แต่ละคนก็เริ่มพูดถึงความรู้สึกของตนที่มีต่อเอมี่ เพื่อเป็นการแสดงถึงความอาลัยรัก
เชน : สิ่งหนึ่งที่ผมชอบในตัวเอมี่คือการที่เธอเป็นคนสนุกสนาน เธอมักจะมีเรื่องอะไรมาพูดให้พวกเราได้อารมณ์ดีกันอยู่เสมอ ไม่ว่าจะในยามที่เรากลัว ตกใจ สิ้นหวัง เธอก็มักจะเป็นคนที่คอยทำให้พวกเรารู้สึกดีขึ้น เชน : เพียงแค่เธอเปิดปากพูด เชน : เธอก็สามารถทำให้อารมณ์อันหม่นหมองของพวกเราสดใสขึ้น เชน : ผมอยากให้เธอยังอยู่ที่นี่ ตอนนี้จริงๆ..
ดอนน่า : ที่ผ่านมาเราอาจจะเข้ากันได้ไม่ดีนัก.. แต่ชั้นก็รักเอมี่นะ และชั้นก็รักทุกๆคนที่นี่ด้วย เราอยู่ร่วมกัน พึ่งพาอาศัยกัน เราต้องการกันและกัน เรื่องร้ายที่เกิดขึ้นมันหนักหนาสำหรับทุกคน แต่เอมี่ก็ดูเหมือนจะสามารถปรับตัวและรับมือกับทุกสิ่งที่ต้องเผชิญได้.. ดอนน่า : ชั้นคิดว่าเราทุกคนควรจะทำได้แบบเธอ
จิม : เธอเป็นแค่เด็กสาวคนนึง ทั้งสดใส ทั้งฉลาด มีอนาคต เธอควรจะได้ไปเรียนที่มหาวิทยาลัย ใช้ชีวิตวัยรุ่นอย่างมีความสุข เรื่องบ้าๆพวกนี้มันไม่ควรจะเกิดขึ้นเลย จิม : เอมี่ไม่ควรจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ ไม่มีใครควรจะต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้...
ความจริงอันขมขื่นและโหดร้ายนั้นทำให้ทุกคนได้แต่นิ่งเงียบเมื่อได้ฟัง..
แก้ไขเมื่อ 26 ส.ค. 55 00:47:22
จากคุณ |
:
Evageline A.K. Mcdowell
|
เขียนเมื่อ |
:
25 ส.ค. 55 01:12:43
|
|
|
|