ริค : เชน.. คุณอยากคุยกับผมเรื่องเชนงั้นเหรอ? ทำไมล่ะ?
ลอรี่ : อยากให้คุณรู้ไว้ว่าชั้นลำบากใจมากที่จะพูดมันออกมา.. คือชั้น..
ริค : ลอรี่ ไม่ต้องพูด.. หยุดเลย..
ลอรี่ : ชั้นรู้ว่าคุณไม่อยากฟังเรื่องนี้ มันไม่ใช่อะไรที่จะทำใจรับฟังได้ง่ายๆ ลอรี่ : แล้วคุณคิดเหรอว่าชั้นไม่ลำบากใจที่จะพูดมันออกมา? ลอรี่ : ชั้นรักคุณนะคะริค.. รักมากกว่าที่เคยรักซะอีก.. แล้วชั้นก็ไม่อยากจะเสียคุณไป..
ริค : ถ้าคุณรักผม ก็หุบปากแล้วกลับไปนอนซะ.. ริค : ผมไม่อยากได้ยินเรื่องที่คุณจะพูด ผมแค่ไม่อยากฟังมัน.. ริค : ไม่ว่าคุณจะบอกว่าคุณนอนกับเชนหรือไม่ เด็กในท้องจะเป็นลูกใคร ผมไม่อยากฟัง ผมไม่ได้โง่นะ ผมรู้ว่ามันมีบางอย่างเกิดขึ้น รู้มาตั้งแต่วันที่เชนคลั่งขึ้นมาและพยายามจะฆ่าผมแล้ว ริค : ผมรู้ทุกอย่าง ลอรี่..
ริค : คุณกับคาร์ลและเด็กในท้อง เป็นสิ่งสำคัญเพียงสิ่งเดียวที่ผมยังเหลืออยู่ในโลกใบนี้ คุณไม่จำเป็นต้องผุดผ่องสมบูรณ์แบบหรอก.. ริค : ผมรู้ว่าคุณทำอะไรไว้ และผมเข้าใจว่าทำไมคุณถึงทำ มันก็ใช้เวลาอยู่พักใหญ่ล่ะนะกว่าผมจะทำใจได้ แต่ในที่สุดผมก็เข้าใจ..
จากคุณ |
:
Evageline A.K. Mcdowell
|
เขียนเมื่อ |
:
26 ก.ย. 55 01:45:50
|
|
|
|