A2559922 คำพูดประโยคไหนในละครญี่ปุ่น,เกาหลีที่คุณประทับใจ [วิทยุ-โทรทัศน์]

ความคิดเห็นที่ 15

บันทึกลับ...มิฟูยุ

บันทึกตอนที่:1
"ดาวดวงนั้นได้ล่วงหล่น ลงจากมือที่ยื่นขึ้นไปบนฟ้า
3ปีหลังจากเราเรียนจบ พวกเราก็กลายเป็นเรือลำน้อย
ที่ล่องลอยอยู่กลางทะเลที่มืดมิด...อย่างไม่รู้ทิศทาง"

บันทึกตอนที่:2
"พวกเราทุกคน คือเรือลำน้อย...
ถึงจะมีใครจมน้ำอยู่ ก็ไม่อาจเรียกให้ขึ้นมาได้
เพราะเรา คือเรือลำน้อยสำหรับคนคนเดียว
แต่ว่า...ในวันนั้น ฉันก็คิดได้
ถึงโดนคลื่นลูกใหญ่ซัด ในทะเลกว้างใหญ่
แม้จะต้องสูญเสียจุดยืนของตัว
ได้มีเพื่อนๆ มีจิตใจผูกพันธ์เหมือนร่วมมองดาวดวงเดียวกัน
พลังที่ไม่อาจสร้างได้เพียงลำพัง หรืออาจสร้างขึ้นมาได้
ทั้งที่เป็นเรือลำเล็ก นั่งได้แค่คนเดียว แต่ไม่รู้ว่าทำไม
ถึงได้รู้สึกว่ายิ่งใหญ่เหลือเกิน
ปาฏิหาริย์นั้น อาจจะเกิดขึ้นแล้วก็ได้"

บันทึกตอนที่:3
"เราจะก้าวไปข้างหน้า หรือจะจมดิ่งอยู่กับที่
ตอนนี้พวกเรา ยังไม่รู้ในทันทีหรอก
อะไรที่มันถูก และอะไรที่มันผิด
เดี๋ยวเดียว พวกเราก็ลืมเลือนมันไป
แต่ถึงกระนั้นพวกเรา ก็คงยังทำวันนี้ให้ดีที่สุด
ไม่ใช่เพื่อวันพรุ่งนี้ที่แสนไกล
แต่เพื่อ...ไปให้ถึงจุดสูงสุดของวันนี้
อนาคตไม่ได้อยู่ไกลเกินเอื้อม แต่มันรอให้พวกเราไขว่คว้าให้ถึง
และเพื่อให้เรา ได้หัวเราะร่วมกับทุกคนอีกครั้ง"

บันทึกตอนที่:4
"เมื่อพายุฝนผ่านพ้นไป ท้องฟ้าแสนสวยงามก็รออยู่
และใต้ท้องฟ้านั้น มีพวกเรา ที่ต่างก็เฝ้าดูแลกันและกัน
แต่ถึงกระนั้นท้องทะเล ก็ยังมีคลื่น
พวกเรานั้น เทียบกันแล้วช่างตัวเล็กเหลือเกิน
แต่ว่า...เมื่อดาวทั้ง7ดวงมารวมตัวกัน ดาวเหนือทั้ง7มารวมกัน
เราก็จะไม่ลังเลอีกต่อไป...พวกเราทุกคน เชื่อมั่นอย่างนั้น"

บันทึกตอนที่:5
"อยากให้ตัวเองหายไปจากโลกนี้ ใต้ฟ้ากว้างใหญ่นี้
คงจะมีคนอธิษฐานอย่างนี้มากมาย
แล้ว...พวกเรา ก็ไม่มีอำนาจ ที่จะหยุดยั้งพวกเค้า
แต่มีอยู่อย่างเดียว ที่ฉันอยากจะบอกพวกเธอ
ถึงเธอจะเป็นเรือลำเล็กแค่ไหน รอบๆตัวเธอนั้น
ต้องมีคนที่เห็นความสำคัญของเธอ อย่าลืมหล่ะ...
คนที่รู้สึกว่า อยู่จักรวาลนี้ก็กว้างใหญ่เหมือนๆกับเธอ...ต้องมีอยู่แน่

บันทึกตอนที่:6
"ช่วงเวลาในอวกาศที่แสนยาวนาน ชีวิตของพวกเรา
เป็นเพียงแค่ช่วงแว๊บเดียวเท่านั้น
แต่ถึงกระนั้น ใต้ท้องฟ้าในช่วงเวลาเดียวกันนี้
ก็มีเธออยู่...และมีฉันอยู่
มีฉันอยู่...และมีเธออยู่
แน่นอนว่าโลกใบนี้ คงไม่มีอะไรที่แสนสุขไปกว่านี้...อีกแล้ว"

บันทึกตอนที่:7
"ถ้าหากย้อนเวลากลับไปได้ ไม่รู้ในตอนนั้น ชั้นจะพูดอะไรออกไปนะ
ถ้าหากย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะทำอะไร ให้คุณได้บ้างนะ
แสงสว่างที่ชื่อความอ่อนโยน มันมักจะมาช้าไปแค่ก้าวเดียวเสมอ
หลังพายุสงบ เรือที่บอบช้ำจะฉายแสง แสงอบอุ่นดุจดั่งดวงอาทิตย์"

บันทึกตอนที่:8
"ทำไมคนเรา ถึงได้ต่างกันเหลือเกิน
ทำไม...ถึงเข้าใจยากขนาดนี้
คนเรา...กล้าเผชิญกับความจริง
คนเรา...กล้ารักใครอย่างเปิดเผย
ทั้งที่เราต่างก็มีเวลาน้อยนิด
ทำไม...ถึงเอาเวลาน้อยนิดขนาดนั้น...
เลิกกัน ไม่เข้าใจกัน ทะเลาะกัน ทำไมถึงใช้เวลาให้เสียไปโดยเปล่าประโยชน์
ทั้งๆที่เราก็รู้ว่า แค่ได้อยู่ด้วยกัน ก็มีความสุขที่สุดแล้ว"

บันทึกตอนที่:9
"มีใครไม๊...ที่เรารักเค้าหมดหัวใจ
มีใครไม๊...ที่เราอยากเจอเค้า...เดี๋ยวนี้เลย
โชคชะตาก็ยังเหมือน ดวงดาวบนฟ้า
สุดท้าย ก็ต้องกลับมาอยู่ที่เดิม
การพบกัน คือจุดเริ่มต้นของการจาก
การจากกัน คือจุดเริ่มต้นของการพบกันครั้งใหม่
มันก็เหมือน ช่วงเวลาของจันทร์ข้างขึ้นข้างแรม
ที่พวกเรา ต้องก้าวต่อไปพร้อมกับภาวนา
แค่แป๊บเดียวเท่านั้น อย่างน้อยๆ แค่แป๊บเดียวก็ยังดี
ฉันอยาก ไปทะเลที่เดียวกับเธอ
แล้วคุณหล่ะ มีไม๊คะ
คนที่อยากพบหน้า ในตอนนี้...มีไม๊ค๊ะ

บันทึกตอนที่:10
"พวกเราก็คือ เรือลำน้อย
เป็นแค่เรือลำเล็กๆ ที่ไม่อาจช่วยเหลือใครได้
ต้องโดนคลื่นซัดสาด ต้องโดนพายุโหมกระหน่ำ
แม้แต่วันนี้พวกเรา ก็ยังอยากจะเปลี่ยนแปลง
และมันเป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครรู้
และแล้ว เรื่องราวสุดท้ายของพวกเรา...ก็เริ่มต้นขึ้น"

ปล.เรียบเรียงโดยคุณ : monzter - [ 11 ก.ย. 46 14:39:55 A:203.152.3.169 X: ]

จากคุณ : 3ears - [ 29 พ.ย. 46 03:12:08 ]