|
บทที่ 12 From Paris with love
กรุงปารีส ยุคปัจจุบัน
ภายในห้องรับแขกคฤหาสน์หรูหราหลังหนึ่ง.... "แหม ชั้นดีใจจริงๆที่ทุกคนได้มาอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา" โยชิโอะกล่าวอย่างอารมณ์ดี กับ เดคิสุงิ ชิซุกะ และ แม่ของชิซุกะ แต่เดคิสุงิกำลังคิดทบทวนถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาระหว่างบทสนทนาของเค้าและคุณอาโยชิโอะบนเครื่องบิน
"เธอนี่เก่งกว่าที่อาคิดไว้ซะอีกนะ เดคิสุงิ เธอสามารถแก้สมการสุดท้ายของโปรเจค Seven ได้" โยชิโอะชวนคุย
"ครับคุณอา แต่ผมยังคงไม่เข้าใจอยู่เรื่องหนึ่ง ในเมื่อคุณอารู้เรื่องโปรเจคนี้ดีทุกอย่างแล้ว ทำไมถึงไม่ให้ผมอยู่ที่กระทรวงต่อ เพราะอีกไม่นานเรื่องก็จะเกิดขึ้นแล้ว" เดคิสุงิพูดอย่างตรงๆ
โยชิโอะนิ่งไปพักหนึ่งและหันหน้าออกมองข้างนอกหน้าต่างเครื่องบิน... "กว่าที่ชั้นจะก้าวเดินมาถึงจุดนี้ได้ ชั้นต้องทุ่มเทอะไรไปเยอะมาก ทุกอย่างที่ชั้นทำก็เพื่อครอบครัวของชั้น อย่างน้อยการที่ชั้นได้รับตำแหน่งในกระทรวงก็ทำให้ธุรกิจชั้นง่ายขึ้น และที่สำคัญข้อมูลต่างๆชั้นก็ได้รู้ก่อนใคร" โยชิโอะพูดขึ้นมา
"แล้วอย่างนี้มันไม่เป็นการหนีปัญหาเหรอครับคุณอา ยังไงโตเกียวก็คือบ้านเกิดของเรานะครับ" เดคิสุงิเริ่มจะแรง
โยชิโอะหันกลับมามองหน้าเดคิสุงิแล้วยิ้มนิดๆ "เธอนี่สมกับเป็นคนที่ชั้นเลือกจริงๆนะ ทั้งฉลาดและกล้าหาญ ในยุคสมัยเช่นนี้ช่างหาคนอย่างเธอได้ยากเหลือเกิน เรื่องที่จะเกิดขึ้นในญี่ปุ่นชั้นเชื่อว่าทางกระทรวงฯและผอ.แอนเดอร์สันจะรับมือกับมันได้"
"ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ ผมก็เป็นห่วงทุกคนอยู่ดี..." เดคิสุงิยังคงกังวล "และอีกอย่าง ดอกเตอร์มิโยโกะที่คอยช่วยเหลือผมมาตลอดจะต้องเผชิญกับอันตรายด้วย"
"ดอกเตอร์มิโยโกะเหรอ..." โยชิโอะเงียบไปอีกพักหนึ่ง "ไหนๆเราก็กำลังจะไปปารีสแล้ว อย่างน้อยชั้นน่าจะบอกเธอไว้ หลังจากที่เค้าไปพบกับพวกโนบิตะเพื่อช่วยเธอนั้น เค้าก็ถูกจับกุมตัวไปแล้ว ข้อหาแพร่งพรายความลับของกระทรวงฯ"
"อะไรนะครับคุณอา ทำไมผมไม่รู้เรื่องเลย แล้วคุณอาก็รู้เรื่องที่ผมขอให้ดอกเตอร์ไปพบกับโนบิตะด้วยเหรอครับ" เดคิสุงิโพล่งขึ้นมา
"หลานรัก เธอเป็นคนฉลาด แต่บางทีก็คิดอะไรง่ายไปนิดนึง อย่าลืมสิว่า กระทรวงฯนี้มีความเป็นมืออาชีพมากๆ ใครจะทำอะไรไม่รอดพ้นสายตาเค้าหรอก รวมไปถึงเรื่องโน้ตที่เธอเขียนให้กับพวกโนบิตะด้วย" โยชิโอะไขข้อข้องใจ
"แล้วทำไมผมถึงไม่โดนจับด้วยล่ะ" เดคิสุงิเริ่มทำหน้าเครียด
"สำหรับเธอ ชั้นขอไว้เป็นกรณีพิเศษ เพราะเธอยังเป็นเด็กอยู่ และกำลังจะเดินทางไปกับชั้น" โยชิโอะอธิบาย
"มิน่าล่ะ หลังจากดอกเตอร์ออกไปผมถึงไม่เจอกับเค้าอีกเลย" เดคิสุงิพูดขึ้นมาพลางคิดในใจว่า "ผมต้องขอโทษด้วยนะครับดอกเตอร์ ที่ผมเป็นสาเหตุ แต่ผมจะต้องหาทางช่วยคุณให้ได้....."
"หากทางกระทรวงจะต้องใช้โปรเจค Seven จริงๆ อาว่าผู้คนในโตเกียวจะต้องแตกตื่นแน่ๆ" โยชิโอะเปลี่ยนเรื่อง โปรเจค Seven แท้จริงแล้วคือเครื่องยิงลำแสงผนึกช่องกาลเวลา ซึ่งทางกระทรวงฯได้มีแผนการว่าหากมีการลุกล้ำจากผู้รุกรานในอนาคตจริงก็จะใช้เครื่องนี้ทันทีเพื่อจะขังผู้รุกรานไว้ในห้วงมิติแห่งกาลเวลา
"ดีที่เมื่อก่อนทางเจ้าหน้าที่รัฐบาลสามารถจับสายลับของกลุ่มอัลฟ่าได้ และทำการสอบสวนจึงทำให้เราล่วงรู้ถึงแผนการพร้อมกับสามารถเตรียมการรับมือได้ทัน แสดงว่าพวกรัฐบาลในยุคเราก็ไม่ธรรมดาเลยนะ" โยชิโอะคุยเดคิสุงิอย่างภูมิอกภูมิใจ
"ผิดแล้วล่ะครับ คนที่จับตัวสายลับของกลุ่มอัลฟ่าได้ ไม่ใช่เจ้าหน้าที่รัฐฯหรอก" เดคิสุงิพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเฉยๆ
"เอ๋ เธอว่าไงนะ" โยชิโอะกำลังจะถามกลับไปแต่ทันใดนั้นเองเจ้าหน้าที่บนเครื่องบินก็ได้นำเอกสารเพื่อมาให้กรอกก่อนจะเข้าไปปารีส จนทำให้โยชิโอะลืมเรื่องที่จะถามไป
"เดคิสุงิ!" โยชิโอะเรียกเสียงดัง "เธอฟังอาอยู่หรือเปล่า"
"อ๊ะ ขอโทษครับ ผมมัวคิดอะไรเพลินๆไปหน่อย เมื่อกี้คุณอาว่าอะไรนะครับ" เดคิสุงิซึ่งตอนนี้นั่งอยู่ในคฤหาสน์ของโยชิโอะในกรุงปารีสรีบตอบรับ
"เมื่อกี้อาบอกว่า ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปเธอจะต้อเข้าทำงานที่กระทรวงวิทยาศาสตร์ของกรุงปารีส" โยชิโอะพูดย้ำอีกครั้ง
"อ๋อ ครับๆ เรื่องนั้นผมทราบดีอยู่แล้ว" เดคิสุงิตอบกลับไป
"และที่สำคัญ ภายในปีหน้า ชั้นอยากจะให้เรื่องานแต่งงานของเธอกับชิซุกะเรียบร้อยซะ" โยชิโอะพูดด้วยหน้าตายิ้มแย้ม
"อะไรนะคะคุณพ่อ" ชิซุกะอุทานออกมา "หนูไม่เห็นรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย หนูแค่นึกว่าคุณพ่อจะอยากจะช่วยเดคิสุงิในเรื่องหน้าที่การงานเท่านั้น ถึงพาเค้ามาที่นี่"
"ลูกไม่ต้องรู้ทุกเรื่องก็ได้ ชิซุกะ พ่อวางแผนอนาคตไว้ให้ลูกหมดแล้ว" โยชิโอะทำเสียงดุ
"แต่ผมก็คิดว่าเรื่องนี้มัน..." เดคิซุงิพยายามจะช่วยพูด
"เธอเองก็ไม่ต้องพูดอะไร ทุกอย่างที่ชั้นคิดไว้ย่อมดีที่สุดแหล่ะ" โยชิโอะเริ่มเสียงดัง
เมื่อได้ยินอย่างนั้นจึงทำให้ชิซุกะลุกเดินออกจากวงสนทนาไปอย่างดื้อๆ เธอออกไปที่ระเบียงด้านนอก
"เด็กคนนี้นี่" โยชิโอะไม่พอใจ "คุณคะ ใจเย็นๆก่อน เรื่องนี้เราปล่อยให้แกได้คิดบ้างเถอะ" แม่ของชิซุกะพยายามไกล่เกลี่ย
"เดี๋ยวผมขอคุยกับชิซุกะตามลำพังก่อนได้มั้ยครับ คุณอา" เดคิสุงิขอร้อง
"ก็ดีเหมือนกันนะคะ ให้เค้าสองคนได้คุยกัน ยังไงมันก็เป็นเรื่องของเค้าทั้งสองคนโดยตรง" แม่ของชิซุกะช่วยพูดพร้อมกับจะพาโยชิโอะออกไปจากห้องโถง
"ก็ได้ๆ" โยชิโอะยอมออกไปโดยไม่ค่อยพอใจนัก ระหว่างที่เดินออกไปจากห้องโถง แม่ของชิซุกะก็ได้เอ่ยขึ้นมาว่า "คุณคะ ชั้นขอพูดตรงๆนะ คุณเปลี่ยนไปมากเลย เมื่อก่อนคุณไม่ได้เป็นแบบนี้นี่"
โยชิโอะเริ่มจะสงบขึ้นพร้อมกับเอยขึ้นมาว่า "ทุกอย่างที่ชั้นทำไปก็เพื่อครอบครัวของเรา..."
| จากคุณ |
:
Babilon  
|
| เขียนเมื่อ |
:
24 ส.ค. 55 11:57:05
|
|
|
|
คดีฆาตกรรมโดราเอมอน (ฉบับปรับปรุง) บทที่ 12 - 14{แตกประเด็นจาก A12550447}
