ความคิดเห็นที่ 1 ฮ่องกงเป็นเมืองที่ประกอบขึ้นจากแหลมที่ยื่นออกมาจากจีนแผ่นดินใหญ่และเกาะเล็กเกาะน้อยมากมาย แม้ว่าภาพของฮ่องกงที่ติดอยู่ในใจผู้คนมากมายคือภาพของตึกระฟ้าสูงตระหง่าน ถนนที่เต็มไปด้วยรถยนต์ยาวตลอดสาย แต่หากเดินทางออกจากใจกลางเมืองมุ่งหน้าสู่ชานเมืองแล้ว ภาพอีกภาพที่จะปรากฏแก่สายตาคือ ภาพความงามแบบธรรมชาติ ภาพของชายหาดโค้ง ยาวสุดตา แต่งแต้มไปด้วยหมู่บ้านชายทะเลเป็นช่วงๆ พร้อมกับนกนางนวลบินว่อนเต็มท้องฟ้า วันหนึ่งในปี 1984, พนักงานร้านทองคนหนึ่งจัดงานวันเกิดโดยนัดเพื่อนขึ้นเรืออกทะเลเพื่อฉลองวันเกิด คนฮ่องกงเวลาทำงาน ทำอย่างจริงจัง ถึงเวลาพักผ่อน เวลาเล่น ก็เล่นกันอย่างสนุกสนานไม่คำนึงถึงอะไรทั้งสิ้น บนเรือมีการเปิดฟลอร์เต้นรำ มีชายหนุ่มคนหนึ่งเรียนเต้นรำมาก่อน ลีลาการเต้นของเขาจึงดึงดูดความสนใจของเพื่อนๆได้ไม่น้อยเลย (อากัวตอนเด็ก หูกางๆ ไม่เห็นจะมีเค้าหน้าตอนปัจจุบันเลย) จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 00:40:26 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เอาไปอีกรูปนึง เห็นกันชัดๆ ไปเลย จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 00:41:23 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ในกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มนั้น มีชายหนุ่มดวงตากลมโตหน้าตาหล่อเหลา อายุ 19 ปีซึ่งชอบการเต้นรำเป็นพิเศษชื่อว่า “กัวฟู่เฉิง”   ด้วยความสนุกสนานเร้าใจของเสียงดนตรีและ บรรยากาศเร้าใจในขณะนั้น ได้ทำให้ชายหนุ่มเกิดความคึกตะนอง ลุกขึ้นมาร่วมวงเต้นรำเลียนแบบท่าเต้นต่างๆของเพื่อน ไม่ยกเว้นแม้แต่ท่ากระโดดตัวลอยกลางอากาศแล้วแยกขากระแทกตัวนั่งลงบนพื้น ซึ่งท่าเต้นที่ต้องการการยืดหยุ่นของกล้ามเนื้อเป็นอย่างมาก และคนที่ไม่มีพื้นฐานการเต้นมาก่อนไหนเลยจะสามารถทำได้ในชั่วพริบตา ในความโชคร้ายของชายหนุ่มผู้ไม่รู้จักประมาณตน (ในขณะนั้น) นอกจากขาทั้งสองข้างจะเจ็บแล้ว อย่าพูดถึงเรื่องเต้นรำต่อเลย แม้จะโขยกเขยกไปทำงานในวันรุ่งขึ้น ก็ ยังไม่สามารถจะฝืนสังขารไปได้ด้วยซ้ำ ในตอนแรกชายหนุ่มคิดว่าอาการคงจะไม่ร้ายแรงพักผ่อนสักวันสองวันก็คงจะหายดี แต่ที่ไหนได้ แม้ว่าจะใช้เวลากว่าสิบวันครึ่งเดือนนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลอาการของเขาก็ยังไม่หายเป็นปกติ แล้วยิ่งไปกว่านั้นร้านทองที่ทำงานอยู่ก็ไม่อนุญาตให้พนักงานลาพักยาวๆเสียด้วย ดังนั้นเขาจึงต้องตกงานอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 46 00:45:18 จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 00:42:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4 พ่อของกัวฟู่เฉิงมีชื่อว่า “กัวจื้อ” ส่วนแม่มีชื่อว่า “จัวซุ้น”   ทั้งสองเห็นลูกชายทำหม้อข้าวตัวเองแตก (ตกงาน) แน่นอนว่าต้องทั้งโกรธและโมโห ในใจอยากจะว่ากล่าวสั่งสอนลูกชาย แต่เมื่อเห็นลูกชายเจ็บตัวซะอย่างนั้นแล้ว ก็ดุว่าไม่ลง กัวจื้อและจัวซุ้น มีลูกทั้งหมด 5 คน ชาย 3 คน และหญิง 2 คน กัวฟู่เฉิงเป็นลูกคนสุดท้าย โดยมีอายุห่างจากพี่สาวคนเล็กถึง 7 ปี โดยปกติแล้วทุกคนในบ้านต่างรักเอ็นดูเอาอกเอาใจเขาเป็นพิเศษ และโดยคำกล่าวลูกคนเล็กมักจะซนมากเนื่องจากถูกตามใจมากนั่นเอง กัวฟู่เฉิงเองก็ไม่อยู่นอกเหนือจากคำนิยามนี้  ตั้งแต่เล็กห่วงแต่เล่นสนุก ไม่ว่าจะเตะบอล เต้นรำ ว่ายน้ำ กระโดดโลดเต้น เอาทุกรูปแบบ มีอยู่อย่างเดียวที่กัวฟู่เฉิงไม่ชอบคือ นั่งเฉยๆ อ่านหนังสือ ใครๆก็บอกว่าชีวิตในวัยเรียนเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำและหวนหา  แต่หากเมื่อพูดถึงเรื่องในวัยเรียน สิ่งที่เส่งไจ๋ (ชื่อเล่นกวางตุ้งของกัวฟู่เฉิง)ไม่อาจจะลืมได้ก็คือเวลาที่ขึ้นรถบัสไปโรงเรียน ซึ่งเส่งไจ๋จะถือเอาเวลานี้เป็นเวลาพักผ่อน ชาร์ตไฟให้กับตัวเองเพื่อเวลาลงจากรถแล้วจะได้มีกำลังไปเล่นกับเพื่อนต่อ (เอากะเขาสิ)   เด็กที่ซนและขี้เกียจเรียนระเบิดแตกอย่างนี้ แน่นอนอนาคตคงจะไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่ โดยเส่งไจ๋เองเมื่อจบมัธยมปลายแล้วก็ไม่ได้สอบเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย (โพสต์รูปกระโดดไปหน่อย โทษทีจ้า) แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 46 00:49:00 แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 46 00:47:47 จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 00:46:56 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แต่ไหนแต่ไรมา เส่งเสง (ชื่อเล่นกวางตุ้งอีกชื่อหนึ่งของกัวฟู่เฉิง) มักจะคอยอิจฉาดารานักร้องชื่อดัง และคิดฝันว่าตัวเองจะสามารถก้าวเข้าสู่วงการบันเทิงบ้าง จริงๆแล้ว ความคิดนั้นสืบเนื่องมาจาก เมื่อกัวฟู่เฉิงอายุได้ 15-16 ปี ขณะที่เรียนมัธยมปลายนั้น เขาได้ถูกเอเจนซี่ของบริษัทโฆษณาเลือกให้แสดงในภาพยนตร์โฆษณาเครื่องเสียงยี่ห้อหนึ่ง เด็กน้อยกัวฟู่เฉิงใช้เวลาหนึ่งวันในการถ่ายโฆษณาชิ้นนั้น แบกเครื่องเสียงไว้บนบ่า เต้นไปร้องไป มีความสุขซะไม่มีล่ะ โดยค่าแรงที่เขาได้รับในครั้งนั้นเป็นเงินหลายร้อยเหรียญฮ่องกง ซึ่งเงินจำนวนนี้นับว่าไม่น้อยเลยสำหรับนักเรียนมัธยมคนหนึ่ง ดังนั้นความคิดอยากทำงานในวงการบันเทิงจึงเริ่มก่อตัวอยู่ในหัวของเขานับจากนั้นมา แต่กัวจื้อผู้พ่อ ไม่เห็นด้วยกับความคิดอยากเป็นดาราของลูกชาย โดยเขาเห็นว่า การหากินในวงการบันเทิงนั้น หาความมั่นคงแทบจะไม่ได้ สู้ออกมาเรียนรู้หัดทำการค้าไปจะดีกว่า จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 00:54:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ครอบครัวของกัวฟู่เฉิงเปิดร้านจิวเวลรี่เล็กๆร้านหนึ่ง แต่เนื่องจากร้านที่ว่าเล็กแล้ว เล็กจริงๆ ดังนั้นไม่ต้องการคนทำงานในร้านมากมายนัก คุณพ่อกัวจึงคิดว่า ลูกรักจอมซนอย่างกัวฟู่เฉิงต้องส่งไปทำงานที่อื่น เพื่อฝึกฝนจะดีกว่า โดยคุณพ่อกัวทำงานคร่ำหวอดอยู่ในวงการจิวเวลรี่มานาน ดังนั้นจึงรู้จักกับคนในวงการเป็นอย่างดี คุณพ่อจึงจัดการฝากงานให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนทำงานเป็นพนักงานในร้านทองร้านหนึ่ง ทำได้ไม่นานนัก กัวฟู่เฉิงก็ยกระดับไปทำงานในร้านจิวเวลรี่ที่ใหญ่กว่า แต่ใครจะไปนึกว่าทำงานได้ไม่กี่วัน พ่อลูกชายเพียงเพื่อเรียนการเต้นแยกแข้งแยกขาถึงกับทำชามข้าวตัวเองแตกซะได้ เนื่องจากครอบครัวเป็นครอบครัวใหญ่ และสถานะทางครอบครัวก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร กัวฟู่เฉิงจึงรู้สึกเจ็บปวดไม่น้อยที่ต้องนั่งนอนอยู่กับบ้านไม่มีรายได้ เขาจึงได้แต่ภาวนาให้อาการของตัวเองหายดีเร็วๆ จะได้รีบๆออกไปหางานทำไม่เป็นภาระให้กับคนในครอบครัว เป็นเวลาเดียวกับอาการของเขากำลังจะหายดี กัวฟู่เฉิงก็ได้รับจดหมายตอบรับการสมัครสอบเป็นนักเรียนเต้นรำจากทีวีบี เขาเองตกใจไม่น้อย แต่หลังจากสอบถามไปมา จึงได้ความว่าขณะที่เขากำลังพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลนั้น เพื่อนของเขาคนหนึ่งได้ไปสมัครสอบไว้ให้เขานั่นเอง (จริงๆแล้วอยากจะหารูปที่มันเข้ากับเนื้อเรื่อง แต่ว่าจนปัญญาจริงๆ เพราะงั้นดูรูปใหม่ๆไปบ้างละกันนะ) จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 01:01:17 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แม้ว่าเขาจะดีใจมาก แต่ในอีกด้านหนึ่งก็รู้สึกว่าโดนเพื่อนแกล้ง ฮ่องกงได้ชื่อว่าเป็น “ฮอลลีวู้ดตะวันออก” โดยชื่อที่ได้มานี้ ทั้งสถานีทีวีบีและเอทีวีต่างก็มีส่วนทำให้ความฝันนี้เป็นจริง หากบอกว่าเค้าเองไม่รู้สึกประหม่า ไม่ตื่นเต้นหากจะสมัครเป็นนักแสดงทีวีบีแล้วล่ะก็ ก็จะเป็นการโกหกตัวเองมากเกินไป แต่กัวฟู่เฉิงคิดว่า ไหนๆก็ตกงานอยู่แล้ว อยู่บ้านเฉยๆก็เปล่าประโยชน์ สู้ออกไปแสวงหาโชคนอกบ้านจะดีซะกว่า กัวฟู่เฉิงปลุกปลอบกำลังใจตัวเอง เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ ไม่บอกคนในบ้านแม้สักคน หลบๆไปลงทะเบียนสอบที่ทีวีบีแต่เพียงลำพัง ในวันนั้นคนมาสมัครสอบไม่น้อยเลย ความสูงของกัวฟู่เฉิงแค่ 170 ซม. เท่านั้น เมื่อยืนรียงแถวกับคนอื่น ดูไม่สะดุดตาเลยสักนิด แต่ในที่สุดเขาก็กำจัดความคิดฟุ้งซ่านออกไปจากใจ มานึกดูแล้วที่นั่นก็ไม่มีคนรู้จักเลยสักคน แม้จะสอบตกก็ไม่เห็นจะเป็นไร การสอบในวันนั้นก็ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นมากนัก แค่อาจารย์ออกมาหน้าชั้นแสดงท่าทาง แล้วให้นักเรียนที่สมัครสอบแสดงตามเท่านั้น เมื่อถึงคราวกัวฟู่เฉิง แม้แต่ตัวเขาเองยังอดแปลกใจไม่ได้ว่า ทำไมตัวเองถึงเกิดมีสมาธิขึ้นมาได้ เมื่อดนตรีขึ้นมา เขาเหมือนเอาความวิตกกังวลก่อนหน้านี้ทุกอย่างวางไว้ข้างหลัง และอาจเป็นเพราะว่าเขาเป็นคนเรียนรู้เร็ว ดังนั้นการแสดงของเขาในวันนั้นถือว่าไม่เลวเลย จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 01:03:35 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ในใบแสดงผลนั้น เขียนไว้ว่า “แม้ว่าความสูงจะไม่มากนัก แต่สุขภาพแข็งแรงดี หน้าตาหล่อเหลา มีแววรุ่ง” และกรรมการก็ยื่นใบสมัคร (ตอบรับการเป็นนักเรียน) ให้กัวฟู่เฉิง เขาดีใจเป็นอย่างมาก แต่แล้วหัวใจของเขาก็ต้องตกวูบลงเมื่อกรรมการย้ำกับเขาว่า “กรอกข้อความให้เรียบร้อย พร้อมทั้งให้ผู้ปกครองเซ็นต์ชื่อรับรู้ด้วย” กฎหมายของฮ่องกงระบุว่า เด็กต้องอายุครบ 21 ปีบริบูรณ์เสียก่อน จึงจะถือว่าเป็นผู้ใหญ่ที่สามารถทำนิติกรรมได้ด้วยตัวเอง กัวฟู่เฉิงเกิดเมื่อวันที่ 26 ตุลาคม 1965 ดังนั้นในขณะนั้นอายุของเขายังไม่ถึง เห็นทีจะสมัครเป็นนักเรียนทีวีบี คงจะต้องให้ผู้ปกครองเซ็นต์อนุญาตจริงๆ แต่พ่อของเขาก็คัดค้านการทำงานในวงการบันเทิงมาตลอด จะให้พ่อเซ็นชื่อให้เห็นทีจะไม่มีโอกาสซะล่ะกระมัง เส่งเสงกลับถึงบ้านด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความทุกข์ ความกังวล ไปนอนเซ็งอยู่บนเตียง พี่ชายคนที่สอง “กัวฟู่เกิน” กลับมาเห็นเข้าจึงไต่ถามด้วยความเป็นห่วง จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 01:05:58 ]

ความคิดเห็นที่ 9 “เป็นอะไรไปล่ะเส่งเสง” ในจำนวนพี่น้องทั้งหมดกัวฟู่เฉิงสนิทกับพี่ชายคนรองมากที่สุด คนหนึ่งหนักแน่นมั่นคง คนหนึ่งซุกซนไม่อยู่กับที่ ซึ่งแต่ไหนแต่ไรพี่รองก็รักดูแล เอาใจใส่น้องเล็กคนนี้เป็นพิเศษ ดังนั้นครั้งนี้กัวฟู่เฉิงจึงไม่ปิดบังพี่รองอีก ความกลัดกลุ้มทุกอย่างจึงถูกระบายออกมาจนหมด กัวฟู่เกินฟังแล้วนิ่งคิดสักพัก ก่อนบอกกับน้องเล็กว่า “ไปหาแม่สิ” “จะได้เหรอ? แม่น่ะ เป็นผู้หญิงหัวโบราณ สามีคือผู้นำ คำพูดทุกอย่างของพ่อถือเป็นใหญ่ แล้วแม่จะกล้าตัดสินใจเองเหรอ” กัวฟู่เกินโอบไหล่น้องเอาไว้ พร้อมกับกล่าวว่า “มาน่า ฉันไปกับนายเอง” ได้รับการกระตุ้นแบบนี้แล้ว กัวฟู่เฉิงไม่รอช้าที่จะวิ่งไปหาแม่ เล่าเรื่องต่างๆให้แม่ฟัง พร้อมทั้งขอร้องแม่ไปด้วย โดยมีพี่ชายคอยเป็นลูกคู่ “ก็น้องชอบ แถมยังสอบได้แล้วด้วย ให้เขาไปเถอะแม่ ไม่แน่นะถ้าดังพวกเราก็จะได้รวยซะที” ตอนแรกคุณแม่กัวไม่ยอมท่าเดียว แต่แล้วก็โดนลูกชายทั้งสองขอร้องอ้อนวอนจนไม่มีคำพูดจะกล่าว จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 01:07:08 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ด้วยความเป็นแม่ย่อมจะทนการร้องขอจากลูกไม่ได้นาน ยิ่งกับคำร้องขอของลูกชายคนเล็กด้วยแล้ว ผู้เป็นแม่อดไม่ได้ที่จะพาลไปนึกถึงสมัยเด็กที่กัวฟู่เฉิงอิจฉาเด็กคนอื่นๆที่มีจักรยานขี่เล่นกัน แต่ขอพ่อเท่าไหร่ก็ไม่ได้รับการตอบสนอง ดังนั้นจึงเก็บเงินอั่งเปาที่ญาติๆให้ในเทศกาลตรุษจีนไปซื้อจักรยานคันหนึ่ง เอากลับบ้านอย่างหน้าชื่นตาบาน แต่แล้วคุณพ่อที่เห็นว่าการขี่จักรยานอาจนำมาซึ่งอันตรายต่อลูกน้อย ก็ไม่พูดไม่จาเอาจักรยานคันใหม่ไปทิ้งทันที ปล่อยให้ลูกชายตัวน้อยเศร้าใจ ร้องไห้อาละวาดไปหลายวัน ยิ่งคิดถึงสภาพลูกชายคนเล็กเศร้าเสียใจในตอนนั้น ยอดคุณแม่ก็ต้องยิ่งเจ็บปวดใจ “เฮ้อ ใครใช้ให้มันเกิดเป็นลูกชายคนเล็กล่ะ อีกอย่างพี่ชายทั้งสองคนก็มีงานทำมั่นคงดีแล้ว พี่สาวอีกสองคนผลการเรียนก็ไม่เลว ถ้างั้นก็ปล่อยให้ไอ้ลูกชายคนเล็กได้ทำอะไรที่เจ้าตัวชอบบ้างก็น่าจะดี” คิดได้ดังนั้นคุณแม่กัวก็ตกลงใจเซ็นชื่อรับรองเป็นผู้ปกครองจนได้ จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 01:13:41 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นดังนั้นกัวฟู่เฉิงดีใจเป็นอย่างมาก จับคุณแม่หันหน้าเข้าหาตัว แล้วก็พูดด้วยความมั่นใจว่า “แม่ ผมจะต้องรวยให้ได้ ผมจะซื้อบ้านให้ครอบครัวเรา ให้พ่อกับแม่อยู่อย่างสุขสบายให้ได้”   ได้ยินดังนั้นแล้วคุณแม่กัวก็อดคิดไม่ได้ว่าลูกชายจะหวังมากเกินไปหรือเปล่า ฮ่องกงเป็นดินแดนที่มีคนรวยอยู่มากก็จริง แต่ครอบครัวของพวกเขาไม่นับเป็นอย่างไรได้ กัวจื้อเองทำงานมาครึ่งชีวิต ก็แค่สามารถหาที่อยู่ให้กับครอบครัวในหมู่บ้านสาธารณะได้เท่านั้น แต่แม้ว่าบ้านในขณะนั้นออกจะคับแคบไปบ้างสำหรับอยู่กันทั้งครอบครัว แต่ในฮ่องกงการมีบ้านแบบนี้ได้ก็นับว่าไม่ง่ายแล้ว แต่เด็กน้อยที่ณ.บัดนั้นยังไม่มีรายได้อะไรเลยกลับตั้งความหวังอยากจะมีบ้านบนตึกซะแล้ว หากจะกล่าวถึงครอบครัวของกัวฟู่เฉิงแล้ว ฐานะทางเศรษฐกิจก็นับได้ว่าไม่เลวทีเดียว  คุณปุ่ของเขาเองเป็นเจ้าของที่มากมายที่มณฑลกวางตุ้ง พ่อของกัวฟู่เฉิงเองมีพี่น้อง 4 คน โดยเขาเองก็เป็นลูกคนเล็ก ดังนั้นเมื่อพ่อ (ปู่ของกัวฟู่เฉิง) ตายจากไป เขาจึงได้รับแบ่งสมบัติที่ถือว่าชิ้นเล็กที่สุดของครอบครัวมานั่นก็คือ “กิจการเล็กๆที่ฮ่องกง” นั่นเอง โดยที่พี่น้องอีกสามคนต่างก็ได้รับส่วนแบ่งเป็นที่ผืนใหญ่อยู่ที่เมืองจีน แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 46 01:18:05 จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 01:17:05 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ดีๆครับ เฉลยมาแล้วนะครับ ไปเช็คดู จากคุณ : มือกระบี่วายุ - [ 12 ต.ค. 46 01:19:21 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อาจเรียกได้ว่าในครอบครัวกัวทั้งหมด เห็นทีจะมีแต่กัวจื้อ พ่อของกัวฟู่เฉิงเท่านั้นที่ยังคงสืบต่ออาชีพของบรรพบุรุษคือเปิดร้านทองเล็กๆอยู่ เรื่องเหล่านี้แม้ว่ากัวฟู่เฉิงจะรู้อยู่บ้าง แต่เรื่องพวกนี้มันก็ช่างห่างไกลจากเขามากเหลือเกิน เขาเกิดที่ฮ่องกง เติบโตที่ฮ่องกง ผ่านชีวิตวัยเด็กอย่างมีความสุขที่ฮ่องกง ในขณะที่ยังเรียนหนังสือ ไม่ว่าพ่อจะอบรม สั่งสอนให้ตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตข้างหน้าจะได้มั่งมี แต่กัวฟู่เฉิงดูเหมือนจะไม่ได้เก็บมาใส่ใจ ยังคงเล่นเพลิดเพลินไปวันๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเล่นที่เสี่ยงอันตราย ยิ่งเป็นการละเล่นโปรดของกัวฟู่เฉิง เช่น เล่นน้ำ วันๆเอาแต่วิ่งเล่นบนถนน ข้ามถนนไปๆมาๆ โตขึ้นมาอีกหน่อยยิ่งชอบอะไรที่อันตรายมากขึ้น เช่น เล่นสเก็ตบอร์ด เขายังบอกด้วยว่า จะเป็นซุนหงอคงที่ขี่เมฆขึ้นไปปั่นป่วนถึงสวรรค์ จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 01:19:33 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ง่ะ เฉลยแล้วเหรอ อึ๊ยยย จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 01:20:20 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มีอยู่วันหนึ่ง กัวฟู่เฉิงกับเด็กเพื่อนบ้านเล่นแข่งกัน ด้วยความที่อยากเป็นผู้ชนะจนไม่ระมัดระวัง ต้นขาขวาพลาดไปถูกเหล็กแหลมที่ยื่นออกจากข้างถนนแทงจนแผลลึก ต้องใช้เวลารักษาถึงกว่าสามเดือนแผลจึงปิดสนิท และยังคงทิ้งรอยแผลเป็นไว้บนต้นขาของเขาจนถึงทุกวันนี้ แต่เมื่อแผลหาย เด็กน้อยกัวฟู่เฉิงก็ลืมความเจ็บ ยังคงฝึกฝนท่าสเก็ตบอร์ด วิ่งตามความฝันที่อยากจะเป็นซุนหงอคงต่อไป ขาทั้งสองข้างผลัดกันรับบาดเจ็บ จัวซุ้นยอดคุณแม่ก็ได้แต่แบกคุณลูกจอมหาเรื่องขึ้นหลังเดินเป็นระยะทางไกลๆทุกวันเพื่อไปหาหมอเปลี่ยนยา แม้แต่การทะเลาะ ชกต่อยกับเพื่อนจนตาบวม ตาเขียวก็ถือเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับกัวฟู่เฉิง โชคดีที่พี่ๆของเส่งเสงต่างก็โตกันหมดแล้ว ดังนั้นคุณแม่จึงมีเวลาเต็มที่สำหรับดูแลลูกคนเล็กจอมหาเรื่องคนนี้ จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 01:22:30 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ด้วยความใกล้ชิดกับแม่มากๆนี่เอง กัวฟู่เฉิงเคยกล่าวถึงแม่อย่างภาคภูมิใจว่า “ ในจำนวนพี่น้องทั้งหมด ผมนับว่าเป็นคนที่สนิทกับแม่มากที่สุด หรือเรียกได้ว่าเป็นลูกรักนั่นล่ะ จริงๆแล้วแม่ก็รักพี่ๆด้วยเหมือนกัน แต่ว่าผมเองเป็นลูกหลงไง แม่ก็เลยดูเหมือนจะรักผมมากเป็นพิเศษ ในใจของผมจะมีภาพแม่ตัวอ้วนๆ เดินเข้าออกบ้านเป็นประจำ คุณแม่น่ะ เก่งมาก คล่องตัว ไม่ยอมให้ใครทำอะไรเลย ไม่เพียงแต่พี่ชายของผมเท่านั้น แม้แต่พี่สาวทั้งสองของผมก็ถูกเลี้ยงแบบว่าห่างไกลห้องครัว คือว่าไม่เป็นงานบ้านเลยไงครับ แม้ว่าจะไม่มีใครทำงานบ้านเลย แต่แม่ก็ไม่เคยบ่นสักคำว่าพวกเราไม่กตัญญู ไม่ห่วงใยแม่” จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 01:25:53 ]

ความคิดเห็นที่ 17 นี่คือแบบฉบับของหญิงชาวจีน รับผิดชอบงานบ้านทั้งหมด ทั้งยังต้องดูแลลูกๆ และสามี ทุ่มเทอย่างเงียบๆ ไม่มีอะไรที่ทำเพื่อตัวเอง ผ่านไปวันแล้ววันเล่า จนผมหงอกขาว เหมือนกับว่าไม่เคยมีใครรวมถึงลูกๆที่รักแม่ด้วยที่จะถามแม่ว่า “แม่ แม่มีความหวังอะไรสำหรับตัวเองบ้างไหม?” คุณผู้หญิงเหล่านี้จะเรียกได้ว่า “โชคดีมีสุขรึเปล่า?” หรือว่าอาจจะมีบ้างที่ไม่ยินยอมพร้อมใจ คงจะมีแต่พวกเธอเองเท่านั้นที่จะเข้าใจได้ดีกว่าใคร แต่จะอย่างไรก็ตาม จากความรัก การเอาใจใส่ของแม่ ลูกๆแต่ละคนต่างก็เจริญเติบโต ก้าวหน้าขึ้น แค่นี้คงจะเป็นสิ่งปลอบประโลมใจที่ดีที่สุดสำหรับแม่แล้วกระมัง จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 01:29:12 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คนกวางตุ้งมีค่านิยมและความเชื่อเกี่ยวกับการต้มน้ำแกงเป็นที่สุด การต้มน้ำแกงนอกจากจะใช้เนื้อปลา เนื้อวัว เนื้อสัตว์ และผักสดต่างๆแล้ว ยังต้องหาสิ่งอื่นๆเช่นยาจีนมาใส่ลงไปในน้ำแกงตามฤดูกาลที่เปลี่ยนไปอีกด้วย โดยตามปกติจะต้องต้มด้วยไฟอ่อนๆ เป็นเวลาหลายชั่วโมงทีเดียว ในวันที่เส่งเสงตัดสินใจสมัครเป็นนักเรียนเต้นรำของทีวีบีนั้น คุณแม่กัวซุ้นก็นำน้ำแกงมาวางไว้ตรงหน้าลูกชาย ส่วนคุณพ่อเมื่อเห็นเรื่องดำเนินมาถึงขั้นนี้ ก็ไม่โมโห ไม่ขัดขวางอีก เพียงแต่พูดกับเส่งเสงว่า “ลูกเมื่อโตก็มีโลกของตัวเอง ต่อจากนี้ก็หาเลี้ยงตัวเองก็แล้วกัน” คืนนั้น กัวฟู่เฉิงไม่สามารถจะข่มตาให้หลับลงได้ ในมือยังพลิกหนังสือเกี่ยวกับเรื่องดวงชะตา ราศี กรุ๊ปเลือดที่พี่ชายรองหามาให้กองใหญ่ จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 01:31:08 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ในขณะนั้นฮ่องกง (ยุค80-90) กำลังพัฒนาอย่างก้าวกระโดดขึ้นมาเป็นเมืองที่มีความเป็นสากล แต่ในขณะเดียวก็ยังไม่สิ้นกลิ่นไอของความเป็นตะวันออก ประชาชนใช้ชีวิตโดยที่ไม่มีความเชื่อใดสืบทอดเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน (กล่าวคือความเป็นตะวันออกและตกผสมปนเปกันไปจนไม่มีคำสอนใดที่ทุกคนต่างยึดถือตรงกัน) มีทั้งความเป็นวิทยาศาสตร์และมีทั้งความเชื่อที่งมงายในศาสตร์ต่างๆ กัวฟู่เฉิงเองเติบโตมาท่ามกลางความเป็นไปในสังคมแบบนี้ ดังนั้นมันก็เลี่ยงไม่ได้ที่ตัวเขาเองจะได้รับอิทธิพลเรื่องความเชื่อมาบ้าง จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 01:32:45 ]

ความคิดเห็นที่ 20 กัวฟู่เฉิงเกิดปีงู เลือดกรุ๊ปเอ จัดอยู่ในราศีพิจิก ซึ่งถ้าว่ากันตามหนังสือในมือของเขาแล้ว คนเกิดปีงูจะเต็มไปด้วยความลึกลับ คนที่มีเลือดกรุ๊ปเอจะเป็นคนมองอะไรอย่างละเอียดรอบคอบ ชายหนุ่มที่อยู่ในราศีพิจิกจะมองอะไรทะลุปรุโปร่ง และยังเป็นชายที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ ภายใต้สายตาของหนุ่มราศีนี้ไม่มีสาวที่ไหนที่จะไม่หลงใหล ไม่ชื่นชมเหมือนตกอยู่ในภวังค์จนยากจะถอนตัวได้ จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 01:35:30 ]

ความคิดเห็นที่ 21 กล่าวอีกอย่างคือ ลูกชายคนสุดท้องของบ้านตระกูลกัว เกิดมาด้วยใบหน้าที่หล่อเหลา เหมือนกับสวรรค์จะลิขิตให้เขาเกิดมาเพื่อเป็นดารา และไม่ใช่แค่ดาราธรรมดา จะต้องเป็นถึงซูเปอร์สตาร์ แต่มีเรื่องที่น่าประหลาดใจและเป็นปริศนาคือ บนโลกใบนี้ชายหนุ่มที่เกิดวันเวลาเดียวกันนี้ไม่ทราบว่ามีจำนวนมากเท่าใด และหากความเป็นทุกอย่างขึ้นอยู่กับฟ้าลิขิตเพียงเท่านั้นล่ะก็ บนฟากฟ้าคงจะมีดวงดาวมากมายวิ่งชนกันจนวุ่นวายไปหมดเป็นแน่ จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 01:37:14 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แน่นอนว่าหนุ่มน้อยกัวฟู่เฉิงในขณะนั้น คงจะไม่คิดมากแบบนี้ ตรงกันข้ามเขากลับเพิ่มความมั่นใจให้กับตัวเอง และแน่นอนว่าในเวลาเช่นนั้น ความเชื่อมันในตัวเองเป็นสิ่งสำคัญมาก และความเชื่อมั่นอาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่คนๆหนึ่งในจำนวนผู้คนที่เกิดวันเดียวเดือนเดียวปีเดียวกันอีกมากมายอยู่และเป็นในที่ๆแตกต่างได้กระมัง จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 01:39:09 ]

ความคิดเห็นที่ 23 จบตอนที่ 1 อ่านแล้วรู้สึกยังไงกันบ้าง บอกเล่าความรู้สึกกันบ้างนะ รออ่านอยู่นะจ๊ะ จากคุณ : aklucky - [ 12 ต.ค. 46 01:44:48 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุนมากน้า จากคุณ : petcharat_aaron@msn.com - [ 12 ต.ค. 46 10:51:28 A:203.113.35.13 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 พี่กัว ~ ตอนเด็กซน จิง.....จิง จากคุณ : shingfong - [ 12 ต.ค. 46 19:02:35 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ชอบมากเลยค่ะ พี่กัวน่ารักจัง รูปที่โพสขอเป็นสมัยเด็ก ๆนะคะ ดูใสๆ ดีอ่ะ จากคุณ : ตงตง - [ 14 ต.ค. 46 11:29:49 A:202.29.58.251 X:202.29.58.29 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณคุณakluckyมากๆ แล้วจะรออ่านตอนต่อไปนะ จากคุณ : GATTO (GATTO) - [ 15 ต.ค. 46 13:32:40 ]

ความคิดเห็นที่ 28 น่ารักมากอากัวของเรา ย้อนอดีตเค้าเราก็ไปนึกถึงสมัยที่ชอบใหม่ๆ น่ารักจริงๆเลย คิดแล้วก็มีความสุขดี จากคุณ : nik - [ 16 ต.ค. 46 22:17:32 A:202.59.255.34 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 I do agree with you all! จากคุณ : Q-g - [ 17 ต.ค. 46 12:26:16 A:203.144.240.232 X:151.1.211.152 ]