คดีฆาตกรรมโดราเอมอน alternative ending{แตกประเด็นจาก A12586201}

สืบเนื่องจากฟิกเรื่อง"คดีฆาตกรรมโดราเอมอน"ที่คุณ Babilon ได้แต่งเอาใว้ได้จบไปแล้ว ผมซึ่งเป็นคนหนึ่งซึ่งติดตามอ่านมาตั้งแต่ตอนแรกสุด เกิดอยากมีส่วนร่วมขึ้นมา

ผมเลยได้ลองแต่งตอนจบในแบบของตัวเองขึ้นมา โดยอ้างอิงจากของเดิมที่คุณ Babilon ได้แต่งเอาใว้ และเมื่อแต่งเสร็จ ผมได้ลองส่งตอนจบในแบบของผมให้คุณ Babilon ลองอ่านดูแล้ว ซึ่งคุณ Babilon บอกว่าถูกใจ

ผมเลยขออนุญาตคุณ Babilon นำมาโพสให้เป็น alternative ending หรือตอนจบทางเลือก ซึ่งคุณ Babilon ก็ได้อนุญาตแล้ว ถ้ายังไงลองอ่านดูนะครับ โดยเนื้อเรื่องจะเป็นช่วงใกล้จบที่โดราเอมอนมาส่งโนบิตะขึ้นนีโอไทม์แมชชีน








...

ด้านหน้าของกระทรวงฯในโลกอนาคต โนบิตะ ชิซุกะ ไจแอนท์ และซูเนโอะกำลังเตรียมตัวจะเดินทางกลับโลกปัจจุบัน...

"คุณปู่ และทุก ๆ คนครับ ผมต้องขอขอบคุณมาก ๆ นะครับ สำหรับทุกอย่าง" เซวาชิเอ่ยขึ้นมาโดยที่โดรามี่ และโดราเอมอนก็ยืนอยู่ตรงนั้นด้วย

"เอาล่ะ ทางเราได้ซ่อมเจ้าเครื่องที่เรียกว่านีโอไทม์แมทชีนจนสมบูรณ์แบบแล้ว และได้เพิ่มตัว Protection ไว้พรางร่องรอยในการเดินทาง เพื่อป้องกันการเข้าใจผิดกับทางเจ้าหน้าที่ของโลกอดีต จากเรื่องที่พวกเธอเล่ามา" นายตำรวจอธิบาย "แต่นี่จะเป็นการใช้มันครั้งสุดท้ายแล้ว หลังจากส่งพวกเธอเสร็จ ทางเราจะทำลายมันทิ้งซะ จากนี้ตลอดไป โลกอดีต และอนาคตจะไม่มาบรรจบกันอีกแล้ว..."

ทุก ๆ คนกำลังทยอยเข้าไปในนีโอไทม์แมทชีน โดยมีนักวิทยาศาสตร์คนหนึ่งทำหน้าที่เป็นคนขับให้

แต่ในขณะที่โนบิตะซึ่งกำลังจะก้าวไปในนีโอไทม์แมทชีนเป็นคนสุดท้ายก็มีเสียงหนึ่งเอ่ยออกมา

"โนบิตะ! นายทำการบ้านเสร็จรึยัง!!" โดราเอมอนตะโกนออกมาท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์

"พี่คะ" โดรามีเรียกพี่ชายตัวเองด้วยความหวัง

"เอ่อ..ขอโทษนะทุกคน ทำไมก็ไม่รู้ ชั้นรู้สึกว่าชั้นต้องพูดมันออกไปน่ะ" โดราเอมอนพูดออกมาแบบเขิน ๆ
"ขอโทษนายด้วยนะ โนบิตะ ที่ชั้นพูดแบบนั้นกับคนที่พึ่งรู้จักกันอย่างนายน่ะ"

โนบิตะจากที่เมื่อซักครู่ยังทำหน้าเศร้า เริ่มมีรอยยิ้มที่มุมปากแล้วหันมาตอบกับโดราเอมอนว่า

"ทำเสร็จแล้วล่ะน่า นายไม่ต้องห่วงชั้นหรอก"

โดราเอมอนยืนงงกับคำตอบที่ได้รับ หากแต่ว่าคนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ ณ ที่นั้นกลับมีใบหน้าเปื้อนยิ้ม น้ำตาอาบสองแก้ม

"ทะ ทุกคนเป็นอะไรกันน่ะ" โดราเอมอนยิ่งงงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นรอบตัว

"ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะพี่" โดรามีตอบพี่ชาย

"ซูม มม" เสียงนีโอไทม์แมทชีนกำลังเดินเครื่อง และค่อย ๆ เคลื่อนตัวลอยสูงจากพื้น

"โนบิตะ โดราเอมอนไม่มีทางลืมนายได้จริง ๆ หรอก" ชิซุกะ ไจแอนท์ และซูเนโอะพูดออกมาพร้อม ๆ กัน

"นั่นซินะ" โนบิตะตอบเพื่อน ๆ
"และแน่นอน ชั้นก็จะไม่มีวันลืมนายเช่นกันโดราเอมอน" โนบิตะคิดในใจ

"อีกไม่นานถ้าสถานการณ์โลกปัจจุบัน และอนาคตกลับมาเป็นปกติเมื่อไหร่ เราจะกลับไปคืนความทรงจำให้โดราเอมอนกัน ดีมั้ยพวกเรา" ซูเนโอะตะโกนอย่างลิงโลด

"ความคิดดีนี่หว่าไอ้ปากแหลม ชั้นเห็นด้วย" ไจแอนท์เริ่มคึกบ้าง

แล้วภายในนีโอไทม์แมชชีนก็สว่างจ้า พร้อมกับค่อย ๆ เผยให้เห็นทิวทัศน์ของยุคปัจจุบัน บัดนี้ทุกคนกำลังจะได้กลับบ้านหลังจากที่ได้ผจญภัยกันมา






































"วันนั้นต้องมาถึงอย่างแน่นอน ทุกคนขอบใจมากนะที่อุตส่าห์ลำบากเพื่อชั้น"
เสียงหนึ่งที่คุ้นเคย ส่งมายังโนบิตะ ชิซุกะ ไจแอนท์ และซูเนโอะ ขณะที่เดินลงจากนีโอไทม์แมชชีน

จากคุณ	: ton_ck
เขียนเมื่อ	: 3 ก.ย. 55 19:18:33