ความคิดเห็นที่ 1 เพลงประกอบ เพลงคือส่วนสำคัญมากอีกส่วนของหนังเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเป็นเพลงที่ถูกเลือกมาใช้สื่อความหมายในเรื่อง หรือกระทั่งเพลงประกอบ หนังเลือกใช้เพลงประกอบจากเสียงเปียโนเป็นหลัก เพราะเปียโนดูอบอุ่น อ่อนโยนกว่าไวโอลิน โทนหนังจึงดูไม่เศร้าหรือซึ้งจนเกินไป ขณะเดียวกันกับที่ เปียโนเองไม่สามารถรื่นเริง สดใสได้เท่ากับไวโอลิน เพลงของ Weber - Bach - Vivaldi คือเพลงที่ถูกเลือกมาใช้หลักๆในหนัง จากคุณ : city of the damn เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 02:49:38

ความคิดเห็นที่ 2 ความรู้สึกหลังชม ไม่รู้จักหนังและไม่รู้พลอตเรื่องมาก่อน เลยเข้าไปดูแบบไม่มีความอยากอะไรเลย เป็นหนัง Feel Good นั่นแหละ แต่มัน "พอดี" จริงๆ ไม่มากหรือน้อยเกินไป มันไม่ได้เป็นหนังแบบที่ว่า สุขเศร้าซึ้ง น้ำตาท่วมโรง มันแปลกตรงที่หนังมันพูดถึงมิตรภาพที่ธรรมดามาก อันที่จริงเป็นเพราะเราเห็นพลอตเรื่องแบบนี้บ่อยในหนัง เราเลยคิดว่ามันคงเหมือนเรื่องอื่นๆ พอเรื่องนี้มันไม่เป็นแบบเรื่องอื่นที่ดูมาเราเลยประทับใจ นักแสดงนำ แสดงได้ดีมากๆทั้งคู่ มันไม่มีฉากพีคๆแบบฉากระเบิดอารมณ์แบบหนังดราม่า หรือ ฉากตกต่ำ หดหู่ แล้วยิ้มสู้ชีวิตแบบหนัง Feel good ทั่วไป แต่มันมีวิธีเล่าแบบอื่นๆที่ดีกว่านั้น คำว่า "งดงาม ตราตรึง" แบบที่พวกนักวิจารณ์ชอบใช้ มันเอามาใช้อธิบายหนังเรื่องนี้ไม่ได้ เพราะมันไม่ได้งดงาม หรือ ตราตรึงอะไร สิ่งหนึ่ง หรือ ความสำเร็จที่หนังทำได้ แม้จะไม่ได้เป็นจุดประสงค์หลักของหนังก็ตาม คือ บางครั้งหนังทำให้เรารู้สึกว่าเราคือ ฟิลลิป เศรษฐีผู้พิการ นั่งอยู่บนรถเข็น และรอคอยอะไรบางอย่าง หากจะมีคำที่นำมาอธิบายหนังเรื่องนี้ได้ คงเป็นคำง่ายๆเกร่อๆ อย่างคำว่า "สนุกสนาน" นั่นแหละ แม้จะเศร้ามากแค่ไหน ก็อย่าลืมว่าเรามีสิทธิหัวเราะได้เสมอ.. และ Intouchables ก็เป็นแบบนั้น 5/5 จากคุณ : city of the damn เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 02:50:48

ความคิดเห็นที่ 3 ดู 3 รอบละ จากคุณ : น้ำค้างกลางเขา เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 03:07:07

ความคิดเห็นที่ 4 คอมเมนท์นี้ขอขอบคุณโรงหนังนอกกระแสทั้งหลายที่กรุณานำหนังดีๆเข้ามาฉายในบ้านเรา ขณะที่โรงหนังนอกกระแสเหล่านี้กำลังค่อยๆปิดตัวลง เนื่องจากยอดขายอันตกต่ำ ขณะที่ค่าลิขสิทธิ์ภาพยนต์กลับสูงขึ้น ทั้ง Lido, Scala กระทั่ง House ก็ตาม ขอบคุณที่นำเสนอหนังทางเลือก เปี่ยมคุณภาพ แก่คนดูมาตลอด วันนี้ไปดู Intouchable ที่ House มา ได้ข่าวว่า Hosue เองก็ใกล้ปิดตัวอีกราย แบบที่ Lido Scala ประกาศไปก่อนหน้านี้ ไม่ว่าจะเป็นแค่ข่าวลือ หรือ เรื่องจริง อย่างไรก็ต้องขอบคุณอยู่ดี.. ปล.เนื่องมาจากวันนี้ เห็นแผ่นผีสกรีนปกซีดๆจากเครื่องปริ๊นท์ของ Intouchable แล้วรู้สึกไม่ดีมาก ไม่ใช่เพราะ "ทำไมกรูต้องไปเสียงเิงินดูในโรง" หนังแผ่นผีราคา 60 บาท ขณะที่ดูในโรงราคา 100 บาท 100 บาท ช่วยสนับสนุนทั้งหนัง ทั้งโรงหนัง ทั้งวงการหนัง แต่เรากลับอยากมีความสุขแบบฉาบฉวยด้วยการซื้อแผ่นผี ก่อนหน้านี้เราก็ดูหนังด้วยการโหลดมาดู และ ซื้อแผ่นผีบ้าง เพราะบางเรื่องมันก็ไม่เข้าไทย และไม่ลงโรงในประเทศ ปกติดูหนังในโรงทุกครั้งอยู่แล้ว เลยไม่ค่อยสนใจเรื่องซื้อแผ่นผีนัก แต่วันนี้มาเห็น Intouchable ปกซีดกับเหตุการณ์โรงหนังขนาดเล็กในบ้านเรา แล้วบอกตรงๆ ว่าดราม่าจริงๆ ... ต่อไปนี้จะไม่ซื้อแผ่นผีอีกแล้วจริงๆ เสียใจมากที่เคยทำอย่างนั้น... สนับสนุนภาพยนต์ด้วยการดูหนังในโรงภาพยนต์กันเถอะทุกท่าน... จากคุณ : city of the damn เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 03:11:03

ความคิดเห็นที่ 5 เห็นด้วยค่ะ หนังเรื่องนี้ไม่มีฉากพีคๆพล็อตเรื่องไม่ได้หวือหวา แต่กลับทำออกมาได้ตรึงใจผู้ชมจริงๆ จากคุณ : ++Take it or leave it++ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 03:57:02

ความคิดเห็นที่ 6 ผมอยากให้เรื่องนี้เข้าฉายในโรงอื่นๆ ที่มากกว่า House, Paragon และ SFW ครับ คนอื่นๆจะได้ดูด้วย หนังดีจริงๆ จากคุณ : Aponuth เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 09:11:53

ความคิดเห็นที่ 7 สงสัยวันนี้ต้องออกไปดูซะแล้ว เห็นตัวอย่างหนังแล้ว น่าดูมาก "อย่าให้ใจกับคนแปลกหน้า" จากคุณ : หลานชายผมก็ชื่อนี้ครับ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 09:17:56

ความคิดเห็นที่ 8 ไปดูมาแล้วเหมือนกันครับ..... ขอกล่าวว่าหนังแนวนี้เคยดูหลายครั้ง หลายวาระ ก็อิ่มใจทุกครั้ง หนังว่าเรื่องเศรษฐีพิการตั้งแต่ใต้ลำคอลงไปถึงปลายนิ้วเท้ากับผู้ดูแลผิวสีที่ต่างกันสุดขั้ว ทั้งฐานะและพื้นเพของการมีชีวิตของคนทั้ง 2 ฟิลิปคือเศรษฐีคนนั้น (ดูไปดูมาเหมือนดัสติน ฮอฟแมนมากๆ) ใช้ส่วนหน้าในการแสดงทั้งเรื่อง ส่วนดริสเป็นชายหนุ่มผิวสี ที่ครบ 32 ทุกประการแต่เลือกเกิดไม่ได้ และพยายามดิ้นรนเพื่อให้มีชีวิต มีงานทำก็พอ หนังใช้ความต่าง และความเหมือนที่ประกอบกันทำให้อีกคนมีความสุขที่ละเล็กละน้อย ผ่านการเรียงร้อยการนำเสนอแบบแยบยล หนังตัดฉากเกือบท้ายเรื่อง มาเป็นจุดเริ่มต้นของหนัง...และตัดฉับมาที่จุดเริ่มต้น...คือการหาผู้ดูแลส่วนตัว....และซ้ำฉากเริ่มต้นอีกครั้งตอนท้ายๆ เรื่อง แล้วดำเนินเรื่องต่อไปเพื่อให้หนังลงตัวในที่สุด พูดถึงตัวแสดง หนังเป็นหนังฝรั่งเศลพูดฝรั่งเศลทั้งเรื่อง มีซับไทยกับซับภาษาอังกฤษไว้ แต่ขอบอกเวลาอ่านจะอ่านไม่ทัน และการซับภาษาไทยด้วยภาพกระตุกๆ เสียอารมณ์มากครับ ต้องบอกว่าหนังไม่ได้พาให้คนสงสารฟิลิปซึ่งพิการ ซึ่งช่วงแรกๆ หนังทำให้เราคิดว่าฟิลิปไม่มีอารมณ์ทางเพศด้วยซ้ำ แต่การสนิทสนมของทั้ง 2 คน คือการเล่าเรื่องของตนเองให้อีกฝ่ายได้รู้ คือบทสรุปของหนัง คือฟิลิปยังมีอารมณ์ทางเพศได้อยู่ ....ตอนท้ายเรื่องซึ่งหนังสร้างจากเรื่องจริง... ฟิลิปแต่งงานอีกครั้ง มีลูกอีก 3 คน ฟิลิปทำหน้าที่ของใบหน้า อารมณ์รันทด อารมณ์ขันได้ดีทีเดียว....แต่แปลกประหลาดที่ผู้กำกับไม่ได้ใส่ฉากอารมณ์ของการพิการลงไปด้วย...ตรงนี้...ผมเห็นว่าหนังแบนไปนิดครับ ส่วนหนุ่มผิวสี..ผมว่าการคัดเลือกตัวแสดงตัวนี้ทำได้ดีมาก...และหนังก็ไม่ได้ลงลึกถึงด้านมืดเท่าไร ทั้งๆ ที่ตัวละครตัวนี้น่าจะเทะเละมากกว่านี้... กลับกลายเป็นว่า ..ดริสเป็นเด็กหนุ่มที่รักผู้อื่นมากๆ..ทั้งๆ ที่มีคดีติดตัว เคยโดนขังคุกเสียด้วย หนังพาไปดูชีวิตประจำวันของฟิลิป และการทำหน้าที่ของดริสในช่วงที่เค้าต้องรับงานเพื่อให้ได้เงินเท่านั้น...ไม่มีฉากไหนที่ดริสจะทำหน้าที่แบบขอไปที..เค้าซึบซับการมีจิตใจงดงามไว้ตลอดทั้งเรื่อง ....ผู้กำกับใส่ฉากชีวิตของดริสขนานกับชีวิตฟิลิปลงไปด้วยตลอดทั้งเรื่อง ไม่ว่า การเอาใจใส่น้องๆ ต่างมารดา การเอื้ออาทรต่อลูกสาวฟิลิป หรือการเข้าได้ดีต่อคนในบ้านฟิลิปทุกคน...หนังจึงไม่มีข้อด้อยของดริสลงไปด้วย...อันนี้ผมว่าหนังแบนไปนิดเช่นกัน ฉากน่าประทับใจ..เกิดขึ้นตลอดเรื่อง ด้วยการไม่บีบจิตใจคนดูและไม่ยัดเยียดสิ่งขำๆ ไว้ให้เจือจางจากเรื่องเศร้าๆ ได้ ผมชอบฉากฉลองวันเกิดของฟิลิปที่ดูอลังมาก เป็นพิธีรีตองแบบเศรษฐี มีเพลงคลาสสิกที่ฟิลิปโปรดปราน..แต่พอดริสลองให้ฟิลิปฟังเพลงร่วมสมัยตามแบบฉบับของดริส..ทุกคนในบ้านดูมีความสุขพร้อมฟิลิปไปด้วย...ฉากธรรมดาแต่เป็นฉากที่ทำให้เห็นว่า หากทุกคนเปิดรับความต่างของอีกคน ..โลกจะดีขึ้นมาก อีกฉาก...คือฉากตอนท้ายเรื่อง..ที่ดริสต้องกลับมาดูแลเศรษฐีพิการอีกครั้ง..พร้อมแอบนัดเดทหญิงสาวที่เป็นรักครั้งใหม่ของฟิลิป...ผมชอบฉากนี้มาก...ฟิลิปนั่งรอหญิงสาวอยู่ในร้าน...มีฉากหน้าต่างที่มองออกไป ดริสเดินจากไป แต่โผล่ออกมายิ้มหวาน..ให้ผู้ที่เค้าเคยดูแลมาช่วงหนึ่ง...อย่างมีความสุข...เค้าก็มีความสุขไปด้วย....โฮ...สายตาของไอ้หนุ่มผิวสีคนนี้ดูอบอุ่นและปรารถนาดีกับอีกฝ่ายได้ดีมากครับ หนังมีคำถามเล็กน้อย เกียวกับทำไหมไอ้เด็กบ้านแตก จึงชอบงานศิลปได้ ถึงขั้นวาดภาพได้ ฟังเพลงคลากสิกได้ หรือรู้เรื่องวรรณกรรม...ตรงนี้หนังไม่ได้เฉลยไว้ สุดท้าย..ผมดูหนังเรื่องนี้แล้ว..บอกได้คำเดียว...."ผมอยากให้คนอื่นมีความสุขทุกคนครับ" จากคุณ : appendiculata191 เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 09:50:18

ความคิดเห็นที่ 9 หนังดีมากค่ะ ชอบมากๆๆ   ทีแรกนึกว่าคงต้องไปนั่งซึ้งน้ำตาคลอแน่ๆ แต่ไม่ใช่เลย ขำมาก มุขเยอะ น่ารัก เป็นอีกเรื่องที่ดูแล้วรู้สึกดีมีความหวัง รู้สึกที่คนในเรื่องมีแต่คนรอบตัวดีๆ ให้โอกาสซึ่งกัน จากคุณ : momo lawleit เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 21:23:09

ความคิดเห็นที่ 10 จาก คห.8 ขอตอบเป็นข้อๆ ตามที่เราเข้าใจนะคะ ความเละเทะของดริส อันนี้เราเลือกที่จะเข้าใจว่า ที่ดริสเคยมีคดีลักขโมยติดตัว ตอนแรกเข้าใจว่าเป็นเพราะความจน แต่พอเห็นฉากที่ทะเลาะกับน้องชาย ดริสถามน้องชายว่า จะหาเรื่องอะไรให้ "ดริส(เขา)" อีก ซึ่งจากการที่ดริสพูดแบบนี้ ทำให้เราคิดอีกแง่นึงได้ว่า ที่ดริสเคยมีคดีติดคุก ไม่ใช่เพราะตนเองเป็นคนทำเอง แต่เป็นเพราะรับผิดแทนน้องชาย จากเรื่องจะเห็นได้ว่าดริสรักครอบครัวมาก และเป็นผู้ชายค่อนข้างอบอุ่น ถึงสังคมรอบข้างที่เติบโตมา ทำให้ต้องก้าวร้าวบ้างในบางที เพื่อยืนยันสิทธิ์ของตนเอง แต่ดริสเป็นคนรักดี จิตใจดี ใฝ่ดี และไม่ทำร้ายใครก่อนค่ะ บางฉากจะเห็นว่าดริสเข้ากันได้ดีกับพวก gangster ข้างถนน แต่เท่าที่เราดู เหมือนดริสเป็นคนปรับตัวเก่ง เอาตัวรอดได้ดีในทุกที่ มากกว่าค่ะ แต่ลึกๆ แล้วเขาไม่มีความสุข ที่อยู่ตรงนั้น ทำงานให้ฟิลิปยังมีความสุขกว่า เพราะเป็นชีวิตที่ดีกว่า ไม่ได้เหลือขออยู่ข้างถนน มั่วสุมไปวันๆ ซึ่งตัวดริสเองก็รู้ตลอดว่ามันไม่ดีค่ะ ส่วนเรื่องเด็กบ้านแตก ทำไมตอนหลังรู้เยอะ วาดภาพได้ เรื่องวาดภาพ จริงๆ ไม่ได้มีอะไรเลยค่ะ อีกคนนึงโดนฟิลิปอำ ว่าเป็นภาพของศิลปินกำลังจะดัง ภาพของดริสเลยขายได้ราคาดีมาก ทั้งๆ ที่ดริสไม่ได้วาดดีเด่อะไรเลยค่ะ และเรื่องที่รู้เรื่องวรรณกรรม ภาพวาด เพลงคลาสสิส จุดนี้เรามองว่า เป็นการ "ให้" ในมุมของฟิลิปค่ะ ดริสให้ความสดใส สนุกสนาน มิตรภาพกับฟิลิป ฟิลิปก็ให้สิ่งเหล่านี้เป็นการตอบแทน โดยที่ไม่รู้ตัว มันคือโอกาส ที่จะเรียนรู้ สังคมใหม่ๆ เพราะหากดริส ยังคงเป็นเด็กข้างถนน เรื่องศิลปะพวกนี้ก็คงไม่รู้ แต่พอใกล้ชิดฟิลิปซึ่งรสนิยมเลิศเลอ ถูกเป่าหู ถูกสอนเข้าทุกวัน ทุกวัน ดริสเองซึ่งเป็นคนใฝ่ดีอยู่แล้ว ก็ซึมซับเข้ามา และเอามาใช้ให้เกิดประโยชน์ได้แบบในตอนจบค่ะ เป็นความสัมพันธ์ที่ ให้-ให้ กันทั้งคู่เลยค่ะ จากคุณ : zezari เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 23:12:01

ความคิดเห็นที่ 11 เราไปดูมาวันเสาร์ บอกตามตรงว่าฝังภาษาฝรั่งเศส ไม่รู้เรื่องเลย อ่านซับอย่างเดียว อยากบอกว่า เป็นเรื่องที่น่าดูมากๆ รู้สึกดีมากๆที่ได้ดู ชอบมากเลยค่ะ ประทับใจมากๆ เราอยากแนะนำให้เพื่อนๆไปดูค่ะ เป็นหนังดีมากๆเลยทีเดียว จากคุณ : M-AgrO เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 10:46:21

ความคิดเห็นที่ 12 เพิ่งไปดูมาเมื่อวานครับ ชอบมากๆ เช่นกันเรื่องนี้ แต่มีข้อสงสัยอย่างนึง มีความจำเป็นยังไง ทำไม ดริส ต้องกลับไปที่บ้านล่ะครับ ตอนที่น้องชายมาหา ดริส ที่บ้านของ ฟิลิป จริงๆ ก็เลือกทำงานกับ ฟิลลิป แล้วส่งเงินไปช่วยที่บ้านก็ได้ จากคุณ : ธารพระพร เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 13:42:46

ความคิดเห็นที่ 13 ตอบ คห 12 เราคิดว่าเขาน่าจะให้เห็นถึงความสำคัญของครอบครัวมั้งคะ คือแม่ของดริสถึงจะไม่ใช่แม่จริงๆของเขา เป็นป้า แต่เขาก็รัก แล้วก็อยากจะดูแลด้วย ป้าเขามีลูกเยอะมาก แถมน้องยังมีปัญหา แสดงให้เห็นตัวตนลึกๆของดริสว่ารักครอบครัวมากเหมือนกัน แต่ก็ไม่ทิ้งฟิลลิป ยังแวะมาหาได้ครั้งคราว:D จากคุณ : iarbuckle (iarbuckle) เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 00:01:01

ความคิดเห็นที่ 14 ผมว่า ที่ฟิลลิปพูดให้ดริสไปประมาณว่า หยุดทนทำงานแบบนี้เถอะ ไปทำอย่างอื่นบ้าง คงจะสื่อว่า หมดเวลาสนุกแล้ว ถึงเวลากลับสู่ชีวิตจริงที่ต้องรับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองแล้ว ถ้าดริสยังแค่กลับไปบ้านแว้บๆแล้วมาอยู่กับฟิลลิป ผมว่าปัญหามันก็คงเกิดใหม่ เหมือนกับน้องๆเค้าขาดเสาหลักคนที่จะคอยดูแล อย่างน้องชายที่ดูจะแสนเกรียน กวนติง ด่าพี่ชายปาวๆ แต่เอาจริงๆเวลาเกิดปัญหาคนที่มันคิดว่าจะช่วยมันได้คนแรกก็คือพี่ชาย แล้วผมว่าคนทั้งบ้านก็น่าจะคิดเหมือนกัน จากคุณ : ปูเทียมไก่ชุบ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 00:35:16

ความคิดเห็นที่ 15 ในที่สุดก็ได้ไปดูมาเมื่อวานครับ เป็นหนังที่ดูแล้วอบอุ่นมากครับ มีความสุขในความสัมพันธ์ที่ทั้งสองคนมีให้กัน หนังไม่ได้ซึ้งจนเรียกน้ำตา แต่มีมุขขำๆเล็กๆให้แอบอมยิ้มอยู่ตลอด เห็นมิตรภาพที่ทั้งสองคนมอบให้แก่กัน มันซึ้งจริงๆนะครับ ชอบตั้งแต่เพลงเปิดตัว เพลง September ตอนซิ่งรถ ชอบมาก ใครๆที่รู้จักอาจจะร้องตาม มันได้ความรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก Do you remember the 21st night of September Love was change in the minds of pretenders While chasing the clouds away... Ha Ha Ha Ba de ya - say do you remember Ba de ya - dancing in September Ba de ya - never was cloudy day There wasn't Ba de ya - say do you remember Ba de ya - dancing in September Ba de ya - golden dreams were shiny days .... เดี๋ยว 21st night of September จะไปดูอีกรอบครับ จากคุณ : หลานชายผมก็ชื่อนี้ครับ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 11:35:20