 |
*** ขอปรบมือให้ผู้แต่ง และ/หรือ ผู้เขียนบท "รากบุญ" ***
|
|
ทราบว่ามีคนชมชอบเยอะในเรื่องของ production, casting แสง สี เสียง ฉาก และ effect ต่าง ๆ
รวมไปถึงการทำบทละครที่กระชับ ฉับไว เป็นเหมือนมนุษย์มนาจริง ๆ จับต้องได้ ไม่มีแปร่งหูหรือเวิ่นเว้อ
ผมขอขอบคุณอีกประเด็นที่ยังไม่มีใครกล่าวถึง นั่นคือบทของ "เจติยา" ที่คอยสั่งสอนอบรม "นที"
น้องชายตัวแสบ หลาย ๆ ครั้งดูเหมือนจะเยอะไป จะอะไรนักหนากับน้อง ตามจิกน้องเหมือนน้องเป็น
ลูกไล่ จนแม้แต่แม่ยังไม่อยากเข้าข้าง
สิ่งที่ได้จากบทเมื่อคืนที่นทีไปเที่ยวผับกับเพื่อนแล้วมีเรื่อง ทำให้นทีตัดสินใจเข้าช่วยเหลือแป้งให้พ้น
มือพวกมารสังคม และมีเรื่องราวจนคุณต้นต้องเข้าไปช่วยแล้วพานทีกลับบ้าน เจอหน้าพี่สาวก็ว่ากล่าว
ทันทีไม่ฟังความ น้องก็ปากไวย้อนกลับจนถูกตบหน้า แล้วมาเฉลยว่าน้องไปทำความดีความชอบมา
น่าจะได้มีการถามไถ่ก่อนลงไม้ลงมือหรือว่ากล่าว เลยไปจนถึงเวลาที่เจติยาขึ้นไปเคาะประตูห้องน้อง
บอกว่า "สิ่งที่ทำดีพี่ก็ชม แต่สิ่งที่ผิดก็ยังผิดอยู่ แยกให้เป็นเรื่อง ๆ ไป"
ช่วงตรงนี้ผมขอปรบมือดัง ๆ ให้ที่ผู้แต่งหรือผู้เขียนบทพยายามสอดแทรกความถูกต้องในการ "แยกแยะ"
เรื่องหลาย ๆ เรื่องประกอบด้วยหลากหลายส่วนปะปนกันจนคนในสังคมส่วนใหญ่แยกไม่ออกว่าดีกับชั่วต่างกัน
อย่างไร ถูกหรือผิดว่ากันอย่างไร ในเรื่องเดียวกันที่มีหลายส่วน บางส่วนอาจจะดี ถูก และชอบ สมควร
ได้รับการยกย่องชมเชย ขณะที่บางส่วนก็เป็นสิ่งไม่ถูกต้อง ไม่ดี และน่าตำหนิ แต่คนในสังคมส่วนใหญ่
จะโฟกัสไปที่ "ความไม่ถูก ไม่ควร ไม่ดี" เพียงอย่างเดียว เรียกง่าย ๆ ว่าจ้องจับผิดกันก็ไม่ผิดนัก
และเมื่อจ้องจะจับก็จะเห็นสิ่งผิดเยอะไปหมดจนลืมมองสิ่งดีที่มีอยู่ หรือละเลยไม่มองเพราะจะ
ทำให้ต่อว่าไม่เต็มปากนัก
การสอนให้รู้จักแยกแยะเรื่องราวต่าง ๆ ให้ถูก และจัดการให้คล้องจองเป็นสิ่งที่สำคัญอันจะทำให้คนรู้จัก
เรียนรู้จะรับและยกย่องชมเชยในสิ่งดีที่มีอยู่ ในขณะเดียวกันก็หัดเรียนรู้ที่จะตักเตือนว่ากล่าวเพื่อแก้ไข
ในข้อบกพร่องหรือข้อไม่ดี ที่เกิดขึ้น ไม่เหมารวมว่าทั้งหมดดีทั้งร้อยหรือผิดทั้งร้อย ทำให้ผม
ประทับใจมากครับ
ขอปรบมือให้และหวังใจว่าคนชมจะได้รับสิ่งที่มีประโยชน์ สามารถนำมาใช้ในการดำเนินชีวิตได้จริง
สมเจตนารมณ์ของผู้ประพันธ์ และ/หรือ ผู้เขียนบทละครด้วยครับ
ด้วยจิตคารวะ
| จากคุณ |
:
พี่อ๋อง  
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 พ.ย. 55 15:06:31
|
|
|
| |
