ความคิดเห็นที่ 2 พวกเขาเดินออกไปจากสุสานโดยมีเลกกี้มองตามอยู่ด้านหลัง “อยากรู้จริง ๆ ว่าทำไมเลกกี้ ถึงมีชื่อว่า เลกิติเมท เฟิร์สท์” นอบบี้สงสัย “ช่วยไม่ได้หรอกนะนอบบี้ถ้าแม่คนหนึ่งจะมีความภูมิใจขนาดนั้น” จ่าโคลอนตอบ ------------------------------------------------------------------- == จริง ๆ แล้วตรงนี้ไม่ควรแปล แต่ผู้เรียบเรียงเห็นว่านี่เป็นการด่าอย่างเจ็บแสบมาก (อย่างน้อยก็ในความคิดของคนตะวันตก) แล้วก็เป็นการเล่นคำที่ดีด้วย ถ้าอยากรู้จริง ๆ ว่าหมายความว่าอย่างไร คงบอกได้ว่าเป็นการด่าแบบสุภาพในความหมายที่คล้ายคลึงกับ SONOFABITCH นั่นเอง == ------------------------------------------------------------------- “วันนี้มีข่าวอะไรบ้าง แครอท” วิมส์เอ่ยขึ้นขณะที่พวกเขาเดินฝ่าฝูงชน “มีจดหมายจากชาวโบว์ดำ(*)ครับท่าน พวกเขาเห็นว่าเราจะส่งเสริมความสามัคคีระหว่างชาติพันธุ์ได้เป็นอย่างดีทีเดียวถ้าท่านจะ ” * Black Ribboners ชาวโบว์ดำก็คือสมาชิกของสมาคมอมนุษย์แห่งอูเบอร์วาลด์ สมาชิกของสมาคมนี้ล้วนเป็นอดีตผีดูดเลือดผู้สาบานตนที่จะไม่ดูดเลือดอีกต่อไป กิจกรรมของสมาคมส่วนใหญ่เน้นการร้องเพลงกลุ่มและการตีปิงปองเป็นหลัก “พวกเขาจะให้ฉันรับผีดูดเลือดมาเป็นพลตระเวณงั้นรึ” “ครับท่าน แล้วผมก็เชื่อว่าถึงท่านจะเคยคัดค้านเรื่องนี้มาแล้วหลายครั้ง กรรมมาธิการหลายคนเห็นด้วยกับความคิดนี้” “แครอท แกดูซิว่าว่าฉันมองดูเหมือนตายไปแล้วหรือยัง” “เอ้อ ไม่ครับท่าน” “ถ้าอย่างงั้น คำตอบของฉันคือไม่มีทางว่ะ มีเรื่องอื่นอีกมั้ย” แครอทพลิกดูบันทึกในมือ พร้อมกับที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินเพื่อให้ทันวิมส์ “เดอะไทมส์ลงข่าวว่าโบโรกราเวียร์เพิ่งจะยกทัพบุกโมลดาเวีย” “แล้วนี่มันข่าวดีหรือข่าวร้ายล่ะนี่ ฉันจำไม่ได้ว่าไอ้ทั้งสองเมืองนี่มันอยู่ตรงไหน” “ทั้งสองเมืองเคยเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิทมิฬซึ่งอยู่ติดกับอูเบอร์วาลครับ” “แล้วเราอยู่ข้างไหน?” “เดอะไทมส์เขียนว่าเราควรสนับสนุนโมลดาเวียร์ซึ่งถูกรุกรานนะครับท่าน” “งั้นรึ ฉันชักชอบโบโรกราเวียร์ซะแล้วซิแฮะ” วิมส์ย้อน อาทิตย์ก่อนเดอะไทมส์เพิ่งจะลงการ์ตูนรูปวิมส์ซึ่งเขาไม่ชอบใจเป็นอย่างมาก อะไรไม่ว่าซีบิลเห็นการ์ตูนนั้นเข้าแล้วก็เลยขอรูปต้นฉบับจากเดอะไทมส์มาใส่กรอบแขวนไว้ในบ้าน “แล้วนี่มันจะส่งผลกระทบกับเรายังไงบ้าง” “ก็คงมีผู้อพยพเข้ามาอีกละครับ” “ให้ตายเถอะเราไม่มีที่รองรับคนอีกแล้วนะนี่ ทำไมพวกนี้ถึงชอบจะอพยพมาที่นี่วะ” “ก็เพื่อมาหาชีวิตที่ดีกว่ากระมังครับ ท่าน” “ชีวิตที่ดีกว่า?” วิมส์ว่า “ที่นี่น่ะนะ?” “พวกเขาคงคิดว่ามันก็ยังดีกว่าที่ที่พวกเขาทิ้งมาล่ะครับ” แครอทตอบ “แล้วที่อพยพมานี่ส่วนใหญ่เป็นพวกใหนล่ะ” “ก็เป็นมนุษย์เสียส่วนใหญ่ล่ะครับ” “แกกำลังหมายความว่าคนส่วนใหญ่ในพวกอพยพเป็นมนุษย์ หรือว่าแต่ละคนในพวกนี้ดูเหมือนมนุษย์เสียส่วนใหญ่ฮึ” กับสังคมในแองค์มอร์ปอร์คแล้วความหมายทั้งสองนี้มีความแตกต่างกันมาก “เท่าที่ทราบ นอกจากมนุษย์แล้วก็มีแต่พวกเควชท์เท่านั้นที่อาศัยอยู่ในโมลโดเวียร์ พวกเควชท์เป็นพวกที่อาศัยอย่ในป่าลึกแล้วก็มีขนปกคลุมทั้งตัว” “งั้นรึ งั้นอีกไม่นานเราคงรู้จักพวกนี้ดีขึ้นเวลาที่พวกนี้เริ่มขอสมัครเข้ากองตระเวณกับเขาบ้าง” วิมส์ประชด “มีเรื่องอื่นอีกมั้ย” “อันนี้เหมือนจะเป็นข่าวดีนะครับท่าน” แครอทรายงานยิ้ม ๆ “ท่านรู้จักแก๊งอันธพาลฮูมใช่ไหมครับ” “แล้วไง” “พวกนี้เพิ่งรับโทรลเข้ามาเป็นสมาชิก” “ว่าไงนะ ฉันคิดว่าพวกนี้ตั้งตัวเป็นแก๊งก็เพื่อรุมอัดพวกโทรลเสียอีก” “ดูเหมือนว่าโทรลก็ชอบอัดโทรลด้วยกันเหมือนกันครับท่าน” “แล้วมันเป็นข่าวดียังไง” “คิดยังงี้ซิครับท่าน นี่นะเป็นก้าวสำคัญในการลดความแตกแยกในสังคมทีเดียวนะครับ” “อ้อ สามัคคีกันเกลียดงั้นซิ” “ทำนองนั้นล่ะครับ เอ แล้วอะไรอีกละนี่” แครอทพลิกบันทึกไปมา “อ้อ เรือตระเวณของเราจมอีกแล้วครับท่าน” นี่เราทำผิดไปตอนไหนกันนะนี่ วิมส์คิด ก่อนหน้าข้าก็เป็นพลตระเวณ ข้าวิ่งไล่จับผู้ร้าย ข้าเป็นนักล่าและข้ารู้ว่าข้าเป็นมือหนึ่ง แค่ความรู้สึกที่ข้าเหยียบพื้นถนนข้าก็รู้แล้วว่าข้าอยู่ที่ไหน แล้วตอนนี้ดูข้าซิ ข้ากลายเป็นสมุหกลาโหม ผู้บัญชาการกองตระเวณ ข้ากลายเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องการเมืองไปซะแล้ว ข้าจำต้องรู้ว่าใครกำลังทะเลาะกับใครในที่ห่างไปนับพันกิโลเมตร เพียงเพื่อว่าข้าอาจหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดการจลาจลที่นี่ได้ ข้าออกตระเวณจริง ๆ ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กันนะ สัปดาห์ที่แล้ว? เดือนที่แล้ว?  แถมเวลาที่ข้าออกตระเวณ ไอ้พวกจ่า ๆ ทั้งหลายมันก็บอกกล่าวกันล่วงหน้ากระทั่งทุกคนรู้ว่าข้าจะไปทางไหน แล้วก็จัดฉากรอไว้จนเรียบร้อย ถึงแม้ว่าข้าจะอุตส่าห์ใช้ทางลัดก็เถอะ (อย่างน้อยจ่าของข้าก็ฉลาดใช้ได้ล่ะวะ)  นานเท่าไรแล้วนะข้าไม่เคยต้องยืนตากฝน หรือสู้กับไอ้พวกอันธพาล ตอนนี้เวลาข้าจะไปไหนก็แทบจะมีคนแบกไปที่ถึงที่ ข้าสูญเสียสิ่งเหล่านี้เพื่อะไรกันวะ?  เพื่อความสะดวกสบาย เพื่ออำนาจ เพื่อเงิน เพื่อชีวิตครอบครัว เอ จะว่าไป ไอ้ที่ได้มามันก็ไม่เลวนี่หว่า แต่อย่างนั้นก็เถอะ ข้าก็ไม่ใช่ตำรวจ ไม่ใช่พลตระเวณอีกแล้ว ข้ากลายเป็นผู้จัดการ กลายเป็นคนที่ต้องทะเลาะเหมือนเด็ก ๆ กับไอ้พวกกรรมาธิการ ข้าต้องไปงานเลี้ยงในชุดเต็มยศบ้า ๆ นี่ ข้าเกลียดการเมืองกับงานเอกสารพวกนี้ ตั้งแต่เมื่อไรนะที่ข้ากลายจากชีวิตง่าย ๆ มาเป็นอย่างที่ข้าเป็นตอนนี้ มันคงค่อย ๆ เปลี่ยนไปเหมือนกลิ่นที่ค่อย ๆ จางลงของดอกไลแลคนั่นแหละ พวกเขาผ่านประตูวังและเดินขึ้นบันไดหลักไปยัง –ห้องสี่เหลี่ยม—ข้างหน้าพวกเขานั้น เจ้าเมืองแองค์มอร์ปอร์คยืนหันหลังมองออกไปยังใจกลางเมืองที่นอกหน้าต่าง นอกจากพวกเขาทั้งสามแล้ว ไม่มีคนอื่นอีกเลย “ว่าไงละวิมส์” เจ้าเมืองเอ่ยขึ้นโดยมิได้หันกลับมา “คิดอยู่แล้วว่าคุณต้องมาสาย ผมเลยบอกงดประชุมไปก่อน ผมและกรรมาธิการทุกคนขอแสดงความเสียใจกับคุณเรื่องจ่าสตรองอินดิอาร์มด้วย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าที่คุณมาสายนี่ก็เพราะคุณต้องใช้เวลาเขียนจดหมายแสดงความเสียใจอยู่” วิมส์ชำเลืองมองผู้กองแครอทด้วยสายตาคาดคั้น แครอทเองได้แต่กลอกตาและยักไหล่ หูตาของพระยาเวทีนั้นรวดเร็วจริง ๆ “ก็อย่างที่ท่านว่าแหละครับ” วิมส์ตอบ “ทั้งที่วันนี้อากาศก็ออกจะดีแท้ ๆ” พระยาเวทีกล่าวต่อ “ถึงจะมีเค้าของพายุฝนก็เถอะ” พระยาเวทีหันกลับมา ที่หน้าอกเสื้อคลุมของพระยาเวทีกลัดไว้ด้วยดอกไลแลค “คุณผู้หญิงซีบิลสบายดี?” พระยเวทีถามก่อนจะนั่งลง “ก็เรื่อย ๆ” “บางอย่างเราก็เร่งมันไม่ได้สินะ” พระยาเวทีพูดนิ่ม ๆ พร้อมกับพลิกเอกสารในมือไปมา “ไหนดูซิว่าผมมีอะไรที่ต้องรีบทำบ้าง อาห์ จดหมายจากเพื่อนของเราที่วิหารแห่งจุลเทพ” พระยาเวทีแยกจดหมายนี้ออกมาช้า ๆ และวางไว้ข้าง ๆ “สงสัยผมคงต้องนัดทานน้ำชากับปฏิคมคนใหม่นี่เสียแล้วเผื่อผมจะได้อธิบายอะไร ๆ ให้เขาฟังซักหน่อย  เอ ตอนแรกผมตั้งใจจะพูดถึงเรื่องอะไรกันนะ อ้อใช่แล้ว เรื่องสงครามใน ว่าไง” ประตูเปิดออก คนที่เข้ามาคือหัวหน้าเสมียน ดรัมนอท “สารด่วนถึงพระวิมส์ขอรับ” ดรัมนอทรายงาน ทว่าเขากลับยื่นสารนั้นให้กับพระยาเวที อย่างไรก็ตามพระยาเวทีส่งต่อสารนั้นข้ามโต๊ะให้กับวิมส์โดยสุภาพ วิมส์เปิดสารออกดู “ข่าวจากหน่วยสื่อสารเร็ว!” วิมส์อุทาน “พบเจ้าคาร์เซอร์ที่นิวฮอลล์ ผมต้องรีบไปละ” “น่าตื่นเต้นมาก” พระยาเวทีว่าพร้อมกับยืนขึ้น “แต่มันจำเป็นด้วยรึที่คุณต้องไปบัญชาการด้วยตัวเอง ท่านสมุหนายก?” วิมส์จ้องมองพระยาเวทีด้วยสายตาแข็งกร้าว “แน่นอน” เขาตอบชัดเจน “ถ้าผมไม่ไป พวกไอ้เณรที่ผมฝึกมาให้ทำแต่สิ่งที่ถูกต้องพวกนี้คงพยายามจะจับมันด้วยตัวเองแน่ ๆ” วิมส์หันมาทางแครอท “ผู้กอง รีบสั่งการเดี๋ยวนี้เลยให้หน่วยสื่อสารเร็ว หน่วยพิราบ รวมถึงเด็กเดินสารด้วย ผมต้องการให้พลตระเวณทุกคนรู้ข่าวนี้ทันที แต่ผมห้ามเด็ดขาดไม่ให้ใครเข้าใกล้มันเพียงลำพัง เข้าใจที่สั่งใช่มั้ย สั่งเจ้าสไวร์ให้ขึ้นบินเดี๋ยวนี้เลย ให้ตายเถอะวะ!” “มีอะไรหรือครับท่าน” แครอทถาม “หมวดลองบอททอมเป็นคนส่งข่าวนี้มา เธอเป็นฝ่ายพิสูจน์หลักฐาณแล้วเธอไปทำอะไรข้างนอกนั่น เธอไม่มีประสบการณ์ภาคสนามซักหน่อย เธอคงพยายามจับมันตามขั้นตอนแน่ ๆ” “ก็ถูกแล้วไม่ใช่รึ” พระยาเวทีแทรกขึ้น “คาร์เซอร์ไม่สนใจขั้นตอน กับมันเรายิงมันก่อน ” “ แล้วค่อยเจรจางั้นซิ” พระยาเวทีสรุปให้ วิมส์ชะงักเล็กน้อยที่ประตู “กับไอ้เจ้าคาร์เซอร์นี่นะรึ ผมไม่เจรจากับมันหรอก” วิมส์ต้องชะลอลงเพื่อพักหายใจตรงจตุรัสซาเตอร์ แย่มาก ถ้าเป็นไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ อย่างมากนี่ก็แค่การวิ่งเหยาะ ๆ เท่านั้น อย่างไรก็ตามไอร้อนจากดินที่ลอยกรุ่นขึ้นมารับเค้าพายุฝนทำให้วิมส์รู้สึกเหนื่อยผิดปรกติ คงไม่ดีแน่ถ้าผู้บัญชากรพลตระเวณจะเป็นลมเป็นแล้งไปต่อหน้าผู้ใต้บังคับบัญชา กับตอนนี้นั้นกระทั่งจะพูดก็แทบพูดไม่ออกแล้ว อย่างไรก็ตามวิมส์รู้สึกโล่งใจทันทีที่พบหมวดเชียรี ลองบอททอม หมวดคนแคระหญิงแห่งกองตระเวณแองค์มอร์ปอร์คที่กำแพงข้างมหาวิทยาลัย หมวดเชียรีดูเหมือนจะไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ เธอทำวันทยาหัตถ์ทันที “ลองบอททอม รายงานค่ะ” “อือห์ม” วิมส์ยังพูดไม่ออก “อิฉันเพิ่งส่งโทรลควบคุมจราจรไปที่สะพานวอเตอร์ จ่าเดทริทัสตามมาทีหลัง อิฉันเลยสั่ง เอ้อ แนะนำให้จ่าเข้าไปในมหาวิทยาลัยทางประตูหน้าแล้วยึดมุมสูงเอาไว้ พอจ่าโคลอนกับนอบบีมาถึง อิฉันเลยส่งพวกแกไปที่สะพานของไซส์ ” “ส่งไปทำไม?” วิมส์สงสัย “เพราะอิฉันไม่คิดว่าคาร์เซอร์จะหนีไปทางนั้นน่ะค่ะ” คำพูดและสีหน้าของเชียรีดูไร้เดียงสาเกินเหตุ วิมส์เองอดไม่ได้ต้องพยักหน้าเห็นด้วย “เมื่อคนของเรามาเพิ่มขึ้น อิฉันจะส่งไปซุ่มอยู่รอบนะคะ อย่างไรก็ตามอิฉันคิดว่าคาร์เซอร์น่าจะหลบขึ้นไปยังชั้นบน ๆ ของมหาวิทยาลัยมากกว่า” “ทำไมล่ะ” “เพราะอิฉันไม่คิดว่าคาร์เซอร์จะเสี่ยงลุยฝ่าฝูงพ่อมดหรอกค่ะ จะง่ายกว่าถ้ามันจะหนีขึ้นไปบนหลังคาแล้วมองหาทางลงทางอื่น มีที่ซ่อนอีกตั้งเยอะ ถ้าจะเดินเลาะหลังคาไปเรื่อย ๆ ละก็มันก็สามารถไปได้ถึงถนนพีชไพน์เลยด้วยซ้ำ” “วิเคราะห์ได้ดี” วิมส์ชมเชย นี่ขนาดเธอเป็นฝ่ายพิสูจน์หลักฐานนะนี่ “ขอบคุณค่ะท่าน คราวนี้ถ้าท่านไม่ว่าอะไร ท่านพอจะยืนชิดกำแพงอีกหน่อยได้ไหมคะ” “ทำไมล่ะ” อะไรบางอย่างพุ่งมากระทบมุมกำแพงอย่างแรง วิมส์แนบตัวเข้ากับกำแพงโดยอัตโนมัติ “คือว่าคาร์เซอร์มีหน้าไม้คะ เข้าใจว่ามันโขมยมาจากจ่าสตรองอินดิอาร์ม ยังดีว่ามันยิงไม่ค่อยแม่นนะคะ” “ทำได้ดีมากหมวด” วิมส์พูดเสียงเหนื่อย ๆ ก่อนจะชำเลืองไปยังจตุรัสไกลออกไปที่ด้านหลัง ลมเริ่มแรงขึ้นทุกที พ่อค้าแม่ค้าในตลาดเริ่มแหงนมองท้องฟ้าถี่ขึ้นพร้อมกับที่เริ่มหาผ้ามาคลุมสินค้า “ยังไงก็แล้วแต่ เราจะมัวรอดูอยู่อย่างนี้ไม่ได้ คาร์เซอร์เริ่มยิงมั่ว ๆ ลงมาแล้ว ไม่ช้าหรอก ไม่ใครก็ใครคงได้โดนลูกหลงเป็นแน่” “แล้วมันทำอย่างนี้ไปทำไมคะท่าน” “เจ้าคาร์เซอร์น่ะไม่ต้องการเหตุผลหรอก มันต้องการแค่โอกาสเท่านั้น” การเคลื่อนไหวข้างบนกระตุ้นความสนใจของวิมส์ นกขนาดใหญ่บินวนเวียนอยู่บนท้องฟ้า นกกระสาตัวนั้นส่งเสียงประท้วงก่อนจะบินสูงขึ้นไปอีก หมวดบักกี้ สไวร์ซึ่งบังคับนกกระสาอยู่มองลงมายังเมืองเบื้องล่างก่อนจะบังคับนกกระสาให้ร่อนตามลมลงมาเกาะอยู่บนหอคอยแห่งศิลป์ อาคารที่สูงที่สุดของแองค์มอร์ปอร์ค โนมแห่งกองตระเวณปีนลงมาจากหลังนกกระสาพร้อมกับนำเครื่องฉายสัญญาณแบบพกพาลงมาด้วย ก่อนจะซ่อนตัวอยู่ในรังอีกาเกา ๆ บนหลังคาหอคอย สำหรับภารกิจนี้นกกระสามีประโยชน์มากเพราะขนของได้มาก แต่สำหรับงานจราจรแล้วบักกี้นิยมใช้เหยี่ยวเล็กมากกว่า หลังจากติดตั้งเครื่องฉายสัญญาณให้เข้าที่ บักกี้ก็ยกกล้องส่องทางไกลขึ้นส่องลงไปข้างล่าง บักกี้ชอบทำงานในที่อย่างนี้เพราะมันทำให้เขารู้สึกตัวใหญ่กว่าคนอื่น ๆ “ไหนดูซิว่าเราเห็นอะไรบ้าง” บักกี้พูดกับตัวเอง แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 46 06:38:15 แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 46 06:32:50 แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 46 06:32:01 แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 46 06:19:22 จากคุณ : Away from Thailand - [ 18 ต.ค. 46 06:13:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ปกติตามมาอ่านเงียบ ไม่ลงชื่อ แต่เห็นเงียบเกินไปหน่อย ไม่มีใครตอบ กลัวเสียกำลังใจ หมดไฟในการแปล ขอบคุณมากครับ ที่แปลให้อ่าน จากคุณ : ยุทธ (ดวงตาตะวัน) - [ 18 ต.ค. 46 09:57:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณด้วยคนครับ เรียบเรียงได้ดีมากครับ รออ่านอยู่เสมอ แต่ยังมีพิมพ์ผิด สะกดผิดอยู่บ้าง ถ้าหากพิมพ์ใน MS Word ก่อนแล้วค่อยนำมาโพสต์ น่าจะช่วยเรื่องตัวสะกดกับคำผิดได้เยอะนะครับ ตอนนี้ไม่ได้อยู่เมืองไทยแล้วเหรอครับ จากคุณ : demerzel - [ 18 ต.ค. 46 11:06:58 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณครับ .... ยังไม่ได้อ่านเลยแต่เซฟไว้อ่านตอนว่าง ๆ แล้ว จากคุณ : depend ayu - [ 18 ต.ค. 46 17:54:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนนี้อยู่เมืองไทยแล้วละคริบ แต่ชื่อนนี้ใช้ไว้ตั้งแต่ตอนอยู่ เมืองนอกและก็เลยปล่อยเลยตามเลย สำหรับเรื่องภาษาไทย การพิมพ์ดีดภาษาไทยของผมนั้น ห่วยมาก เครื่องที่ใช้ก็ลง win2000 ซึ่งรับฟอนตืภาษาไทย แต่ไม่ใช่เวอร์ชันภาษาไทยโดยเฉพาะจึงไม่มีความสามารถ ในการตรวจคำผิดในภาษาไทย ทุกทีก็จะพยายามอ่าน ทวนอีกครั้งแต่ก็มีลอดหูลอดตาไปทุกที ขอโทษด้วยก็แล้ว กัน หลังจากดรียบเรียงหมดแล้วจะได้แก้ไขซ้ำอีกครั้ง จากคุณ : Away from Thailand - [ 19 ต.ค. 46 05:51:21 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาลงชื่ออ่านเหมือนกันครับ จะเข้ามาให้กำลังใจตั้งแต่วันแรกแล้วละ (ผมก็แฟนคุณ AfT นะ) แต่ช่วงเอเปค เขาไม่ให้ใช้เน็ตฟรีเลย เข้าไปไหนไม่ได้เลย แก้เหนื่อยครับ จากคุณ : ช่างไม้ - [ 22 ต.ค. 46 18:04:13 ]