|
ปัจจุบันผมอายุเกือบ 30 ปี ทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนทั่วไป มีงานอดิเรกชอบดูหนังฟังเพลงเล่นเกมอ่านหนังสือดูบอลกินเหล้าเ้ข้าเว็บและอะไรเรื่อยเปื่อยตามประสาผู้ชายทั่วไป
มีอยู่คืนวันหนึ่ง ผมเปิดดราก้อนบอลกับทีวี เพราะนึกครึ้มคิดถึงการ์ตูนเรื่องนี้ขึ้นมา ตอนนั้นคุณแม่ก็อยู่แถวนั้นพอดี พอเพลงไตเติล chala Head chala ดังขึ้นแกก็ทำท่าเงียบไปเหมือนกำลังนึกอะไร แล้วแม่ก็เอ่ยขึ้นมาว่า
"เพลงพวกนี้แม่ฟังตั้งแต่พวกลื้อ (หมายถึงพี่น้องในบ้าน) ยังเป็นเด็กตัวเล็กๆนั่งดูการ์ตูน ตอนนี้โตกันเป็นผู้ใหญ่ทำงานทำการกันหมดแล้ว นึกแล้วก็ตลกดี"
ทุกครั้งที่ผมเปิดพวกการ์ตูนเก่าๆแล้วแม่อยู่ใกล้ๆ ท่านจะพูดทำนองนี้ทุกที ไม่ว่าจะเป็นโดราเอม่อน อิคคิวซัง ยิ่งถ้ามีเพลงไตเติลดังขึ้นมานี่แม่จะคุ้นหูขึ้นมาเลย เพราะตอนผมเด็กๆแม่มักจะอัดวิดีโอการ์ตูนที่ฉายทางทีวีให้ดูย้อนหลัง บางทีก็ไปเอาจากร้านเช่ามาให้
ตอนนี้ผมสามารถหาทีวีจอใหญ่ภาพสวยมาตั้งในห้อง สามารถหาซื้อแผ่ืนหนังที่มีขายได้ด้วยเงินตัวเอง แต่บางทีผมก็ลืมที่จะนึกถึงแม่ไปว่า กว่าท่า่นจะเลี้ยงดูเราจนเติบโตได้ขนาดนี้ต้องเหน็ดเหนื่อยขนาดไหน ผมเองกลับไม่ค่อยได้พาแม่ไปกินข้าวนอกบ้านหรือพาไปเที่ยวไหนไกลๆเลย
อย่ามัวแต่นึกถึงสิ่งของรอบกาย อย่ามัวแต่คิดจะผ่อนรถมาขับให้โก้ อย่ามัวแต่นึกจะถอยโทรศัพท์แพง อย่ามัวแต่วางแผนจะไปเที่ยวกับเพื่อน
ลองใช้เวลาและใช้เงินที่เราหามา พาคุณพ่อคุณแม่ไปกินข้าวหรือไปเที่ยวบ้าง ไม่ต้องใช้เงินเยอะ แต่ความสุขที่ได้รับกลับมานั้นมันช่างมากมายเหลือเกิน ต่อไปนี้ผมจะนึกถึงพ่อและแม่ให้มากๆ ของสิ่งไหนที่งดได้ก็งดไว้ก่อน อย่าลืมกลับไปเยี่ยมท่านบ้างสำหรับคนที่ต้องออกมาทำงานไกลบ้าน
ขอบคุณครับ
| จากคุณ |
:
จ้องจนปวด   
|
| เขียนเมื่อ |
:
23 พ.ย. 55 18:00:11
|
|
|
| 
ดราก้อนบอลกับคุณแม่ของผม
