ความคิดเห็นที่ 1 [เขตสปอยล์] -คุณพ่อบทส่งให้ตายเร็วมากนะ 20นาทีแรกก็ไปแล้วTATแถมยังตายหลอนอีก -อาเมะตอนโตนี่ แบบพิมพ์เดียวกับพ่อเลย- -...GJ!!! -ตอนอาเมะฟัดกับยูกิ น้องอาเมะแกหลอนมากกกกTAT -หลังจากไปดูมา2รอบทำให้รู้สึกจี๊ดกับตรงนี้มาก ก่อนคุณพ่อตาย ได้บอกกับฮานะว่าอยากให้ลูกเป็นในสิ่งที่อยากเป็น ตอนต้นเรื่องฮานะถามลูกว่าอยากจะเป็นแบบไหน มนุษย์หรือหมาป่า ตอนกลางเรื่องบอกอยากให้ลูกไปตามเส้นทางที่ตัวเองเลือก แต่รู้สึกปวดใจเหลือเกิน ต่อมาอาเมะฟัดกับยูกิเพราะเรื่องที่  คนนึงดึงดันจะให้เป็นมนุษย์ ไปเรียนหนังสือ อีกคนจะดึงดันให้เข้าป่า ไปวิ่งไล่สัตว์ ข้ามป่าฝ่าภูเขาเหมือนหมาป่า ตอนจบเรื่องต่างคนต่างแยกย้ายกันไปตามทางที่ตัวเองเลือกโดยที่ฮานะก็ยอมรับและปล่อยลูกไป จะว่าจบดีมันก็ดีนะ จะว่าเศร้าก็เศร้าอะTAT ส่วนเหตุผลที่ให้8/10คะแนนนั้นเพราะ.... -ในช่วงประมาณ30-40นาทีหลังของเรื่อง  การดำเนินเรื่องผิดกับตอนแรกไปถนัด   ในช่วงนี้เนื้อเรื่องมันเตรียมเข้าสู่บทสรุปหนังแล้ว แต่ไม่รู้ว่าประเด็นที่ใส่เข้ามาในช่วงนี้มันเยอะเกินไปหรือไง ทำให้รู้สึกว่าช่วงนี้ประเด็นมันคลุมเครือเกินไป  จนเดินเรื่องช้าและเอื่อยจนแอบน่าเบื่อ ตอนที่ดูรอบแรกก็นึกว่าง่วงเพราะพึ่งไปช่วยงานโรงเรียนมาเลยเพลียๆแอบจะหลับ ปรากฏว่าดูรอบ2พึ่งตื่นเช้ามาดูเลย ก็แทบหลับเหมือนกัน-*- แต่ฉากนี้แหละที่นำไปสู่ฉากจบของเรื่องที่สมบูรณ์และปิดตัวได้ดี เลยอยากลองอ่านนิยายของเรื่องนี้ดูเหมือนกันว่ามันจะมีอะไรขาดๆเกินๆเพิ่มเข้ามาบ้าง -ตัวละครบางตัวอยากให้มีบทมากกว่านี้น้อย อย่างน้อยๆก็คุณลุงไร่หน้าโหดกับโชเฮ คุณลุงหน้าโหดโผล่นึกว่าจะมีบทดราม่าอะไร ดันโผล่มาแค่ช่วยปลูกผัก แล้วก็คุยอีกเล็กๆน้อยๆ หมดละ... โชเฮก็บทเยอะนะ...แต่รู้สึกเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง...น่าจะเป็นเซอร์วิสหวานแหววกับยูกิมั้ง พอรู้ว่ายูกิเป็นหมาป่าก็จบบทเลย เซอร์วิสให้มันกระชุ่มกระชวยหัวใจคนดูหน่อยเซ่~!!! โชเฮนี่รับบทแปลกๆทั้งนั้น ทั้งไล่ตามยูกิ ทั้งจับแขนขืนใจยูกิ ทั้งโดนตบหู ทั้งโชว์แผลให้ยูกิดู ทั้งไปนอนคนเดียวในห้องทั้งๆที่โรงเรียนจะปิดแล้ว ทั้งฯลฯ  ไม่มีบทหวานๆดีๆให้มั่งเลย อาจารย์หมาป่าของอาเมะ  อยู่ดีๆบทก็มา พอบทจะหายก็หายไปเลย บอกว่าเจ็บขาท่าจะไม่รอด ลึกลับจังวุ้ย=[]= แล้วตกลงไอ้หมาป่าในกรงนั่นมันสำคัญยังไงกันแน่ โผล่มาทำหน้าแบ๊วอย่างเดียวเลย จากคุณ : น้องตีปสุดหล่อข้ามทางช้างเผือก เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 15:12:39

ความคิดเห็นที่ 2 ผมไม่มีอะไรจะพูดล่ะครับ นอกจากรอลุ้นฉากเพิ่มเติมที่จะอยู่ในแผ่น Bluray/DVD .... เห็นชาวญี่ปุ่นหลายคนเขียนในบล็อคหรือใน2chบอกว่า ดูรอบแรกจบแล้วไปหานิยายมาอ่านต่อ แล้วก็ทำให้อยากไปดูหนังอีก ทำให้เรื่องนี้ประสบความสำเร็จในเรื่องรายได้มากกว่า Summer Wars เกือบ 3เท่าตัว ส่วนนิยายก็ขายได้เยอะครับ ยิ่งทำให้ผมอยากหามาอ่านซะจริงๆ จากคุณ : Uon เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 15:39:38

ความคิดเห็นที่ 3 หมาป่าคนพ่อไม่มีชื่อครับ :) [Spoil] - ประทับใจ + ดูแล้วอบอุ่นที่สุดในบรรดาหนังการ์ตูนของปีนี้เลย - ชอบวิธีการใช้ฝนมาประกอบตัวหนังมากๆ ฉากที่พ่อของทั้งคู่ตาย เสียงฝนตกหนักมาก แล้วจู่ๆ ก็ตัดฉาก... เงียบ อารมณ์คนดูแบบ แมร่งงงงงง T______T - ฉากที่อาเมะจะเดินออกไปจากบ้าน แล้วฮานะห้ามไว้ อาเมะไม่ตอบอะไร มีแต่เสียงฝนที่ดังขึ้น - การใช้เสียงเพลง ความดัง-ค่อย ไปกับฉากและอารมณ์ได้ดีมากๆ - อาเมะเหมือนทำตัวงี่เง่าไปหน่อย แต่ถ้าไปนึกถึงปัจจัยด้านร่างกาย + สภาพแวดล้อมของเค้าแล้วก็เป็นเด็กที่น่าสงสารมากๆ เหมือนกัน ทางเดียวที่เค้าจะเข้มแข็งได้มีอยู่ทางเดียว - "แม่ครับ ผมไม่อยากเป็นหมาป่า" ----> T_____________T - บางคนบอกว่าไม่มี Climax ชัดๆ แต่ก็เหมือนอนิเมฉบับหนังโรงหลายๆ เรื่องก่อนหน้านี้นะ - ดูจบแล้วรู้สึกเหงาๆ หน่อยๆ (แต่สำหรับผมไม่หน่อย ฮ่าๆ) หนังยาวเกือบสองชั่วโมง แต่ใช้เวลาได้คุ้มค่ามากๆ ดูจบแล้วก็ยังคิดถึงหมาป่าน้อยทั้งสองอยู่ดี - ใช้ฉากนิ่งๆ บ่อยอยู่ แอบหลอกให้คนดูคิดไปก่อน แล้วก็ตัดเอาดื้อๆ เปลี่ยนอารมณ์ไม่ค่อยทัน (ทีแรกผมนึกว่าอาเมะจะไปตั้งแต่ตอนตื่นขึ้นมาตอนกลางคืนแล้ว orz) - เห็นฉากที่พี่สาวมองน้องแม่โอ๋น้องอยู่บ่อยๆ แล้วจี๊ดๆ แฮะ แถมแช่ฉากด้วย =3= - ดูเรื่องนี้ฟีลลิ่งเหมือนกำลังดูโตโตโระของมิยาซากิ ไม่ใช่ว่าทำมาเหมือนกันอะไรหรอก แต่ทั้งสองเรื่องนี้ดูแล้วสามารถจะสื่อและทำให้คนดูนึกถึงตัวตนของคนเขียนบทและกำกับได้เหมือนกัน แล้วก็เป็นเรื่องที่ผู้กำกับทั้งสองคนทำถึงประเด็นเรื่องแม่กับชีวิตของตัวเองด้วย ^^ - ชอบที่ฟังเพลงในเรื่องแล้ว recall ฉากที่เคยดูชัดมากๆ อย่างเพลงตอนที่ฮานะใช้ชีวิตคู่, เพลงตอนหมาน้อยสองตัววิ่งเล่นกลางหิมะ - เพลงประกอบตอนฟังในโรงแล้ว ...อืม เรื่องนี้เพลงเฉยๆ แฮะ พอลองมาหาฟังแล้ว ...ขนลุกครับ หยุดฟังไม่ได้ - ดูจบ เดินออกมาฝนทำท่าจะตกทุกที -*- เด็กๆ - ดูได้เพราะสนุก น่ารัก วัยรุ่น - จดจำประโยคสุดท้ายที่ฮานะพูดกับลูกเป็นครั้งสุดท้ายเอาไว้ แล้วกลับบ้านไปกอดแม่กันนะครับ คนเป็นพ่อแม่ - ดูแล้วควรนึกถึงสิ่งที่ฮานะตัดสินให้กับทางเดินของลูก บทสัมภาษณ์ Hosoda Mamoru จากบอร์ดฝรั่งครับ A journalist praised Hana for letting her kids make their choice and wondered how Hosoda's parents handled the news that he wanted to be an animator, given that it's not a well-regarded profession. Hosoda said he was interested in the arts (be it drawing, live-action movies or anime) since he was quite young (in a 6th grade essay, he wrote that he wanted "to be a director like Miyazaki"). This was all quite foreign and a bit odd for his parents, but they encouraged him and did what they could to help him. Hosoda noted that he grew up in the region where Wolf Children is set, so, just like in the movie, he was far from everything. He moved to Tokyo at age 18 and 'never really went back' home. Working on Wolf Children forced him to rediscover his home region. "Hosoda said his parents always supported his choices and were proud of him, but when he reflects on it today, he suspects that, privately, they may have wanted him to return home and be an art teacher at the local school after his graduation from college. He had gone into animation instead. Hosoda said his parents accepted his choice, but it's only now that he realises what his parents might have wanted. "Hosoda's mother died three years ago, shortly after he started working on Wolf Children. There were questions he wanted to ask her, about what it was like to bring him up but, unfortunately, he never got to." จากคุณ : Shinjitsu เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 16:01:12

ความคิดเห็นที่ 4 ปัญหาของเรื่องนี้มีแค่เรื่องบทของตัวละครบางส่วนที่อยู่ๆ ก็หายไปดื้อๆ เท่านั้นนี่แหละครับ นอกนั้นผมถือว่าดีหมดแล้วนะ ดูจบแล้วใจหนึ่งก็นึกอิจฉาเจ้าอาเมะเหมือนกันนะที่ได้มีโอกาสทำในสิ่งที่ตัวเองอยากเป็นจริงๆ ซะที และยังนับถือฮานะมากด้วยที่กล้าปล่อยลูกไปในเส้นทางที่เค้าต้องการ เพราะโดยความรู้สึกของผม ถ้าไม่ใช่พ่อแม่ฝรั่งละก็ น้อยคนมากที่จะปล่อยลูกไปได้แบบนี้ (ชวนให้นึกถึงบทพูดว่าด้วย "ความเขลาของบุพการี" จากเรื่องกุหลาบแวร์ซายส์ขึ้นมาเลยแฮะ...เป็นบทพูดว่าด้วยความรู้สึกยึดติดกับลูกและความเป็นห่วงลูกจนทำได้ทุกอย่างต่อให้ต้องจับล่ามโซ่ขังในกรงทองของพ่อแม่ขึ้นมาเลยเชียว) อนึ่ง พี่น้องหมาป่าสองคนในเรื่องนี้เห็นทีไรนึกว่าเอาตัวเอกของนิยายเรื่อง White Fang กับเรื่อง The Call of the Wild มาเล่นเป็นพี่น้องกันทุกทีเลยเชียว ยิ่งทางเลือกสุดท้ายของสองคนนี้ยิ่งเข้ากับทางเลือกของตัวเอกทั้งสองตัวในเรื่องนั้นซะด้วยสิ จากคุณ : Drake เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 16:23:48

ความคิดเห็นที่ 5 แอบเสียใจอาเมะนิดเดียวตอนจบน่าจะร่ำลาให้ซึ้งกว่านี้หน่อย ภาค2ชีวิตในเมืองยูกิ ได้มะ? #1 หมาป่าในกรงเป็นตัวที่ทำให้อาเมะรู้ว่า สัตว์ป่าที่โดนเลี้ยงมาด้วยมนุษย์จะไม่มีความสุขเลยพอเทียบกับอาจาร์ยที่เจอในภูเขา คงเป็นสิ่งหนึ่งที่ผลักดันให้ตัวเองอยากเข้าป่ามากขึ้นน่ะครับ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 55 17:15:16 จากคุณ : Trisha Foster เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 17:11:56

ความคิดเห็นที่ 6 เท่าที่ลองตีความหมายดู การปลูกผัก - การเลี้ยงดูมนุษย์ การใช้แค่ความพยายาม แต่ไม่ได้รับการเลี้ยงดูที่ถูกต้อง สิ่งนั้นก็ไม่อาจเติบโตได้ อย่างอาเมะจะเติบโตเป็นหมาป่าอย่างที่ตนเองตั้งใจ ก็ต้องได้รับการสั่งสอนจากหมาป่า(อาจารย์) ไม่อย่างงั้นแล้วก็เป็นเพียงหมาป่าที่ถูกเลี้ยงไม่สามารถเอาชีวิตรอดได้ดัวยตนเอง(หมาป่าในศูนย์ธรรมชาติ) จากคุณ : slamer เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 17:23:08

ความคิดเห็นที่ 7 ชอบเรื่องนี้มากเลยครับ T ^ T จากคุณ : ต้นไม้ยักษ์สีเขียว เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 17:50:10

ความคิดเห็นที่ 8 เอาเท่าที่ไปดูมาในสภาพ เข้าโรงหนังสายเพราะไปซื้อขนมที่อื่นก่อนเข้าโรงช้า กว่าจะเข้ามาเป็นฉายพ่อสั่งเสียแล้ว เรื่องนี้การเกลี่ยบทของตัวละครไม่ทั่วถึงอย่างที่ควรจะเป็น ผิดกับ summer war ที่ถึงตัวละครประกอบจะเยอะกว่ามาก แต่ก็พยายามใส่บทให้มัน น้อย - ปานกลาง ที่สุดเพื่อไปโฟกัสถึงตัวละครหลักของเรื่อง 3 ตัว ปมบางอย่างในเรื่อง ที่น่าจะเฉลยก็ไม่เอาออกมาทิ้งไปเลย ตรงนี้ คห.บนๆ ว่ามาถูกนะ การเดินเรื่อง พล็อตของเรื่องนี้กับ summer war มันคนละเรื่องกันไปเลยก็จริง แต่มีจุดเหมือนกันคือ ช่วงแรกจะเรื่อยๆเปื่อยๆ ไม่มีอะไรของมัน อยู่ที่ว่าจุดเริ่มของเรื่องราวจะมาช้าหรือเร็วขึ้นกับบทไว้เท่านั้น และ มันจะเป็นจังหวะของเรื่องเอาที่จะใส่บทพีคลงไป ตั้งแต่ เริ่มถี่ ถี่ขึ้นเรื่อยๆ หยุด ถี่ต่อ สลับจนตอนท้ายจะอัดหนักที่สุดไปเลย แต่เรื่อง อาเมะกับยูกิ จุดเริ่มมันอยู่ที่ ความคิดของ 2 พี่น้องเริ่มแตกไปคนละฝั่ง คนนึงอยากเป็นมนุษย์ อีกคนอยากเป็นมนุษย์หมาป่า จบลงที่ ก็ตกลงกันได้แยกย้ายไปตามวิถีชีวิตและเส้นทางของตัวเอง แต่หนังมันใส่ปมคลุมเครือมาเยอะมากกลายเป็นจุดพีคที่ควรจะรีบๆออกมาให้เร็ว กลับช้าจนไม่เหลือแรงลุ้นแล้ว จนเหลือแต่ความเงียบเหงา เศร้าๆปนดีใจ แล้วหนังจบลง ด้านสิ่งที่ต้องการสื่อออกมาผ่านทาง อาเมะกับยูกิ ถือว่าให้ผ่านนะ เพลงประกอบ ถือว่าให้ผ่านในเรื่องการทำให้คนฟังเข้าถึงอารมณ์ของช่วงที่เพลงบรรเลงออกมา   โดยรวมให้ 7 / 10 คะแนน ถึงจะลบเรื่องปมคลุมเครือตอนท้ายไปเราคงเพิ่มให้แค่ 8.5 / 10 คะแนน อยู่ดีครับ จากคุณ : Blackrx เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 18:25:51

ความคิดเห็นที่ 9 ไปดูมาแล้วครับ (ร่างกายสมบูรณ์ พักผ่อนนอนหลับมาเต็มที่ :D) ส่วนตัวผมกลับมองมองบทภาพยนตร์ดีแล้วครับ ดีมาก ๆ ด้วย เพียงแต่การสื่อสารอาจไม่ชัดเจนพอ โดยเฉพาะคนฟังภาษาญี่ปุ่นไม่ออกอย่างเรา ๆ ท่าน ๆ ^^" บางอย่างถ้าลืมอ่าน Subtitle หรืออ่านไม่ทันก็คลาดอะไรไป (แอบเห็น Sub ตีลังกาด้วยแหละ >_<) แม้อาจไม่สำคัญกับเนื้อหาแต่อาจรู้สึกอะไรเล็ก ๆ ขาดหายได้ครับ อย่างเช่น "คุณตาซึนซึน" (ผมตั้งชื่อให้เอง 55) ไม่ได้มีบทบาทแค่ช่วยปลูกผักนะครับ ถ้าสังเกตดูจริง ๆ ไม่สิ! ต้องบอกว่า "อ่าน" Sub จริง ๆ แกมีบทบาทนอกจากที่เห็นภาพด้วยครับ เหมือนเป็นประตูสำคัญสู่เพื่อนบ้านอื่น ๆ เลย ลองฟังจากบทสนทนาเพื่อนบ้านที่กล่าวถึงดูครับ (ตู้เย็นที่เอามาให้ก็ของคุณตาหรือเปล่า) ^^ "เซนเซย์ของอาเมะ" มีบทในภาพยนตร์ "ที่เราเห็น" ผมว่าแค่นี้เหมาะแล้วครับ คืออาเมะบอกว่าแกไม่อยากเจอมนุษย์ แต่ถ้าเป็นแม่ (ฮานะ) ก็น่าจะพอได้ ก็สื่อว่ามนุษย์เรา (หมายรวมถึงคนดูด้วย) แทบบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับชีวิตในป่าเลย เป็นความรู้สึกว่านี่ไม่ใช่สถานที่ที่มนุษย์ควรยุ่มย่าม ควรให้ความเป็นส่วนตัวกับป่าด้วย ..... ภาพยนตร์เรื่องนี้เล่าผ่านบุคคลที่ 2 นั่นคือ "ยูกิ" ในฐานะที่เป็น "มนุษย์" น่ะครับ เรื่องที่คนดูรู้คือสิ่งที่ยูกิรู้ (เริ่มตั้งแต่เปิดเรื่องจนจบเลย) บางอย่างยูกิก็รู้จากที่แม่เล่าให้ฟัง ถ้าเปลี่ยนบทเล่าเรื่องผ่าน "อาเมะ" ที่เป็น "หมาป่า" หรือาเล่าผ่าน "ฮานะ" ด้วยตัวเอง หรือไม่ก็เล่าผ่านบุคคลที่ 3 ที่ไม่เกี่ยวข้อง การให้ความสำคัญกับบทตัวละครอาจเฉลี่ย ๆ กันก็ได้ ผมว่าเราอาจรู้สึกขัดใจกับอะไรบางอย่างที่มากไปน้อยไปบ้าง แล้วแต่เรื่องเล่าผ่านตัวละครตัวไหนครับ นึกถึง Harry Potter ที่เล่าเรื่องผ่าน แฮรี่ เลยครับ มุมมองของเด็กกำพร้าจากบ้านเดอส์ลี่ ก็อย่างนึง ถ้าเปลี่ยนเป็นเล่าผ่านตัวละครที่เป็นผู้ใหญ่ผ่านโลกมามาก ๆ เช่น สเนป ก็น่าสนใจนะ บุคคลที่เฝ้าจับตาแฮรี่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ ก็อีกอย่างนึง (รอนและเฮอร์ไมโอนี่ อาจไม่มีบทเลยก็ได้ 55) ..... นี่เป็นความเห็นส่วนตัวครับ อาจมีมุมมองต่างกันได้ มีอะไรมาแชร์กันครับ หนุก ๆ ^^ แค่นี้ก่อนครับ พิมพ์ยาวแล้วชักเหนื่อย (ยาวกว่าพิมพ์ blog ตัวเองอีก ^^") ป.ล. เห็นหัวกระทู้เขียนว่า ดูแล้วมาคุยกันเถอะ[ไม่Spoil] ผมเลยเขียน คคห. เลี่ยง spoiler ลำบากมากเลยครับ แหะ ๆ (ก็หัวกระทู้เจาะจงคนที่ดูแล้วมาคุยกันนี่นา ^^") ... จากคุณ : ทุเรียนกวน ป่วนรัก เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 20:09:10

ความคิดเห็นที่ 10 ดันไปพิมพ์หัวมู้ว่าไม่สปอยล์  แต่ขอสปอยล์แล้วกัน//เลว เรื่องคุณตาซึนซึน(เรียกงี้แล้วกัน 5555)ที่เราพิมพ์ รวมไปถึงเรื่องที่ช่วยสานสัมพันธ์กับบ้านอื่นด้วยน่ะครับ(สงสัยพิมพ์ไม่ละเอียดเอง) ความรู้สึกต่อบทลุงแกมันแบบว่า พอใช้งานเสร็จก็บทหายไปเลย โผล่มาครั้งสุดท้ายถ้าำจำไม่ผิดโผล่มาตอนกลางเรื่องมั้ง ที่บอกว่าไอ้เจ้าอาเมะมันมีแววนะ โดดเรียนตั้งกะป.3เหมือนตัวเองเลย แล้วก็หายไปเลย-*- ก็ดันนึกว่าจะโผล่มาเรื่อยๆเป็นระยะๆเหมือนคนในตระกูลนางเอกแบบสงครามฤดูร้อนซะอีก ส่วนเซนเซย์ของอาเมะ(ทำไมพิมพ์ซับทับศัพท์ว่าเซนเซย์หว่า ไม่ใช้อาจารย์-*-) ตอนแรกเรานึกว่าเป็นเทพารักษ์บนภูเขาด้วยซ้ำ  ตกใจเลย มีเจ็บขามีตายเป็นด้วย5555+ แต่จะว่าไปการเฉลี่ยบทเรื่องนี้มันมาแบบ"1ครั้ง1อีเวนท์"เลยแฮะ-*- คุณพ่อ - เลิฟๆกับฮานะอยู่ แล้วบทก็หาย(แหงสิฟะ คนตายนะเห้ย จะโผล่ยังไง!!!) คุณปู่ซึนซึน - มาช่วยปลูกผักช่วงนึง แล้วบทก็หาย(ถึงจะมีผลส่งท้ายช่วยนางเอกในตอนที่บทไม่อยู่ก็เถอะ) เซนเซย์อาเมะ - โผล่มาวิ่งๆโดดๆข้ามภูเขาช่วงนึง แล้วบทก็หาย หมาป่าแก่ๆในกรง - โผล่มา2ฉากสั้นๆ แล้วบทก็หาย(ฉากแรกมันมีซับขึ้นด้วยอะ หมามันพูดได้เหรอ!?!!!) โชเฮ - โผล่มาเจ็บตัวแล้วก็ฉากสองต่อสองกันในโรงเรียนกับยูกิ แล้วบทก็หาย ปล.ไปดู2รอบ ซับตีลังกา2รอบ เอียงคอตามอ่าน2รอบเลย 5555 ปลล.ไม่ได้คิดหาเรื่องน้าาา อย่าด่าเรานะ= = จากคุณ : น้องตีปสุดหล่อข้ามทางช้างเผือก เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 20:49:12

ความคิดเห็นที่ 11 อืม เรื่องซับนี้ - รอบเสาร์อาทิตย์เท่าที่ดูไม่มีกลับหัวแล้วนะครับ - หมาป่าในกรง คำว่า "ขอโทษครับ" นี่เป็นของหัวหน้านั่นมากกว่า - ผมตะหงิดคำว่า เซนเซ มาก... แต่บทคุณพ่อก็กลับมาตอนฮานะวูบมารอบนึงนี่นา :) แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 55 20:54:28 จากคุณ : Shinjitsu เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 20:52:25

ความคิดเห็นที่ 12 หมาป่าในกรงไม่พูดซักคำครับ เซนเซก็ไม่พูด ส่วนลุงแก่ซึน ผมว่าเป็นตัวแทนของผู้สูงอายุตามชนบทครับ แต่จะว่าไปที่ลุงแกสอนฮานะมันก็เหมือนสอนคนดูกลายๆด้วยนะ "น้ำใจน่ะมันเป็นสิ่งสำคัญในชีวิตคนเราต้องพึ่งพากันแค่คิดว่าพอสำหรับตัวเองเท่านั้นไม่ได้หรอก" ฉากที่ฮานะเอาผลผลิตไปให้ชาวบ้านแล้วได้ของแลกมาเนี่ยจุกมากครับ สังคมชนบทแม้แต่ บ้านเราก็เป็นแบบนี้แหละ จากคุณ : Trisha Foster เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 21:46:31

ความคิดเห็นที่ 13 ทุกคนวิเคราะห์กันดีมาก ส่วนเราไม่รู้จะวิเคราะห์อะไร555 แต่หนังดีมาก :) แก้ไขเมื่อ 12 พ.ย. 55 02:59:17 จากคุณ : แฟนlinKinPark เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 55 02:51:55

ความคิดเห็นที่ 14 ผมอนาถใจพ่อหมาป่าตายมาก แล้วจังหวะฮานะมาเห็น คนช่วยเก็บศพให้นี่จี๊ดมากๆ จากคุณ : TEE_Psy เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 11:13:26

ความคิดเห็นที่ 15 ชอบของคห.10 ที่บอกว่า1ครั้ง1อีเวนท์จริงๆ 555+ ทำให้เหมือนแบ่งช๊อตของพัฒนาการของตัวละครแต่ล่ะตัวตามสถานการณ์มาก อย่างคุณตาก็เข้ามาในช่วงที่ฮานะเริ่มจะใช้ชีวิตกับลูกๆ คุณตาออกมาเป็นNPCแจกเควสปลูกผักแจกเพื่อน เพื่อพัฒนาเส้นทางของฮานะ พอฮานะผ่านเควส ก็สลับโฟกัสไปใช้ยูกิ กับอาเมะเก็บเลเวลพัฒนาการในเส้นทางของตัวเองต่อ ดังนั้นเลยดูว่าตัวละครกลุ่มนี้จึงมีระยะออกตายตัว แต่ก็ถือว่าทำหน้าที่ของตัวเองครบแล้ว ปอลิง ชอบฉากที่อาเมะตัดใจวิ่งขึ้นเขาไปจริงๆ บีบอารมณ์มากๆ (ถึงจะอยุ่ในเขาไม่ไกลจากบ้านก็เหอะ.....) จากคุณ : เมเปิ้ลบนพระจันทร์ เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 15:27:56

ความคิดเห็นที่ 16 เซนเซย์ น่าจะเป็นหมาจิ้งจอกนะคะ ไม่ใช่หมาป่า เรื่องนี้ ถ้าเราจะพาเด็ก ๆ ไปดูนี่เหมาะไหมคะ  เด็กผู้ชาย 12 ขวบ เด็กผู้หญิง 7 ขวบ  เราคิดว่าคนพี่น่าจะดูได้แน่ แต่ไม่แน่ใจสำหรับคนน้อง เพราะมีฉากอาร์เล็ก ๆ ตอนต้นเรื่อง แถมเนื้อเรื้องก็ยากไปไหมสำหรับเด็กผู้หญิงวัย 7 ขวบ จากคุณ : Lily of the Valley เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 07:22:47