ฉากเดินกลับบ้าน - จิทันดะ เล่าให้ฟังว่าตระกูลเธอเป็นเจ้าของที่ดินที่จำเป็นต้องคอยออกเสียงให้ คน2กลุ่ม ฝั่งทิศเหนือแม่น้ำ กับฝั่งทิศใต้แม่น้ำปรองดองกัน
- เพราะเมื่อก่อนฝั่งเหนือกับใต้ ถือเป็นคนละเมืองมีกรณีพิพาทแย่งที่ดินแย่งน้ำกันบ่อยๆ ถึงตอนนี้จะไม่มีแล้ว แต่ถ้าคนที่มีอำนาจที่สุดในเขตไม่ออกเสียง คน 2 ฝั่งก็จะไม่ค่อยทำอะไรร่วมกัน
- ทำให้ ไม่ว่าเธอจะเลือกเรียนต่อยังไง สุดท้ายเธอก็ต้องกลับมาทำหน้าที่ของคนในตระกูลจิดันดะ และเธอก็ลองคิดถึงวิธีที่ตัวเองจะทำได้ 2 อย่าง อย่างแรกคือพัฒนาวิธีการเพาะปลูกที่ได้ผลผลิตมากขึ้น อย่างที่สองคือบริหารจัดการให้ผลผลิตเท่าที่มีเกิดประสิทธิภาพสูงสุด
- ตัวเธอเองตัดสินใจเลือกอย่างแรกถึงได้เลือกเรียนสายวิทย์ ขณะที่โฮทาโร่เลือกสายศิลป์ โฮทาโร่บอกว่าจิทันดะคงไม่เหมาะกับการทำงานแบบบริษัทที่ต้องใช้ความคิด จิทันดะเองก็ยอมรับว่า เรื่องตอนงานวัฒนธรรมทำให้รู้ว่าตัวเธอเองทำงานบริษัทไม่ได้แน่ เพราะต้องให้คนอื่นช่วยอยู่ตลอด
- พอเดินมาถึงต้นซากุระ จิทันดะหยุดแล้วบอกโฮทาโร่ว่า "ช่วยมองดูเมืองนี้หน่อยเถอะค่ะ เมืองนี้เป็นที่อยู่ของฉัน ถึงจะมีแต่แม่น้ำกับที่นา ผู้คนพากันทิ้งเมืองไปเรื่อยๆ เมืองนี้ไม่ได้สวยงามที่สุด ไม่ได้มีความเป็นไปได้อะไรมากมาย.... แต่ก็อยากจะชวนคุณโอเรกิให้หันมามองเมืองนี้" (แปล:ถึงเมืองนี้จะบ้านนอก แต่ช่วยมาเป็นเขยบ้านฉันได้มั้ยคะ จะได้เป็นเจ้าของเมืองนี้)
- โฮทาโร่ ตอบว่า "จะว่าไป -ไอ้งานทางบริหารที่เธอยอมแพ้แล้วน่ะ ให้ฉันจัดการแทนดีมั้ย(แปล:ได้ครับจะให้ผมแต่งเข้าบ้าน หรือเป็นเขยอะไรก็ยอมทั้งนั้น)-"
- แต่ไอ้คำพูดหลัง "จะว่าไป" โฮทาโร่มันดันไม่กล้าพูดออกมา แก้้เขินไปเป็น ชักหนาวแล้วนะ(แปล:ยังหนาวใจอยู่ครับ ผมยังไม่กล้าพอจะพูดครับ)
- จิทันดะตอบกลับว่า "ฤดูใบไม้ผลิแล้วค่ะ(แปล:มันไม่หนาวแล้วค่ะ กล้าๆได้แล้ว)"
เพิ่มเติม - ตอนมายากะขอบคุณโฮทาโร่เรื่อง วันวาเลนไทน์ โฮทาโร่ถามว่าหลังจากนั้นเป็นยังไงบ้าง มายากะตอบว่า "ก็พอไปไหวแหละ"(แปล:เรียบร้อยกันไปถึงไหนแล้วค่ะ)
แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 23:16:20
จากคุณ |
:
Lemonade4-0
|
เขียนเมื่อ |
:
17 ก.ย. 55 22:11:52
|
|
|
|