Author's note : ขอโทษนะคะที่มาช้า คนเขียนขึ้นชื่อมากเรื่องการดอง แฮ่ๆ
Title : The New Journey (RPS, AU, PWP) ตอนที่ 2 แล้ว
Main Characters : ....
Authors : 13 Black birds from onering
Warning : เนื่องจากเรื่องนี้เขียนโดยผู้สิงสถิตในโลกมืด ย่อมอดไม่ได้ที่จะมีความมืดเข้าแอบแฝง อาจโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ท่านใดที่ไม่ชอบ กรุณาทำไม่รู้ไม่ชี้ ลืม ๆ ข้าม ๆ ไป
อนึ่ง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น ชื่อเสียงเรียงนามอันใด อาจจะซ้ำกับผู้ที่มีตัวตนจริง ซึ่งนั่นเป็นความบังเอิญโดยตั้งใจของเรา
-------------------------------
วิ่ง!!!
สิ้นเสียงตะโกนของตัวเอง พ่อมดเทาแกนดัล์ฟก็ออกวิ่งหัวซุนนำคณะพันธมิตรแห่งแหวนที่เพิ่งจะได้หยุดพักจากการต่อสู้กับทั้งออร์คและโทรลยังไม่ทันจะหายหอบ มุ่งหน้าไปตามทางยาวเท่าที่ความสลัวของแสงจากปลายไม้เท้าจะนำทางไปได้
เสียงกลองที่สงบไปชั่วครู่ดังขึ้นมาใหม่ ด้วยท่วงทำนองที่ถี่กระชั้นยิ่งกว่าเก่า
เสียงฝีเท้าหนัก ๆ ดังคึ่กคั่กมาจากทุกซอกทุกมุมของซอกหินมืดสนิทราวกับหลับตา หินผารอบกายราวกับเปล่งเสียงกัมปนาทออกมาได้จากตัวของมันเอง ร่วมหลอกหลอนเหล่าคณะพันธมิตรที่ต่างก็ซอยฝีเท้าจี๋ไม่คิดชีวิต
เลโกลัสกำธนูจนเหงื่อชื้น
ความสามารถในการมองเห็นของพรายหนุ่มเหนือกว่าเพื่อนร่วมทาง จึงสังเกตได้ถึงจำนวนเงาดำที่ว่อบแว่บอยู่รอบกาย
มากมายจนน่ากลัว
โฟรโดกำสติงเล่มน้อยแน่น
ดวงตาจ้องมองแสงเรืองจากดาบพรายราวกำลังจ้องคมเคียวมัจจุราช
ความรีบร้อน ทำให้พ่อมดเทาละล้าละลังด้วยความไม่แน่ใจในทิศทางที่ตนเองกำลังมุ่งหน้า
สะพานแห่งคาซัดดูมอยู่ตรงไหน
เสียงฝีเท้าที่รายล้อมใกล้เข้ามา ทำให้พ่อมดไม่มีโอกาสได้หยุดคิดหรือพิจารณาทางที่ถูกต้อง นอกจากซอยฝีเท้ามันเรื่อยไป
โอ๊ะ แกนดัล์ฟ! เลโกลัสร้องออกมาพร้อมกับใช้ธนูชี้ไปทางขวาของทิศทางที่กำลังวิ่ง ข้าเห็นแสงแว่บมาจากทางโน้น!
งั้นวิ่งตรงไปทางนั้น! พ่อมดตะโกนพร้อม ๆ กับเปลี่ยนทิศทาง
ไม่มีเวลาเหลือแม้แต่จะให้หายใจหอบ พวกผีร้ายเกลียดชังแสงสว่าง ภาวนาให้นั่นเป็นแสงสว่างจากข้างนอกทีเถอะน่า!
-------------------------------------------------
ปี๊บ ปี๊บ ปี๊บ ปี๊บ
เสียงสัญญาณแหลม ๆ ถี่ ๆ บ่งบอกถึงความอับคลื่นพอ ๆ กับความอับโชคของชายหนุ่มในชุดน้ำเงินผู้เป็นเจ้าของโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดที่เพิ่งจะแคะกระปุกออมสินรูปหมูน้อยไปถอยมาเมื่อวานนี้เอง ตาอินแทบอยากจะเขวี้ยงมันลงกับพื้นห้องน้ำให้กระจายตามหลอดไฟนีออนไปเสียให้มันรู้แล้วรู้รอด ถ้าไม่ติดว่าราคาของมันเทียบเท่าความพยายามในการเก็บหอมรอมริบของเขามาตลอดชั่วอายุหนุ่มตั้งแต่ยังเรียนอยู่อนุบาลหมีน้อย
เท่าที่ผมติดตามข่าวสารวงการมือถือมาบ้าง คุณวัชที่นั่งกอดเข่าจุ้มปุ๊กอยู่บนโถชักโครกพึมพำอย่างเลื่อนลอย ผมยังไม่เคยได้ยินว่าทักษิณขยายเครือข่ายสัญญาณมาถึงคาซัดดูมแล้วเลยนะตาอิน
งี่เง่าที่สุด ตาอินบ่นกระปอดกระแปด นิ้วยังระดมจิ้มลงบนปุ่มโทรศัพท์ เปลี่ยนจากเบอร์คุณสาวน้อยร้อยแปดเป็นเบอร์คุณฮอบบิตั้ม เผื่อฟลุก หลงยุคเข้ามาในมอเรียเนี่ยนะ
มุขเก่าขนาดนี้แม้แต่ละครน้ำเน่าช่วงไพร์มไทม์ยังเลิกทำไปแล้วเลย
แถมหลงยุคทั้งที ทำไมต้องมาหลงกับผู้ชายด้วยกันละเนี่ย
ถ้าหลงกับผู้หญิง
ถึงวายก็จะไม่ว่าเลยซักคำ แง่ง ๆ ติดซิฟะ ประโยคสุดท้ายเสียงดังขึ้นเหมือนจะกลบคำพูดก่อนหน้า
อย่าหวังเลย ตาอิน เสียงคุณวัชยังคงเลื่อนลอย แค่สุรินทร์มันยังไม่มีสัญญาณเลย
นับประสาอะไรกับคาซัดดูม
ในที่สุดชายหนุ่มก็ยอมแพ้ วางโทรศัพท์มือถือที่ยังเปล่งแสงเรืองรองลงข้างตัว สุดท้ายก็เป็นได้แค่ไฟฉายราคาแพง
ตาอินบ่นพลางค้อนขวับ
ตายแน่ ตายแหง ๆ ตายแน่ไม่ต้องสงสัย คุณวัชยังคงพึมพำเสียงโมโนโทน เราไม่มีทางจะอยู่ในมอเรียได้หรอก
นอกจากจะแปลงร่างเป็นออร์คหรือโทรล
จริงด้วย ฮ่า ๆ ทีสวย ๆ อย่างเอลฟ์ยังกลายเป็นออร์คได้นี่นา แล้วทำไมเราจะเป็นบ้างไม่ได้ ฮ่า ๆ แทบไม่ต้องโมดิฟายด์เลยด้วยซ้ำ
ฮือ ๆ คุณวัชเดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวร้องไห้
เฮ้ย หัวกระแทกจนฟั่นเฟือนแล้วเรอะ คุณวัช ตาอินตกอกตกใจ กระดืบแทรกเท้าผ่านเศษแก้วเข้ามาลูบหัวลูบหูดูอาการ อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปเลยน่า
ยิ่งมีกันอยู่แค่นี้ด้วย
รู้มั้ยตาอิน คุณวัชยึดเสื้อตาอินแน่น ถ้ารู้ว่ามันจะเป็นยังงี้
ผมจะทำทุกอย่างที่อยากทำ ผมจะกระโดดชกหน้าคู่อริที่เขม่นกันมาตั้งแต่เรียนอนุบาลสามโดยไม่สนใจว่าพ่อมันจะเป็นส.ส.
ผมจะสั่งทาร์ตครีมหน้าสตรอเบอรี่มากินโดยไม่สนใจสายตาชาวบ้าน
ผมจะไปเที่ยวดรีมเวิล์ดแล้วแหกปากกรี๊ดซะให้สะใจตอนอยู่บนไวกิ้ง ไม่ทำเป็นอมภูมิกลัวเสียหล่อ
ผมจะนั่งดูไททานิคแล้วร้องไห้ตอนแจ็คตายด้วย
ฮือ~~~
เฮ่ย ไม่เอาน่า ตาอินกระเถิบ ๆ ออกห่างเท่าที่ระยะเสื้อจะยืดถึง มองโลกในแง่ดีหน่อยสิคุณวัช ตอนนี้เราอยู่ในมอเรียนะ มอเรีย เขาทำเสียงตื่นเต้น จะมีซักกี่คนที่ได้มาถึงมอเรียจริง ๆ อย่างที่เรามา ต่อให้พี่สาวน้อยหรือท่านเซอร์ก็ต้องอิจฉาเรา คิดดูสิคุณวัช เราจะได้ไปเคารพหลุมศพบาลิน ลอร์ดแห่งมอเรีย
ของจริงด้วยนะ ไม่ใช่ในหนัง
จะได้ขุดหามิธริล
จะได้เห็นบัลร็อคตัวเป็น ๆ
ดวงตาที่เลื่อนลอยของคุณวัชเริ่มรวมศูนย์ บาลิน
มิธริล
บัลร็อค
ใช่ ๆ แล้วนอกจากนี้ ถ้าเราหาทางออกไปได้ ตาอินแทบจะสะบัดปอมปอม เราอาจจะได้ไปเจอเลดี้กาลาเดรียลผู้สูงศักดิ์ ดาราสนธยาอาร์เวน หรือว่าแม่หญิงเอโอวีนคนงามแห่งโรฮันก็ได้นะ
เจ๋งสุด ๆ ! คุณวัชกระโดดขึ้นยืนบนโถส้วมทันที ดวงตาเป็นประกาย งั้นเราจะมามัวเสียเวลาอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว ตาอิน! รีบออกไปให้พ้นเหมืองมืด ๆ อึดอัดนี่กันทีเถอะ
แล้วก็อย่าลืมมองซ้ายมองขวาหาแสงแวบ ๆ ด้วย เผื่อเจอมิธริลตกอยู่มุมไหน ไหนเอามือถือมาส่องทางหน่อยซิ คุณวัชกระโดดลงจากโถ เดินนำออกมายังหน้าประตูทางออกจากห้องน้ำอย่างองอาจ ยกมือถือขึ้นสูงเพื่อให้แสงไฟสลัว ๆ นั้นสาดส่องไปทั่ว ๆ มองเห็นทางได้ราง ๆ มีทางเดินด้วย ตาอิน คุณวัชร้องบอกเพื่อนร่วมทางคนเดียว มืดชะมัด
อะ
นั่น มีอะไรวอบแวบอยู่ข้างหน้า
ไหน
นั่น
เฮ้ย! พุ่งมาทางนี้ด้วย เฮ้ยยยยยย!!
ยังไม่ทันขาดคำ อะไรบางอย่างก็กระแทกเข้ากับลิ้นปี่คุณวัชอย่างแรงจนกระเด็นไปถึงอ่างล้างหน้า จุกจนร้องไม่ออก เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งตะโกนตามมาติด ๆ โฟรโด! นั่นเจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า!
ตาอินเหลียวมองร่างของคุณวัชกับก้อนอะไรเล็ก ๆ ป้อม ๆ ที่ขดอยู่ใต้อ่างล้างหน้าอย่างตกตะลึง ก่อนจะเหลียวกลับมาหาทางต้นเสียง คราวนี้เสียงไพเราะอีกเสียงหนึ่งตะโกนลั่น พร้อมกับเสียงดังขวับคล้ายขึ้นสายธนู อีร์ค!!
เฮ้ย! เดี๋ยวก่อน พวกผมไม่ใช่ออร์คนะคร๊าบบบ!! ตาอินตะโกน ยกสองมือชูหรา แยกเท้าในท่าพร้อมให้ตรวจค้นอาวุธด้วยความเคยชิน ปากตุ้ยสารพัดภาษาเท่าที่สามารถนึกออกได้ในตอนนี้ พวกผมเป็นคน
ง่า
เป็นมนุษย์ครับ
นอทออร์ค
แมนน่ะแมน เข้าใจบ่ครั่บ
แสงสว่างจากปลายไม้เท้าของพ่อมดเทาที่เพิ่งวิ่งตามมาทัน ส่องให้เห็นธนูที่กำลังถูกลดลงช้า ๆ สีหน้าของชายหนุ่มผมทองร่างระหงเต็มไปด้วยความพิศวง พอ ๆ กับพรรคพวกอีกเจ็ดแปดคนที่วิ่งตามเข้ามาสมทบ มนุษย์งั้นเหรอ?
แม่นแล้วครับ มนุษย์ของแท้และดั้งเดิมแต่กำเนิดไม่มีอะไรเจือปน ตาอินชูมือหราเจรจา
โกหก! เลโกลัสน้าวสายธนูขึ้นเล็งอีกครั้ง มนุษย์ที่ไหนจะมาอาศัยอยู่ในมอเรีย! เจ้าต้องเป็นพวกเดียวของอสูรร้ายแน่ ๆ
บอกว่าไม่ช้ายยยยย ตาอินโบกไม้โบกมือทั้ง ๆ ที่ยังชูหรา เป็นมนุษย์จริง ๆ นะครับ แต่เรื่องมันยาว เอาเป็นว่า
เอ้อ
เฮ้ย คุณวัช
ช่วยกันพูดหน่อยเซ่!!
จากคุณ :
1 of 13 Blackbirds
- [
17 ก.ย. 46 22:44:15
A:202.28.179.1 X:unknown
]