ความคิดเห็นที่ 1 ... จากคุณ : Away from Thailand - [ 19 ต.ค. 46 07:10:58 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ที่ประตูวิมส์กระโจนเข้าไปข้างใน อาคารนิวฮอลล์นั้นเป็นหอพักของเหล่านิสิตพ่อมด อย่างไรก็ตามนี่เพิ่งจะสิบโมงครึ่ง ดังนั้นพวกนิสิตพวกนี้ยังคงหลับอุตุอยู่ในห้อง มีนิสิตไม่กี่คนที่แง้มประตูออกมาทันเห็นวิมส์วิ่งมาตามระเบียงและขึ้นบันไดไป ที่ชั้นบนสุดวิมส์ช้าลงและระแวดระวังมากขึ้น จากประตูที่เปิดค้าง วิมส์มองเห็นไม้กวาดและถังน้ำที่วางกองไว้บอกให้รู้ว่านี่คือห้องเก็บของของภารโรง ไกลออกไปที่สุดทางเดินวิมส์มองเห็นบันไดซึ่งพาดขึ้นไปยังช่องเปิดบนหลังคา วิมส์ค่อย ๆ ขึ้นไกหน้าไม้ คาร์เซอร์ก็มีหน้าไม้ หน้าไม้ประจำตัวพลตระเวณเป็นหน้าไม้แบบยิงทีละดอกซึ่งใช้เวลาพอสมควรในการบรรจุ ถ้าคาร์เซอร์ยิงหน้าไม้มาที่วิมส์แล้วพลาด นั่นก็จะเป็นโอกาสของวิมส์ละ ขณะที่วิมส์ก้าวขึ้นบันได วิมส์ก็อดไม่ได้ต้อมฮัมเพลงนั้นออกมา “ยืนประจัญ มุ่งหน้า และมุ่งไป ” วิมส์หยุด วิมส์หยุดที่ใต้ทางเปิดเหนือศีรษะ ลูกไม้แหย่หมวกบนปลายไม้ขึ้นไปก่อนใช้ไม่ได้ผลแน่กับคาร์เซอร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคาร์เซอร์มีลูกหน้าไม้ให้ยิงได้เพียงดอกเดียว วิมส์ต้องเสี่ยงแล้ว วิมส์โผล่หน้าขึ้นไปอย่างรวดเร็วพร้อมกันก็สอดส่ายสายตาไปรอบ ๆ ก่อนจะหดศีรษะกลับมาในทันที หลังจากหยุดอยู่ครู่หนึ่งเขาก็กระโจนออกไปทั้งตัวอย่างรวดเร็ว กลิ้งตัวไปกับพื้นก่อนจะลุกในท่าชันเข่าพร้อมกับเล็งหน้าไม้ไปพร้อมกัน วิมส์ผ่อนลมหายใจออกมาเบา ๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่บนหลังคานี้ หลังค่าอาคารเอียงขึ้นเป็นเนินทางด้านหลังของเขา วิมส์ค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกไปช้า ๆ ก่อนจะแนบตัวซ่อนอยู่หลังปล่องไฟและเงยหน้ามองไปยังหอคอย ท้องฟ้าตอนนี้กลายเป็นน้ำเงินมืด พายุดูท่าจะมาเร็วและรุนแรงกว่าที่คิด กระนั้นแสงอาทิตย์ลำเข้มยังอุตส่าห์ส่องลอดเหล่าเมฆหนาทึบมาตกต้องโดนหอคอย ที่ยอดหอคอยนั้นเองบักกี้กำลังส่งสัญญาณอย่างเร่งร้อน “อ..อ..อ..” อันตราย อันตราย อันตราย เจ้าหน้าที่กำลังต้องการความช่วยเหลือ วิมส์หมุนตัวมองไปรอบ ๆ เมื่อไม่เห็นใคร วิมส์ค่อย ๆ เดินอ้อมปล่องไฟ ตรงมุมที่ระหว่างกลุ่มของปล่องไฟซึ่งลับจากสายตาใคร ๆ ยกเว้นบักกี้และวิมส์ซ่อนไว้ด้วยคาร์เซอร์ คาร์เซอร์กำลังเล็งยิงใครซักคน วิมส์มองตามแนวเล็งของคาร์เซอร์ และเห็นแล้วว่าเป้าหมายของมันคือใคร บนหลังคาของอาคารเวทย์มนตร์พลังงานสูง (HEM, High Energy Magic) เป็นที่ทิ้งอุปกรณ์การทดลองที่ไม่ใช้แล้ว ท่ามกลางอุปกรณ์เหล่านี้ ผู้กองแครอทกำลังเคลื่อนตัวอยู่หลังทรงกลมทองเหลืองที่เรียกกันทั่วไปว่า “ลูกกระแป๋งของพ่อมด” ซึ่งมีไว้สำหรับถ่ายเทเวทมนตร์ส่วนเกินออกจากห้องทดลองข้างล่าง ผู้กองแครอทคือตัวอย่างของคนที่ดึงดูดความสนใจของคนอื่น ต่อให้เขาก้ม คลานหรือซ่อนเท่าใด เหล่านี้ยิ่งทำให้เขาเด่นชัดเป็นที่สนใจมากยิ่งขึ้น และตอนนี้เขากำลังเป็นเป้าชั้นดีให้กับคาร์เซอร์ วิมส์ยกหน้าไม้ในมือขึ้น จากคุณ : Away from Thailand - [ 19 ต.ค. 46 07:11:33 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 เสียงฟ้าร้องแผดก้อง เสียงมันดังพอจะทำให้อาคารทั้งหมดสั่นไปทั่ว ลูกเห็บขนาดใหญ่ตกลงมาเต็มท้องฟ้า คาร์เซอร์เงยหน้าตามเสียงฟ้าร้องและลูกเห็บ มันมองเห็นวิมส์ สายตาของบักกี้จ้องผ่านกล้องส่องทางไกลมายังพวกเขาโดยไม่กระพริบ คาร์เซอร์และวิมส์ต่างยิงหน้าไม้ของตนออกไปแล้ว ทั้งคู่ล้วนพลาดเพราะต่างยิงต่างหลบไปพร้อมกัน อะไรสักอย่างสะกิดไหล่บักกี้ “เกิดอะไรขึ้นหรือเกลอ?” บักกี้หันกลับมาเห็นฝูงอีกาออกันเต็มอยู่ด้านหลัง พวกนี้คืออีกาที่อาศัยอยู่บนหอคอยศิลปาคาร ผลของการอาบเวทมนตร์ที่แพร่ออกมานับหลายชั่วอายุทำให้ระดับการรู้ตัวของมันเพิ่มสูงขึ้น พวกมันตอนนี้มีปัญญาไม่ต่างจากพวกเราที่ติดละครน้ำเน่าตอนสองทุ่ม และแองค์มอร์ปอร์คที่พื้นเบื้องล่างก็คือรายการโปรดของอีกาพวกนี้ “ไปให้พ้น ไป ชิ้ว” บักกี้ตะโกนไล่ก่อนจะหันไปใส่ใจกับเหตุการณ์ผ่านกล้องส่องทางไกล ข้างล่างนั้น วิมส์กำลังวิ่งไล่คาร์เซอร์ท่ามกลางฝนลูกเห็บ บัดนี้โลกทั้งหมายกลายเป็นสีขาว ลูกเห็บหล่นกระทบหมวกเหล็กของบักกี้เป็นระยะ ลูกเห็บบางลูกใหญ่เกือบเท่าศีรษะของบักกี้เลยด้วยซ้ำ บักกี้เองพยายามท่อนแขนบังหน้าตัวเองเอาไว้พร้อมกับก่นด่าไปทั่วก่อนจะพยายามไถลตัวเองลงจากหลังคาหอคอย ตัวนกกระสาเองนั้นหลบเข้าที่กำบังในชายคาข้างใต้ไปนานแล้ว บักกี้เองคว้าไม้เลื้อยใกล้ไว้ได้และดึงตัวเองเข้าไปหลบด้วย อย่างน้อยตอนนี้เขาก็พอจะหายใจได้สะดวกขึ้น ใครสักคนสะกิดเขาที่ด้านหลังและเอ่ยขึ้นว่า “แล้วนี่เราจะทำอะไรต่อดีละเกลอ?” คาร์เซอร์กระโดดลงไปที่คานระหว่างหอพักนิสิตกับอาคารหลัก ชะงักครู่หนึ่งเมื่อธนูดอกหนึ่งจากพลตระเวณข้างล่างพุ่งเฉี่ยวขามันไป วิมส์กระโดดตามลงไปที่คานในเวลาเดียวกันกับที่พายุลูกเห็บเริ่มโหมกระหน่ำ คาร์เซอร์และวิมส์วิ่งไล่กันอยู่บนหลังคาท่ามกลางพายุลูกเห็บ คาร์เซอร์วิ่งไปถึงบริเวณของห้องสมุดและปีนป่ายไม้เลื้อยที่ไหลย้อยอยู่ขึ้นไปยังหลังคาของห้องสมุด เมือวิมส์มาถึงไม้เลื้อยนี้ คาร์เซอร์ก็หายลับขึ้นไปบนหลังคาแล้ว เสียงโครมครามดังขึ้นที่ด้านหลัง เมื่อวิมส์หันมามอง เขาเห็นผู้กองแครอทพยายามวิ่งฝ่าพายุลูกเห็บมาจากหลังคาอาคารเวทย์มนตร์พลังงานสูง “อยู่นั่นแหละ ไม่ต้องตามมา นี่เป็นคำสั่ง” วิมส์สั่ง เสียงแครอทที่ตอบมานั้นฟังไม่ได้ศัพท์ วิมส์คว้าเถาไม้เลื้อยแล้วปีนขึ้นไป ประมาณหนึ่งฟุตก่อนที่เขาจะปีนถึงขอบหลังคา วิมส์ชะงัก มองหาที่วางเท้าเหมาะ ๆ ขณะที่คว้าเถาไม้เลื้อยไว้แน่นก่อนจะเหนี่ยวตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว มือซ้ายของเขาตั้งท่าไว้พร้อม จังหวะที่วิมส์โผล่พ้นขอบหลังคานั้นเอง คาร์เซอร์ที่รออยู่เหวี่ยงเท้าเตะออกไปทันที วิมส์ซึ่งคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าใช้มือซ้ายจับขาของคาร์เซอร์เอาไว้เป็นผลให้คาร์เซอร์เสียหลักล้มลง วิมส์เองฉวยโอกาสนี้ผลักตัวเองขึ้นมาบนหลังคาที่ลื่นไปด้วยน้ำแข็งจากลูกเห็บ ทั้งคู่ลื่นไถลไปมาอย่างทุลักทุเล แม้จะลำบากขนาดนั้น คาร์เซอร์ก็อุตส่าห์ถีบวิมส์ได้ที่ไหล่ ผลการถีบผลักให้ทั้งสองไถลออกห่างจากกันไปคนละด้าน ทั้งสองคนลุกขึ้นคลานสี่เท้าที่สองด้านของหลังคาโดมโลหะซึ่งบุด้วยกระจกของห้องสมุด คาร์เซอร์เองคว้าโครงโลหะของโดมเพื่อยันตัวยืนขึ้น อีกมือหนึ่งของมันถือไว้ด้วยมีดสั้นคมกริบ ถึงตอนนี้พายุลูกเห็บได้หยุดลงแล้ว “แน่วะ เข้ามาจับข้าซิวะ” “ข้าไม่เห็นต้องรีบร้อนซักหน่อย ข้าแค่รอให้คนอื่น ๆ ตามมาทันเท่านั้น” หรืออย่างน้อยก็จนกว่าฉันจะหายใจทันแหละวะวิมส์คิดในใจ “ทำไมต้องตามจับแต่ข้า ข้าไปทำอะไรให้แกเดือดร้อนวะ” “แกฆ่าคนไปกี่ศพแล้วคาร์เซอร์” สีหน้าคาร์เซอร์ดูบริสุทธิ์เหลือเกิน “ข้าเปล่า...” “ไม่ต้องเสแสร้งคาร์เซอร์ ข้ารู้จักแกดี” “คิดจะจับข้าเป็น ๆ หรือไง ใต้เท้า?” “ข้าก็ไม่อยากหรอกว่ะ แต่ใคร ๆ เขาว่ามันจะดีกว่าถ้าข้าจะทำอย่างนั้น” เสียงกระเบื้องแตกหักดังมาจากทางซ้าย ตามมาด้วยเสียงวางลงของของหนักที่ขอบหลังคาใกล้ ๆ ศีรษะของจ่าเดทริทัสค่อย ๆ โผล่พ้นขอบหลังคาขึ้นมา “ขอโทษครับท่านวิมส์ ปีนหลังคากลางพายุลูกเห็บนี่ยากจริง ๆ ตอนนี้ท่านถอยออกมาดีกว่าครับ” “ท่านจะปล่อยให้เขายิงผมหรือครับ” คาร์เซอร์โยนมีดในมือทิ้งไปทางหนึ่ง “ผมไม่มีอาวุธนะ” “เปล่า เขาจะยิงแกเพราะแกพยายามจะหนีต่างหาก” “หนี? เปล๊า ผมยืนอยู่ตรงนี้เฉย ๆ ต่างหาก ฮ่าฮ่า” สำหรับวิมส์แล้ว เสียงหัวเราะของคาร์เซอร์เป็นสิ่งที่กวนใจเขามากที่สุด ทว่าเขาไม่อาจยิงใครเพียงเพราะว่าเขาไม่ชอบเสียงหัวเราะของไอ้หมอนั่น ทันใดนั้น คาร์เซอร์กระโดดขึ้นไปเหยียบอยู่บนบานกระจกส่วนล่าง ๆ บนหลังคาโดมส่วนที่ยังไม่โดนลูกเห็บทำแตก เสียงโครงเหล็กของโดมลั่นดังเอี๊ยดอ๊าด “หยุด ออกมาจากที่นั่นเดี๋ยวนี้นะ” วิมส์สั่ง “เอ ผมจะไปทางไหนดีนะ” คาร์เซอร์ยิ้มเยาะ “หรือจะให้ผมรอให้ท่านเข้ามาจับผมดีนะ โอ้โห อยู่ตรงนี้ผมมองเห็นบ้านท่านเลยแฮะ” มีอะไรอยู่ใต้โดมนี่บ้างนะเนี่ย วิมส์คิด ไอ้พวกชั้นหนังสือนี่มันสูงเท่าไหร่บ้าง เป็นไปได้ไหมที่เจ้าคาร์เซอร์จะกระโดดทะลุโดมนี่ลงไปยังพื้นห้องสมุดข้างล่าง วิมส์ค่อย ๆ ขยับเข้าใกล้โดมอย่างช้า ๆ ขณะเดียวกับที่คาร์เซอร์ปีนขึ้นไปยังส่วนสูงของโดม “ข้าเตือนแกแล้วนะ คาร์เซอร์ ...” “ชีวิตไม่สิ้น มันก็ต้องดิ้นไปใช่ใหม ใต้เท้า ฮ่า ๆ” วิมส์เหลืออด เขาปีนขึ้นไปบนโดมในขณะที่คาร์เซอร์โห่ร้องอย่างสมใจ จากคุณ : Away from Thailand - [ 19 ต.ค. 46 07:12:23 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 I will be out of town during APEC conference. See you again after the holiday. จากคุณ : Away from Thailand - [ 19 ต.ค. 46 07:14:04 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 see you ka จากคุณ : booklovers - [ 19 ต.ค. 46 08:38:05 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณครับ จากคุณ : depend ayu - [ 19 ต.ค. 46 16:11:20 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ๊า Night Watch ดีใจจังกำลังคิดว่าต้องเสียตังค์ซื้ออีกแล้วอยู่พอดี อยากอ่านเรื่องทั่น Patriach สมัยหนุ่มๆน่ะ ปล. แล้วเมื่อไหร่ Lu Tze จะออกล่ะคะ เห็นบนปกมีใช่ม้า จากคุณ : ทินา - [ 22 ต.ค. 46 21:11:43 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 Discworld-Night Watch (5) ประเด็นนี้แตกไปยังกระทู้ A2508885 จากคุณ : Away from Thailand - [ วันปิยมหาราช 06:41:56 A:161.200.255.161 X: ]