กระทู้นี้แตกประเด็นมาจาก
http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A2575589/A2575589.html
ในกระทู้เดิม ดูเหมือนผมได้เขียนด่า "คนเขียนบท" ไว้ซะมากมาย....พอจะเข้าใจครับว่า ในกองถ่ายละครเรื่องๆหนึ่งคงไม่มีใครใหญ่กว่าเจ้าของหรือผู้จัดไปได้..ถัดมาก็น่าจะเป็นผู้กำกับ...ส่วนคนเขียนบทนั้นก็แค่ลูกมือเค้าเท่านั้น..ผู้จัดจะสั่งให้เขียนไปในแนวไหนก็ต้องตามนั้น...แต่ที่ผมด่าคนเขียนบทก็เพราะถือว่า "บท" คือหัวใจของภาพยนตร์หรือละครเรื่องหนึ่งๆ...ถ้าบทไม่ดีทุกอย่างก็จบ....
เลยไม่อยากเขียนโพสต์ให้มันเยิ่นเย้อครับ ละครบทแย่ก็โยนความผิดให้คนเขียนบทซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบตรงนี้เต็มๆไปเป็นด่านแรก...ส่วนใครจะโยนความผิดให้ใครต่อไป...ไม่ใช่ประเด็นครับ...เอาเป็นว่าละครไทยส่วนใหญ่ "บทแย่" แล้วกัน
แต่ต่อไปนี้จะขอว่าผู้จัดเลยแล้วกันในฐานะเจ้าของละคร..ซึ่งควรจะเป็นผู้รับผิดชอบสูงสุดในคุณภาพของละครเรื่องหนึ่งๆ
ผมว่าความคิดของผู้จัดละครไทยส่วนใหญ่ยังไม่ค่อยพัฒนานะครับ...ยึดติดอยู่กับสูตรเดิมๆ...พระเอก นางเอก เหล่านางอิจฉา แม่ผัว คนใช้ ฯลฯ ...คาแร็กเตอร์ของตัวละครเหล่านี้เกือบจะเหมือนกันทุกเรื่องครับ จะมีต่างกันบ้างในรายละเอียดปลีกย่อยเท่านั้น........และที่ขาดไม่ได้เลยคือเหล่านางตัวร้าย ซึ่งผู้จัดละครส่วนใหญ่คงเห็นว่าเป็นสีสันเป็นตัวชูเรื่องเป็นตัวเพิ่มรสชาติให้กับเรื่อง....แต่สำหรับผมหากไม่มีบทตัวละครพวกนี้ บางทีอาจทำให้ละครเรื่องนั้นๆดูมีคุณค่าเพิ่มขึ้นก็ได้
อยากพูดถึงเรื่อง "ทางผ่านกามเทพ" เอาไว้เป็นข้อเปรียบเทียบกับละครไทยอื่นๆหลายๆเรื่อง
อาจพูดได้ว่า ทางผ่านกามเทพ เป็นละครเรื่องหนึ่งที่ประสบความสำเร็จสูงที่สุดในวงการละครบ้านเรา...สำหรับผม ตอนเห็นตัวอย่างละครเรื่องนี้...ไม่เคยคิดดูครับ เพราะไม่ได้เป็นแฟนละครแอนดริว และกับ เจนี่ ผมก็เฉยๆ....แต่ด้วยเหตุใดไม่ทราบได้..มีโอกาสนั่งดูประมาณตอนที่สองที่สาม...หลังจากนั้นก็ต้องตามดูทุกเบรกทุกตอนแบบให้พลาดไม่ได้เลย...ซึ่งความรู้สึกแบบนี้ ไม่เคยเกิดขึ้นกับละครไทยเรื่องอื่นๆ
จากความสำเร็จของละครเรื่องนี้...ถ้าหากผู้จัดละครเจ้าต่างๆรู้จักนำมาเป็นกรณีศึกษา รู้จักสังเกตกันซักนิด ก็น่าจะพอเห็นได้ว่า...ไอ้สูตรสำเร็จละครแบบที่ท่านคิดว่าคนดูชอบนั้น จริงๆแล้วยังมีแบบอื่นที่คนดูเค้าชอบมากกว่า...หรือเปล่า
เข้าเรื่องซักที
ทางผ่านกามเทพ...เป็นละครน้ำเน่าเรื่องนึงครับ...หากมองกันที่โครงเรื่อง...มีการแก้แค้นแบบจับนางเอกผิดตัวแล้วเอาไปกักขังไว้บนเกาะ..ซึ่งต่อมากลับกลายเป็นโอกาสให้พระเอกนางเอกได้เริ่มต้นเรียนรู้และศึกษาซึ่งกันและกัน....แค่เริ่มต้นก็เน่าซะแล้ว...แต่จุดแตกต่างเป็นอย่างมากจากละครเรื่องอื่นคือ ละครเรื่องนี้เน่าเฉพาะโครงครับ..เพื่อให้เป็นสีสันแก่เนื้อเรื่อง เพื่อให้เรื่องโดดเด่นแตกต่างจากชีวิตคนปกติธรรมดาทั่วไป.......แต่ถ้าดูลึกลงไปในรายละเอียดแล้ว เรื่องนี้ไม่มีอะไรเน่าเลย องค์ประกอบต่างๆในละครมีความเป็นธรรมชาติอย่างมาก
เริ่มต้นที่นางร้ายของเรื่องที่อาจเรียกได้ว่าเป็นตัวร้ายเพียงหนึ่งในสองตัวของเรื่อง(อีกตัวแสดงโดย วิธิต แลต แต่ไม่ใช่บทนำ).....พิมลพา พี่สาวแสนสวยของนางเอก...ผู้ทนงหลงตัวเองเป็นที่สุด เมื่อนางเอกที่เคยเป็นรองมาตลอดเริ่มจะมีทีท่าว่าจะได้ดีเกินหน้าเกินตา..ก็อิจฉาน้อง ทำทุกอย่างได้เพื่อทำลายน้องแท้ๆของตัวเอง
บทของพิมลพาเป็นบทนางร้ายที่สมจริงมากๆ..เป็นบทของตัวร้ายที่เราสามารถเห็นได้จริงๆในสังคม คนชั่วที่อยู่ภายใต้หน้ากากที่ดูดี ภายใต้กิริยามารยาทที่เป็นผู้ดีทุกกระเบียด....ไม่มีหรอกครับ..ออกมากรี๊ดเป็นคนบ้าเหมือนนางอิจฉาในละครหลายๆเรื่อง
บทพระเอก...ไตรภพ รูปหล่อพ่อรวย ลูกนักการเมืองชื่อดังเจ้าของบริษัทใหญ่โต อาจจะมีนิสัยแปลกๆห่ามๆอยู่บ้างแต่เป็นคนดี....คุณสมบัติแบบนี้ ถ้าเป็นในละครเรื่องอื่น รับรองว่าจะต้องมีสาวๆหรืออีกนัยหนึ่งก็คือนางตัวอิจฉามาตามกรี๊ด มาคอยตามเคลม..เพื่อเพิ่มสีสันให้กับเรื่อง ไม่น้อยกว่า 3 คน รับรองตบกันสนั่น กรี๊ดใส่นางเอกแบบคนดูหูแทบเสื่อม........แต่ในละครเรื่องนี้..ไม่มีซักคนครับ..จริงๆมันก็น้อยจนน่าแปลกใจนะ....จะเห็นได้ว่าไม่จำเป็นต้องมีบทนางอิจฉาเพื่อมาเพิ่มคุณค่าให้กับพระเอก..หรือเพื่อมาทำให้นางเอกแสดงความหึงเลย..หนังก็ดูสนุกได้
บทคนใช้....ในบ้านพระเอกหรือบ้านน้าสา...ไม่มีคนใช้ ทั้งๆที่บ้านก็ค่อนข้างใหญ่โต ในบ้านพ่อพระเอก..หลังมหึมา...เห็นคนใช้บ้างคนสองคน เดินไปเดินมา....ไม่มีบทพูด...ไม่เคยรู้ว่าเป็นใครชื่ออะไร เพราะฉนั้น..จากที่บอกมาก็ตัดไปได้เลยกับบทคนใช้นินทาเจ้านาย..ซึ่งละครบางเรื่องผู้จัดได้ทุ่มเทให้กับบทนี้ถึงเกือบครึ่งนึงของเวลาทั้งหมด..........สำหรับคนใช้ที่มีบทพูดก็คือคนใช้เพียงคนเดียวของบ้านนางเอก....อยากจะบอกว่านี่เป็นบทคนใช้ที่มีพฤติกรรมดูเหมือนคนใช้จริงๆมากกว่าในละครไทยทุกเรื่องที่ผมเคยดูมา
ยังมีสิ่งละอันพันละน้อยอีกมากครับที่ทำให้ ทางผ่านกามเทพ เมื่อดูแล้วไม่น่าเบื่อน่ารำคาญเหมือนกับละครเรื่องอื่นหลายๆเรื่อง อย่างเช่น มุขเรื่องข่าวสังคมซุบซิบหรือข่าวหน้าหนึ่งก็ตาม...เราจะเห็นกันบ่อยมากๆในละครไทยทั่วๆไป พระเอกนางเอกทำอะไรนิดหน่อยก็ตกเป็นข่าวในหนังสือพิมพ์ซะแล้ว...บทแบบนี้..นัยว่าเป็นการแสดงให้เห็นว่าตัวละครในเรื่อง "ไฮโซ" จริง...ก็เพื่อเพิ่มคุณค่าให้กับตัวละครอีกล่ะครับ....ผมดูแล้วบางทีจะอ้วก....คนในบ้านตัวเอกเช้าขึ้นมาไม่ทำอะไร หยิบหนังสือพิมพ์ก่อนเลย...แล้วไม่สนเหตุการณ์บ้านเมืองใดๆทั้งสิ้น....พลิกไปหน้าข่าวสังคมซุบซิบทันที...แล้วก็จะรู้เรื่องราวของลูกสาวหรือลูกชายที่ตัวเองไม่เคยรู้จากหนังสือพิมพ์นั่นหละ...โอ้ย...ขำ อยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ...........แต่ในเรื่องทางผ่านกามเทพ.....ไม่มีบทแบบนี้เลยครับ ทั้งที่ตัวพระเอกเป็นหนุ่มโสดลูกเศรษฐีนักการเมืองชื่อดัง...น่าจะตกเป็นข่าวสังคมได้ไม่ยาก
อีกอย่างที่อยากพูดถึงคือ ความมีกึ๋นของคนเขียนบทเรื่องนี้ที่สามารถสร้างสรรบทพูดที่คมคายและบางครั้งสอดใส่มุขตลกเข้าไปจนทำให้ผมปล่อยก๊ากออกมาได้อย่างที่ไม่เคยได้รับจากละครตลกแท้ๆบางเรื่องด้วยซ้ำ
ไม่จำเป็นต้องพูดถึงพลังการแสดงของแอนดริวก็ได้....ทางผ่ามกามเทพยังมีดีที่บทครับ ที่เป็นการผสมผสานกันอย่างลงตัวของน้ำเน่ากับน้ำดี โครงเรื่องที่เกินจริงกับความเป็นธรรมชาติในรายละเอียดปลีกย่อย.... กลายเป็นละครที่ดูสนุกมากๆ และมีเสน่ห์อย่างเหลือเฟือ
ผู้จัดละครต่างๆที่ยังยึดติดอยู่กับสูตร(ไม่)สำเร็จ...ที่คุณคิดว่าคนดูชอบเป็นนักหนา....คุณทำละครให้ประสบความสำเร็จได้อย่าง "ทางผ่านกามเทพ" มั๊ยล่ะ
ปล. ทำไมเรื่องนี้ทางช่อง 3 ไม่คิดทำ VCD ออกมาขายล่ะ
ผมว่าน่าจะขายดีนะ......ที นิราศสองภพ ยังทำเป็น
VCD แล้วเลย
ปล.๒ ละครที่หลายๆคนบอกว่าเหมือนละครไทยนั้นคือ
ละครเม็กซิกันครับ มีฉายในฟรีทีวีช่องภาษา
สเปนในแคลิฟอร์เนียซึ่งมีเป็นสิบๆช่อง...เกือบทุก
เรื่องจะเหมือนกับละครน้ำเน่าบ้านของเรามาก
เหมือนมากอย่างกับโคลนกันมา......
จะเห็นได้ว่าทั้งสองประเทศมีระดับการ
พัฒนาพอๆกัน...จึงอาจกล่าวได้ว่า คุณภาพของ
ภาพยนตร์หรือละครเป็นเครื่องบ่งชี้ถึงระดับการ
พัฒนาประเทศได้อย่างหนึ่ง
แก้ไขเมื่อ 11 ธ.ค. 46 13:12:53
แก้ไขเมื่อ 11 ธ.ค. 46 07:04:53
จากคุณ :
กลิ่นหอมหวานรับประทานง่าย 
- [
11 ธ.ค. 46 06:30:27
]
กรณีศึกษาจาก...ทางผ่านกามเทพ
