เห็นด้วยกับคห.75 ค่ะ บางคนอาจไม่ชอบใจที่อึนกีจะแก้แค้นมารูโดยลืมนึกถึงความรู้สึกของอึนกีตอนที่เธอเป็นผู้ถูกกระทำ
จุดเริ่มต้นมันคือสงครามความรักของมารูกับแจฮี
อึนกีไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย แต่กลับต้องมาเจ็บปวดกับการตกเป็นเหยื่อ
อันกีประสบปัญหาครอบครัวแตกแยก พ่อมีเมียน้อย ขาดความรักความอบอุ่น
อึนกีต้องแบกรับความกดดันจากพ่อ ที่คาดหวังให้เธอเป็นผู้สืบทอดบริษัท
มารูเป็นความสุขเดียวที่อึนกีมีในตอนนั้น แต่สุดท้าย ทุกอย่างก็พังทลายลง
อันกีเสียพ่อไปในวันที่ได้ฟังมารูสารภาพความจริงว่าเขาหลอกเธอ
มันเจ็บยิ่งกว่าเจ็บจริงๆ เพราะฉะนั้น ถึงเวลาแล้วที่เธอจะระเบิดพลังแค้นออกมา
ต่อให้วันนี้มารูทำดีด้วยแ่ค่ไหน มันก็ยากที่จะกลับไปเชื่อใจได้อีกครั้ง
เรื่องนี้ทำออกมาได้ดีทีเดียว ทุกอย่างดูสมเหตุสมผล
ตัวละครทุกตัวมีเหตุผลของตัวเอง คนเขียนบทเจ๋งมากจริงๆ
แต่มีอยู่จุดนึงที่รู้สึกว่าไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่ คือ...มารูรักอึนกีตอนไหน?
ส่วนตัวแล้วเข้าใจว่ามารูหวั่นไหวกับอึนกีมาตั้งแต่แรกๆแล้ว
เป็นความรักที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นจากความสงสาร
แต่เพราะยังฝังใจกับรักแรกที่เจ็บปวด ทำให้มารูไม่รู้ใจตัวเอง
จนวันที่อึนกีจากไป มารูถึงได้รู้ว่าคนที่เขารอคอยไม่ใช่แจฮีอีกต่อไป
เข้าใจว่าผู้กำกับน่าจะตั้งใจสื่อว่าอย่างนั้นอ่ะนะ แต่ยังสื่อได้ไม่ค่อยชัดเจนนัก
ยังไงก็ตาม ต่อใ้ห้มีเหตุผลมากมายมาสนับสนุนให้ทุกอย่างมันไม่แฮปปี้เอ็นดิ้ง
แต่คนดูอย่างเรา ก็ยังคาดหวังลมๆแล้งๆ ว่าจะได้เห็นตอนจบที่แฮปปี้เอ็นดิ้งอยุ่ดี