เจ้าหญิงดอกไม้ นั่งอยู่ตรงกรอบหน้าต่างบนหอคอยของปราสาท....ห้องนั่งมีเพียงช่องหน้าต่าง
ช่องเดียวที่เปิดให้เห็นท้องฟ้าและให้มีอากาศเพียงพอสำหรับหายใจ
เจ้าหญิงดอกไม้...นั่งมองฟ้าที่มืดมิด...โดยหวังว่าจะได้เห็นดวงจันทร์มาเป็นเพื่อนใน
ยามราตรี แต่ค่ำคืนนี้...เมฆบดบังแสงจันทร์จนหมดสิ้น ฟ้าก็ไร้ดาวมาแต่งแต้ม
เจ้าหญิงได้ทอดสายตาไป ณ ปลายฟ้าอันมืดมน นึกถึงความเจ็บปวดที่ผ่านมาความเดียวดาย
และอ้างว้าง ทำให้น้ำตาไหลรินลงมาตามแก้ม.....ทันได้นั้น...เจ้าหญิงดอกไม้
ก็ได้รับรู้ถึงสายลมอุ่นๆที่พัดมาโอบล้อมรอบกายไว้ความรู้สึกนี้ ได้ห่างหายมาเนิ่นนาน..
เนื่องจากบนหอคอยนี้ไม่มีช่องหน้าต่างที่สามารถทำให้มีลมพัดมาหมุนเวียนได้เลย
ก็คงไม่ต่างจากหัวใจของเจ้าหญิงดอกไม้....ที่ปิดตายมาโดยตลอดไม่ยอมเปิดรับใคร
เพราะเธอกลัวความเจ็บช้ำแต่
ณ วันนี้...เมื่อเจ้าหญิงได้สัมผัสถึงสายลมอุ่นๆที่โอบล้อมกาย ทำให้รู้สึกเหมือนหัวใจได้น้ำทิพย์มาชโลม
ทันใดนั้น เจ้าหญิงดอกไม้ ก็ได้ยินเสียงแทรกผ่านสายลมมาว่า เจ้าหญิงดอกไม้ที่รัก...
ข้าฯพัดพานตามหาเจ้ามานานแสนนาน ในที่สุดก็มาหาเจ้าจนเจอ....ข้าฯสัญญานะว่า...นับจากนี้ไป
จะไม่ทิ้งให้เจ้าต้องเดียวดายอีกต่อไป...โปรดจงเชื่อใจข้าฯ ผู้ซึ่งจะใช้ความรักนำพา
ให้เจ้าผ่านพ้นความทุกข์ไป... แม้สองมือของเราไม่ได้โอบกอดเจ้าไว้...แต่ในหัวใจนั้น..
ได้ห่อหุ้มเจ้าไว้เสมอนับแต่นั้นมา...เจ้าหญิงดอกไม้ ก็รู้สึกอบอุ่นใจตลอดเวลา....เพราะเจ้าชายสาย
ลม ไม่เคยทิ้งเธอไปไหน...แม้บางวัน ลมพัดมาแผ่วเบา แต่ก็ยังรู้สึกถึงสายลมอ่อนๆ....
ในยามที่สายลมเงียบสงบ....มีเพียงอากาศไว้พอสำหรับหายใจ....ภายในความเงียบนั้น...
เจ้าหญิงดอกไม้เกิดความกลัวขึ้นมาว่า....เจ้าชายสายลม...ได้ลืมคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้....
หรือว่า...หยุดพัดผ่านมา เพื่อรอทำเป้าหมายให้เป็นจริงเจ้าหญิงดอกไม้คิดเสมอว่า....เป้าหมายนั้นช่างยาว
ไกล...ไม่รู้ว่าเธอจะมีลมหายใจที่จะรอเจ้าชายสายลมมายืนเคียงข้าง
เดินจูงมือกันชมสวนดอกไม้ข้างล่างได้หรือไม่...เธออยากบอกผ่านสายลมว่า...
ขอแค่ตอนนี้...ทุกวินาทีของหัวใจ...ได้ทำอะไรเพื่อเจ้าชายสายลมได้ไหม...
สายลมที่คอยพัดผ่านสายลมที่หวังดีเสมอมา...สายลมที่ไม่ได้ทำอะไรเพื่อตัวเองเลย....
หาก ณ เวลาที่เจ้าชายสายลมพร้อม แล้วพัดมา...แล้วพัด
มาเจอร่างที่ไร้ลมหายใจของเจ้าหญิงดอกไม้....เจ้าชายสายลมจะเป็นเช่นไร...
หากกำลังใจที่เจ้าชายฝากไว้...หากแววตาที่เจ้าชายเคยหยุดมองไร้ซึ่งแววตาอีกต่อไป.....
ขอให้เจ้าชายเข้มแข็งไว้เสมอ...รอไปพบกัน ณ ปลายฟ้า...
วันนั้น...เป็นวันซึ่งเจ้าหญิงดอกไม้...จะหยุดรออยู่ตรงนั้น...ไม่เดินไปไหน....
จะรอให้เจ้าชายสายลมพัดมาจนเจอ...เพื่อได้โอบกอดกันชั่วนิรันดร์
:::[Nadech&Yaya Club]::: เมื่อรักเดินทาง...มาเจอกัน ตอนที่ 102 : " เจ้าหญิงดอกไม้...กับเจ้าชายสายลม "{แตกประเด็นจาก A12606726}
Nadech&Yaya Welcome To NY Club
จุดกำเนิดและวัตถุประสงค์
ลูกสาว&ลูกชาย
ผลงานละคร
(ฝากน้องๆที่ กทม ไว้ว่า วันที่10 ให้รีบๆไปส่องแผงแล้วสอยมาให้ด้วย โดนเด็กมันว่า โอ้ยยย ยายเป็นเอามาก กร๊ากกส์ ยอมรับค่ะ มากจริงๆ)
จัง
น้ำเลยท่วมรูหนูนาจริงๆเนี่ย:P...... ชักเป็นห่วง
_______
อิๆๆๆๆ
