ความคิดเห็นที่ 1 รายชื่อนักแสดง             เจนี่ เทียนโพธิ์สุวรรณ์ รับบท มุนินทร์ - มุตตา       ภูภูมิ พงศ์ภาณุ รับบท วีกิจ       รวิชญ์ เทิดวงส์ รับบท เจนภพ       ธัญญาเรศ เองตระกูล รับบท นพนภา       เจนสุดา ปานโต รับบท เนตรนภิศ       ริต์ตา รามณรงค์ รับบท ต้อง       พิชฌพัฒน์ ตันทา รับบท ต่อ       ด.ญ. ชาริสา โอแฮม รับบท ต้อม       ชลธิชา นวมสุคนธ์ รับบท รัชนก       ณัฏฐพัชร วิพัธครตระกูล รับบท ปริม       พีระพล เสนาคุณ รับบท ประสิทธิ์ชัย       มิณฑิตา วัฒนกุล รับบท ลูกศร       พุทธชาติ พงศ์สุชาติ รับบท แจงจิต       ลิลลี่ แม็คกร๊าธ รับบท อรพิม       อลิตา แบล็ทเลอร์ รับบท ทิพอาภา       สรวงสุดา ลาวัณย์ประเสริฐ รับบท สร้อยคำ       ชนานา นุตาคม รับบท นภางค์       ชุติมา เอเวอร์รี่ รับบท พร       ศิขรินธาร พลายเถื่อน รับบท ฤดี       สมภพ เบญจาธิกุล รับบท แปลก       ไปรมา รัชตะ รับบท พิณ       ศิระ แพทย์รัตน์ รับบท อมร       ชัยวัฒน์ ทองแสง รับบท พงศกร       ปัญญาพล เดชสงค์ รับบท ประพงส์       ปริธี บุญศักดา รับบท กริบ       โอลิเวอร์ บีเวอร์ รับบท สรรค์       อณูวรรณ ปรีญานนท์ รับบท แอ๋ว       เมธา ชูลาภ รับบท ศักดิ์ชาย       อาทิตย์ ตั้งวิบูลย์พาณิชย์ รับบท หมอบี       ภัทราดา ยอดประสิทธิ์ รับบท รินลดา       เบญจวรรณ อาร์ดเนอร์ รับบท ไสวรินทร์       ชวัลนันท์ จันทร์ทรัพย์ รับบท ณัฐดนัย       ศุภชัย สุวรรณอ่อน รับบท แจ็ค       ภูดิท ขุนชนะสงคราม รับบท ก้อง จากคุณ : แม่จ๋าพ่อจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 10:41:19

ความคิดเห็นที่ 2 บุคลิกตัวละครเรื่อง “แรงเงา”             มุนินทร์       แฝดพี่ - หญิงสาวผู้ซึ่งมีความมั่นใจในตัวเองสูง เรียนเก่งจนสอบได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศ เรียกร้องความเป็นธรรมให้แก่น้องสาวที่ตนทอดทิ้งเพราะความอิจฉา ในวัยเยาว์มุนินทร์มีจิตใจที่เข้มแข็ง เดินหน้าแล้วไม่ถอยหลัง ถือคติ “คนเข้มแข็งเท่านั้นที่จะอยู่บนโลกนี้ได้” แม้ในเรื่องของความรักหล่อนก็ไม่ต้องการที่จะเป็นเงาของน้องสาวทั้งที่รักวีกิจ             มุตตา       แฝดน้อง - มีนิสัยแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับแฝดพี่ มุตตาเป็นหญิงสาวแบบบาง อ่อนหวาน รักสวยรักงาม เรียนไม่เก่ง แต่เด่นด้านความสวยมาตั้งแต่เด็ก แต่ไม่มีความเชื่อมั่นในตัวเอง อ่อนแอ ไม่กล้าสู้รบปรบมือกับใคร ยอมเสียเปรียบทุกอย่างในเรื่องความรัก เลยต้องพ่ายแพ้แก่เกมชีวิต ต้องฆ่าตัวตาย             วีกิจ       หลานชายของเจนภพ ชายหนุ่มผู้ซึ่งมีนิสัยแตกต่างจากอาอย่างสิ้นเชิง วีกิจเป็นผู้ชายที่สุภาพอ่อนโยน โอบอ้อมอารี วีกิจมีใจให้กับมุตตา แม้หล่อนจะรักและเป็นของเจนภพ แต่เขาก็คอยห่วงใย วีกิจเป็นคนที่คอยพิทักษ์ความดีงามที่อยู่รอบตัวเขา             เจนภพ       หนุ่มใหญ่วัยกลางคน ตำแหน่งหัวหน้ากอง กอปรกับบุคลิกที่นุ่มนวล นิสัยเจ้าชู้ มีผู้หญิงมากมายในชีวิต ด้วยนิสัยเห็นแก่ได้ในเพศชายไม่คิดจริงจังกับใคร ทั้งมีภรรยาที่มีฐานะร่ำรวยคอยสนับสนุนในหน้าที่การงาน และเจนภพเป็นคนที่รักครอบครัว แต่เพราะความเจ้าชู้ของตนทำให้ครอบครัวต้องรับผลกรรม             นพนภา       ภรรยาของเจนภพ เอาแต่ใจตัวเอง มีฐานะร่ำรวย มีอารมณ์หึงรุนแรงมาก ลูกๆ จะกลายเป็นที่รองรับอารมณ์เวลาที่โมโหหึง โวยวายขี้บ่น และไม่ไว้หน้าใครถ้ามายุ่งกับสามีหล่อน เพราะความหึงหวงทำให้วิตกจริตจนเป็นโรคประสาทอ่อนๆ และท้ายที่สุดก็เป็นอัมพาต             เนตรนภิศ       น้องสาวแท้ๆ ของนพนภา เป็นคนไม่ประสบความสำเร็จในเรื่องใดๆ เลย ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวหรือหน้าที่การงาน อิจฉาพี่สาวตนเองเป็นที่สุด แต่ก็ยังต้องพึ่งพาเรื่องการเงินจากพี่สาวของตนเองอยู่เสมอ รักและหลงบูชาสามีของตนเองเหนือสิ่งอื่นใด             รัชนก       สาวสวยรุ่นน้องในที่ทำงานของมุตตา ท่าทางอ่อนเยาว์ต่อโลก แต่แท้จริงแล้วซ่อนความร้ายกาจไว้อย่างที่สุด ทำตัวเป็นนกสองหัวมาโดยตลอด ชอบหลอกใช้และปั่นหัวผู้ชายเป็นว่าเล่น             ลูกศร       เพื่อนสนิทของมุนินทร์ สาวสวยนักเรียนนอก ความรู้ดี ทันสมัย ฉลาด และทันคน รักและหวังดีกับเพื่อนอย่างจริงใจ มีความยุติธรรมจากการที่ไม่เข้าข้างมุนินทร์ไปเสียทุกเรื่อง หากเรื่องนั้นเป็นสิ่งที่ผิด             ประสิทธิ์ชัย       หนุ่มโสดไฮโซ รูปร่างหน้าตาดี แต่เจ้าชู้ บุตรชายคุณหญิง ฐานะร่ำรวย แต่ไม่ค่อยฉลาดทันคนนัก เลยถูกรัชนกหลอกใช้มาโดยตลอด จากคุณ : แม่จ๋าพ่อจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 10:42:37

ความคิดเห็นที่ 3 ปริม       เพื่อนร่วมงานของมุตตา แต่ขี้อิจฉาเป็นที่สุด ไม่ชอบเห็นใครได้ดีไปกว่าตนเอง แอบหลงรักวีกิจ ทั้งๆ ที่วีกิจไม่เคยสนใจเลย ทำให้เกลียดมุตตาเป็นที่สุดเมื่อวีกิจหลงรักมุตตา             อรพิม       เพื่อนร่วมงานของมุตตาที่แผนก เป็นคนร่าเริงสนุกสนาน มีอารมณ์ขัน แต่รักและจริงใจกับเพื่อนอย่างแท้จริง             ทิพอาภา       เพื่อนร่วมงานอีกคนของมุตตาที่แผนก เป็นคนเรียบร้อย พูดน้อย แต่รักและหวังดีกับมุตตาอย่างแท้จริง             พร       สาวสวยทันสมัย แต่งตัวเซ็กซี่ เพื่อนข้างห้องมุตตา ฉลาด ทันคน ไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบ คอยดูแลมุตตาด้วยความหวังดี             แจงจิต       สตรีวัยกลางคน เลขาคนสนิทของเจนภพ คนพูดน้อยแต่มากด้วยความจริงใจ ฉลาดทันคน รักและหวังดีกับมุตตา พยายามชี้ให้มุตตาเห็นสิ่งผิดถูกอยู่เสมอ             ประพงส์       หนุ่มใหญ่วัยกลางคน เจ้าของผับและธุรกิจด้านมืดอีกมากมาย จิตใจโหดเหี้ยมและโหดร้าย เห็นผู้หญิงเป็นของเล่นอยู่ตลอดเวลา เป็นหนุ่มที่ต้องหลงกลเป็นเหยื่อที่มีความสัมพันธ์ด้วย             ต้อง       บุตรสาวคนโตของเจนภพและนพนภา เด็กสาววัยประมาณ 16-17 ปี ใจแตกเนื่องจากขาดความรักและความอบอุ่นจากครอบครัว สุดท้ายเธอก็ต้องตกเป็นเหยื่อของประพงส์             ต่อ       บุตรชายคนกลางของเจนภพและนพนภา วัยประมาณ 15 ปี เกิดมาท่ามกลางพ่อแม่ที่มีปัญหาขัดแย้งกันตลอดเวลา ทำให้รักแม่มากกว่า นิสัยจึงเอนเอียงเป็นสาวๆ มากกว่าจะเป็นลูกผู้ชายเต็มตัว             ต้อม       บุตรสาวคนเล็กของเจนภพและนพนภา เด็กสาววัยประมาณ 7-8 ปี หน้าตาน่ารัก แต่กิริยามารยาทก้าวร้าว เนื่องจากขาดการอบรมที่ดีจากครอบครัว เพราะโตมากับคนรับใช้             นภางค์       มารดาของนพนภา สตรีสาวใหญ่ ไฮโซ ร่ำรวย แต่รักลูกไม่เท่ากัน รักนพนภาลูกสาวคนโตมากกว่า เนื่องจากทำธุรกิจเก่งและเฉลียวฉลาด แต่ไม่รักเนตรนภิศลูกสาวคนเล็กเลย             สร้อยคำ       มารดาของวีกิจ ใจดี ใจเย็น มีธรรมะในจิตใจ คอยดูแลให้คำปรึกษาแก่นพนภาเสมอๆ มีความเป็นแม่บ้านแม่เรือนสูง       ฤดี       สาววัยกลางคน เจ้าของหอพักที่มุตตาอาศัยอยู่ ท่าทางเค็ม และชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องคนอื่น             แปลก       บิดาของมุนินทร์และมุตตา เจ้าของไร่ดอกไม้ เป็นคนใจเย็น มีความยุติธรรม รักลูกเท่าเทียมกัน ไม่ลำเอียง พยายามสอนลูกให้เข้าใจโลกได้อย่างลึกซึ้งและเที่ยงธรรม             พิณ       มารดาของมุนินทร์กับมุตตา เป็นคนค่อนข้างใจร้อน พูดจาตรงไปตรงมาจนเหมือนไม่ถนอมน้ำใจ รักลูกไม่เท่ากัน เพราะรักแต่มุนินทร์ที่สวย ฉลาด หัวดี             อมร       สามีของเนตรนภิศ ผู้ชายที่ไม่สามารถเป็นที่พึ่งของภรรยาได้เลย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องครอบครัวหรือหน้าที่การงาน ไม่ค่อยรักหรือให้ความอบอุ่นกับภรรยาเท่าที่ควร เพราะแท้จริงแล้วเป็นประเภทไม้ป่าเดียวกัน             พงศกร       ผู้ชายรูปหล่อดูดี แต่แท้จริงแล้วรักชอบเพศเดียวกันเหมือนอมร             สรรค์       เพื่อนสนิทของเจนภพ หนุ่มใหญ่นักธุรกิจ ฐานะค่อนข้างดี ค่อนข้างเจ้าชู้ แต่ไม่ค่อยลื่นไหลเท่าเจนภพ จากคุณ : แม่จ๋าพ่อจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 10:43:27

ความคิดเห็นที่ 4 มุตตา และ มุนินทร์ เป็นฝาแฝดเหมือนที่แตกต่างกันอย่างสุดขั้ว อันเป็นผลจากการเลี้ยงดูและชะตากรรมของสองพี่น้อง             ในวัยเยาว์มุตตาเป็นลูกรักของ นายแปลก นางพิณ เจ้าของร้านกาแฟในเมืองเพชรบูรณ์ มุตตาเป็นเด็กเลี้ยงง่าย สะสวย อ่อนหวาน ในขณะที่มุนินทร์เป็นลูกชัง เพราะเป็นเด็กดื้อ เลี้ยงยาก มอมแมม เป็นโรคผิวหนัง มุนินทร์อิจฉามุตตาคอยกลั่นแกล้ง มุตตาเองก็เป็นเด็กช่างฟ้อง ทำให้ทั้งสองเกลียดชังกันมากขึ้น       เมื่อเด็กทั้งสองเติบโตขึ้น มุตตาเป็นเด็กสาวแสนสวย ผมยาว มารยาทงดงาม เก่งการบ้านการเรือน แต่มุตตากลับหัวไม่ดี เรียนช้ากว่ามุนินทร์ถึง 2 ปี ส่วนมุนินทร์มอมแมม เก้งก้าง เป็นนักกีฬาของโรงเรียน เป็นเด็กเรียนดีที่ถูกตีรายวัน มุนินทร์พบว่าเธอมีอาวุธคือความฉลาด และจะใช้การศึกษาเป็นบันได มุนินทร์ยังมีปมอยากรวย กลายเป็นเด็กขี้เหนียว เก็บหอมรอมริบมาตั้งแต่เด็ก       และจุดเปลี่ยนสำคัญก็มาถึง เกิดอุบัติเหตุไฟไหม้ร้านกาแฟ นางพิณโทษว่าเป็นความผิดของมุตตา มุนินทร์เอาเงินเก็บ 70,000 บาทออกมาให้พ่อแม่ซ่อมบ้าน และคือจุดเริ่มต้นที่มุนินทร์เริ่มกลายเป็นลูกรักบ้าง       มุนินทร์เข้าเรียนวิศวคอมพิวเตอร์ในมหาวิทยาลัยชื่อดัง เธอเป็นนักเรียนทุน มีเพื่อนรักเป็นสาวไฮโซชื่อ ลูกศร ที่คอยเกื้อหนุน มุนินทร์ทำงานพิเศษจนส่งมุตตาเรียนมหาวิทยาลัยเอกชน และคอยตอกย้ำมุตตาทุกวัน มุนินทร์เรียนจบและได้ทุนไปเรียนต่อปริญญาโทที่สหรัฐอเมริกาพร้อมกับลูกศร ลูกศรเป็นอเมริกันซิติเซ่นทำให้มุนินทร์ยิ่งมีโอกาสต่างๆ มากขึ้น ระหว่างเรียนมุนินทร์ได้ฝึกงานบริษัทคอมพิวเตอร์ยักษ์ใหญ่และมีผลงานยอดเยี่ยม       มุนินทร์หาเงินทองได้มากมาย และส่งเงินมาให้พ่อแม่ทำไร่ดอกไม้ขนาดใหญ่จนมีฐานะดี มุตตาเรียนจบก็มาช่วยพ่อแม่ดูแลไร่ และรองรับความเจ้าอารมณ์ของนางพิณ ทำให้มุตตากลายเป็นสาวช่างฝัน โรแมนติก และฝันที่จะออกไปจากไร่และเงาของมุนินทร์       มุนินทร์เรียนจบปริญญาโทและทำงานกับบริษัทคอมพิวเตอร์ยักษ์ใหญ่ที่อเมริกา มุตตาที่สอบ ก.พ.ไว้ถูกเรียกตัวบรรจุเข้าเป็นข้าราชการในกองบริหารจัดการของกรมๆ หนึ่ง มุตตาย้ายไปกรุงเทพฯ พักอยู่หอพักหญิง มี พร สาวใหญ่เจนโลกเป็นเพื่อน       มุตตามาทำงานที่กอง มีเพื่อนร่วมงานชื่อ อรพิม และ ทิพอาภา เธอได้รู้จักชายหนุ่มนิสัยดีที่ทำงานในกองเดียวกันชื่อ วีกิจ วีกิจสนใจมุตตา ทั้งสองสนิทสนมกัน วีกิจชอบมุตตาอยากขอเป็นคนรัก แต่มุตตากลับเห็นว่าวีกิจเด็กไป ในขณะที่ ปริม ซึ่งหลงรักวีกิจเห็นมุตตาเป็นศัตรูหัวใจ นอกจากนี้ยังมีแกงค์กะเทยกอสซิปคอยนินทาทุกเรื่องทั้งจริงทั้งเท็จเป็นลูกคู่ของปริม       มุตตาได้พบ เจนภพ ผู้อำนวยการกองหัวหน้าของเธอ มุตตาประทับใจเจนภพมาก เจนภพเป็นอาแท้ๆ ของวีกิจ และอยู่บ้านร่วมรั้วเดียวกัน เจนภพเองก็หลงใหลมุตตาตั้งแต่แรกเห็น และพยายามชนะใจมุตตาอยู่เงียบๆ       เจนภพมีภรรยาชื่อ นพนภา นักธุรกิจบ้านที่ดินเศรษฐีนีร้อยล้าน นพนภาทำให้อาชีพการงานเจนภพก้าวหน้า นพนภาและเจนภพแม้รักกันมาก แต่ก็มีเรื่องกระทบกระทั่งกันอยู่เรื่อยๆ จากความเจ้าชู้ของเจนภพ กับความหลงตัวเองและข่มสามีของนพนภา       เจนภพและนพนภามีลูก 3 คนคือ ต้อง สาวน้อยวัย 17 ปี ที่โตเกินวัยและเป็นสาวซ่า ต้องเป็นลูกรักของเจนภพแต่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับนพนภา ในขณะที่ ต่อ ลูกชายคนรองวัย 16 ปีเป็นลูกรักของแม่ นพนภาคอยปรับทุกข์ด่าว่าเจนภพให้ลูกชายฟัง โดยไม่รู้ว่าทำให้ต่อดูแคลนพ่อและเริ่มเบี่ยงเบนทางเพศ เจนภพ นพนภายังมีลูกหลงอีก 1 คนชื่อ ต้อม เป็นเด็กสมาธิสั้น เจ้าอารมณ์ พูดจาหยาบคาย เพราะได้ยินตัวอย่างมาจากแม่และ ยายนภางค์ ที่จงชังเจนภพ       เจนภพเป็นหนุ่มเจ้าเสน่ห์มีสาวๆ มาติดพันเสมอ เจนภพเองก็ชอบคบกับสาวๆ ที่เห็นเขาเป็นผู้นำและยกย่องเขา เจนภพจึงคบผู้หญิงเหล่านี้แบบเมียน้อยเสมอ เจนภพแม้จะปิดเป็นความลับ แต่นพนภาก็จะสืบรู้และตามอาละวาดด่าทอตบตีจนแตกกระเจิงไปทุกราย       เจนภพคอยสืบข้อมูลจากวีกิจและทำตัวเป็นชายในฝันของมุตตาทุกอย่าง เจนภพลวงให้มุตตาเข้าใจว่าเขากับนพนภาไม่ได้รักกันและกำลังต่างคนต่างอยู่ใกล้จะหย่าขาด มุตตาหลงรักเจนภพและหวังจะใช้ชีวิตร่วมกับเขาในอนาคต จากคุณ : แม่จ๋าพ่อจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 10:45:12

ความคิดเห็นที่ 5 แจงจิต เลขาสาวใหญ่ของเจนภพเห็นท่าทีของทั้งสองก็เป็นห่วงมาก จึงติดต่อ เนตรนภิศ น้องสาวนพนภาให้ปรามเจนภพ เนตรนภิศเกลียดชังนพนภาจึงไม่ยอมบอก       วันเกิด 25 ปีของมุตตา วีกิจขอเป็นแฟนมุตตา มุตตาปฏิเสธ เจนภพมารู้เข้าทีหลังจึงจัดงานวันเกิดย้อนหลังให้ เจนภพให้สร้อยไข่มุกที่ขโมยจากนพนภาบอกว่าเป็นสัญญารัก เจนภพมอมมุตตาด้วยคำลวง ของขวัญ และไวน์ เขาพามุตตาเข้าม่านรูด มุตตาตกเป็นของเจนภพและคิดเพียงแต่ว่าไม่นานเจนภพจะหย่าขาดกับนพนภา       เนตรนภิศได้รู้จักเด็กสาวชื่อ รัชนก ที่เข้ามาเป็นลูกจ้างชั่วคราวของกอง เนตรนภิศใช้รัชนกสืบความเป็นไปของมุตตาและเจนภพ รัชนกทำใสซื่อสนิทสนมกับมุตตาและคอยยุยงมุตตาให้ยิ่งถลำลึกกับเจนภพ       ประสิทธิ์ชัย เพื่อนวีกิจเป็นจอมเจ้าชู้หลอกผู้หญิงมามากมายหลงใหลรัชนก รัชนกทำตัวไร้เดียงสายั่วประสิทธิ์ชัย เมื่อรู้ว่าประสิทธิ์ชัยมีฐานะร่ำรวยเธอจึงยอมคบเป็นแฟน             เจนภพหลอกนพนภาว่ามุตตาเป็นแฟนวีกิจ นพนภาจึงมาทำสนิทสนมกับมุตตา ทำให้มุตตายิ่งขมขื่นและสงสัยว่านพนภายังคงรักเจนภพ แต่เจนภพก็ยังล่อหลอกมุตตาได้ต่อไป เริ่มมีคนในกองระแคะระคายความสัมพันธ์ของทั้งคู่ ปริมยิ่งปล่อยข่าวซ้ำ แต่ไม่มีใครเชื่อ       นพนภาไปทำธุรกิจต่างประเทศ เจนภพพามุตตาไปสมุยบอกว่าเป็นฮันนีมูน มุตตาตัดสินใจปล่อยตัวเองให้ท้อง โดยไม่รู้ว่าเนตรนภิศ รัชนก และ ศักดิ์ชาย พี่ชายของรัชนกตามไปแอบถ่ายคลิปของทั้งสอง       คลิปเบลอๆ ของเจนภพกับมุตตาถูกเผยแพร่ไปทั้งกอง มุตตาช็อค แต่เจนภพให้ปฏิเสธและทำตัวปกติ จนทุกคนเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ปริมส่งคลิปไปให้นพนภา นพนภาเต้นแต่เจนภพก็ยังแก้ตัวเอาตัวรอดไปได้       วีกิจรู้ว่าเจนภพจะเก็บมุตตาเป็นเมียน้อย เขาสงสารเธอโดยพยายามเป็นเพื่อนและเตือนเธอเป็นนัยๆ ให้เธอเลิกกับเจนภพ มุตตาอายจนพาลโกรธวีกิจ มุตตายังคงบอกตัวเองว่าเธอไม่ผิด       นพนภาไปรู้จักกับ ประพงส์ นายบ่อนมาเฟียหนุ่ม เธอใช้คนของประพงส์จัดการกับลูกหนี้ที่ดื้อแพ่งจนเป็นข่าวอื้อฉาว ในขณะที่ต้องถูกจับในงานปาร์ตี้ยาเสพติดกับ แจ๊ค เพื่อนขี้ยา เนตรนภิศเห็นเป็นโอกาสดี ให้รัชนกปล่อยคลิปที่ 2 ที่ชัดเจนของเจนภพ มุตตา และบอกนพนภา       มุตตาแน่ใจว่าตัวเองตั้งท้อง และคิดว่าคราวนี้เจนภพคงหย่าขาดกับนพนภาได้เสียที ในวันที่เธอฝันหวานเรื่องบอกข่าวกับเจนภพ นพนภาโผล่มาด่าประจานตบตีมุตตาหน้ากระทรวงต่อหน้าทุกคน เธอกระชากสร้อยไข่มุกขาดกระจาย มุตตารู้ว่าเจนภพหลอกเรื่องจะหย่ากับนพนภา เธอเซซังหนีไป       พรยุยงมุตตาให้สู้ พรด่านพนภาจนนพนภาโกรธจัด เธอส่งมือปืนคนของประพงส์มาชิงทรัพย์มุตตา จากนั้นก็ส่งคนเดิมมาข่มขืน แต่มุตตาก็รอดมาได้       มุตตาติดต่อวีกิจให้นัดเจนภพ เธอนัดเจนภพที่กอง นพนภาไม่ไว้ใจเธอตามมาคุม เจนภพพยายามพูดให้นพนภากลับไปโดยยืนยันว่ามุตตาใจง่าย ไม่เคยรักมุตตา นพนภาคือคนเดียวที่เขารัก มุตตามาได้ยินเข้า เธอหมดสิ้นทุกอย่าง เธอคิดจะทำแท้งแต่ทำไม่ได้ จึงเดินทางกลับไปเพชรบูรณ์       มุตตาพบว่ามุนินทร์กำลังจะกลับมาทำงานตำแหน่งสูงในเมืองไทย เธอยิ่งน้อยเนื้อต่ำใจ ขณะนั้นชาวบ้านร่ำลือถึง วรินดา เพื่อนของเธอขายตัวและติดเอดส์กลับมาบ้านพร้อมกับลูกในท้อง นางพิณด่าว่าวรินดาบอกว่าตายเสียดีกว่า นั้นเป็นฟางเส้นสุดท้ายทำให้มุตตาตัดสินใจ เธอขออโหสิกรรมกับทุกคนในชีวิตและผูกคอตาย       มุนินทร์กลับมาบ้านเจอภาพมุตตาผูกคอตาย เธอตกใจเสียใจมากที่ไม่เคยทำดีกับน้องสาวเลย เธอคิดจะสืบหาความจริงว่าเกิดอะไรขึ้น เธอกลับมายังหอพักสวมรอยว่าคือมุตตา เพียงไม่นานเธอก็ปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้ และตัดสินใจจะแก้แค้นให้มุตตา       วีกิจมาหามุตตา มุนินทร์พบว่าวีกิจดีกับมุตตาด้วยใจจริง ทำให้เธอชอบวีกิจมาก ในขณะที่วีกิจพบว่ามุตตาคนใหม่เข้มแข็ง ชาญฉลาด มีเสน่ห์ดึงดูดต่อเขามากกว่ามุตตาคนเดิม       มุนินทร์กลับมาทำงาน รู้เรื่องปริมว่าคอยสร้างเรื่องทำลายมุตตา เธอหาเรื่องตบตีปริมที่พริ้นเตอร์จนปริมเลอะไปทั้งตัว เธอรู้ว่าแกงค์กะเทยเป็นคนปล่อยคลิปนพนภาตบตีมุตตาลงยูทูป เธอแฮ็คเข้าคอมพ์ของกลุ่มกะเทยเอารูปลับเฉพาะน่าอับอายของทั้งสามมาประจาน และกระชากหน้ากากรัชนกเปิดโปงว่าเธอเป็นนกสองหัว       เจนภพเริ่มหึงหวงวีกิจ มุนินทร์เองก็คิดจะใช้วีกิจให้เจนภพหึง เจนภพพยายามทำเจ้าชู้กับมุนินทร์เลยถูกเธอกลั่นแกล้งให้อายคนทั้งกอง เธอพาลหาเรื่องปริม รัชนก ท้าทายให้ไปฟ้องนพนภา       นพนภารู้เข้าก็บุกไปกองด่าทอมุนินทร์ แต่ถูกมุนินทร์ด่าสวนตบจนตกบันไดเข้าโรงพยาบาล บรรดาพลพรรครักปริมช็อค คนเชียร์มุตตาดีใจกัน วีกิจตกใจแต่ก็พอใจกับมุตตาที่สู้คน นพนภาโวยวายให้เจนภพไล่มุตตาออก เจนภพขอให้มุนินทร์ไปขอโทษนพนภา เธอบอกว่าจะไปตบซ้ำอีก 10 ครั้ง แล้วประกาศลาออกขนของมุตตากลับไป วีกิจขนของไปส่งและบอกจะอยู่ข้างเธอ       มุนินทร์คิดเลิกรากับนพนภา แต่เธอกลับไปล้างแค้นเสี่ยที่ลวนลามมุตตา วีกิจติดต่อมุนินทร์ ทั้งคู่ไปทะเลด้วยกันและยิ่งรู้สึกดีๆ ต่อกันมากขึ้น       ขณะเดียวกันประสิทธิ์ชัยวางแผนเคลมรัชนก โดยไม่รู้ว่าถูกรัชนกซ้อนแผนทำเป็นสาวบริสุทธิ์ ประสิทธิ์ชัยหลงใหลเธอยิ่งขึ้น       นพนภาติดประพงส์ให้ส่งมือปืนคนเดิมไปจัดการมุตตา ต้องกลับเริ่มหลงเสน่ห์ประพงส์       มุนินทร์กลับไปทำงานที่บริษัทคอมพิวเตอร์กับลูกศร เธอซื้อคอนโดหรู รถใหม่ วีกิจเจอลูกศรแปลกใจที่ลูกศรเรียกเธอว่า “นิน” มุนินทร์ย้ายออกจากหอพักและทิ้งโทรศัพท์มุตตาเพื่อตัดการติดต่อกับชีวิตเก่าของมุตตา แต่กลับคิดถึงแต่วีกิจอยู่ จากคุณ : แม่จ๋าพ่อจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 10:45:56

ความคิดเห็นที่ 6 พรย้ายมาอยู่ห้องมุตตาโดนมือปืนทำร้าย มุนินทร์รู้ข่าวแน่ใจว่าเป็นฝีมือนพนภาจึงแค้นขึ้นมาใหม่ เธอติดต่อเจนภพไปกินข้าว แล้วโทรตามนพนภาให้มาแล้วหลบไป นพนภาอาละวาดและกลับต้องมาจ่ายเงินค่าอาหาร วีกิจรู้เรื่องเขาเริ่มหวงมุตตา สร้อยคำ เตือนให้เลิกยุ่งเกี่ยวกับเธอ       มุนินทร์คิดถึงวีกิจ ลูกศรจึงเป็นแม่สื่อให้ทั้งสองติดต่อกันอีก วีกิจขอให้เธอเลิกรากับเจนภพนพนภา แต่มุนินทร์กลับรู้สึกผิดต่อมุตตา เธอล้างแค้นต่อ เธอนัดเจนภพไปหา มอมเหล้าเขาจนหมดสติแล้วพาเจนภพไปส่งที่บ้าน ต่อปากกับนพนภา นพนภาแค้นมาก วีกิจเสียใจที่มุตตาเป็นไปได้ขนาดนี้       เจนภพยิ่งลุ่มหลงมุตตาคนใหม่ที่เซ็กซี่ยั่วยวน มุนินทร์ยื่นข้อเสนอให้เขาหย่านพนภา แล้วโทรไปเยาะเย้ย เจนภพนพนภาทะเลาะเบาะแว้งถึงขั้นลงไม้ลงมือ       มุนินทร์ถูกมือปืนทำร้าย เธอใช้ที่ช็อตไฟฟ้าจัดการจนมันบาดเจ็บ มือปืนเคียดแค้นเธอจนกลายเป็นความแค้นส่วนตัว       มุนินทร์พาเจนภพเข้าม่านรูด จับเจนภพมัดไว้คล้ายเล่นเกมเซ็กหฤโหด และโทรไปให้นพนภาตามมา นพนภามาอาละวาดตบตีเจนภพ เผารถเบนซ์จนไฟเกือบไหม้ม่านรูด ช่างภาพที่มุนินทร์จ้างมาถ่ายวิดีโอไว้ทุกระยะ กลายเป็นคลิปยอดฮิตในโลกไซเบอร์       ต้องเริ่มติดยา เธอไปเสพยาที่คอนโดแจ๊คจนเกือบถูกรุมข่มขืน ประพงส์ผ่านมาช่วยไว้ ต้องยิ่งประทับใจประพงส์ เจนภพนพนภายิ่งหมางเมินกันเพราะเรื่องลูก บ้านเริ่มร้อนรุ่ม       เจนภพต้องใช้รถเก่า ไปเจอมุนินทร์กับเจ้านายและหึงหวงเธอ วีกิจยิ่งระแวงมุตตากับผู้ชายทุกคน วีกิจต่อว่ามุตตาขอให้เลิก เธอปฏิเสธ วีกิจยิ่งผิดหวัง       วีกิจแอบสะกดรอยตามมุนินทร์ไปถึงคอนโดของเธอ มือปืนแค้นมาดักทำร้ายเธอพอดี วีกิจช่วยเธอไว้จนบาดเจ็บ มุนินทร์พยาบาลเขา ทั้งคู่ยิ่งผูกพันมากขึ้น วีกิจขอเป็นแฟนอีกครั้ง มุนินทร์ตกใจเธอขอคิดดูก่อน       ประสิทธิ์ชัยไม่รู้ตัวว่าโดนรัชนกปอกลอก แม่ประสิทธิ์ชัยจับประสิทธิ์ชัยหมั้นหมายกับสาวไฮโซ ประสิทธิ์ชัยหวังว่ารัชนกจะยอมเป็นเมียน้อย รัชนกทำเป็นโกรธแค้น และกลับหลอกถ่ายวิดีโอเซ็กวิปริตกับประสิทธิ์ชัยไว้ แล้วเริ่มใส่ความประสิทธิ์ชัยว่าลวนลามเธอ และขอย้ายไปอยู่หน้าห้องเจนภพ เพื่อทั้งใกล้ชิดเจนภพและตีสนิทวีกิจ       รัชนกส่งวิดีโอแบล็คเมล์ประสิทธิ์ชัย แล้วเปิดเผยตัวจริง ประสิทธิ์ชัยยอมจ่ายเงินปิดปาก แล้วลาออกจากงานไปเรียนต่ออเมริกา       นพนภาร่วมกับประพงส์เปิดเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ คอมเพล็กซ์เพื่อสูบเงินเด็กนักศึกษา ส่งต้องไปดูแลกิจการ ต้องยั่วยวนประพงส์จนกลายเป็นเมียเก็บของประพงส์       เจนภพบอกนพนภาว่าตอนนี้มุตตาหันไปหาวีกิจแล้ว นพนภาใจชื้นคืนดีกับเจนภพ ธุรกิจรุ่งเรือง ต่อได้เป็นเยาวชนดีเด่น เธอซื้อรถเบนซ์ใหม่เอี่ยมให้เจนภพ       วีกิจกับมุนินทร์ยิ่งใกล้ชิดกัน วีกิจหึงหวงมุตตาไปหมดทุกเรื่อง มุนินทร์รู้แต่ก็สุขใจ สร้อยคำไม่พอใจเริ่มมีเรื่องกับวีกิจ วีกิจเองลำบากใจ มุนินทร์เลิกคิดเรื่องแก้แค้นเจนภพนพนภา       วันเกิดวีกิจใกล้มาถึง วีกิจเตรียมงานเลี้ยงใหญ่เพื่อเปิดตัวมุตตากับเพื่อนทุกคน มือปืนยังแค้นมุนินทร์ มันบุกมาที่คอนโดจะฆ่าข่มขืน มุนินทร์ป้องกันตัวจนมันตกตึกลงไปตาย มุนินทร์คิดว่าเป็นฝีมือนพนภาจึงแค้นขึ้นมาใหม่ เธอโทรไปหานพนภาแต่นพนภาไม่อยู่ เนตรนภิศรีบบอกว่านพนภาพาครอบครัวไปที่ไหน       ในงานวันเกิด มุนินทร์ส่งของขวัญตัดสัมพันธ์วีกิจ วีกิจเสียใจมากคิดว่ามุตตากลับไปมีเยื่อใยกับเจนภพ วีกิจเมา รัชนกรีบทำตัวเป็นมุตตาล่อลวงวีกิจเข้าโรงแรม แต่วีกิจได้สติจึงรอดมาได้       มุนินทร์ตามเจนภพนพนภาไปยังโรงแรมหรูชายทะเล เธอยั่วยวนเจนภพ เจนภพพยายามสับคิวมาหามุตตา ในงานปาร์ตี้มุนินทร์จูบเจนภพเย้ยนพนภา แต่งเรื่องว่าเจนภพกำลังวางแผนฆ่า นพนภาช็อค วีกิจแอบตามมาประกาศตัดขาดและขอจองล้างเธอ มุนินทร์เสียใจแต่ทำไม่แยแส นพนภาป่วยหนักเข้าโรงพยาบาล       มุนินทร์เอาพวงหรีดไปเยี่ยมนพนภา แต่เมื่อเห็นสภาพนพนภาก็เปลี่ยนใจเอาพวงหรีดทิ้งไป แต่เนตรนภิศเห็นเข้ารีบเอาพวงหรีดมาวางใหม่ นพนภาเห็นเข้าอาการยิ่งทรุดลงไปอีก       มุนินทร์มีธุระเข้าโรงแรมกับเจ้านาย วีกิจสะกดรอยตามยิ่งเข้าใจผิด จากนั้นก็เห็นมุนินทร์กับอินทีเรียดีไซน์เนอร์เก๊กแมนจึงยิ่งเข้าใจผิดเข้าไปต่อว่า มุนินทร์โกรธกลับรับสมอ้าง วีกิจเข้าลวนลามเธอ เกิดการตบจูบ ด้วยความรักที่ทั้งคู่มีต่อกัน ทำให้ทั้งคู่มีความสัมพันธ์กัน       วีกิจแน่ใจว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่มุตตา ในขณะที่มุนินทร์ก็ขมขื่นเพราะนึกว่าวีกิจรักเพียงมุตตา ไม่มีใครรักมุนินทร์ เธอบอกวีกิจว่านี่คือวันไนท์แสตนด์ และขอตัดขาดเขาตลอดไป       วีกิจสืบความกับ กริบ เพื่อนสนิท กริบได้ข้อมูลมุนินทร์และแน่ใจว่าคือฝาแฝดของมุตตา เขาพยายามบอกเจนภพและสร้อยคำ แต่ไม่มีใครเชื่อ       นพนภาออกจากโรงพยาบาล ทุกอย่างดูสงบดี ต้องเริ่มมีอาการคลื่นไส้เวลาเช้า ต่อไปรู้จักสนิทสนมกับ ก้อง ไฮโซเจ้าของนิตยสารดัง ไม่รู้ว่าไฮโซก้องหวังหลอกเคลม ประพงส์ใช้ผับของนพนภาเป็นแหล่งระบายยาเสพติดใหญ่ ตำรวจบุกเข้าทะลาย ประพงส์หนีไป นพนภาพบว่าประพงส์โกงเงินไปนับสิบล้าน ต้องตกเลือดแท้ง ความแตก นพนภาและเจนภพต่างโทษกัน       ต่อถูกก้องเคลม ต่อเอาตัวรอดมาได้และทำร้ายก้องบาดเจ็บสาหัสเกิดคดีใหญ่โต เจนภพอับอายทุบตีต่อ ต้องออกมาปกป้องน้องชาย เจนภพนพนภาคิดจะหย่า ต้อมหวาดกลัวมาก ต้องต่อเริ่มได้สติ เริ่มคืนดีเกื้อกูลกัน จากคุณ : แม่จ๋าพ่อจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 10:46:39

ความคิดเห็นที่ 7 เนตรนภิศผิดหวังที่เจนภพมุตตาเลิกรากันจริงๆ เธอลอบไปเอารูปนพนภา เจนภพ วีกิจ มุนินทร์ มาให้รัชนกทำเป็นภาพชุดเจนภพมุตตาแนวเวดดิ้งสตูดิโอส่งมาให้นพนภา วีกิจคิดว่าเขาเองที่ก่อกรรมกับมุนินทร์ทำให้เธอแก้แค้นไม่สิ้นสุด เขาไปหาเธอ แต่มุนินทร์ไม่ยอมพบ ลูกศรเล่าเรื่องมือปืนบุกทำร้ายมุนินทร์จนตัวตาย วีกิจจึงได้รู้ว่าทำไมมุนินทร์ถึงได้ก่อเรื่องไม่ยอมจบ       รัชนกยั่วยวนเจนภพ ทำผมแต่งตัวเป็นมุตตาพาเจนภพเข้าโรงแรมและถ่ายคลิปไว้       มุนินทร์นัดพบเจนภพเพื่อคืนสร้อยไข่มุก เนตรนภิศไปหานพนภาเอาคลิปปลอมให้ดู นพนภาคั่งแค้น เนตรนภิศส่งปืนให้ ขับรถพานพนภาไปจุดนัดพบ มุนินทร์อโหสิกรรมเจนภพ นพนภาโผล่มาจะยิงมุนินทร์ เจนภพขัดขวาง นพนภาตกบันไดลงมา มุกขาดกระจาย นพนภากลายเป็นอัมพาต       บริษัทคอมพิวเตอร์มาวางระบบที่กอง มุนินทร์มาแสดงตัว เจนภพจึงได้รู้ว่ามุนินทร์ไม่ใช่มุตตา ทุกคนงุนงง       เนตรนภิศสะใจ เธอเปิดเผยตัวพูดจาเยาะเย้ยนพนภา บอกเรื่องทั้งหมดว่าเป็นแผนการเธออย่างไร นพนภากลับเย็นลงที่รู้ว่าเจนภพไม่ได้ทรยศและเริ่มสำนึกกรรม เธอกดอินเตอร์คอมให้เนตรนภิศพูดออกอากาศ นภางค์เจนภพได้ยิน นภางค์ตัดขาดเนตรนภิศ       มุนินทร์ลางานกลับเพชรบูรณ์ วีกิจตามไปพยายามหาบ้านเธอ เจอ หมอบี หมอบีพาวีกิจไปเจอมุนินทร์ มุนินทร์พาวีกิจไปยังหลุมศพมุตตา วีกิจสะเทือนใจสุดขีด       วีกิจส่งข่าวมาหาเจนภพ เจนภพเสียใจมาก เขาไปบอกนพนภาเล่าเรื่องทั้งหมด เรื่องมุตตาท้อง ฆ่าตัวตาย การแก้แค้นของมุนินทร์ นพนภาได้สติขออโหสิกรรม       ทุกคนเดินทางไปงานศพ ขออโหสิกรรมซึ่งกันและกัน วีกิจบอกรักมุนินทร์ขอคืนดี แต่มุนินทร์คิดว่าเป็นแค่ความรับผิดชอบเธอปฏิเสธ       มุนินทร์เจอจดหมายขออโหสิกรรมของมุตตาต่อเธอ มุนินทร์ร้องไห้ เพราะมุตตาผู้โง่เขลากลับรู้จักคำนี้ก่อนเธอนานนัก       รัชนกมาขอเงินเนตรนภิศ ถูกเนตรนภิศขับไล่ รัชนกจึงเปิดโปงว่า อมร สามีแสนดีของเธอกับ พงศกร เพื่อนสนิทคือคู่เกย์ เนตรนภิศกลับบ้านเห็นภาพตำตาหัวใจสลาย สูญสิ้นทุกสิ่ง       เวลาผ่านไปมุนินทร์ยังคงคิดถึงวีกิจ คืนหนึ่งเธอฝันถึงมุตตา โดยมุตตามาขอให้เธอให้อภัยวีกิจ ลูกศรวางแผนกับวีกิจให้มาคุกเข่าขอโทษเธออีกครั้งหนึ่ง คราวนี้มุนินทร์ยอมรับ             วีกิจบอกว่าสำหรับมุตตาเขามีแค่ความเป็นเพื่อน แต่กับมุนินทร์เขาหลงรักเธอแต่แรกเห็น ตั้งแต่ยังไม่รู้ว่ามีมุนินทร์อยู่ในโลกนี้ด้วยซ้ำ             จ บ บ ริ บู ร ณ์ จากคุณ : แม่จ๋าพ่อจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 10:47:09

ความคิดเห็นที่ 8 แรงเงา ตอนที่ 1             บริเวณบึงบัวกว้างใหญ่แห่งนั้น บนเรือลำเล็กๆ ลำหนึ่งที่ถูกพายแล่นมา มีเด็กหญิงฝาแฝดอายุประมาณ 7-8 ขวบ คนหัวเรือนั้นเด็กหญิงผิวขาวใสแก้มอิ่ม ผมยาวตรงดำมันขลับ บนศีรษะสวมมงกุฎดอกไม้ที่ทำจากดอกไม้สีขาวหลายดอกเอาก้านกิ่งและใบสีเขียวสดขดเป็นวง             ส่วนเด็กหญิงคนท้ายเรือที่กำลังพายอย่างแข็งแรง ผิวคล้ำใบหน้ามอมแมม รูปร่างผอมเกร็ง ผมหยิกตัดสั้นแค่คอ มีพลาสเตอร์แปะตามแขนขา และกำลังหน้าหงิกงออย่างไม่พอใจจนดูแทบไม่ออกว่าเป็นเด็กฝาแฝด       “ไปทางนู้นอีกซี”       มุตตา เด็กหญิงที่สวมมงกุฎดอกบัวบนศีรษะบอก       “เฮอะ”       มุนินทร์ แฝดผู้พี่ที่กำลังพายเรือแค่นเสียงแดกดัน แต่ก็พายไปให้ หัวเรือเข้าไปในกอบัวใกล้ๆ มุตตาเด็ดฝักบัว 2-3 ก้านมาวางกลางเรือที่มีดอกบัว ฝักบัวกองอยู่หลายก้าน       “พอแล้ว ไปทางนู้นอีก” มุตตาบอก       “ไม่ไป”       “ต้องไปซี พ่อสั่งแล้วนะว่าต้องพายให้ตานั่ง”       มุนินทร์แลบลิ้นใส่ “ไม่สน”       “จะฟ้องพ่อ” มุตตาว่า       “ไปก็ได้ แต่ต้องให้ฉันใส่มงกุฎก่อน” มุนินทร์มีข้อแลกเปลี่ยน       มุตตาเอามือแตะมงกุฎดอกบัวบนผมด้วยท่าทางหวงแหน ก่อนจะบอก       “ไม่เอา”       “งก”       “ไม่งก ของตา แม่ทำให้ตาคนเดียว”       มุนินทร์กัดริมฝีปาก ตาวาวขึ้น เถียง “ไม่จริง แม่ให้แบ่งกันใส่”       “ใครบอก แม่บอกให้ตาคนเดียว ไม่ให้ตัว เพราะตัวดื้อ เด็กดื้อ ไม่มีใครรักหรอก” มุตตาลอยหน้าลอยตาพูด มุนินทร์วางพายลงอย่างแรง ปากเม้ม ตาวาวจ้า       “ไม่จริง”       “จริง”       “เอามา”       มุนินทร์เข้ามาแย่งยื้อมงกุฎดอกไม้ มุตตาดิ้นรนไม่ยอม มุนินทร์สะบัดสุดแรงทำให้มุตตาเสียหลักตกน้ำดังตูม มุตตาร้องวี๊ดก่อนที่ร่างจะจมหายไป เหลือเพียงมงกุฎดอกไม้ลอยอยู่บนผิวน้ำ มุนินทร์ยืนเท้าสะเอวยิ้มอย่างสาแก่ใจ       “ดี สม”       มุนินทร์มองลงไปในน้ำ เห็นแต่ฟองอากาศผุดพรายก็ชะงัก หน้าเสีย             เวลานั้น มุตตาตะเกียกตะกายอยู่ใต้น้ำ ดวงตาเบิกกว้าง แขนขากวักไกว แต่ร่างกลับจมดิ่งลง เสื้อผ้าที่ใส่โบกไหว ผมยาวแผ่สยายไป ฟองอากาศมากมายผุดพรายขึ้น             ร่างมุตตาในวัยเด็กกลับกลายเป็นสาวผมยาวในชุดนอนบางพลิ้ว ร่างเธอจมดิ่งลงช้าๆ ผมยาวสยาย อาการดิ้นรนหายไป ดวงตาเบิกกว้างปราศจากชีวิตอีกต่อไป             มุตตาผวาลุกขึ้นมาบนเตียง ใจสั่นระทึกจากความฝัน แล้วค่อยๆ สงบลง หันไปเปิดโคมไฟหัวเตียงเผยให้เห็นห้องนอนกว้างของบ้านที่ออกแนวบ้านปีกไม้แบบฝรั่งชนบท       มุตตาเป็นสาวสวย ใบหน้างดงาม แต่ดวงตากลับมีแววเศร้าบางอย่าง มุตตาลุกขึ้นจากเตียงมานั่งหน้ากระจกเงา มองดูเงาสะท้อนในกระจกแล้วทอดสายตามองดูไซด์บอร์ดเตี้ยข้างๆ ที่มีรูปวัยเด็กของตัวเองมากมาย ประดับในกรอบรูปงดงาม อีกด้านของห้องเป็นชั้นหนังสือ โทรทัศน์และเครื่องเล่นดีวีดี บรรดาหนังสือในห้องล้วนออกแนวหนังสือพาฝันสำหรับผู้หญิง กับทั้งมีนิยายโรแมนซ์มากมายวางอยู่             วันต่อมา นางพิณวัย 50 ปี หน้าตามีเค้าสวยอยู่ แต่งตัวงดงาม แต่ก็เห็นชัดว่าเป็นชาวบ้านที่เพิ่งจะร่ำรวยขึ้นมา ท่าทางคมเค็มปากจัดพอตัวนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว ถัดไปคือนายแปลก สามีนางพิณที่วัยไล่เลี่ยกัน ท่าทางใจเย็น นั่งอยู่บนโซฟากำลังดูข่าวทางโทรทัศน์       มุตตาเดินมาจากนอกตัวบ้านพลางถอดหมวกออก       “ตา เช็คคอมพิ้วซี พี่เขาส่งอีแมวมาหรือยัง” พิณบอกลูกสาว       “เขาเรียกอีเมล์” แปลก แย้ง       “วุ้ยเหมือนกันแหละ ไง พี่เขาบอกว่าอะไร”       มุตตาคลิกเปิดอ่านอีเมล์ แล้วสรุปความให้แม่ฟัง       “บอกว่าทำธีซีสเสร็จแล้ว กำลังรอสอบดีเฟนซ์ค่ะ”       “หา นั่นภาษาคนหรือ ทำไมฟังไม่รู้เรื่อง”       “แปลว่ารายงานใหญ่เสร็จแล้ว รอสอบ ถามตอบกับอาจารย์ค่ะ”       “งั้นอีกหน่อยก็กลับมาแล้วซี อุ๊ยดีใจจัง”       “ไม่รู้ซีคะ”       มุตตาตอบอย่างไม่พอใจนิดๆ แปลกยิ้มนิดๆ       “ยายนินน่ะมันหัวดี เรียนอะไรก็ได้ทุน พ่อแม่ไม่เคยต้องควักเนื้อเลย”       “ใช่ ไม่เหมือนแกนะยายตา แกน่ะกว่าจะจบ ต๊าย หมดเงินไปไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไร”       “ยังไงยายตาก็เรียนจบน่ะ”       “เรียนมหาวิ'ลัยเอกชนแพงจะตาย ดีนะที่ยายนินหาเงินเก่ง ไม่งั้นแกก็ไม่จบหรอกนี่ถ้าไม่ได้พี่ แกก็คงไม่มีเงินมาทำไร่ดอกไม้ ต้องดักดานอยู่ร้านกาแฟนั่นไปจนตาย”       “หนูรู้ค่ะ ว่าบุญคุณเขาท่วมหัวหนู”       มุตตาหลุดปากพูดออกไป พิณตาเขียว       “ต๊าย เขาเขอวอะไร เรียกพี่นินเดี๋ยวนี้นะ คงอิจฉาพี่เขาน่ะซี อยากเป็นอย่างเขาก็ต้องรู้จักทะเยอทะยานซียะ ไม่ใช่มาหมกปลาสลิดอยู่ท้ายไร่อย่างนี้”       มุตตาลุกขึ้นเงียบๆ เดินเข้าห้องไป       “แกนี่”       “ต๊าย ว่าอะไรนิดอะไรหน่อย ก็มาเดินกระแทกตีนรดหัวแม่”       “นี่ ลูกมันไม่ได้ทำอะไรอย่างแกพูดซักหน่อย”       “แต่เรื่องมันอิจฉายายนินน่ะเรื่องจริงนะยะ”       “แกนี่ แต่ก่อนก็เห่อแต่ยายตา หาเรื่องยายนินไม่เว้นแต่ละวัน” พิณอึ้งไป “มาตอนนี้ก็เห่อแต่ยายนิน ยายตาเลยกลายเป็นหมาหัวเน่า”       “ฉันก็รักลูกเท่ากันน่ะแหละ”       “แกแน่ใจหรือ”       “ฉันก็แค่สอนให้มันดูอย่างพี่อย่างเชื้อ”       “คนเราไม่เหมือนกัน มีกรรมมาต่างกัน จะให้เหมือนกันไม่ได้หรอก”             พิณค้อนขวับ จากคุณ : แม่จ๋าพ่อจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 10:57:38

ความคิดเห็นที่ 9 มุตตานอนอ่านนิยายอยู่บนเตียง หน้าปกเห็นรูปหนุ่มหล่อร้ายกำลังก้มลงจูบสาวน้อยที่แหงนเงยผ้าหลุดลุ่ย ชื่อเรื่องบอกชัดว่าเป็นโรแมนซ์บาดจิต             มุตตาไม่สบายใจจนไม่มีสมาธิ เธอปิดหนังสือลง แล้วนอนหงายหน้ามองดูเพดานห้องอย่างครุ่นคิด ที่ขื่อใหญ่บนเพดาน โมบายสีสวยหมุนวงช้าๆ ตามแรงลม ส่งเสียงกรุ๋งกริ๋ง             มุตตาถือขวดน้ำเดินมาตามทางเดินชั้นบน ผ่านหน้าห้องหนึ่งที่เปิดประตูแง้มอยู่ มุตตาเยี่ยมหน้าเข้าไปซึ่งห้องนี้เป็นห้องพระ และแปลกนั่งคุกเข่าเพิ่งสวดมนต์เสร็จกำลังกรวดน้ำ มุตตาเยี่ยมหน้ามาดู       “ขออุทิศบุญกุศลนี้ ให้แก่เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย ที่เคยล่วงเกินท่านไว้ ตั้งแต่อดีตจนปัจจุบัน ท่านอยู่ภพภูมิใดขอให้ได้รับผลบุญ และอโหสิกรรมแก่ข้าพเจ้าด้วย” แปลกเงยหน้าขึ้น มุตตาเดินเข้ามานั่งข้างพ่อ “มาสวดมนต์หรือลูก”       “ค่ะ”       “สวดแล้วอย่าลืมแผ่เมตตานะลูก อ้อ ก่อนแผ่เมตตาให้ขออโหสิกรรมซะก่อน”       “อโหสิกรรมกับใครคะ”       “ก็คนที่เขาทำไม่ดีกับเรา คนที่เราทำไม่ดีกับเขาหรือให้เจ้ากรรมนายเวรน่ะลูก”       “เจ้ากรรมนายเวรน่ะ มีจริงหรือคะ”       “กรรมมีจริง ผลแห่งกรรมมีจริง เจ้ากรรมนายเวรก็น่าจะมีจริงเหมือนกันนะลูก”       มุตตาทำหน้ากลัว       “เจ้ากรรมนายเวรนี่คือผีที่ตามอาฆาตเราใช่ไหมคะ น่ากลัวจัง”       “ที่น่ากลัวจริงๆ คือเจ้ากรรมนายเวรที่เป็นคนต่างหากลูก” มุตตานิ่งฟัง             เจนภพ หนุ่มใหญ่วัย 40 ปี แต่ดูแลตัวเองจนดูเหมือนอ่อนวัยกว่านั้นเป็น 10 ปี ใบหน้าคมสันหล่อเหลา ดวงตาเป็นประกาย มีรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยแรงดึงดูด เขายืนอยู่บนโพเดียมทางด้านหนึ่งของเวที โดยจอฉายภาพบนเวทีก็ฉายภาพใบหน้าขนาดใหญ่ไปด้วย       “การสัมมนาของกองเราในครั้งนี้ จุดประสงค์ไม่ใช่เพียงความรู้ แต่เพื่อความสัมพันธ์ที่ดีของบุคลากรของกองเรา”       ทางด้านล่างเป็นแถวเก้าอี้เรียงรายของผู้เข้าร่วมการสัมมนา บรรดาข้าราชการกองในชุดลำลองนั่งอยู่เป็นทิวแถว วีกิจ แจงจิต อรพิม ทิพอาภา ปริม ประสิทธิ์ชัยนั่งอยู่ด้วย ทุกคนมองดูเจนภพอย่างยอมรับนับถือทั้งภูมิรู้และเสน่ห์ส่วนตัว แต่บรรดาข้าราชการหญิงหลายนางกลับมีอาการเคลิบเคลิ้มเกินงาม โดยเฉพาะที่เก้าอี้ทางด้านหน้าสุด มีข้าราชการสาว ไม่สะสวยนัก สวมแว่น เกล้ามวย แต่งชุดขาวล้วนราวแม่ชี มองดูเจนภพนิ่ง ปากเผยอ เธอชื่อวิมาลา       เจนภพมองมายังวิมาลา ตาเป็นประกายแว่บหนึ่ง วิมาลาพลันขยับขาเปลี่ยนข้างที่ไขว่ห้าง เจนภพยิ้มมุมปาก วิมาลาเอาปากกามากัดเล่นดูน่าสยองใจ เจนภพมอง แจงจิตเลขาสาวใหญ่ไร้ความงามของเจนภพ เหล่ดูท่าทีของทั้งคู่ เริ่มสังหรณ์ใจ             รถยุโรปหรูแล่นมาตามถนนเลียบหน้าผา ต่ำลงไปชายทะเล รถนั้นแล่นเร็วปรู๊ดปร๊าด นพนภาอยู่หลังพวงมาลัยกำลังขับรถอย่างเร็ว เนตรนภิศนั่งตัวเกร็งอยู่ข้างๆ นพนภาเป็นสาวใหญ่วัย 38 ปี ดูคมเข้มคล่องแคล่ว เนตรนภิศเด็กกว่าพี่สาวเพียง 2 ปี ดูสวยหวาน อ่อนๆ แต่ดูไม่จริงใจบางอย่าง       “ทำไมขับเร็วอย่างนี้ล่ะคะ พี่นภา”       “ฉันจะได้ไปทันกินข้าวกลางวันกับผัวฉันน่ะซี”       “เขาเลิกสัมมนากันเย็นๆ ไม่ใช่หรือคะ เรารีบไปตั้งแต่เที่ยงก็ต้องไปแขวนอยู่ทั้งวันซีคะ”       นพนภาถลึงตาใส่ เนตรนภิศคอหด       “แขวนอะไร ระหว่างรอก็ไปช็อปปิ้งก่อนก็ได้นี่ยะ นังนภิศ แกไม่น่าโง่เลย”       “ก็เวลาพี่นภาเป็นเงินเป็นทองไม่ใช่หรือคะ หนูก็กลัวพี่เสียเวลาไปเปล่าๆ”       “เสียเวลาก็ดีกว่าเสียผัว เขาเรียกใช้เวลาคุณภาพย่ะ ผัวเมียกันมันต้องเติมหวานเป็นระยะ แกเองน่ะแหละ ไม่เห็นจะดูแลผัวแกเลย”       เนตรนภิศยิ้มภาคภูมิใจ       “ก็คุณอมรน่ะสามีในโอวาทน่ะซีคะ เรื่องเจ้าชู้น่ะไม่มีเลย ไม่เหมือนพี่ภพผัวพี่”       “ไม่จริงย่ะ ภพไม่มีเรื่องกะอีพวกดอกส้มดอกชมพูมาเกือบปีแล้ว”       “ก็เพราะไม่มีโอกาสน่ะซีคะ เพราะพี่นภาวางสายสืบไว้ตั้งกี่คน ยิ่งตอนนี้ก็เพิ่มตากิจเข้าไปอีก แต่ถ้าพี่นภาเผลอ หรือสายลับของพี่ทำงานหย่อนยานล่ะก็...พี่ภพต้องก่อวีรกามขึ้นมาอีกแน่ๆ ค่ะ”       เนตรนภิศพูดไม่มีเบรก นพนภายิ่งคิดยิ่งเห็นจริงจึงโกรธจนพาล       “นังนภิศ หุบปาก ไม่งั้นฉันจะจอดรถตบแกเดี๋ยวนี้แหละ” เนตรนภิศหน้าเผือดตัวลีบลงครึ่งหนึ่ง นพนภาตาวาว ยิ่งเหยียบคันเร่งหนักขึ้น “แกอย่ามาเสี้ยม ฉันเชื่อใจผัวฉัน”             หลังจากสัมมนาเสร็จ เจนภพกลับเข้าห้องพักขณะที่เจนภพสวมเสื้อคลุมอาบน้ำก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เจนภพเดินไปเปิดประตู วิมาลาเข้ามา       “ผ.อ.คะ วิมีงานมาให้เซ็นค่ะ”       วิมาลาถอดแว่นโยนไป แล้วคลี่ผมมวยสะบัดไปมา มองเจนภพตาเยิ้ม เจนภพยิ้ม       นพนภาเดินฉับๆ เข้ามาที่ล็อบบี้ของโรงแรม เห็นวีกิจอยู่กับประสิทธิ์ชัย       “ตากิจ ตาวีกิจ”       วีกิจหันมา ประสิทธิ์ชัยยกมือไหว้นพนภา นพนภารับไหว้       “อ้าว อานภา มาได้ยังไงครับนี่”       “ก็มารับอาภพของเธอน่ะซี นัดกันตอนเย็นๆ แต่อาเสร็จธุระเร็วก็เลยมาก่อนนี่เธอสองคนทำไมไม่เข้าสัมมนา มาทำอะไรอยู่ตรงนี้”       “ปิดสัมมนาไปตั้งแต่เช้าแล้วฮะ ตอนนี้เป็นช่วงฟรีไทม์ฮะ”       “เอ๊ะ ทำไมภพบอกเลิกสัมมนาเย็นๆ”       แจงจิต อรพิม ทิพอาภา ปริมเดินมาสมทบ ทั้งสี่นางไหว้นพนภา นพนภาไม่รับไหว้มองแจงจิตตาเขียว       “ฮะ คุณแจงจิต”       “ตามกำหนดการน่ะเลิกเย็นค่ะ แต่เป็นที่รู้กันว่าสัมมนาวันสุดท้าย เป็นวันช็อปปิ้งค่ะ” แจงจิตบอก       “เออดี แค่เช้าชามเย็นชามยังไม่พอ” บรรดาข้าราชการทำหน้าเรี่ยไปตามกัน เนตรนภิศเพิ่งยุรยาตรมาสบทบ       “แล้วนี่ภพอยู่ไหน”       “เมื่อกี้หนูเห็นกลับขึ้นไปที่ห้องพักค่ะ”       “คง คงไปเปลี่ยนเสื้อผ้ามังคะ”       “แล้วหล่อนสองคนสาระแนรู้ได้ยังไง คอยตามดูก้นผัวฉันอยู่หรือ”       อรพิมสะดุ้ง ทิพอาภาหน้าซีดจะเป็นลม       “ไม่ได้ตามดูค่ะ”       “แต่มันเห็นเองค่ะ”       สองสาวบอก       “พี่นภาขา อย่ามาเสียเวลาอยู่เลยค่ะ ขึ้นไปดูเถอะค่ะ เผื่อพี่ภพจะกินข้าวต้มกลางวัน โดยไม่รอพี่นภาอยู่”             นพนภาตาวาววับ เนตรนภิศหุบปากทันที บรรดาคนอื่นๆ เริ่มกลัวแทน จากคุณ : แม่จ๋าพ่อจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 10:58:24

ความคิดเห็นที่ 10 เจนภพนอนเปลือยอกอยู่บนเตียง วิมาลานอนซบอยู่กับอกกว้าง พลางเอานิ้วเขี่ยไปมา เจนภพขยับตัวอย่างจั๊กจี้ พลางหัวเราะเบาๆ             “ผ.อ.ขา”       “อะไรหรือ”       “วิเบื่อเหลือเกินค่ะที่เราต้องมาหลบๆ ซ่อนๆ อยู่แบบนี้”       เจนภพยิ้มไม่สนใจนัก เพราะทุกนางก็พูดแบบนี้หมด       “แล้ววิจะให้ทำยังไงล่ะจ๊ะ”       “เราก็ไปไหนต่อไหนกันบ้างซีคะ ไปกินข้าว ไปฟังเพลงบ้าง ไม่ใช่วันๆ ก็เห็นแต่เพดานห้องกับพรมปูพื้นแบบนี้”       “โธ่ อย่าเพิ่งคิดมากซีจ๊ะ วิก็รู้ว่าหูตาของนภาเขามีมากขนาดไหน”             นพนภากดมือถือรัว เนตรนภิศแอบสะใจ       “บ้าจริง ทำไมภพต้องปิดมือถือด้วยนะ”       “ดีแล้วล่ะค่ะ พี่นภาจะโทรไปให้รู้ตัวก่อนทำไม”       นพนภาเห็นด้วยแล้วยิ่งโกรธ เลยค้อนเนตรนภิศตาคว่ำ             วิมาลาลุกขึ้นนั่งบนเตียง เอียงตัวมองเจนภพ       “ผ.อ.ขา”       “อะไรอีกล่ะจ๊ะ”       “วิไม่อยากแต่งตัวแบบนี้อีกแล้ว วิไม่อยากใส่แว่น ไม่อยากเกล้ามวย ไม่อยากแต่งตัวเป็นแม่ชีแบบนี้อีกแล้ว”       “ไม่เหมือนแม่ชีซักหน่อย เหมือนบรรณารักษ์ในหนังเอวีต่างหาก”       “แหม ผ.อ. วิอยากใส่บิ๊กอาย อยาก...ว๊าย”       เสียงเคาะประตูดังขึ้น วิมาลาสะดุ้ง       “คงรูมเซอร์วิสน่ะ ดี กินอะไรกันก่อน” เจนภพลุกขึ้นจากเตียง “เดี๋ยวจะได้เซ็นงานกันอีกรอบ”       วิมาลาหัวเราะระริก เจนภพมองดูตาแมวแล้วตาเหลือก เอามือปิดปากไม่ให้ร้อง       “อะไรคะ”       “นพนภา”       เจนภพกระซิบบอก วิมาลากระโจนพรวดขึ้นยืนเก้กังบนเตียง เจนภพมองหาทางทำลายร่องรอย             นพนภาตบประตูเปรี้ยงๆ หน้านิ่วคิ้วขมวด เนตรนภิศลอบยิ้มสะใจ       “ภพๆ ทำไมไม่เปิดประตู ภพ”       “คงกำลังติดพันกระสันรัดมั้งคะ”       “นังนภิศ”       ประตูเปิดออก เจนภพสวมเสื้อกางเกงเรียบร้อย ตาปรือ หาวหวอดมาเปิด       “อ้าว นภา ทำไมมาแต่วันแบบนี้”       “จะมาดูคุณสัมมนาไงคะ นี่มัวทำอะไรอยู่”       “ขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็เผลอหลับไป คุณมาเร็วก็ดีแล้วไปกินข้าวกันเถอะผมหิวแล้ว”       เจนภพตีบทแตก นพนภามีอาการเชื่อ       “ไปก็ไปซีคะ” เจนภพโล่งอกวูบเดินออกจากประตู นพนภาเห็นอาการโล่งใจนั้น “เดี๋ยวค่ะ”       “อะไร”       “ฉันปวดฉี่ ขอเข้าไปฉี่ก่อน”       “โธ่ ไปฉี่ข้างล่างก็ได้ ที่ห้องอาหารก็ได้”       ทันใดนพนภาก็ปาดเจนภพเซไป ก้าวเข้าไปในห้อง จากคุณ : แม่จ๋าพ่อจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 10:59:16

ความคิดเห็นที่ 11 นพนภาก้าวพรวดเข้ามาในห้อง เจนภพ เนตรนภิศตามเข้ามา นพนภามองดูห้องด้วยสายตาเหยี่ยว สภาพห้องดูเรียบร้อยแม้แต่ที่นอนก็คลุมดิบดี       “อะไรอีกล่ะคุณ”       “เปล่า แค่ฉันกลัวนังนภิศจะฉี่ราด ไปซี”       เนตรนภิศจัดแจงไปห้องน้ำ นพนภาเดินดูเตียง       “ไหนบอกเผลอหลับ ทำไมคลุมเตียงเรียบร้อย”       “ก็นอนบนผ้าคลุมน่ะซี” นพนภากระชากผ้าคลุมเตียงออก ขึ้นไปนั่งคุกเข่าดูเจนภพประชด “ทำไม ไม่ดมดูเลยล่ะคุณ”       “ไม่ต้องมาท้าฉัน”       นพนภาก้าวลงจากเตียงไปเดินดูรอบๆ เปิดตามตู้เสื้อผ้า เจนภพใจหาย นพนภาดูท่าที ยิ้มเยาะ กระชากตู้เปิดออกเห็นตู้ว่างเปล่า นพนภาผิดหวัง เจนภพแอบยิ้มนิดๆ เนตรนภิศเดินออกมาจากห้องน้ำ       “ในห้องน้ำก็ไม่มีค่ะ พี่นภา”       “ไหนบอกว่าจะมาฉี่ ไม่มีอะไร”       “ไม่มีทิชชู่ไงคะ”       นพนภามีท่าทีผ่อนคลายลง       “เอาเถอะ แกก็สะบัดๆ เอา อุ๊ย ฉันก็หิวข้าวเหมือนกัน ไปกันเถอะภพ”       นพนภาเข้ามากอดแขนเจนภพมองอย่างรักใคร่ เจนภพยิ่งโล่งใจทำงอนกลบเกลื่อน       “เอ้า ไม่พิสูจน์หลักฐานกันแล้วหรือ”       “แหม...เอ๊ะ” นพนภามองดูซอกคอเจนภพ “นี่อะไร เหมือนรอยเล็บ”       เจนภพตะปบคอ       “เมื่อวานแรลลี่หาอาร์ซี โดนกิ่งไม้มันเกี่ยวน่ะ”       นพนภาตาขวางขึ้นมาใหม่       “หาอาร์ซีเหรอ นี่แน่ะ”       นพนภาฉีกเสื้อเจนภพควากกระชากทึ้ง เจนภพร้องเฮ้ย เสื้อขาดแคว่ก กระดุมกระจาย       “นี่คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือ”       นพนภาดูตามอก หลัง ซอกคอ เจนภพเบี่ยงไปเบี่ยงมา       “เออ ใครมีผัวแบบคุณก็ต้องบ้าทั้งนั้นแหละ”       “ไม่ต้องหาแล้วค่ะพี่นภา” เนตรนภิศบอก       “ทำไม”       “หนูเจออาร์ซีแล้วซีคะ”       เนตรนภิศชูบราเซียร์ลูกไม้สีแดงฉาดฉานขึ้น เจนภพผงะ       “อ๊าย อีหน้าด้าน นี่แรลลี่กันไปกี่ด่านแล้วล่ะ”       นพนภาวิ่งหารอบห้องแล้วนึกออก รูดประตูกระจกบานเลื่อนออกไปที่ระเบียง             นพนภาก้าวออกไปลมพัดกรูเกรียวมาจนผมปลิว นพนภากวาดตามองไม่เห็นใคร เจนภพหน้าซีดก้าวตามมา เนตรนภิศตามติด       “ไหน มันอยู่ไหน”       “ก็เห็นอยู่แล้วว่าไม่มีใคร”       “ฉันไม่เชื่อ”             ตรงทางที่เชื่อมไปยังระเบียงห้องต่างๆ วิมาลายืนเขย่งตัวลีบเล็กแนบตัวตึก จากคุณ : แม่จ๋าพ่อจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 11:00:02

ความคิดเห็นที่ 12 ตรงบริเวณสระว่ายน้ำของโรงแรม มีแขกไทยและเทศพอประมาณ ที่เก้าอี้ริมสระ แหม่มนางหนึ่งนอนคว่ำให้หมอนวดนวดกำลังพลิกตัวมานอนหงายมองขึ้นไป             “โอว์ มายก็อด” แหม่มร้องออกมาอย่างตกใจ       “อะไรคะ แหม่ม”       “มีคนจะกระโดดตึก”       หมอนวดร้องอุทาน แหม่มลุกขึ้นชูไม้ชูมือ ครู่เดียว รปภ. 2 นายก็วิ่งมา คนทั้งสระว่ายน้ำร้องฮือฮามาชี้ชวนกัน             นพนภาเต้นเร่าๆ อยู่ตรงระเบียงห้องพัก       “เอามันไปซ่อนไว้ที่ไหน”       เนตรนภิศชูบราเซียร์       “อย่างนี้มัน 39 คัพดีเลยนะคะ”       “ไหน อีคัพดีอยู่ที่ไหน”       “ไม่มี”       เสียงเอะอะข้างล่างดังขึ้นมา นพนภาชะโงกลงไปดู เนตรนภิศชะโงกตาม คนข้างล่างชี้โบ๊ชี้เบ๊ขึ้นมา นพนภาหันขวับไปดูเห็นแนวคอนกรีตมีอกในเสื้อยื่นมาพ้นแนวคอนกรีต       “อีคัพดี” วิมาลาสะดุ้งเฮือก พยายามหดอกแต่นมไม่เป็นใจ “นังหน้าด้าน ไม่ต้องมาหดนม มานี่นะ”       “ไปก็โง่ซี”       วิมาลาบอก เจนภพหมดแรง นพนภาหันไปฟาดเจนภพผัวะๆ เจนภพปัดป้อง       “พี่นภามันหนีแล้วค่ะ” เนตรนภิศบอกเมื่อเห็นวิมาลาคุกเข่าลงคลานสี่ตีนไปยังห้องข้างๆ       “แก”       ทันใดนพนภาก็ไต่พรวดตามไป เจนภพอึ้งไปคว้าไม่ทัน       “เฮ้ย นภา”       “ว้าย พี่นภา”       นพนภาคลานตามวิมาลาไป แล้วสลัดรองเท้าออก รองเท้าตกลงไป       รองเท้าเนตรนภาตกลงมากลางสระว่ายน้ำ บรรดาไทยฝรั่งมุงร้องกันเอ็ดอึง รปภ.เป่านกหวีดปริ๊ดๆ วิ่งวุ่น บางคนเอากล้อง เอามือถือมาถ่าย             ที่ระเบียงห้องพักของโรงแรม ลมพัดมากรูเกรียว วิมาลาคลานกระดืบไป นพนภาคลานตามอย่างไม่ย่อท้อ       “แกจะหนีไปไหน นี่แน่ะ”       นพนภาคว้าข้อเท้าวิมาลาไว้       “ปล่อยนะ”       วิมาลาสะบัดสุดแรง นพนภาตัวเอียงวูบ มือคว้ากระถางไม้ประดับ       “เฮ้ย”       “วี๊ด พี่นภา”       เจนภพกับเนตรนภิศร้องอย่างตกใจ คนข้างล่างร้องกันสุดเสียง กระถางต้นไม้ตกมาแตก ดินกระจายเต็บขอบสระ       นพนภาทรงตัวได้ใหม่ หน้าซีดกลัวตายแล้วยิ่งโกรธ       “อีคัพดี แกจะฆ่าฉันเหรอ”       วิมาลาไต่ไปถึงระเบียงอีกห้อง กระโดดลงไป นพนภาไต่ตามติด             ห้องพักหรูอีกห้อง นักท่องเที่ยวญี่ปุ่น 2 ผัวเมีย สวมปิจามานอนบนเตียง ดูทีวีจอยักษ์ภาพในจอกำลังมีมวยไทย       “ไทย บ็อกซิ่ง”       “ไฮ้”       ทันใดวิมาลาวิ่งถลามาหน้าทีวี นพนภาตามมาจิกหัว วิมาลาร้องวี๊ดหมุนคว้างมา นพนภาตบผัวะวิมาลาปัดป้อง สองผัวเมียชาวญี่ปุ่นงุนงงเป็นไก่ตาแตก สองผัวเมียเขม้นมองแล้วหันมามองหน้ากัน นพนภาตบผัวะ วิมาลาล้มลงที่พื้น นพนภาขึ้นคร่อม       “แก อีหน้าด้าน แกเป็นใคร อีคัพดี” วิมาลาร้องลั่น ยกมือป้องหน้า นพนภายุดมือไว้เพิ่งได้เห็นหน้าชัดๆ “แก อี อีวิมาลา ต๊ายอีเคร่งศีล”       วิมาลาได้จังหวะยันนพนภาถลาล้ม วิ่งตะกายหนีออกไป นพนภาลุกวิ่งตาม สองผัวเมียชะเง้อมองตาม แล้วมองหน้ากันงงๆ             ที่ล็อบบี้โรงแรม ทัวร์นักท่องเที่ยวกำลังเข้าเช็คอิน ไกด์ทัวร์ชี้ชวนให้ชมภาพจิตรกรรมฝาผนัง       “นี่คือภาพความเป็นอยู่อย่างไทย แสดงถึงวิถีชีวิตอันร่มเย็น รักสงบ ปรองดอง ไร้ความขัดแย้ง แหก”       ไกด์ร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นวิมาลาวิ่งเสื้อขาดออกมาจากลิฟต์ นพนภาตามติดจิกผม วิมาลาฮึดสู้หันไปตบ สองนางจิกหัวซึ่งกันและกัน ดึงทึ้งเสื้อผ้าขาดแควกลงไปดิ้นกลิ้งเกลือกกันที่พื้น ผ้าเปิดชะเวิกชะวากนักท่องเที่ยวฮือฮา คว้ากล้องมาถ่าย มีตั้งแต่มือถือ กล้องปัญญาอ่อน ไปจนถึงกล้องดีวีดีไฮเอนด์ วีกิจ ประสิทธิ์ชัย แจงจิต อรพิม ทิพอาภา ปริมวิ่งมาดู       “อานภา”       “ตบกับใครวะ”       “หน้าคุ้นๆ”       “ว้าย ใช่หรือ นี่มัน”       “ใช่ย่ะ แม่วิมาลา”       “ว้าย แกถือศีลแปดไม่ใช่หรือคะ”       ประตูลิฟต์อีกตัวเปิดออก เจนภพกับเนตรนภิศตามมา       “หยุดนะ พอดี” เจนภพร้องห้ามแต่นพนภาไม่ยอมหยุด       “อีแม่ชีทุศีล แกแตกไปกี่รอบแล้วล่ะ ศีลน่ะ”       “พี่นภาหนูช่วยค่ะ”       เนตรนภิศทะเล่อทะล่าเข้าไป วิมาลาตบผัวะเนตรนภิศล้มคว่ำ นพนภาเข้าจิกผมต่อ เจนภพหันมาเห็น       วีกิจ       “เฮ้ย นายกิจช่วยหน่อย”       “ฮะ อาภพ”       เจนภพเข้าล็อคนพนภา วีกิจเข้าล็อควิมาลาดึงห่างจากกัน สองนางดิ้นเร่าๆ ยื่นเท้าถีบกันพัลวัน       “ปล่อยฉัน ฉันจะตบมัน”       “หล่อนมีมือคนเดียวหรือยะ”             บรรดานักท่องเที่ยวยังคงถ่ายรูปกันอย่างเมามัน จากคุณ : แม่จ๋าพ่อจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 11:00:44

ความคิดเห็นที่ 13 เย็นวันเดียวกันนั้น ประตูรั้วบ้านเปิดออกด้วยรีโมทคอนโทรล รถเก๋งขนาดกลางไม่ใหม่นักของวีกิจแล่นเข้ามาตามถนนผ่านบ้านหลังใหญ่หรูหราของเจนภพ เลยไปยังบ้านไม้ขนาดเล็ก ดูงดงามร่มรื่นที่ปลูกเยื้องไปทางด้านหลัง             บ้านของเจนภพ เป็นบ้านที่สร้างใหม่แทนหลังเก่า       ส่วนบ้านเล็กนั้นอายุราว 40 ปีมาแล้ว รถของวีกิจจอดลง วีกิจลงมาจากรถ สร้อยคำมารดาของวีกิจ อายุราว 48 ปี สะสวย ดูอ่อนโยน แต่เป็นคนแกร่งและเข้มแข็งพอสมควร       “ผมกลับมาแล้วฮะ”       “จ้ะ หิวหรือยังลูก”       “ยังเลยฮะ”       “ไปทะเลทั้งที มีอะไรมาฝากแม่บ้าง”       “มีเยอะแยะเลยฮะ”       วีกิจเปิดท้ายรถขนของ สร้อยคำช่วยถือถุงพวกของแห้ง ข้าวหลาม ขนมจาก เข้าบ้าน             วีกิจนั่งแผ่ลงบนโซฟา บัวสาวใช้เก่าแก่เอาน้ำเย็นมาให้ สร้อยคำนั่งลงห่างออกมา บัวขนของฝากไปยังห้องครัว วีกิจจิบน้ำ       “เป็นยังไงลูก สัมมนา”       “มันก็แค่ยกกองไปเที่ยวให้เปลืองงบหลวงเท่านั้นแหละครับ”       “ไม่มีเรื่องอะไรตื่นเต้นบ้างเลยหรือ”       “ไม่มีนี่ฮะ”       “อ้าว ก็แม่ได้ข่าวว่าอานภาไปจัดรีวิวปิดสัมมนาให้อาภพของแกซะโลกลือเลยไม่ใช่หรือ”       วีกิจเกือบสำลัก       “นี่แม่รู้ได้ยังไงฮะนี่”       “แม่รู้ก็แล้วกัน ไหนเล่ารายละเอียดมาซิ แม่มือที่ 3 เป็นใคร”       บัวคว้าไม้ปัดฝุ่นมาปัดใกล้ๆ ทันที สร้อยคำกับวีกิจมองดู       “นี่ บัว จะมาฟังก็มา ไม่ต้องมาทำขยันตอนนี้”       “ค่ะ คุณสร้อย”       บัวยิ้มเอียงอายมานั่งปุบลง       “ชื่อวิมาลาครับ อยู่แผนกเดียวกับผม แก่กว่าผมซัก 2-3 ปี ใส่แว่น เกล้ามวยหน้าตาจืดๆ แต่งตัวเชยๆ”       “นี่ไม่ใช่อะไรที่อาภพของแกจะชอบเลยนะ”       “ไม่ใช่แค่นั้นนะครับ แกยังธรรมะธรรมโมถือศีลแปด เดี๋ยวก็ปฏิบัติธรรม เดี๋ยวก็แจกซองเรี่ยไร”       “ศีลแปดอะไร แปดเปื้อนหรือ”       “ทั้งหมดที่เราเห็นน่ะ เป็นแค่สร้างภาพฮะ ที่จริงแกเป็นคนเซ็กซี่เชียวล่ะอกภูเขา เอวคอด สะโพกผาย” บัวตบเข่าฉาด       “นี่มันดาวโป๊นี่คะ”       “ความจริงก็คืออาภพคบกับเขามาเกือบปีแล้ว เรื่องแต่งตัวเรื่องเคร่งศีล อาภพเป็นคนวางแผนเอง”       “ต๊าย มันจะทุ่มเทอะไรปานนั้น”       “ไม่ใช่แค่อานภาโดนหลอกนะครับ คนทั้งกองไม่มีใครระแคะระคายเลย”       สร้อยคำสังเวชใจจนหัวเราะออกมา       “เฮ้อ นี่มันคู่เวรคู่กรรมจริงๆ ผัวก็เจ้าชู้เกินมนุษย์ เมียก็หึงไม่ลืมหูลืมตาแบบนี้”       “มันอยู่ในดีเอ็นเอเลยมั้งครับ”       “ต๊าย ถ้าจริง แกก็ไว้ใจไม่ได้ล่ะซี ดีเอ็นเออากะหลานมันคงไม่ต่างกันนักหรอก”       “โธ่ ผมออกจะเป็นคนดี”       “ถ้าดีจริง ทำไมแกถึงไม่มีแฟนซะที”       วีกิจทำท่าหล่อ สร้อยคำค้อน บัวหัวเราะคิก       “โธ่ ผมหล่อเลือกได้ต่างหากฮะ”       “จ้า เลือกไปเถอะ เลือกให้ดีๆ ก็แล้วกัน”       วีกิจไม่ตอบ             วันต่อมาที่บ้านรินลดาซึ่งเป็นบ้านสองชั้นหลังใหญ่ดูหรูแต่ไม่มีรสนิยมเพิ่งสร้างเสร็จใหม่ๆ ที่สนามหญ้ามีการตั้งโต๊ะกินเลี้ยงหลายโต๊ะ บรรดาแขกก็คือเพื่อนบ้าน ลัดดาเจ้าของบ้านแต่งตัวสวยสวมทองเต็มตัว คุยออกรสกับอยู่กับพิณ แปลก และแขกรุ่นราวคราวเดียว       “ต๊าย ฉันละปลื้มแทนแม่ลัดดาจริงๆ ที่มีอวชาตบุตร”       “เฮ้ย เขาเรียกอภิชาตบุตร”       “เออ นั่นแหละ เหมือนกัน”       “นังรินน่ะมันหัวไม่ดีเลยไม่ได้เรียนต่อ ยังดีที่มันขยัน หนักเอาเบาสู้”       “อะไรก็ไม่เท่าเก็บเงินเก่ง แค่ 5-6 ปี สร้างบ้านใหม่ให้แม่ได้แล้ว”       “ก็ยังต้องผ่อนเขาอยู่น่ะพี่แปลก เฮ้อ สร้างบ้านใหญ่โต แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันพี่น่ะยังดี ยังมียายตาอยู่เป็นเพื่อน”       “อือ นี่รู้หรือยัง ยายนินจบปริญญาโทแล้วนะ จบแล้วก็ได้งานเลย อุ๊ยเงินเดือนเป็นแสน”       พิณรีบอวด แปลกถึงกับเซ็ง มุตตายืนอยู่ตรงเคาน์เตอร์น้ำได้ยินการสนทนา หน้าหม่นลง เดินไปยังศาลากลางสวน       ที่ศาลากลางสวน มีชายหนุ่มสวมแว่น หน้าตาดูดียืนจิบน้ำอยู่ มุตตาเดินมา       “หมอบี มาทำอะไรอยู่ตรงนี้”       “หลบมาโทรศัพท์น่ะ นี่เห็นว่าไอ้นินจะกลับมาแล้วหรือ”       “ไม่รู้ซี เขาไม่ค่อยบอกอะไรตาหรอก”       “นี่ยังทะเลาะกันอยู่เหมือนเดิมซีนะ”       หมอบีขบขัน แต่มุตตายิ่งหม่นลง       “เปล่าซักหน่อย”       “เออ ตา เดือนหน้าเราจะไปอังกฤษแล้วนะ”       “ต่อโทเหรอหมอ”       “เปล่าหรอก แค่เซอร์ทิฟิเคตน่ะ”       “อิจฉาจังเลย”       “มาอิจฉาอะไร ไม่ได้ไปเที่ยว ไปเรียนหนักจะตาย ยิ่งภาษาเราก็ไม่ดีเหมือนไอ้นินมันด้วย”       รินลดาเดินเข้ามา ดูสวยเฉี่ยวไปทั้งตัว แต่ดวงตามีแววเหน็ดเหนื่อยกับชีวิต       “สองคนนี่มาทำอะไรตรงนี้ ถ่านไฟเก่าคุหรือไง”       “บ้า รินพูดอะไร”       มุตตามีแววหม่นหมองวูบหนึ่ง แต่หมอบีหัวเราะอย่างไม่มีอะไรในใจแล้ว       “ถ่านไฟเก่าอะไร เราไม่ใช่สเป็คตาหรอก”       “เรากำลังนินทาเธอต่างหาก”       “นินทาอะไรริน”       “นินทาว่ารินสวยขึ้นน่ะซี แถมยังรวยด้วย กลายเป็นไฮโซไปแล้ว”       “ไฮโซที่นี่น่ะซี พอกลับกรุงเทพก็เป็น( ^o^ )เขาอยู่ดี”       รินลดามีแววหม่นหมองขมขื่นบางอย่างแต่มุตตาไม่เห็นเพราะมัวแต่สงสารตัวเอง             “แต่ยังไงก็ยังมีอิสระ ไม่ต้องติดแหงกอยู่ที่นี่” จากคุณ : แม่จ๋าพ่อจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 11:01:31

ความคิดเห็นที่ 14 คืนนั้นเมื่อกลับมาบ้าน มุตตาถือซองจดหมายปึกหนึ่งเดินเข้ามาในห้องนอน ทรุดตัวลงนั่งที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วแยกจดหมายดู             ซองแรกๆ เป็นพวกจดหมายขยะพวกใบ้หวย ขายของ โบร์ชัวร์ห้างสรรพสินค้า จนมาถึงซองสุดท้าย       เป็นซองจดหมายราชการ มุตตารีบคลี่ออกอ่านอย่างตื่นเต้น       มุตตาถือจดหมายสีหน้าตื่นเต้นก้าวจากด้านในมายังห้องโถงแล้วชะงักเมื่อเห็นแม่นั่งบ่นอยู่ที่โซฟา ส่วนแปลกอยู่หน้าทีวีกำลังเซ็งเมีย       “หมั่นไส้นังดาทำอวดร่ำอวดรวย ขึ้นบ้านใหม่เชิญคนมาครึ่งค่อนตำบล เชอะบ้านกะเร้อกะรัง สวยซะที่ไหน”       “อ้าว เมื่อกลางวันแกยังบอกเขามีบุญ มีลูกดีไม่ใช่หรือ”       “ดีอะไร ก็แค่นังพริตตี้ กะอะไรเตอร์ๆ”       “พรีเซ็นเตอร์”       “เออนั่นแหละ ยายนินน่ะดีเลิศประเสริฐกว่าตั้งแยะ ฉันยังไม่พูดซักคำ”       “แกแน่ใจนะว่าไม่ได้พูด”       มุตตาอึ้งไปนิดหนึ่ง       “อ้อมาแล้วหรือ มานี่ซิ มีธุระจะคุยกับแก” มุตตาเดินมานั่ง “แกดูนังรินซิจบแค่มอหก แต่มันรู้จักใช้หน้าตาหาเงินได้เป็นล้าน ทั้งๆ ที่มันก็ไม่ได้สวยสะอะไร แต่ก่อนมีประกวดอะไรมันแพ้แกทุกที” มุตตาก้มหน้า แปลกมองลูกอย่างสงสาร “ดูซิเพราะมันไปประกวดมันถึงเข้าตากรรมการ ได้ดิบได้ดีอยู่ทุกวันนี้ แต่แกเขาชวนให้ประกวดอะไรก็ไม่เอา มัวแต่สนิมสร้อย จะไปประกวดตอนนี้ก็แก่เกินแกงแล้ว”       “อะไร ยายตาเพิ่ง 24”       “นั่นแหละ ตอนนี้เขารับตั้งแต่ 15 ฮึ เสียโอกาสเปล่าๆ”       “ก็หนูไม่ชอบนี่จ๊ะ”       “แล้วทำไมแต่ก่อนแกชอบ”       “ก็ตอนนั้นหนูยังเด็ก”       “พอโตก็เลยอายนมอายต้ม โธ่มีดีไม่รู้จักใช้”       “นี่น่ะหรือคะ ธุระที่แม่จะพูดกับหนู”       “ฮึ วันนี้พี่นินเขาโทรมาหาฉันกะพ่อแกว่าไร่ดอกไม้อยู่ตัวแล้ว เราน่าจะซื้อที่อีก 10 ไร่ ลองทำไร่ทานตะวันดู พี่เขาให้แกไปขอข้อมูลเกษตรจังหวัดดู”       มุตตาดวงตาแข็งกร้าวขึ้น พูดเสียงแข็งกว่าปกติ       “ตกลงพี่นินจะให้หนูหมกอยู่ในไร่ตลอดไปเลยใช่ไหมคะ”       “ว้าย หมกอะไร”       “ยายตา”       “หนูเพิ่งได้จดหมายจาก ก.พ. ค่ะ ว่ามีตำแหน่งว่างให้หนูไปรายงานตัวที่กรุงเทพ”       “อ้าวหรือ ดีจังลูก”       “งานราชการหรือ เงินดาวเงินเดือนจะกี่สตางค์กัน”       “แต่มันก็มีเลื่อนตำแหน่ง มีขึ้นเงินเดือนนี่คะ”       “แล้วทางไร่นี่จะทำยังไง”       “แม่ก็พูดเองไม่ใช่หรือคะว่าไร่เราอยู่ตัวแล้ว พ่อกับแม่แค่คอยดูๆ กับคุมบัญชีก็พอ”       “อยู่กรุงเทพ อยู่ยังไงคนเดียว”       “ใครเขาก็อยู่ได้นี่คะ พี่นินยังอยู่อเมริกาคนเดียวได้”       “ยายนินกะแก เหมือนกันที่ไหนล่ะ”       “หนูรู้ค่ะ ตอนเรียนมหาลัยหนูอยู่หอก็อยู่ได้นี่คะ”       “นั่นมันยังมีเพื่อน มียายนินคอยดูแลอีกคน”       “พี่นินน่ะหรือคะดูแลหนู เขาแค่เอาเงินมาฟาดหัวหนูทุกเดือนแค่นั้นแหละค่ะ”       “ยายตา”       “ไม่ว่ายังไงหนูก็จะไปค่ะ”       มุตตาพูดเรียบๆ แต่แววตาดูมุ่งมั่น ต่อต้าน ดื้อดึง             พิณกับแปลกยอมให้มุตตาเข้ามาทำงานในกรุงเทพ ทั้งคู่มาส่งมุตตาที่กรุงเทพซึ่งมุตตาเข้าพักที่หอพักหญิงแห่งหนึ่ง ห้องในหอพักขนาดไม่ใหญ่นักบนเตียงมีเพียงที่นอนกับผ้ารองเปื้อน พิณนั่งอยู่บนเตียงมีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ 2 ใบและมีพวกถุง 2-3 ใบ แปลกเดินวนดูรอบห้อง มุตตานั่งที่โต๊ะเครื่องแป้งมองดูตัวเอง       “แกจะเดินไปถึงไหน ฉันเวียนหัว” พิณต่อว่าสามี       “มียาม มีเหล็กดัด มีทีวีวงจรปิด”       “แล้วที่ข้างล่างมันมีอะไรการ์ด การ์ดนะ”       “คีย์การ์ดค่ะ”       “หอพักหญิงนี่ดีอยู่อย่าง ไม่มีผู้ชายมายุ่มย่าม เข้าได้แค่ชั้นล่าง”       “เป็นไงลูก” แปลกหันไปถามมุตตา       “หนูชอบจ้ะ แพงไปนิดแต่ก็สะดวกปลอดภัยดี แต่ยังไงหนูก็จะระวังตัวค่ะ” แปลกยิ้ม       “ระวังแค่ภายนอกมันไม่พอหรอกลูก ต้องระวังภายในด้วย”       “อะไรหรือคะ”       “แกพูดอะไร ไม่เห็นรู้เรื่อง” พิณไม่เข้าใจที่แปลกพูดเหมือนกัน       “ใจไงลูก เราต้องระวังใจเราด้วย”       มุตตาพยักหน้ารับไม่ได้ใส่ใจนัก ก้าวเดินไปที่ระเบียงมองออกไปเห็นทิวทัศน์กว้างใหญ่ภายนอกลมแรงพัดมาจนผมปลิวไสว             มุตตารู้สึกเป็นอิสระอย่างยิ่ง จากคุณ : แม่จ๋าพ่อจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 11:02:26

ความคิดเห็นที่ 15 เช้าวันต่อมาที่หอพักหญิง ฤดีเจ้าของหอพักนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์กับศรี สาวใช้ ซึ่งกำลังปัดกวาดเช็ดถูล็อบบี้อยู่             “อ้าว เช็ดให้มันเกลี้ยงๆ นังศรี อย่าให้ใครเขาเอาไปพูดว่าหอเราไม่สะอาด”       “อุ๊ย หอคุณฤดีน่ะสะอาดจนดมได้ค่ะ แต่ลูกหอซีคะไม่รู้ว่าสะอาดหรือเปล่า”       “เอ้า พอพูดถึงก็ส่งกลิ่นคาวมาเชียว”       พร สาววัย 30 แต่งตัวแบบทำงานกลางคืนแหวกบนเปิดล่างเดินเซมาจากข้างนอก       “นี่แม่พรกลับอะไรเอาป่านนี้ยะ งานรีเซฟชั่นนี่เขาเซฟกันจนถึงเช้าเลยหรือจ๊ะ”       “แหม ป้า ไม่คิดว่าฉันเพิ่งออกไปตักบาตรบ้างเหรอ”       “วุ้ย ถ้าหล่อนออกไปตักบาตรชุดนี้น่ะ ได้บาปมากกว่าบุญแน่ย่ะ”       พรทิ้งตัวนั่งแผ่บนโซฟา ศรีนั่งลงข้าง ฤดีถลึงตาใส่ศรีค้อนลุกขึ้น       “แล้วนี่พี่พรไปทำอะไรมา”       “งานพิเศษ”       ฤดีกับศรีมองหน้ากัน ฤดีตบอกผาง       “งานพิเศษ ว้าย”       “ฟังให้ดีๆ นะป้า งานพิเศษไม่ใช่อาชีพพิเศษ ก็ไอ้เสี่ยเจ้าของผับน่ะซีมันจัดงานวันเกิดพอตีหนึ่งมันก็ปิดไฟ ปิดประตูหลอกตำรวจ แต่ข้างในฉลองกันจนสว่างคาตาฉันถึงกลับมาป่านนี้แหละ”       “โล่งอกไป”       มุตตาแต่งตัวเรียบร้อย หน้าสดใสเดินออกมาจากด้านใน       “สวยจริงหนู ไปทำงานหรือคะ” ฤดีทักมุตตา       “ค่ะ ไปทำงานวันแรกก็เลยออกเร็วหน่อย”       “ดีจริง โชคดีนะคะหนู”       “ขอบคุณค่ะ หนูไปก่อนนะคะ”       มุตตาเดินออกไป ทั้งสามนางมองตาม       “สวยจังเลยหนูช๊อบชอบ” ศรีบอก       “สวยน่ะสวยหรอก แต่จืด” พรบอก       “ใครเขาจะเปรี้ยวเหมือนเธอล่ะยะ ไปขึ้นห้องไปซะที มานั่งแผ่อยู่ เดี๋ยวใครคิดว่าหอฉันเป็นที่อย่างว่า”       “อ้าวดีนะป้า จะได้เป็นหอทูอินวันไง มีทั้งรายเดือน รายคืน”       พรลุกขึ้น บิดสะโพกไปด้านใน ฤดีค้อน ศรีหัวเราะคิกคัก             ถนนหน้ากระทรวง รถวีกิจแล่นมาใกล้ประตูทางเข้าแล้วจอดลงที่ทางม้าลายหยุดให้คนข้าม วีกิจมีสีหน้าสดชื่นแจ่มใส มองไปเห็นรถตู้จอดลงที่ป้ายรถประจำทาง มุตตาลงจากรถวีกิจมองอย่างสนใจ       มุตตามองดูตึกกระทรวงตรงหน้าอย่างภาคภูมิใจแล้วเดินเข้าประตูทางเข้า วีกิจมองตามไม่ได้ดูว่าไฟของทางม้าลายเปลี่ยนเป็นสีเขียว รถข้างหลังบีบแตรไล่ วีกิจสะดุ้งรีบออกรถเลี้ยวเข้ากระทรวง วีกิจมองหามุตตาแต่ไม่เจอ       แผนกของวีกิจมีโต๊ะเรียงรายเป็นทิวแถว วีกิจกับประสิทธิ์ชัยเดินเข้ามาที่โต๊ะของตัวเอง       “เห็นแว๊บๆ สวยดี พอเลี้ยวรถตามก็ไม่เจอแล้ว สงสัยมาติดต่อราชการ”       “หรือไม่ก็ปวดท้องกระทันหัน เลยมาขออาศัยส้วมกองเรา”       “ไอ้บ้า”       วีกิจ ประสิทธิ์ชัยนั่งลง ปริมเดินตามมาพูดต่อ       “อู๊ยจริงค่ะ ยิ่งตอนเช้าๆ นี่ฉันจะเข้าห้องน้ำ ต๊ายไม่ว่างซักห้องต้องรอพอเปิดออกมาก็เป็นอีอะไรก็ไม่รู้ ไม่รู้จักซักคน”       ปริมมานั่งโต๊ะ วีกิจ ประสิทธิ์ชัยอ่อนใจ เมื่อรู้ว่าปริมเดินตามฟังการคุยทั้งหมด       “อ้อ หรือฮะ”       “ทีหลังต้องติดป้าย สถานที่ราชการ ห้าม”       บังตาเปิดออก มุตตาโผล่เข้ามา ประสิทธิ์ชัยชะงัก วีกิจยิ้มดีใจ       “ขอโทษค่ะ ดิฉันหาฝ่ายบุคคลไม่เจอค่ะ”       “อ้อ อยู่ทางปีกซ้ายของตึกครับ” ประสิทธิ์ชัยบอก วีกิจลุกพรวดขึ้น       “เดี๋ยวผมพาไปเองครับ”       วีกิจกุลีกุจอพามุตตาออกไป มุตตายิ้มรับขอบใจ ประสิทธิ์ชัยงงและขบขันกับท่าทีวีกิจ ปริมตาขวาง       “ต๊าย ทำไมต้องพามันไปด้วย” จากคุณ : แม่จ๋าพ่อจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 11:03:40

ความคิดเห็นที่ 16 มุตตาเดินมากับวีกิจ วีกิจชวนคุย       “คุณคงเพิ่งมาทำงานใหม่”       “ค่ะ เพิ่งบรรจุ”       “อ๋อ ผมชื่อวีกิจฮะ ทำงานที่นี่มา 2 ปีแล้ว”       “ฉันชื่อมุตตาค่ะ”       “ชื่อแปลกจัง แต่ก็เพราะดีนะครับ”       “ขอบคุณค่ะ”       ทั้งคู่เดินมาถึงฝ่ายบุคคล       “ถึงแล้วฮะ จะให้ผมพาเข้าไปไหมครับ”       “ไม่ต้องหรอกค่ะ ดิฉันจะเข้าไปเอง ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”       มุตตาผลักบังตาเดินเข้าไป วีกิจชะเง้อมองนิดหนึ่งแล้วยิ้มเดินกลับ             มุตตาวางแฟ้มเอกสารและกระเป๋าถือลงที่โต๊ะทำงานของตัวเอง แจงจิตมองอย่างพิจารณา       “นี่โต๊ะเธอ นี่กุญแจโต๊ะ” แจงจิตบอก       “ขอบคุณค่ะ พี่แจงจิต”       “เดี๋ยวคอมก็ใส่ยูสเซอร์เนมใส่พาสเวิร์ดให้เรียบร้อย”       “ค่ะ”       “มีอะไรก็ถามฉันได้ ไปล่ะนะ”       แจงจิตเดินไปโต๊ะตัวเอง มุตตานั่งลงเห็นอรพิมและทิพอาภาโต๊ะข้างๆ มองตาแป๋ว ทางด้านหลังยังมีพนักงานสองคนกำลังซีร็อกซ์งานอยู่       “ชื่อมุตตาเหรอ ฉันชื่ออรพิม นังซีดเกาหลีนี่ชื่อทิพอาภา”       “นังบ้า” มุตตาสะดุ้ง “อุ๊ย ขอโทษค่ะ ฉันว่านังนี่”       “สวัสดีค่ะ”       “งานส่วนของเธอตอนนี้ฉันทำแทนอยู่ เดี๋ยวฉันจะสอนงานให้เอง เธอดูแฟ้มนี่ไปก่อน” อรพิมเอาแฟ้มมาให้       “ค่ะ” มุตตาเปิดลิ้นชักจะเอากระเป๋าใส่แล้วชะงัก ดึงถุงมา ดึงสะไบโครเชต์ออกมาดู “เอ๊ะ ชุดปฏิบัติธรรม”       “ต๊าย ยายวิมาลาทิ้งซากอารยธรรมไว้”       อรพิมคว้าชุดขาวซิ่นขาวมาดู ทาบตัว ทิพอาภาทั้งขำทั้งสังเวช มุตตาเจอของอีก       “ซองผ้าป่าเยอะเลยค่ะ”       “ทิ้งขยะไปเถอะจ้ะ เจ้าของเก่าเขาไปดี ลาออกไปเรียบร้อยแล้ว”       “ทำไมถึงลาออกซะล่ะคะ”       “เห็นว่าไปทำเกษตรพอเพียงค่ะ ปลูกต้นงิ้วขาย”       อรพิม ทิพอาภาหัวเราะคิกคัก มุตตางง แจงจิตเท้าสะเอวตะโกนมา       “เอ้าๆ แม่คุณ แม่ทูนหัว เห็นแก่ภาษีราษฎรเถอะนะจ๊ะ”             อรพิม และทิพอาภาสะดุ้ง รีบพิมพ์งานทันที มุตตายิ้มรีบอ่านแฟ้มอย่างตั้งใจ ช่วงพักกลางวัน มุตตา อรพิม ทิพอาภา วีกิจ และประสิทธิ์ชัย นั่งกินอาหารมื้อเที่ยงกัน และเริ่มมีการพูดคุยทำความรู้จักมากขึ้น แต่มุตตายังดูระวังตัว             “ที่เพชรบูรณ์มีการทำไร่ดอกไม้ด้วยหรือฮะ ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย”       “ค่ะ”       “เอาไว้ลองวีคเอนด์ เราจัดทัวร์ไปเที่ยวกันบ้างดีไหม”       “จัดทัวร์ทั้งทีไปทำไมแค่เพชรบูรณ์ ไปฮ่องกงกันดีกว่า”       “ใช่ ใช่ ไปมาเก๊าด้วย”       “แต่ฉันอยากไปเกาหลีมากกว่า”       “โถ นังกิมจิขึ้นสมอง”       “นังบ้า”       “โธ่ ผมชวนเที่ยวแบบประหยัด นี่ใจคอจะไปเมืองนอกกันเลยหรือไม่ไหวล่ะฮะ”       “นี่ คุณกิจ คุณอย่ามาทำเป็นคนเบี้ยน้อยหอยเล็ก บ้านคุณน่ะรวยจะตาย”       “ใช่ เส้นก็ใหญ่”       มุตตามอง ประสิทธิ์ชัยอธิบายเพิ่มเติม       “นายกิจมันเป็นหลานแท้ๆ กะ ผ.อ. เจนภพเจ้านายเราไงครับ”       “โธ่ อาภพกับผมน่ะ คนละคนกันนะครับ เงินก็คนละกระเป๋า”       มุตตายิ้มนิดๆ ทิพอาภาอธิบายให้มุตตาฟัง       “ตอนนี้ ผ.อ. เราไปดูงานที่ญี่ปุ่น 2 อาทิตย์”       “สงสัยป่านนี้คลี่กิโมโนเพลินไปแล้ว”       “นังบ้า พูดอะไร”       “คงไม่มีโอกาสหรอกฮะ อานภาตามไปคุมแบบไม่ให้คลาดสายตาเลย”       ทิพอาภามองไปแล้วกระซิบกับอรพิม       “ว๊าย ยายปริมตรงดิ่งมาแล้ว”       ปริมถือถาดอาหารเดินยิ้มมา เหลือที่ว่างตรงข้ามวีกิจพอดี       “ขอนั่งด้วยคนนะคะ คุณกิจ”       อรพิมเอากระเป๋าข้ามมาวางปุบ       “ต๊าย อยากให้นั่งหรอกแต่มีคนนั่งแล้ว”       “ใคร”       อรพิมอึกอักนิดหนึ่งแล้วมองไป ลุกพรวดขึ้น       “พี่แจงจิตขา ทางนี้เลยค่ะจองที่ไว้ให้แล้ว”       อรพิมไปดึงแจงจิตที่ถือถาดมา จัดแจงดึงถาดวางโครมใส่หน้าปริม       “เชอะ”       ปริมสะบัดไป อรพิมยิ้มย่อง แจงจิตนั่งลงยังที่ว่าง       “เอ้า พ่อคุณ แม่คุณ กินกันทำเวลาหน่อย จะบ่ายอยู่แล้ว”       ทุกคนค้อนแจงจิต อรพิมเปรยว่า รู้งี้ให้ปริมนั่งดีกว่า วีกิจยิ้มให้มุตตา มุตตามองเลยไปเห็นปริมนั่งโต๊ะห่างไป มองตาเขียวมา             เย็นวันนั้นหลังจากเลิกงาน วีกิจกับประสิทธิ์ชัยเดินมาด้วยกันในลานจอดรถ       “ขอเบอร์หรือยังวะ”       “เร็วเกินไปเว๊ย ให้มันค่อยเป็นค่อยไปดีกว่า”       “มัวแต่ฟอร์มแบบนี้ เดี๋ยวข้าปาดหน้าซะเลยนี่”       ประสิทธิ์ชัยพูดเล่น แต่วีกิจชะงัก       “อย่านะไอ้สิทธิ์ คุณตาน่ะเด็กดี เอ็งจะไปทำเล่นๆ ไม่ได้นะ”       “เอ้า ข้าอาจจะเอาจริงก็ได้นะ”       “หน้าอย่างเอ็งน่ะหรือจะจริงกับใคร”       “ดูเอ็งทำหน้าเข้า แค่พูดเล่นโว๊ย ถึงข้าจะเชี่ยยังไงก็ไม่แย่งของของเพื่อนโว๊ย”       “เออ”       “เฮ้ย ไปหาเบียร์กินกันก่อนไหมวะ”       “ไม่ล่ะ วันนี้บอกแม่ไว้ว่าจะกลับเร็ว”       “โธ่เอ๋ย ไอ้ลูกแหง่”       วีกิจไม่รู้สึกอะไรขึ้นรถ ประสิทธิ์ชัยขึ้นรถบีเอ็มที่จอดอยู่ข้างๆ             คืนนั้น ภายในห้องพัก มุตตาสวมชุดนอนบางเบาเดินมาหยิบถุงหนังสือที่โต๊ะเครื่องแป้ง มุตตาหยิบแม็กกาซีนแฟชั่นผู้หญิงมา มีหนังสือนิยายโรแมนซ์ 2 เล่ม หนังสือพวกอ่านใจชาย ผู้ชายสิบสองราศี มุตตาหยิบหนังสืออ่านใจชายมานอนอ่านที่เตียง             ดวงหน้าสวยหวานสดใสของมุตตา เคลิบเคลิ้มไปกับตัวหนังสือหนังสือที่กล่าวเพียงด้านงดงามของชีวิต         อ่ า น ต่ อ ห น้ า  3 เวลา 17.00 น. ตามลิ้งค์นี้นะคะ เครดิต http://www.manager.co.th/Drama/ViewNews.aspx?NewsID=9550000116058 จากคุณ : แม่จ๋าพ่อจ๋า เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 11:08:17

ความคิดเห็นที่ 17 ขำหลายประโยคเลยเนี่ย 555++ จากคุณ : ทำไงได้...คนมันน่ารัก เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 14:07:18

ความคิดเห็นที่ 18 “ไม่จริงย่ะ ภพไม่มีเรื่องกะอีพวกดอกส้มดอกชมพูมาเกือบปีแล้ว” ประโยคนี้ธัญญาพูดจะไม่สะอึกหรอ 555 จากคุณ : bsl_neoz เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 15:37:33

ความคิดเห็นที่ 19 ดอกส้มดอกชมพู จากคุณ : No one cares for me I am deep เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 16:25:15