ว่าแล้วก็ขอยกบางบทของพระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 6 มาให้จิ้น ถ้าแบร์กะญ่าจะเล่นฉากนี้ อิอิ
จูเลียต. คุณมานี่อย่างไร, และเหตุใด, จงบอกฉัน
กำแพงแห่งสวนฃวัญก็แสนสูงฃ้ามลำเค็ญ,
อีกเปนเช่นคุณนี้, แม่พี่น้องฉันพบเห็น
ที่นี้จะกลายเปนที่ตายฃองคุณแน่แท้.
โรเมโอ. ด้วยปีกฃองรักฉันได้บินฃ้ามกำแพงแน่,
เพราะรั้วศิลาแผ่บ่มิอาจกันรักไว้,
สิ่งใดรักอาจทำรักทนงลองทำได้;
เช่นนั้นพี่น้องใดฃองหล่อนหรือจะห้ามฉัน.
จูเลียต. แม้ว่าเฃาพบคุณ, คงพิฆาฏเปนแม่นมั่น.
โรเมโอ. อ้าอันตรายนั้นมีมากมวล ณ นัยนา
ฃองหล่อนยิ่งกว่าดาพญี่สิบเล่ม: หล่อนเมตตา
ฉันแล้วก็ความอาฆาฏฃองเฃาแคล้วกายี.
จูเลียต. ดิฉันไม่อยากเลยให้ใครพบคุณแห่งนี้.
โรเมโอ. ผ้าดำแห่งราตรีปกป้องฉันจากตาเฃา;
ฃอเพียงให้หล่อนรัก,ใครพบฉันก็ทำเนา;
ชีวิตวอดลงเล่าเพราะความชังฃองเฃาไซร้,
ดีกว่าชีวิตยืด,แต่ไร้รักฃองยาใจ.