|
ก๊อปมานะคะ
..........
สอดรับกับเรื่องราวที่รัชนีเล่าให้ปรางทิพย์ฟัง
ตอนนั้นแม่ยังเด็กมาก แม่คิดแค่ว่า ไม่อยากเอาชีวิตมาจมปลักกับผู้ชายที่ไม่ได้รัก จะว่าไป แม่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความรักมันคืออะไร
ปรางทิพย์นั่งฟังอยู่ข้างๆ กุมมือรัชนีไว้ด้วยความเห็นใจ
แม่ตัดสินใจไปเพื่อจะตามหาความฝัน ตามหาชีวิตของตัวเอง ชีวิตนอกรั้วเถลิงยศไม่ได้สะดวกสบายเลย แม่พยายามทำงานหาเงินเพื่อจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศให้ได้ ๒ ปีต่อมาคุณพรตเสียชีวิต แม่รู้ข่าวในวันที่เปิดพินัยกรรม
รัชนีนึกถึงอดีตด้วยความเจ็บปวด ภาพในวันเปิดพินัยกรรมซึ่งรัชนีไม่ได้อะไร เลยผ่านมานานแต่ชัดเจนในความทรงจำ
ก่อนหน้านี้ไม่กี่ชั่วโมง ภายในบ้านเถลิงยศ สุวิทย์นั่งฟัง สายใจเล่าอย่างสุภาพ
คุณผู้หญิงเสียใจมากที่คุณผู้ชายไม่ได้ยกอะไรให้ นอกจากเงินค่าเลี้ยงดูรายเดือน คุณผู้หญิงปฏิเสธไม่รับมัน และออกไปจากเถลิงยศเป็นครั้งที่ ๒ หลังจากนั้นเธอก็ไม่เคยกลับมาหาคุณหนูอีกเลย
ทั้งสองคนนั่งอยู่ต่อหน้ารูปของพรต เถลิงยศ สุวิทย์ฟังไปคิดไป
รัชนีอธิบายให้ลูกสาวฟังต่อ
แม่ไม่กลับไปเพราะไม่อยากให้ภคพงษ์ต้องเสียใจ แม่คิดว่าในเมื่อคุณพรตไม่ได้ให้อะไรกับแม่ แม่ก็ต้องออกมาหาด้วยตัวเอง จะให้แม่แบมือรับเงินเดือน และใช้ชีวิตอยู่อย่างไร้จุดหมาย แม่ทำไม่ได้ ตอนนั้นแม่เห็นแก่ตัวเอง ไม่ได้คิดถึงความรู้สึกของภคพงษ์แม้แต่นิดเดียว
ปรางทิพย์กำมือรัชนีไว้อย่างเห็นใจ
แม่คิดแค่ว่า สายใจกับเผด็จเป็นคนดี ทั้งสองคนสามารถเลี้ยงดูภคพงษ์ได้เป็นอย่างดี อาจจะดีกว่าแม่ด้วยซ้ำ แต่แม่ไม่เคยรู้เลยว่า การตัดสินใจแบบนั้นทำร้ายจิตใจพี่ชายของลูกมากแค่ไหน
| จากคุณ |
:
ฝนไม่พรำ 
|
| เขียนเมื่อ |
:
20 ต.ค. 55 12:13:52
|
|
|
|
ตะวันทอแสง ทำไมแม่ของภคพงษ์ไม่ยอมรับลูกตัวเอง ทำไมถึงทิ้งพ่อภคพงษ์ไปแต่งงานกับคนอื่น
