กหนุ่มทั้งสามคน สภาพของมันดูดีกว่าเมื่อวานเล็กน้อย" "ชั้นทำความสะอาดมันมาให้ทั้งคืนเลยนะเนี่ย" คิเดโยะไม่วายอวด "เอาล่ะชั้นไม่ชอบออกมาข้างนอกนานๆ พวกนายรีบๆจ่ายส่วนที่เหลือมาได้แล้ว" "แล้วมันใช้งานยังไงล่ะครับ" ซูเนโอะถามขึ้นมาพลางกำลังจะหยิบเงินจากกระเป๋า "โอ้ย ก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรมากมายหรอก ก็แค่พวกนายขึ้นไปนั่งแล้วเลือกว่าจะไปวันไหน พศ.ไหน แล้วก็เร่งเครื่อง" คิเดโยะร้องอย่างรำคาญ "แต่เครื่องนี้พวกนายต้องเติมน้ำมันให้มันก่อนนะ อ่อแล้วก็มันต้องใช้ระยะรันเวย์ด้วยนะ ประมาณซัก 100 เมตร ลองๆดูก็แล้วกัน" "นี่คุณไม่คิดจะอยู๋คอยส่งพวกเราจนจะไปได้ก่อนเลยเหรอ" ไจแอนท์ถามอย่างฉุนๆ "ถ้าพวกนายเรื่องมากนักชั้นจะขนมันกลับก็ได้นะ" คิเดโยะยังคงหยิ่งไม่เปลี่ยน "เอาล่ะๆ นี่เงินส่วนที่เหลือ แต่ถ้ามันใช้การไม่ได้ยังไงล่ะก็ ชั้นจะให้เพื่อนพ่อที่เป็นตำรวจไปจับนายแน่ๆ" ซูเนโอะขู่นิดๆพร้อมกับยื่นเงินให้คิเดโยะ "เฮอะ จะทำอะไรก็ทำไปเถอะ" คิเดโยะรีบคว้าเงินไป "เอ้าพวกเรากลับกันเถอะ วันนี้ชั้นเลี้ยงเอง ฮ่าๆๆ" หลังจากนั้นพวกคิเดโยะก็จากไป จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 18:08:06

ความคิดเห็นที่ 35 "ขอบใจนายมากๆนะซูเนโอะ ชั้นรับปากว่าจะรีบหาเงินมาคืนให้นายโดยเร็วที่สุด" โนบิตะบอกกับซูเนโอะ "เฮ้ยอะไรกัน เลิกพูดถึงเรื่องเงินซักทีเถอะน่า ว่าแต่นายบอกพ่อกับแม่นายว่ายังไงล่ะโนบิตะ เรื่องนี้" ซูเนโอะยิงคำถามกลับไป "ชั้นเล่าความจริงให้เค้าฟังทั้งหมด ชั้นก็ไม่แน่ใจหรอกนะว่าเค้าจะเชื่อหรือเปล่า ตอนแรกพ่อเหมือนจะไม่ยอมให้ชั้นไป แต่แม่บอกว่าถ้าชั้นไปแล้วจะช่วยโดราเอมอนได้จริงๆละก็ไปเถอะ" โนบิตะเล่าให้เพื่อนๆฟัง "ชั้นไม่คิดมาก่อนเลยว่าแม่จะอนุญาต" "แล้วนี่นายได้เล่าความคืบหน้าให้กับชิซุจังฟังบ้างมั้ยเนี่ย" ไจแอนท์ไม่ลืมที่จะนึกถึงชิซุกะ "เล่าสิ ชั้นส่งอีเมลไปเมื่อคืนแล้ว ว่าเราจะออกเดินทางกันเช้านี้" โนบิตะพูดขึ้นมา "อืม นั่นสินะถึงแม้ว่าเธอจะอยากมาแต่ก็คงไม่ทัน เพราะจากปารีสมาโตเกียวเร็วสุดก็สิบกว่าชม." ซูเนโอะพูดพลางคำนวนเวลาไปด้วย "เธออยู่ที่นั่นก็ดีแล้ว การเดินทางของพวกเราครั้งนี้ ชั้นยังไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง" โนบิตะพูดพร้อมกับสำรวจรอบๆไทม์แมทชีน "ฮ่าๆ นายเป็นห่วงเธอมากสินะโนบิตะ" ไจแอนท์แซวตามประสาวัยรุ่น โนบิตะทำหน้าแดง "ก็ต้องห่วงสิ ก็เพื่อนกันนี่น่า" โนบิตะตอบโต้ "เอาน่าๆ นายนึกว่าพวกเราไม่รู้เรอะ ว่านายแอบชอบชิซุจังมาตั้งนานแล้ว" ซูเนโอะพูดยิ้มๆ "แต่ว่าก็ว่าเถอะ เหมือนกับเธอค่อยๆห่างไกลพวกเราออกไปทุกที ไม่ใช่แค่ที่ว่าครอบครัวเธอย้่ายไปปารีสหรอกนะ แต่ดูเหมือนพ่อของเธอจะหวังกับเธอไว้สูงมาก" "นายพูดอะไรอย่างนั้นซูเนโอะ ไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้นหรอก ชิซุจังยังเป็นเพื่อนของเราเสมอ ว่าแต่พวกเรารีบไปทดลองเจ้าไทม์แมทชีนนี่กันเถอะ ชั้นยังไม่เชื่อหรอกว่ามันจะใช้งานได้จริง" ไจแอนท์พูดอย่างรีบร้อน จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 18:21:45

ความคิดเห็นที่ 36 หนุ่มเอ๊ย ลงทีละขยักแค่เนี้ย รออีกสัก 2 ขยัก แล้วค่อย post ดีมั้ย คนอ่านอารมณ์ค้างอย่างแรง! เข้าใจป่ะ ลงยาวๆ หน่อยซิลูก! จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 18:25:41

ความคิดเห็นที่ 37 เมื่อเติมน้ำมันเข้าไปแล้ว ทั้งสามก็ช่วยกันยกเครื่องไทม์แมทชีนไปอย่างทุลักทุเลด้วยความที่เครื่องค่อนข้างหนักมาก "ฟู่! แถวนี้น่าจะใช้ได้นะ" ไจแอนท์พูดขึ้นมาหลังจากทั้งสามยกมาถึงบริเวณสวนหลังบ้านซูเนโอะ "ดีที่สวนบ้านชั้นกว้างมากๆนะเนี่ย" ซูเนโอะอวดนิดๆ "แล้วใครจะเป็นคนบังคับมันล่ะ" โนบิตะพูดขึ้นมา "ชั้นยังขับรถยนต์ไม่เป็นด้วยซ้ำ" โนบิตะบอก "งั้นก็ต้องเป็นชั้นสินะ" ซูเนโอะเสนอตัว "ชั้นขับทั้งรถทั้งเครื่องบินเจ็ทมาแล้ว" หลังจากนั้นทั้งสามก็ขึ้นไปนั่งแบบเบียดๆบนไทม์แมทชีนพร้อมสัมภาระติดตัวอีกเล็กน้อย "เอาล่ะ เราจะไปวันเดียวกันนี้ ที่ปีคศ.  2135 ใช่มั้ย" ซูเนโอะถามเพื่อความมั่นใจ "ใช่แล้วจากที่ฟังคุณมิโยโกะเล่ามาก็ต้องเป็นตอนนั้นแหล่ะ" โนบิตะทบทวนความทรงจำ ใกล้ๆกับทั้งสามคน ยังมีอยู่อีกคนหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่ด้วยผ้าคลุมล่องหนคอยกำลังจับตาดูพวกเค้าอย่างใกล้ชิด... "เอาล่ะ ตั้งวันเวลาเสร็จแล้ว พร้อมจะไปกันละยัง" ซูเนโอะถามเพื่อนๆ "พร้อมแล้ว" โนบิตะและไจแอนท์พูดขึ้นมาพร้อมกัน "ฉึ่งๆ" เสียงสาตร์ทเครื่องยนต์ดังขึ้น "ฉึ่งๆ" แล้วก็เงียบไป "อะไรกันนี่ ทำไมสตาร์ทไม่ติดหว่า" ซูเนโอะพึมพำ "หรือว่าเครื่องนี้มันใช้งานไม่ได้จริงๆ" "ลองสตาร์ทดูอีกครั้งเถอะนะ" โนบิตะพูดขึ้นมา "ฉึ่งๆ ฉึ่งๆ ครืนๆๆ" เครื่องยนต์ติดตัวแล้วในตอนนี้ "เย้มันติดแล้ว" ไจแอนท์ตะโกนขึ้นมา ไม่กี่วินาทีเครื่องก็ได้พุ่งตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว "เฮ้ๆ มันวิ่งเร็วอย่างนี้เลยเหรอ" ไจแอนท์เริ่มตกใจ "ไม่รู้สิ มันไปของมันเอง ชั้นไม่ได้บังคับอะไรเลยนะ" ซูเนโอะก็ตกใจไม่แพ้กัน เครื่องเริ่มวิ่งเร็วขึ้นๆเรื่อยๆ "ระวัง! ข้างหน้าเป็นกำแพง" โนบิตะร้องลั่นขึ้นมา อีกไม่กี่เมตรเครื่องจะพุ่งเข้าชนกำแพงแล้ว "ทำไงดีล่ะ มันไม่มีอะไรที่เหมือนเบรคเลย" ซูเนโอะร้องขึ้นมาเช่นกัน ทันใดนั้นเองดูเหมือนบรรยากาศรอบๆตัวของทั้งสามคนเปลี่ยนไปกระทันหัน เส้นสายต่างๆค่อยๆร้อยเรียงตัวและพุ่งผ่านพวกเค้าไปอย่างรวดเร็วจนสายตาไม่สามารถที่จะแยกแยะได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง "เครื่องนั้นมันใช้งานได้จริงๆหรือเนี่ย" บุคคลึกลับที่แฝงตัวอยู่ในผ้าคลุมล่องหนคิดในใจหลังจากเห็นเครื่องไทม์แมทชีนพร้อมกับทั้งสามคนหายวับไปต่อหน้าต่อตา "ต้องรีบไปรายงานซะแล้ว" ราวกับพายุของการเวลาพัดกระหน่ำเข้าใส่พวกโนบิตะ "เมื่อก่อนตอนที่นั่งไทม์แมทชีนของโดราเอมอนมันไม่ใช่แบบนี้นี่น่า" โนบิตะร้องขึ้นมา "จะไปรู้เหรอ บางทีมันอาจจะใช้เทคโนโลยีคนละตัวกันก็ได้" ไจแอนท์ร้องขึ้นมาบ้าง "แต่อย่างน้อยก็แปลว่ามันใช้ได้ละกันน่า" ซูเนโอะพูด หลังจากนั้นไม่นานนักก็เกิดแสงแฟลชสีขาวขนาดมหึมาระเบิดขึ้นต่อหน้าพวกเค้าทั้งสาม "ตูม" แล้วทุกอย่างก็ดับลง... ---จบบทที่ 10--- แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 55 19:09:40 แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 55 19:08:50 แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 55 19:07:38 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 19:03:58

ความคิดเห็นที่ 38 นั่งกดปุ่มรีเฟรชด้วยใจจดจ่อ จากคุณ : ton_ck เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 19:04:34

ความคิดเห็นที่ 39 ตอนที่ 11 มาเมื่อไหร่คร๊าบบบ จากคุณ : ## DevilZangJuri ## เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 20:36:13

ความคิดเห็นที่ 40 อยากให้ลงเยอะๆทีเดียว จากคุณ : darkness2 เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 21:01:51

ความคิดเห็นที่ 41 บทที่ 11 ณ เส้นขอบฟ้า หลังจากกลุ่มควันค่อยๆจางหายไป เด็กหนุ่มทั้งสามเริ่มได้สติกลับคืนมา ทิวทัศน์รอบตัวเริ่มจะไม่คุ้นเคย แม้ว่าพวกเค้าทั้งสามจะเคยมายังยุคนี้มาก่อน แต่นั่นมันก็นานมาแล้ว บริเวณรอบๆแลดูคล้ายจะเป็นบริเวณลานหน้าห้างสรรพสินค้าเพียงแต่ทันสมัยกว่ามากๆ “นี่เรามาถึงโลกอนาคตแล้วใช่มั้ยนี่” โนบิตะพูดขึ้นมาเป็นคนแรก “แค่กๆ น่าจะใช่นะ นี่เรามาโผล่ที่ไหนกันเนี่ย ตึกข้างหน้าดูเหมือนห้างเลยแฮะ” ซูเนโอะกวาดตามองไปรอบๆ ผู้คนต่างเริ่มมามุงดูเด็กทั้งสามด้วยความแปลกใจ “นี่พวกเธอมาจากไหนกันเนี่ย” หนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้นมา “แม่ครับ นี่พวกเค้ากำลังแสดงกลกันอยู่ใช่มั้ยครับ” เด็กน้อยคนหนึ่งเอ่ยถามกับแม่ของเค้า “พวกเรา ชั้นว่ายานนี้มันพังซะแล้วล่ะ” ไจแอนท์เรียกโนบิตะและซูเนโอะมาดูสภาพยานที่หลุดออกมาเป็นชิ้นๆ “แล้วเราจะกลับกันยังไงล่ะนี่” ซูเนโอะเริ่มกังวล “ชั้นว่าเรารีบตามหาโดราเอมอนกันก่อนเถอะ เดี๋ยวเค้าคงหาทางช่วยเรากลับเองได้แหล่ะ” โนบิตะอยากจะรีบตามหาให้เร็วที่สุด ในขณะนั้นผู้คนเริ่มทยอยมามุงดูกันมากขึ้นเรื่อยๆ และพวกโนบิตะเองก็เริ่มรู้สึกได้ “ชั้นว่าไอ้การที่อยู่ๆก็มีคนโผล่ออกมาแบบนี้ มันคุ้นๆนา เหมือนสมัยก่อนก็เคยมีเหตุการณ์แบบนี้” ชายคนหนึ่งในฝูงชนที่เริ่มคุยกับเพื่อนของเค้า “เหมือนไทม์แมทชีนใช่มั้ยล่ะ” เพื่อนของชายคนนั้นพูดขึ้น “ไทม์แมทชีน!” ผู้คนต่างอุทานออกมาพร้อมกัน “แย่ล่ะ นี่มันเรื่องใหญ่นะเนี่ย รีบแจ้งตำรวจดีกว่า” “พวกเค้าตกใจอะไรกัน” ไจแอนท์ทำหน้าสงสัย “ชั้นว่าพวกเรารีบออกไปจากที่นี่กันก่อนดีกว่า” โนบิตะพูดพลางออกตัววิ่งไป ทำให้ไจแอนท์และซูเนโอะวิ่งตามมาด้วย “นายลืมที่คุณมิโยโกะบอกไปแล้วเหรอว่า ตอนนี้ไทม์แมทชีนได้โดนรัฐบาลทำลายไปหมดแล้ว ใครใช้มันก็ถือว่ามีความผิดร้ายแรงน่ะสิ” โนบิตะวิ่งไปหอบไป โดยทิ้งเศษซากของไทม์แมทชีนไว้ตรงนั้น จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 22:15:04

ความคิดเห็นที่ 42 แต่อีกไม่กี่อึดใจ ทั้งสามก็ต้องหยุดชะงักลง “หยุดเดี๋ยวนี้นะ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ” ตำรวจสองสามนายสกัดดักด้านหน้าพวกเค้า “หวา ตำรวจที่ยุคนี้เค้ามาเร็วกันอย่างนี้เลยเหรอ” ซูนเนโอะพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ “ก็นี่มันยุคอนาคตไงเล่า มันก็ต้องไฮเทคเป็นธรรมดา” ไจแอนท์พูดพลางจะวิ่งกลับตัวไปอีกทาง แต่ก็ดูเหมือนจะสายเสียแล้ว ตำรวจอีกสองนายได้สกัดอีกทางไว้ “เอาไงดีล่ะเนี่ย เราหมดทางหนีแล้ว จะอธิบายยังไงก็ดูท่าทางเค้าคงไม่ฟัง” โนบิตะพยายามขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆ ยังไม่ทันจะได้คิดอะไรทั้งสามก็ถูกของบางอย่างคล้ายบ่วงบาศโยนมาจากตำรวจคนหนึ่ง มัดทั้งสามคนไว้ด้วยกันจนดิ้นกันไม่หลุด และล้มลงไปที่พื้นทันที “จบกัน เพิ่งมาถึงก็โดนจับทันทีเลย แล้วเราจะไปช่วยโดราเอมอนได้ยังไงกันล่ะเนี่ย” ไจแอนท์บ่นออกมา ทันใดนั้นเองก็เกิดแรงระเบิดแบบแสงแฟลชสีขาววาบขึ้นอีกครั้งจากซากเครื่องไทม์แมทชีน หากแต่ไม่รุนแรงเท่าครั้งแรกมากนัก จนทำให้ผู้คนในบริเวณนั้นตาบอดไปชั่วขณะจากแสงแฟลชจนหยุดนิ่งกันไปหมดรวมไปถึงพวกตำรวจด้วย แต่ผิดกับพวกโนบิตะที่ยังคงพอปรับสภาพสายตาได้เนื่องจากเพิ่งเจอเหตุการณ์นี้มาหมาดๆ “จังหวะนี้แหล่ะรีบหนีกันดีกว่า” ไจแอนท์รีบเอ่ยขึ้นมาพร้อมพยุงตัวลุกขึ้น โนบิตะกับซูเนโอะรีบลุกตามมา “มาทางนี้สิ ปัดโธ่!” ไจแอนท์พยายามดึงทั้งสองคนไปอีกทางแต่ด้วยความที่ทั้งหมดถูกมัดไว้รวมกันทำให้ทั้งสามพยายามจะวิ่งไปคนละทิศคนละทาง “พวกนายอยู่เฉยๆละกัน ชั้นจะลากพวกนายไปเอง” ไจแอนท์ออกคำสั่งทั้งสองคนเห็นด้วย “เมื่อกี้มันแสงอะไรกันแน่” โนบิตะถามขึ้นมาโดยที่กำลังโดนไจแอนท์ลากไปอยู่ “ชั้นว่ามันคืออาฟเตอร์ช็อคจากไทม์แมทชีนของเรานั่นแหล่ะ” ซูเนโอะแสดงความเห็น “ซึ่งนั่นก็หมายความว่ามันคงพังโดยสมบูรณ์แบบแล้ว” ทั้งสามได้วิ่งลัดเลาะตัวเมืองจนออกไปถึงบริเวณสวนสาธารณะแห่งหนึ่งซึ่งไม่ค่อยมีผู้คนพลุกพล่านนัก ด้านหน้าของพวกเค้าเป็นทะเลสาบขนาดใหญ่ไกลออกไปจนสุดลูกหูลูกตา “แฮ่กๆๆ ที่นี่น่าจะปลอดภัยแล้วนะ” ไจแอนท์พูดพร้อมกับทรุดตัวลงอย่างหมดแรง “ไจแอนท์ นายนี่แข็งแรงจริงๆเลยนะ” โนบิตะพูดอย่างชื่นชม “แหงอยู่แล้ว ชกกันเมื่อก่อนนายก็ไม่เคยเอาชนะชั้นได้เลยนี่” ไจแอนท์ยังคงมีอารมณ์หยอกล้อ แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 55 22:16:19 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 22:15:59

ความคิดเห็นที่ 43 "เอาล่ะ อันดับแรก เรามาหาทางแกะเชือกนี่ออกก่อนดีกว่า" ซูเนโอะรู้สึกอึดอัดและอยากจะออกไปจากบ่วงบาศนี้แล้ว "มันเหนียวมากๆเลยนะเนี่ย ฮึบๆ" ไจแอนท์พยายามออกแรงแต่ก็ดูเหมือนจะไม่ได้ผล "นี่มันจะต้องไม่ใช่บ่วงบาศธรรมดาแน่ๆ มันจะต้องเป็นของวิเศษอะไรซักอย่าง" ซูแนโอะแสดงความคิดเห็น "ถูกต้องแล้ว นี่คืออุปกรณ์สุดไฮเทคของตำรวจเลยล่ะ" เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้นมาจากทางด้านหลังพวกโนบิตะ "อ๊ะ คุณเป็นใครกัน" โนบิตะถามด้วยความตกใจ "ชั้นรู้แล้วว่าพวกเธอจะต้องมา แต่กะพลาดไปเรื่องสถานที่ไปนิดนึง" ชายคนนั้นพูดด้วยหน้าตาที่เป็นมิตร "ก่อนอื่นให้ชั้นช่วยแกะบ่วงบาศนี้ออกจากพวกเธอก่อนนะ" ชายคนนี้เดินเข้ามาใกล้แล้วค่อยๆใช้อุปกรณ์บางอย่างคล้ายกับมีดแต่โปร่งแสงแกะบ่วงบาศนี้ออกให้พวกโนบิตะ "ขอบคุณมากครับ ว่าแต่คุณเป็นใครแล้วทำไมถึงรู้ว่าเราจะมาที่นี่กัน" ซูเนโอะไม่วายสงสัย "ฉันเป็นหมอ เรียกชั้นว่าโยเฮย์" ชายคนนั้นพูดด้วยรอยยิ้ม ภายในแมนชั่นหรูหราแห่งหนึ่ง โยเฮย์ได้พาพวกโนบิตะเข้ามาในห้องของเค้า "ตามสบายนะ ชั้นอยู่ที่นี่แค่คนเดียว" โยเฮย์เชิญชวนพวกโนบิตะให้นั่งลงบนโซฟาของเค้าพลางลุกไปหยิบเครื่องดื่มมาให้ "พวกเรารู้สึกขอบคุณคุณมากก็จริง แต่เราไม่มีเวลาว่างมากนัก ถ้าจะกรุณาช่วยบอกหน่อยได้มั้ยครับว่าคุณรู้เรื่องพวกเราได้ยังไง" โนบิตะพยายามเข้าเรื่อง "พวกเธอมาเพื่อช่วยโดราเอมอน ใช่มั้ยล่ะ" โยเฮย์กล่าวขึ้นมา "หา!" คุณรู้ได้ยังไงครับ" พวกโนบิตะอุทานออกมาพร้อมๆกัน "คนไหนชื่อโนบิตะ" โยเฮย์ถามพลางกวาดสายตามองไปที่ทั้งสามคน "ผมเองครับ" โนบิตะยกมือขึ้น "คนที่ส่งจดหมายของโดราเอมอนให้เธอก็คือชั้นเองแหล่ะ" แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 55 23:05:12 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 22:29:58

ความคิดเห็นที่ 44 โอ๊ะ! หมอโยเฮย์เป็นคนส่งจดหมาย F5 อย่างเร็ว จากคุณ : สุกี้แห้ง เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 22:43:52

ความคิดเห็นที่ 45 มารอค่าาาาาาาาาาาาาาาาา สนุกมากมายยยยยยยย จากคุณ : LEAVING ON THE JET PLANE เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 22:49:34

ความคิดเห็นที่ 46 "เอ๋ คุณเองเหรอครับ" โนบิตะรีบกล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจ "งั้นตอนนี้โดราเอมอนเป็นอย่างไรบ้างครับ" "ฟังนะ ตอนนี้โดราเอมอนตายแล้ว" โยเฮย์พูดถึงมันจนได้ "หา อะไรนะครับ นี่คุณล้อเล่นหรือเปล่า" โนบิตะไม่อยากจะเชื่อ "นี่คือเรื่องจริง" โยเฮย์ยืนยัน "ไม่จริง" โนบิตะเริ่มน้ำตาคลอ "แล้วทำไมโดราเอมอนถึงตายล่ะครับ เห็นในจดหมายว่าเค้ากำลังถูกปองร้าย ใครเป็นคนฆ่าเค้าเหรอครับ" ซูเนโอะถามด้วยสีหน้ากังวลยิ่งนัก "เปล่า" โยเฮย์หันมามองหน้าซูเนโอะ "เค้าไม่ได้ถูกใครฆ่า แต่เค้าทำลายตัวเองต่างหาก" โยเฮย์พูดอย่างช้าๆ "หมายความว่ายังไง" ไจแอนท์รีบถามขึ้นมา "เรื่องนี้นอกจากชั้นแล้ว ก็มีพวกเธอนี่แหล่ะที่จะได้รู้เป็นคนแรก" โยเฮย์เริ่มอธิบาย "โดราเอมอนรู้ตัวว่าตนเองกำลังตกอยู่ในอันตราย เพราะมีคนต้องการความทรงจำของเค้าเพื่อนำไปสร้างไทม์แมทชีนอีกครั้ง" "ดังนั้นเค้าจึงเข้ามาหาชั้นที่คลีนิค และขอเก็บตัวอยู่ที่นั่น จนกระทั่งวันก่อน" โยเฮย์ยังเล่าไม่ทันจบโนบิตะก็แทรกขึ้นมา "ขอโทษนะครับ แล้วคุณเป็นใคร ทำไมโดราเอมอนต้องไว้ใจคุณขนาดนั้นด้วย" "ชั้นเหรอ!" โยเฮย์ทำหน้าประหลาดใจ "ชั้นเองก็เป็นแค่หมอธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นแหล่ะ เพียงแต่ว่าชั้นมีเครื่องมือบางอย่างที่จะตอบสนองความต้องการของเค้าได้" "นอกจากเครื่องแห่งความฝันจะใช้กันอย่างแพร่หลายแล้ว ชั้นยังได้แอบพัฒนามันจนกลายเป็นไทม์แมทชีนจำลองได้ ชั้นสามารถใช้มันส่งพวกวัตถุสิ่งของชิ้นเล็กๆได้ ยกเว้นของใหญ่ๆและสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย" โยเฮย์อธิบายต่อ "โดราเอมอนน่าจะรู้เรื่องนี้มาจากทางใดทางหนึ่ง เค้าก็เลยเข้ามาที่นี่นอกจากต้องการจะซ่อนตัวแล้วยังคงต้องการใช้ไทม์แมทชีนจำลองของชั้นเพื่อส่งจดหมายไปหาเธอด้วยโนบิตะ" โยเฮย์ร่ายยาวก่อนจะปิดท้ายว่า "เค้ายังกำชับชั้นไม่ให้บอกใครเรื่องนี้ ยกเว้นพวกเธอที่มาจากอดีต แม้แต่คนในครอบครัวของเค้าเค้าก็ห้ามไม่ให้รู้ คงเพราะกลัวพวกเค้าจะตกอยู่ในอันตราย" "คุณหมายถึงเซวาชิและโดรามี่งั้นเหรอ" โนบิตะพูดขึ้นมา "ใช่แล้วล่ะ " โยเฮย์ตอบกลับ "แต่นี่ก็หมายความว่า เรามาสายเกินไปใช่มั้ย" โนบิตะทำคอตกพร้อมกับกำลังจะร้องไห้ออกมา "ยังพอมีทางที่จะทำให้โดราเอมอนฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง" โยเฮย์เฉลยในตอนท้ายเหมือนจะหยอกพวกโนบิตะเล่น "คุณพูดจริงๆเหรอครับ" โนบิตะรีบเปลี่ยนท่าทีจากที่กำลังเศร้าซึมเป็นมีความหวังขึ้นมาทันที "ชั้นพูดจริงๆแต่มีโอกาสแค่ 20% เท่านั้นนะ และก็ต้องรีบลงมือทำทันที เวลาเหลือไม่มากแล้ว" โยเฮย์ยิ้มตอบกลับไป "จะแค่ 1% ผมก็จะทำ รีบบอกพวกเรามาเถอะครับ ว่าต้องทำยังไงบ้าง" โนบิตะกระตือรือร้นมากๆในตอนนี้ "คุณนี่เป็นคนดีจริงๆ" ไจแอนท์และซูเนโอะพูดขึ้นมาพร้อมๆกัน "ว่าแต่คุณรู้ได้ยังไงว่าพวกเราจะมากันวันนี้น่ะครับ" ไจแอนท์ยังคงสงสัยในเรื่องนี้ "โดราเอมอนเค้าเคยบอกชั้นไว้อย่างนั้น" โยเฮย์ยังคงตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม "เดี๋ยวชั้นขอตัวไปเตรียมการอะไรบางอย่างก่อนนะ แล้วชั้นจะกลับมาบอกว่าเราจะทำยังไงกันต่อไป" โยเฮย์ปลีกตัวเดินแยกไปอีกห้องหนึ่งพร้อมกับล็อคประตู... "ฮัลโหล... ทุกอย่างเป็นไปตามแผน" เขาโทรศัพท์ไปหาใครคนหนึ่ง... ---จบบทที่ 11--- แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 55 23:12:46 แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 55 23:02:02 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 22:59:18

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะครับ พบกับบทที่ 12 - 14 ได้ในวันพรุ่งนี้ครับ ราตรีสวัสดิ์ ^ ^ แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 55 23:07:35 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 23:02:53

ความคิดเห็นที่ 48 ปาดขวา ต้องเก็บอารมร์ไว้อ่านต่อพรุ่งนี้ ^^ ขอบคุณสำหรับความบันเทิงครับท่าน จขกท จากคุณ : SilverPX เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 23:14:43

ความคิดเห็นที่ 49 สนุกจัง ขอบคุณมากๆครับ จากคุณ : สิงโตอ้วน เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 23:19:42

ความคิดเห็นที่ 50 ซับซ้อนซ่อนเงื่อนจริงๆ จากคุณ : กุบกิบจุบจิบ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 23:21:36

ความคิดเห็นที่ 51 ไม่ค่อยได้เห็นคนเขียนฟิคแบบคุณที่ยังคงความเป็น original ไว้ครบถ้วน ในขณะที่สอดแทรกโครงเรื่องของตนเองได้อย่างน่าตื่นเต้นและน่าติดตาม มีลุ้นได้ทุกบททุกตอน คนเขียนฟิคที่เป็นคนไทยส่วนใหญ่ไม่เป็นแบบนี้ แต่จะแค่เอาตัวละครมาแล้วละเลงกันตามใจชอบ หากลิ่นอายของ original ไม่ได้เลย ของคุณนี้ คนแก่อย่างป้ายังติดใจเลย ไม่ธรรมดานะนี่ จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 09:02:53

ความคิดเห็นที่ 52 มารอแต่เช้า ไมยังไม่มา จากคุณ : ขนมจีนของน้องบีน (bestmdt1) เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 09:11:59

ความคิดเห็นที่ 53 อ๊ายยยยยยยย ตื่นเต้นอ่ะ มาไวๆนะคะ จากคุณ : นะโมยิ้มแป้น เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 09:41:52

ความคิดเห็นที่ 54 แอะ อารมณ์หยุดชะงัก จากคุณ : jazpada เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 10:10:36

ความคิดเห็นที่ 55 มารอตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : นางสาวอาริน เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 10:14:20

ความคิดเห็นที่ 56 คดีฆาตกรรมโดราเอมอน (ฉบับปรับปรุง) บทที่ 12 - 14 จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 11:55:25

ความคิดเห็นที่ 57 ง่ะ บอกฉบับปรับปรุง แต่ไม่มีลิงค์ อยากอ่านต่อมาก จากคุณ : ## DevilZangJuri ## เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:19:14

ความคิดเห็นที่ 58 ^ ต่อที่ Link นี้เลยครับ http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A12557552/A12557552.html ^ ^ จากคุณ : Babilon เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 21:19:51