ปล. ว่าแต่ แก้วหน้าม้า สรุปอันไหนคือร่างจริง
ปล.อีกอัน กระทู้นี้สนุกมาก ทำให้ระลึกถึงวัยเด็กแบบเด็กจริงๆเลยอ่ะ
ปล.สุดท้าย แอบเห็นภาพจริงๆนะนี่ ว่าถ้าเอานางสิบสองต่อพระสุธนมโนราห์ไปทำออกมาแบบฉากอลังการณ์เทคนิคภาพสวยอลังการณ์แบบสโนไวท์เวอชั่นล่าสุด คนต้องไปดูเยอะแน่ๆ 55 ดูได้ทุกเพศทุกวัยขนาดนี้ คนมีอายุก็อยากไปดูของตัวเองตอนเด็กในเวอชั่นเทคนิคยุคสมัยปัจจุบัน เด็กๆก็ไปดูเป็นการทำให้รู้จักวรรณคดีไทยสมัยก่อนได้ หนุ่มสาวก็ไปดูได้ถ้าทำเทคนิคออกมาแจ่มๆอลังฯ เช่นฉากพวกป่า...โห ทำเถอะ อยากดูแล้วค่ะ แต่ไม่ต้องแยกภาคนะ เอารวมกันไปเลย ตอนนางสิบสองเอาน้อยๆหน่อย ไปเน้นตอนพระรถเสนเมรีกับพระสุธนมโนราห์เยอะๆ หนุกแน่เรยค่ะ อิอิ
จำได้ว่าตอนเด็กๆ ขนาดเป็นเด็กนะ ยังอินมากกกกกกกก สงสารเมรีสุดๆแทบจะร้องไห้ แอบงอนพระเอกนิดๆ (แต่ก็เข้าใจ) อินตาม 55... พอภาคต่อนี่แบบให้ไปเป็นคนตามเค้าซะบ้าง....ไม่อยากให้มโนราห์ดีด้วยง่ายๆ...แต่พอดูๆไปหลังๆก็ไปสงสารพระสุธนอีกล่ะ ที่ต้องลำบากออกเดินทางไปตามบ้างอีกล่ะ ^^ สรุป เป็นวรรณคดีเรื่องที่มันติดอยู่ในใจตั้งแต่เด็กที่สุดเลย เพราะสงสารนางเอกยังไงไม่รู้ แต่สุดท้ายก็ใจอ่อน สงสารพระเอกเหมือนกัน ชอบมากค่ะ เป็นวรรณคดีที่โรแมนติกมากๆเลย เหมือนเป็นความรักที่ต้องฝ่าพันอุปสรรคหลายภพหลายชาติ คือรู้สึกเหมือนว่าเค้าสองคนเป็นคู่ที่รักกันมากๆ รู้สึกได้นะว่าพระรถเสนก็รักตั้งแต่ตอนเป็นเมรีแล้ว แต่circumstancesมันทำให้มันเป็นไปไม่ได้ น่าสงสาร ต้องใช้เวลาตั้งสองชาติแน่ะที่ต้องฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆ จนสุดท้ายเค้าสองคนก็มีความสุขด้วยกัน ever after ^^
ขอบคุณที่ตั้งกระทู้ดีๆมาให้ครึกครื้นฟื้นอดีตกันนะคะ ^^
แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 55 15:14:17
แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 55 15:11:23
แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 55 15:06:18
แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 55 14:59:52