ความคิดเห็นที่ 1 ก็ตีความกันไปเองทั้งนั้นแหละครับ แต่ไม่ได้บอกว่าการตีความหนังซักเรื่องหนึ่งให้ลึกซึ้งนั้นผิด เพราะผมก็ชอบตีความหนัง ทำให้เราได้อะไรมากกว่าคนอื่นๆที่ดูเหมือนกัน แต่บางครั้งการตีความอะไรก็ควรมีขอบเขต ไม่ใช่คิดว่าตัวเองถูกแล้วไปด่าคนอื่นว่าไม่เข้าใจ บางคนเข้าใจอย่างนึง อีกคนมองว่าไร้สาระก็มี พวกสาวก matrix บางคนก็เกินไป คือบางครั้งมีจุดบกพร่องของบทก็พยายามหามาอุดให้ ทั้งๆที่ผู้กำกับเขาคงไม่ได้คิดถึงขนาดนั้น ประมาณว่าไม่รับความจริงว่าหนังมีสิทธิ์จะโหว่ได้ ก็ว่ากันไปครับเพราะมันคือการได้ฝึกจินตนาการ แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันคือจินตนาการ ไม่ใช่ความจริง คิดต่างกันได้ ถกเถียงกันได้ แต่ก็เอาแค่นำความคิดตนมาเสนอ ไม่ใช้คำดูถูก ไม่ใช้อารมณ์ ก็พอ ผู้กำกับทำสองภาคหลังมาโกยเงินครับ ปรัชญาอะไรก็อย่าไปตีความมาก เอาเวลาไปอ่านหนังสือปรัชญาจะได้มากกว่า อิอิ จากคุณ : Composite - [ 22 พ.ย. 46 07:09:43 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ก็เป็นเรื่องการจินตนาการกันไปหนะครับ ยิ่งใครที่อ่านเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ ก็จะเห็นตัวอย่างได้มากมาย เช่นบอกไปว่า ประเทศแพ้เพราะความประพฤติของผู้ปกครอง คนนั้นเป็นชู้กับคนนี้ ทำสงครามเพราะเรื่องผู้หญิงคนเดียว ทรราชย์ครองบัลลังค์ แม่ทัพหนีไปที่นั้นที่นี้ เสนาธิการที่วางแผนได้อย่างแยบยล อ่านแล้วนึกว่าอ่านนิยาย ยิ่งมีนิยายอิงประวัติศาสตร์ยิ่งปนกันมั่วไปใหญ่ แต่ละคนยังตีความต่างกันไป มีแบบหนึ่งแบบสองให้เลือก แม่แต่เรื่องที่มีรากฐานจากเรื่องจริงยังเอาแน่ไม่ได้ ยิ่งหนังที่สร้างจากจินตนาการ ก็ยิ่งแตกแขนงออกไปอีกเยอะ คนฟังเพลงหนึ่งแล้วเอาไปร้องใหม่ ก็ต้องเป็นอีกอารมณ์ความรู้สึก นิยายเรื่องเดียวกัน ก็ยังทำเป็นหนังเป็นละครซ้ำกันหลายรอบ ถ้าดูแล้วเหมือนกันทุกรอบ ก็คงจะไม่สนุกอะไร แต่ละคนก็มีแนวคิดของตนอยู่แล้ว เปรียบได้กับ effect ซึ่งการนำภาพต้นแบบเดียวกันมาใส่ effect แบบต่าง ๆ เป็นการสร้างสรรค์งานใหม่ (หรือมุมมองใหม่ ๆ เพราะอาจมีความคล้ายผสมอยู่) ความไม่เนียนของต้นฉบับ effect อาจจะแก้ได้ ประมาณว่า รีทัช ทางความคิดก็คงไม่ผิด ซึ่งความถูกต้องชัดเจนนั้น หาคนตรวจสอบได้ยากครับ วิชาปรัชญาก็ไม่ได้ให้คำตอบอะไร จะหาคนระดับบรรลุ (อะไรซักอย่างที่พอจะเกี่ยวข้องกับเรื่องในหนัง) ก็ไม่รู้จะหาจากไหน แล้วก็อาจจะเป็นความคิดที่ติดกับแง่เวลา เช่นถ้ามีคนในอดีตพูดถึงภาพที่ปรากฏบนลูกแก้ว คนยุคนั้นก็อาจคิดว่าเป็นไปไม่ได้ พอมาปัจจุบันเราก็นิยมดูภาพบนฉากแก้ว แม้ไม่ใช่ลูกแก้ว มันก็คล้าย ๆ กัน เพราะเราไม่รู้ เราจึงยังเห็นค่าของจินตนาการครับ จากคุณ : ... - [ 22 พ.ย. 46 09:20:49 A:210.86.208.174 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 อืม..... ขอบคุณมากครับ แต่มันช่างเป็นหนังที่ทำให้ถกเถียงกันได้มากดีจริง ๆ จากคุณ : เจ้าของกระทู้ - [ 22 พ.ย. 46 13:47:16 A:203.113.39.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 http://www.kapook.com ลองคลิกสิ เอิ๊กๆ จากคุณ : คนรักกะปู๊ก - [ 22 พ.ย. 46 15:13:42 A:158.108.2.2 X:158.108.130.180 ]

ความคิดเห็นที่ 5 http://หะงุยสิ.ลิงค์ไม่ได้ ลองซิ จากคุณ : ลองนะ - [ 22 พ.ย. 46 15:16:09 A:158.108.2.2 X:158.108.130.180 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ค่อนข้างเห็นด้วยกับความเห็นที่สอง ส่วนตัวคิดว่าหนังค่อนข้างดูถูกความสามารถของคน ไม่ว่าจะเป็นตั้งแต่ตอนเริ่มต้นสงครามของคนและเครื่องจักร ฝ่ายคนลงทุนทำทุกอย่างถึงขั้นทำลายท้องฟ้าเพื่อทำลายเครื่องจักร (โดยลืมไปหรือว่าเป็นการทำลายตัวเองและโลกด้วย) พอมาตอนอยู่ใน matrix ความคิดของคนก็เป็นง่ายๆ ที่เครื่องจักรสามารถตีความได้ (คนตกอยู่ใต้การควบคุมของเครื่องจักรโดยสมบูรณ์) ผมว่าคนเขียนบทเรื่องนี้ ลืมไปว่าจริงๆ แล้วสิ่งที่เข้าใจอยากที่สุด คือ "คน" ยิ่งจะเข้าคนทั้งโลกแล้วนั้นไม่มีทางเป็นไปได้ ต่อให้เครื่องจักรจะฉลาดมากแค่ไหนแล้ว ก็มีสิทธิเพียงชนะคนได้ในเกมเท่านั้น (เพราะในเกม มีกฏข้อบังคับต่างๆ ที่ให้คนทำตาม อย่างเช่นการเดินหมากในตารางหมากรุก) ผมว่าประวัติศาสตร์สามารถเป็นเครื่องพิสูจน์สิ่งเหล่านี้ ต่อให้คนที่ฉลาดที่สุดในประวัตศาสตร์อย่าง ขงเบ้งยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงผลของสงครามได้ และยิ่งสำหรับโปรแกรมปัญญาประดิษฐ์แล้วยิ่งไม่มีทางไปได้เลย เพราะมันคิดได้แต่สิ่งที่อยู่ในกรอบเท่านั้น ปล ผมว่าอนาคตอันใกล้ที่บอกอยู่ในหนัง (เครื่องจักรจะมีความคิด) ยังอยู่ห่างจากความเป็นจริงในตอนนี้ จำได้ว่าเคยอ่านหนังสือเกี่ยวกับการสร้างโปรแกรม เขาบอกว่าตอนนี้ โปรแกรมที่ดีที่สุดรวมกับคอมพิวเตอร์ที่เร็วที่สุดสามารถสร้างความฉลาดได้มากสุดเท่ากับทารกอายุสองเดือน ขออภัยนะครับถ้าความเห็นไม่ตรงกับคนอื่น จากคุณ : น้าน้องแพร - [ 22 พ.ย. 46 19:03:44 A:80.176.4.106 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ผมเรียนปรัชญามาครับ ขอบอกว่า เนื้อเรื่องมันก็คือหลักสูตรปรัชญา ปีหนึ่ง (มหาลัย) ธรรมดาๆนี่เอง ไม่ได้ลึกล้ำอะไรมากขนาดนั้น เริ่มต้นด้วยภาคแรก -> epistemology, metaphysics (ปรัชญาว่าด้วยความรู้ - จะรู้ได้ไงว่าอะไรจริงไม่จริง โลกเรามีจริงหรือไม่) ต่อด้วย philosophy of the mind, i.e. dualism, artificial intelligence, consciousness (ว่าด้วยเรื่องเกี่ยวกับตัวตนของเรา ร่างกาย วิญญาณ ความรู้สึกนึกคิด ข้อแตกต่างระหว่างคนกับสมองกล) จบด้วยเรื่อง free will, free choice, determinism - hard determinism (fatalism) และ soft determinism (law of physics, law of the world) (ว่าด้วย เรื่อง free will คือเราจะเลือกทางเดินทางไหนรึป่าว หรือว่าเราตกอยู่ภายใต้กฏเกณฑ์ต่างๆ ไม่ว่ากฏทางฟิสิกส์ หรืออาจจะเป็นโชคชะตา และอื่นๆ) โดยภาคสองจะยุ่งๆกับ การพยายามอธิบายเหตุการณ์ในสังคม (social phenomenas) โดยใช้วิทยศาสตร์ได้มากขนาดไหน พูดง่ายๆ คือการจำลอง สังคมมนุษย์ที่ซับซ้อนมากๆๆๆๆๆนั้น สามารถจะทำได้ขนาดไหนกัน แต่น่าเสียดายที่ สองพี่น้องนั้นค่อนข้างจะทำหนังไม่เป็นทำให้ภาคสอง ซึ่งน่าจะมีความเข้มข้นทางปรัชญามากที่สุด กลับออกมาไม่ได้เรื่อง แถมส่งแก่นเรื่องทางปรัชญานี้ไม่ชัดเจนเท่าภาคแรก ทำให้เรื่องมันโคดห่วย แต่ภาคสุดท้าย ยิ่งห่วยไปใหญ่ จบแบบควายๆ ปรัชญาก็หายไปหมด แถมยังโคดมั่ว เรียกอารมณ์คนดูก็ไม่ได้ (ฉาก trinity ตายนี่ห่วยบรมโคตร คนดูเกือบหัวเราะกันทั้งโรง) ห่วยจริงๆสรุป จากคุณ : อ่ะนะ - [ 22 พ.ย. 46 20:40:21 A:195.92.67.209 X:217.134.98.28 ]

ความคิดเห็นที่ 8 2 พี่น้องวาชาวสกี้ คงจะต้องการนำเสนอความลึกของเนื้อหาในระดับหนึ่งน่ะครับ แต่ทีนี้การที่คนดู (ทั่วโลก) พยายามตีความให้มันลึกลงไปอีก ซึ่งมีทั้งที่เข้าท่า - เข้าเค้า - เจ๋งมาก - ไม่น่าใช่ ไปจนถึงเลยเถิดจากตัวหนัง สำหรับผม ผมมองว่ามันดีนะ อย่างน้อยมันก็เป็นการถกแบบมีแง่คิด เป็นการต่อยอดทางความคิดให้ผู้ดู (แต่ละคน) สามารถเพิ่ม (หรือลด) ความสุขในการดูหนังเรื่องนี้ซ้ำ ขอเพียงแต่อย่าให้ถึงกับเอาชนะคะคานกัน แค่ให้เหมือนกับมีเพื่อนมานั่งคุยอะไรกันสนุกๆ แบบคนคอเดียวกัน ก็น่าจะสมควรแก่เหตุผลนะครับ : ) จากคุณ : ed - [ 23 พ.ย. 46 03:17:52 A:203.107.160.135 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ยาวขี้เกียจอ่าน เลยอ่านแต่ตัวกระทู้กับความเห็นที่ 1 มีความเห็นเดียวกับเจ้าของกระทู้ที่ แท้จริงเป็นเรื่องศาสนา มีความเห็นไกล้เคียงกับความเห็นที่ 1ตรง... การตีความสิ่งใดๆ ขึ้นอยู่กับพื้นฐานความรู้และสิ่งแวดล้อมของแต่ละคน มีคนผิดคนถูกแน่นอน แต่คนตีความคือคนตีความ ไม่ใช่กรรมการที่มีหน้าที่ตัดสินใคร มันแค่มีคน ไม่รู้จักหน้าที่ตัวเอง ชอบเสนอบทบาทที่ไม่มีใครเรียกร้องให้ทำ แต่เถียงใจขาด กับตรงนี้ "เอาเวลาไปอ่านหนังสือปรัชญาจะได้มากกว่า" ความรู้ดิบ...คือสิ่งแวดล้อมรอบตัว หนังสือปรัชญามีขอบเขต มันดูหรูหน่อยตรงมันได้รับการจัดระเบียบมาแล้ว เท่านั้นเอง คนที่ติดกับกฎที่มีอยู่แล้ว หนังสือ หรือห้องเรียน ...ชาตินี้ทั้งชาติไม่มีวันได้เดินพ้นเงาชาวบ้านหรอก สิ่งแวดล้อมจึงไร้ขอบเขต ยังมีให้หาอีกเยอะ ---------- ผู้กำกับคู่พี่น้อง เหมือนเทความรู้ด้านปรัชญาข้อหลักๆแทบทั้งหมดในด้านนั้นๆของตัวออกมา ผมพอใจดีใจที่แกหยุดเท่าที่แกรู้ แล้วให้คนดูไปคิดต่อเอาเองไปหาเอาเอง จากคุณ : ป้อมเขาแดง - [ 23 พ.ย. 46 15:41:37 A:202.133.167.248 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบอกว่าปรัชญาของจริงมันแตกต่างกับที่คนไทยคิดไว้มาก ในสมัยก่อน (ก่อนศตวรรษที่ 17) วิทยาศาสตร์นั้นยังไม่ก้าวหน้าพอที่จะใช้หาคำตอบกับปรากฏการณ์ธรรมชาติและเรื่องราวต่างๆ ดังนั้น ปรัชญาในสมัยนั้นเปรียบเหมือนเป็นวิทยาศาสตร์ คำถามที่ตอนนี้เราคิดว่าเรา "รู้" แล้ว เช่นความรู้สึกนึกคิดกับร่างกายเราเป็นสิ่งเดียวกันหรือเปล่า วิทยาศาสตร์เป็นยังไงกันแน่ และอื่นๆๆๆ นั้นเค้าใช้ปรัชญาหาคำตอบกัน ศาสตร์ส่วนมาก(ที่จริงทุกศาสตร์เลยแหละ)ในสมัยนี้ก็ยังอยู่บนรากฐานของปรัชญา เช่นวิทยาศาสตร์ (physics,bio,chem) นั้นก็อยู่บนรากฐานของปรัชญาว่าด้วยวิทยาศาสตร์ ซึ่งเป็นแขนงหนึ่งของปรัชญาไปเลย (ว่าด้วยอะไรคือวิทยาศาสตร์ methodology) และเศรษฐศาสตร์ถ้าเรียนสูงๆขึ้นไปจะรู้ว่ามันค่อนข้างที่จะปรัชญามากๆๆๆๆ เช่นทำไมเราต้องมี assumptions อย่างนี้ อย่างโน้น ทำไมถึงมี equilibrium ได้และมันหมายถึงอะไร และอื่นๆ คือขอบอกว่า ปรัชญาที่คุณคิดว่า matrix ลึกล้ำสุดๆนั้น มันกระจอกๆอ่ะ แค่หางอึ่ง เพราผู้กำกับเค้าก็เรียนปรัชญามา แต่คงลงเรียนแค่แบบ unit เดียว ถ้าคุณเรียนปรัชญาจริงๆ (ย้ำว่าจริงๆ ไม่ใช่พวกปรัชญาไร้สาระ newage อะไรแบบนั้น) คุณจะรู้ว่ามันกระจอกๆอ่ะ ขอบอก และคุณต้องไปลองอ่านดูจริงๆ(และต้องเข้าใจด้วย) คุณถึงจะเข้าใจว่า อ่ะนะ เหอะขี้เกียจพูดแล้ว จากคุณ : นักเรียนปรัชญาปีสามรรดี - [ 23 พ.ย. 46 19:26:54 A:195.92.67.208 X:217.134.234.213 ]

ความคิดเห็นที่ 11 บอกตรงๆ ว่าตีกันมั่วแหลกหลายราย นึกอยากจะตีตรงไหนก็ตี หลายอย่างในหนังไม่ได้เป็นทั้งโมทีฟ และ ซิมโบล ก็ตีกันเป็นคุ้งเป็นแคว ตีกันจนมั่วออกทะเลไปเลย คุ้กกี้งี้ ลูกอมงี้ 2 ภาคหลังมันเป็นธรรมเนียมปฏิบัติอ่ะ ว่าทำหนังดัง ได้เงิน แล้วต้องออกภาคต่อ ซึ่งก็อาจเลยเถิดถึงกลายเป็นแฟรนไชส์(ซึ่งก็เลยเถิดแล้วล่ะ) การผสมกันระหว่างศาสตร์แขนงต่างๆ ที่นำมายำรวมกัน จึงยังไม่กลมกล่อม ไม่เนียนเป็นเนื้อเดียวกันเหมือนภาคแรก จากคุณ : นักเรียนหนัง - [ 23 พ.ย. 46 23:24:44 A:203.113.32.11 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นหนังเรียนหนังแล้วไม่คอมเม้นต์ว่าบทห่วยบรมโคตรได้ไงเนี่ย ยังกะเด็กเขียน แสดงก็งี่เง่า เฮ้อ ยังต้องเรียนอีกนะคุณนักเรียน จากคุณ : ครูหนัง - [ 24 พ.ย. 46 00:34:13 A:195.92.67.75 X:217.134.81.12 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ง่ะ ก็เห็นคอมเม้นท์กันไปหลายคนแล้วอ่ะ เลยละไว้ ฮือๆๆๆ ขอโทษครับ คุณครู ฮือๆๆๆ จากคุณ : นักเรียนหนัง - [ 24 พ.ย. 46 11:20:22 A:203.113.32.12 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 ถ้าเรียนปรัซญาจริงๆ แล้วคิด/เขียนอธิบายอะไรได้อย่าง #10 งั้นคุณไปเรียนเสริมสวย ทำเล็บดีกว่าครับ เรียนทำเล็บ จบมาแล้วก็ยังทำเล็บได้สวยจริงนะ :D เรียนปรัญญา แต่คิดแบบยกตนข่มท่านได้เท่านี้ มันน่าอายยย หนัง มันก็เป็นแค่หนังเรื่องนึงอ่ะ ไม่ใช่ตำราปรัชญา ไม่ใช่ตำราสูตรการทำหนังดี มันมีค่าอยู่ในตัวมันเอง แบบที่หนังเรื่องนึงจะพึงเป็น มีคนชอบ มีคนไม่ชอบ เรื่องธรรมดาออก หนังมันจะดี จะห่วย มันก็จบลงด้วยตัวมันเอง คนทำหนัง จบเรื่องนึง เค๊าก็ไปทำโปรเจคอื่นต่อ ไม่จำเป็นต้องมาปกป้องบท ปกป้องหนัง อันนั้นมันจบลงไปตั้งแต่ที่มันได้ทุนสร้าง ได้เข้าฉายแล้วครับ ผมว่าสองพี่น้องนี่เค๊าก้อดีนะ ไม่ต้องมานั่งพูด/อธิบายอะไรมากมาย ทำเสร็จก็ไปทำอย่างอื่นต่อ อย่างลูคัสเอง เค๊าก้อไม่เคยต้องมานั่งถกเรื่อง starwars กะใคร เค๊าก้อทำงานอะไรอื่นๆเค๊าไป อยากทำอีกเมื่อไหร่ก้อมาทำ มันก็เป็นงานชิ้นนึงในชีวิตเท่านั้นเอง อย่างน้อย สามสี่ปี เค๊าก้ทำหนังเสร็จไปหลายเรื่อง สร้างงานได้เป็นพันๆตำแหน่ง สร้างแรงบันดาลใจให้คนเป็นหมื่นๆความคิด พวกที่ตามชมและตามด่าแบบโอเว่อร์นี่สิ ชีวิตทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันบ้างหรือเปล่า?? จากคุณ : cbd - [ 25 พ.ย. 46 04:06:52 A:199.227.214.138 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 เฮ้อ นะคิดได้แค่นี้นะคนไทย ไม่ไหว จากคุณ : ไม่ไหวจริงๆ - [ 25 พ.ย. 46 04:47:57 A:195.92.67.65 X:217.134.114.15 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ความเห็นที่ 10 -----> ก่อนแสดงความคิดเห็น คิดดีแล้วหรือครับ จากคุณ : Generals - [ 25 พ.ย. 46 16:15:32 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คิดดีแล้ว มีอะไรจะเถียงก็เถียงมาดิ จากคุณ : อ่ะนะ คห10 - [ 26 พ.ย. 46 08:01:06 A:195.92.67.71 X:217.134.225.100 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตอบ #17 มันเป็นนิยายวิทยาศาสตร์ครับ เรื่องปรัชญาเป็นของแถม ไม่จำเป็นต้องใช้ปรัชญาล้ำลึกอะไรหรอก ใช้หลักวิทยาศาสตร์ + จินตนาการล้วน ๆ ก็คือหนังเรื่องนี้แล้ว ถ้าเอาปรัชญามาจับ เรื่องมันจะดูอ่อนปวกเปียก เพราะมันเป็นแค่เปลือกชั้นหนึ่งของหนัง การจะทะลุไปถึงแก่นเรื่องได้ ต้องใช้แนวคิดวิทยาศาสตร์มากกว่าครับ ปรัชญาเข้าเอามาใช้แค่จะให้มันคลุมประเด็นที่ปัญญาประดิษฐ์พัฒนาความรู้สึกขึ้นมาได้อย่างไรเป็นหลักมากกว่า จากคุณ : ... - [ 26 พ.ย. 46 13:46:57 A:202.47.247.130 X:200.1.0.134 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณแหละที่พลาด แก่นเรื่อง(theme) ถ้าคุณมีความรู้ซักหน่อยคุณจะรู้ว่ามันคือปรัชญาแท้ๆๆ ที่ชัดที่สุดคือภาคแรก เพราะมันเป็นแก่นหลักของ epistemology -> ทั้ง descartes, socrates, hume, etc. เป็นงานที่รู้จักกันทั้งโลก กรณีของ the matrix มันเป็น analogy ของ brain in a vat ถ้าขนาดนี้คุณดูไม่ออกแสดงว่าคุณยังเรียนมาไม่พออ่ะ แต่ก็ต้องสงสารหน่อยนะ เพราะการศึกษาเมืองไทยมันไม่เน้นเรื่องนี้น่ะ ก็พอเข้าใจ คุณลองไปอ่านรีวิว ภาคแรกใหม่ ไปอ่านที่เว็บไซต์เค้าก็ได้ แล้วคุณจะเข้าใจ ผมก็ไม่เคยไปอ่านหรอก แต่มันคงต้องพูดแน่ๆ ขอบอกว่า เมทริกซ์ภาคแรก คณะปรัชญาของมหาลัยชื่อดังต่างๆ (i.e. harvard) เค้าเอามาเป็น case studies เพราะบอกไว้แล้วว่าหลายตอนนั้นมีความสำคัญทางปรัชญา เช่นตอนที่ oracle บอกนีโอว่าเค้าจะทำแจกันแตก แล้วนีโอก็เหนไปทำให้แตก และอื่นๆๆๆ เฮ้อไม่ไหวจริงๆนะเนี่ย แล้วประเด็นของ AI กับความรู้สึก นั่นมันก็เป็นจุดหนึ่งที่มาจากปรัชญาด้วย (chinese room argument, etc.) ขอให้คุณเรียนรู้มากกว่านี้ครับ คือถ้าคุณรู้เรื่องคุณจะเห็นได้ชัดเลยว่าจุดไหนของหนังบ้างที่มันเกือบจะเหมือนยกเอามาจาก lecture ปรัชญาเลย ถึงแม้สองพี่น้องคู่นี้มันจะเขียนบทไม่ได้เรื่องก็ตาม จากคุณ : เฮ้อนะ - [ 26 พ.ย. 46 21:22:41 A:195.92.67.208 X:217.134.230.27 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ประเด็นที่บอกคือไม่จำเป็นต้องใช้ปรับญาล้ำลึกครับ แก่นเรื่องก็แค่เรื่องเครื่องจักรมีความคิด เหมือน T3 AI ถ้าไม่ใช้แก่นอันนี้แล้วใช้แก่นอะไรหรอครับ ตรงการนำปรัชญามาใช้ ผมถึงบอกว่าเป็นเครื่องประดับ เป็นของภายนอก หลายเรื่องแก่นเหมือนกัน แต่ประดับประดากันมากน้อยต่างกัน เรื่องนี้ยกเอามาเยอะหน่อยให้หนังดูมีค่า แค่ก็ไม่ได้เป็นหนังเชิงปรัชญาอะไรหรอกครับ การเอามาประดับหนะ กับ คำว่าแก่นต้องแยกกันให้ออก ไม่พูดเรื่องปรัชญา เรื่องมันก็เกิดได้ มีหลายเรื่องที่ทำด้วย แต่ถ้าไม่มีแก่นเรื่องที่เครื่องจักรกับมนุษย์ทำสงครามกันนี้จบตั้งแต่ยังไม่เริ่มเรื่องครับ เรื่องปรัชญาผมก็มองว่าเป็นเรื่อง สามัญสำนึก หนังเรื่องต่าง ๆ ก็มีปรัชญาทั้งนั้น เพราะมันก็เกี่ยวข้องกับเรื่องราวปกติในชีวิต ดูหนัง 100 เรื่อง คุณก็ได้ปรัชญาจำนวนมหาศาล เพราะใคร ๆ เขาก็มีกัน ดูหนังเรื่องไหน แล้ว ไม่มีมุมเชิงปรัชญาเลยสิถึงจะเป็นหนังแปลก หรือไม่คนดูก็ยังไม่เข้าถึงปรัชญาล้ำลึก(เพราะนักปรัชญาขุ้นสูงจริง ต้องดูทุกเรื่องเป็นปรัชญาได้หมด) ความสัมพันธ์ปกติมากมายก็มีปรัชญาทั้งนั้น(เขาจึงใช้ประดับประดากันเพราะมันเฝือมามากแล้วในชีวิตจริง) ผมไม่เคยทึ่งเรื่องปรัชญาในเมตริกซ์ ศึกษาศาสนามีคำตอบเยอะกว่ามาก ผมทึ่งความลึกของเรื่องราวมากกว่า มันดูเป็นจริงกว่าเรื่องปรัชญาที่คุณว่า (ขอไม่ตอบเพิ่มเติมเพราะประเด็นจะไกลจากกระทู้มาก ผมไม่ปนเรื่องนึงกับอีกเรื่องนึงมากไป เดี๋ยวความสมบูรณ์ของเนื้อหากระทู้จะน้อยลง) จากคุณ : ... - [ 27 พ.ย. 46 09:55:22 A:202.47.247.130 X:200.1.0.134 ]

ความคิดเห็นที่ 21 แต่ผมก็เห็นด้วยกับคุณ ... คห. 20 นะครับ คือ ผมไม่เคยเรียนปรัชญา (ไม่จบ ปวส. ด้วยซ้ำ ให้ตายดิ้น) สำหรับผม matrix มันเป็นหนังไซไฟที่ดูสนุกมากแค่นั้นเองครับ (ย้ำ...สนุกโคตร) แล้วไอ้คำว่าปรัชญาเนี่ย ในหนังของใครต่อใครก็มีไม่ใช่เหรอครับ เพียงแต่เราไม่ได้มาถก (คุย) กันเท่านั้นเอง ดูหนังของวู๊ดดี้ อัลเลน คุณก็ได้แง่คิดอะไรบางอย่าง ดูหนังของเทอร์รี่ กิลเลี่ยม คุณก็ได้แง่คิดอะไรบางอย่าง แม้แต่ดูหนังของสตีเว่น ซีกัล ที่อัดกันกระโหลกร้าว คุณก็ต้องได้อะไรบางอย่าง (สิน่า) ดังนั้น อย่างทีท่านเจ้าของกระทู้ว่า 2 พี่น้องจะเข้าใจอะไรแบบไหน...เรายังได้แต่เดากันเลย ใช่มั๊ยครับ ดังนั้น...เรา...มา... สันติกันเถ๊อะ : ) จากคุณ : ed - [ 29 พ.ย. 46 02:15:11 A:203.113.36.14 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 สิ่งที่ผมจะพยายามบอกจนเลือดกระอัก คือพวกคุณไม่เข้าใจว่าคำว่า ปรัชญานั้น มันไม่ใช่ อะไรไร้สาระ หรือ แก่นเรื่อง (ที่คุณ ed กะคุณอีกคนใช้) หรืออะไรเทือกนั้น มันคือวิชา/ศาสตร์ แขนงหนึ่งซึ่งมีเนื้อหาแน่ชัด และถ้าคุณรู้จัก(วิชา)ปรัชญา คุณก็จะรู้ได้ว่าเนื้อเรื่อง/แก่นเรื่อง(หลักอันนึง) ของเรื่อง the matrix มันอ้างอิง ปรัชญาล้วนๆ ภาคแรก -> แก่นเรื่อง(อันหลักใหญ่เลย)คือ เราจะรู้ได้ไงว่าโลกของเรามีอยู่จริง (บู๊ๆและอย่างอื่นนั่นมันคือ ผลพลอยได้) ภาคสอง -> คนเราเลือกทางเดินของตัวเองได้หรือไม่(freewill) นี่ก็เป็นประเด็นหลักใหญ่อีกอัน อันรองคือความรักความรู้สึก ภาคสาม -> อันนี้ก็ต่อจากภาคสอง แต่อันนี้จะเน้นความรักมากกว่า ส่วนในแง่ man vs. machine นั้น พูดจริงๆแล้วถ้าคุณวิเคราะห์หนัง มันจะไม่ใช่ประเด็นหลักเลย ตรงที่เห็นได้มากที่สุดก็แค่ตรงที่ แฟนฝรั่งเศษคุยกับนีโอภาคสอง (ความรัก) กับ ตอนที่นีโอคุยกับแขกในสถานีรถไฟใต้ดิน (ภาคสาม) คุณพูดถูกว่าไม่มีปรัชญาเรื่องมันก็เกิดขึ้นได้ แต่คำว่าแก่นเรื่องคือ สารที่คนสร้างต้องการจะสื่อให้คนดูทราบ และมันก็สำคัญมากที่คนไทยดูหนังไม่เป็นเพราะ ส่วนมากดูแล้วไม่ค่อยดูแก่นเรื่องกันเลย ดูแต่เอาบู๊ ดูแต่เอาไซไฟอะไรก็ไม่รู้ เฮ้อ จากคุณ : อย่างนี้ไปดู starwars ep1ดีก่า - [ 4 ธ.ค. 46 06:41:29 A:195.92.67.75 X:217.134.232.174 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เราเก็บเกี่ยวเอาแค่พื้นๆน่ะ รวมทั้งแนวศาสนาพื้นๆด้วย เราเน้นคริสน่ะ จากคุณ : ฮ - [ 8 ธ.ค. 46 07:52:09 A:202.28.169.165 X:unknown ]