สำหรับเรา มันต้องแยกระหว่าง "บท" กับ "การแสดง" ออกจากกันก่อน
มันเกี่ยวข้องกันแหละ เพราะบทที่ดี ถ้าได้นักแสดงที่ดี มันก็ยิ่งทำให้บทมันดียิ่งขึ้นไป
ส่วนนักแสดงที่เก่ง ก็ต้องได้รับบทที่ดี จะได้ยิ่งขับฝีมือตัวเองให้เด่น
สำหรับซีรี่ย์เมกันแล้ว เราชอบความมีมิติของตัวละคร
สำหรับคนที่ดูแต่ละครไทย พอมาดูละครต่างชาติ คำถามที่มักจะเจอบ่อยๆคือ
เรื่องนี้ไม่มีตัวร้ายเหรอ?
เพราะคนไทยติด และชิน ต้องแยก ขาว ดำ กันอย่างชัดเจน นางเอกต้องดี นางร้ายต้องร้าย
แต่ความมิติของซีรี่ย์เมกันคือ ในตัวละครตัวนึง มันก็มีทั้งดีและร้าย คนเรามันมีหลายเหลี่ยมน่ะค่ะ จะให้เลือกว่ามีแค่มิติเดียว มันก็ไม่ได้
บางอารมณ์ เราก็เป็นคนดี แต่บางทีเราก็ต้องร้ายบ้างเหมือนกัน
มันไม่ใช่บอก ถ้าคุณดี คุณต้องดี ดี ดี มีแค่มุมเดียว มันก็ก๊องแก๊ง
เมื่อมันมีบทที่ดีแล้ว ตัวนักแสดงที่มาเล่นเป็นตัวละครตัวนั้นก็สำคัญ
เรามักจะได้ยินบ่อยๆ คนนี้เล่นเป็นธรรมชาติ คนนี้เล่นดี สมบทบาท
ถ้าดูซีรี่ย์กันไปนานๆ จากที่เรามองแต่ละคนเหมือนๆกันไปหมด คือเล่นดีได้สมมาตรฐาน แต่ถ้าดูกันไปนานๆแล้ว มันจะเริ่มแยกออก
คนนี้ทำให้เห็นว่า เล่นเป็นธรรมชาติเป็นยังไง เล่นเหมือนไม่ได้เล่น เหมือนเราได้เห็นชีวิตคนจริงๆ ไม่ได้รู้สึกว่า มีนักแสดงกำลังแสดงให้เราดูอยู่
อวยกันขนาดนี้ ลองไปสังเกตการแสดงของ Felicity Huffman ดู กว่าเราจะรู้ซึ้งว่าเค้าเล่นดีจริงๆ ก็ปาไปซีซันหกได้มั๊ง ฉากที่ลินเนทกำลังอ้าปากบ่นทอม สามีเธออยู่ เราก็เพิ่งตระหนักว่า "โคตรเทพ" เป็นนักแสดงคนแรกที่ทำให้เรารู้สึกว่า เราไม่ได้ดูนักแสดงกำลังแสดง แต่กำลังดูชีวิตคนจริงๆ แม่บ้านแสนธรรมดาคนนึง
จากคุณ |
:
=U_U= PoRpLe
|
เขียนเมื่อ |
:
4 พ.ย. 55 14:59:33
|
|
|
|