ขอยกนิ้วให้กับผู้กำกับที่ชื่อ วศิน ปกป้องครับ
|
|
มีโอกาสได้ไปดูรอบสื่อมวลชนของหนังเรื่อง เค้าเรียกผมว่าความรัก (My names is love) ของพี่วศิน หนึ่งในผู้กำกับหนังเรื่อง สิ่งเล็กเล็กที่เรียกว่ารัก ซึ่งเข้าไปในอยู่ในใจใครหลายๆคนทั้วทั้งเอเชียมาแล้ว
ส่วนตัวแอบคาดหวังกับหนังเรื่องนี้พอสมควร และพอได้ดูจบแล้ว ผมคิดว่าเกินจากที่คาดไว้มากๆครับ หนังเล่าเรื่องได้ดีมาก สอดแทรกมุกตลกเข้าไปได้ดีทั้งเรื่อง โรงที่ผมไปดู ขำกลิ้งกันทั้งโรง
และที่ผมชอบและชอบมากๆ คือฉากเศร้าปนเสียงหัวเราะที่ใส่เข้ามา มันทำให้นึกถึงฉากในหนังเรื่องสิ่งเล็กๆ ตอนที่น้ำตกลงไปในสระน้ำแล้วกระโปรงเปิด ความรู้สึกตอนนั้นผมไม่ได้ขำนะ แต่คนทั้งโรงขำกันหมดเลย มันให้ความรู้สึกเจ็บปวดมาก
ในหนังเรื่องนี้ก็เช่นกัน ทุกคนในโรงขำหมดในฉากๆนั้น แต่ทำไมผมแอบเศร้า
อยากจะบอกว่าสำหรับคนที่ชอบหนังเรื่อง สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก ผมแนะนำให้ไปดูหนังเรื่องนี้ครับ แล้วจะได้รอยยิ้มและเสียงหัวเราะกลับมาอย่างแน่นอน รวมถึงได้เห็นมุมมองความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
แอบไม่ค่อยชอบตอนจบที่มันมีคำพูดที่หวานเกินไปอ่ะครับ 555+
ปล. 1ผู้หญิงสองคนที่นั่งอยู่ข้างๆผม ทั้งขำและร้องไห้ในฉากๆนั้น มันยิ่งบ่งบอกว่า ผู้กำกับเค้าเก่งจริงๆทีทำให้คนดูเกิดสองอารมณ์ในฉากๆเดียวได้
ซึ่งผู้กำกับอีกคนที่เคยทำได้คือ คุณมะเดี่ยว กับฉากงานแต่งของนุ่น-เจมส์ บวกกับฉากขาวดำที่ เนเอารูปบีมไปวางในงานศพของบีม ในหนังเรื่อง Home
ปล.2 ผมเป็นแฟนคลับหนังเรื่องสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก ดูไป 8 รอบ และคิดว่าเรื่องนี้ เค้าเรียกผมว่าความรัก ก็จะไปดูซ้ำรอบที่สองครับ ช่วยกันอุดหนุนหนังไทยนะครับ
| จากคุณ |
:
แค่ใจฉันรักเธอ 
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 ต.ค. 55 00:46:49
|
|
|
| 
